Kaç banka tehlikede?

Medyan banka, varlıklarının %9’unu özkaynaklarla, %65’ini sigortalı mevduatlarla ve %26’sını sigortasız mevduat ve diğer borç fonlarından oluşan sigortasız borçla fonlamaktadır… SVB, sigortasız kaldıraç dağılımında diğer bankalardan sıyrıldı; sigortasız borcun varlıklara oranı…SVB, sigortalı kaldıraç dağılımının 1. yüzdelik diliminde yer aldı. Varlıklarının yüzde 78’inden fazlası sigortasız mevduatlarla finanse edildi.

Ama tamamen yalnız değil

95. yüzdelik dilim [most dangerous] banka sigortasız borcun yüzde 52’sini kullanıyor. Bu banka için, sigortasız mevduat sahiplerinin sadece yarısı paniğe kapılsa bile, bu, bankanın piyasa değerine işaret eden toplamın dörtte birinin çekilmesine yol açar.

Yine de genel olarak,

…ABD bankacılık sistemindeki varlıkların tüm sigortasız mevduatları kapsayacak kadar büyük olup olmadığını değerlendiriyoruz. Sezgisel olarak, bu durum, tüm sigortasız mevduatlar çalışırsa ve FDIC, işlem sona ermeden önce bankayı kapatmazsa ortaya çıkar. …neredeyse tüm bankalar (iki hariç) sigortasız mevduat yükümlülüklerini karşılamaya yetecek kadar varlığa sahiptir. … sigortasız mevduat sahiplerinin kaçması için çok az neden var.

… SVB, [was] Bu konuda en kötü bankalardan biri. Pazara göre işaretlenen varlıkları [were] ancak sigortasız mevduatlarını karşılamaya yetecek kadar.

Geçici bir rahatlama nefesi alın.

Toptan finansmanın olmaması beni şaşırttı. Bankalar paralarının çoğunu yeniden satın alma sözleşmelerinden, ticari senetlerden ve diğer sigortasız ve kaçmaya eğilimli fon kaynaklarından alıyorlardı. Eğer bittiyse, çok daha iyi. Ama tabloları yanlış anlıyor olabilirim.

Özet: Bankalar kısa vadeli borçlanıyor ve uzun vadeli borç veriyor ve faiz oranı risklerini hedge etmiyordu. Faiz oranları yükseldikçe banka aktif değerleri düşecektir. Bunun her türlü sonucu var. Ancak şu an için büyük bir kaçış tehlikesi yok. Ve tüm mevduatlardaki kapsamlı garanti, bunu zaten ortadan kaldırıyor.

Onların alt çizgisi:

Sigortasız bir mevduat krizine yönelik düşünülebilecek birkaç orta vadeli düzenleyici yanıt vardır. Bunlardan biri, bankaların piyasa zararlarını nasıl muhasebeleştirdiği konusunda daha da karmaşık bankacılık düzenlemelerini genişletmektir. Bununla birlikte, çakışan yetki alanlarına sahip çok sayıda düzenleyici tarafından uygulanan bu tür kurallar ve düzenlemeler, eldeki temel sorunu tutarlı bir şekilde ele almayabilir.

Abartısız nesirleri severim.

Retrospektif olması gerekiyor. 100.000 sayfalık kurallar nasıl yeterli değil düz-vanilya süresi riskini tespit etmek için — burada karmaşık türevler yok — sigortasız mevduatlarla birlikte? Dört yazar bunu bir haftasonunda yapabiliyorsa, tüm Fed ve eyalet düzenleyicileri bunu bir yılda nasıl kaçırır? (Tamam, gerçekten zeki ve çalışkan dört yazar, ama yine de…)

Alternatif olarak, bankalar daha katı sermaye gereksinimleriyle karşı karşıya kalabilir… Bu tür tartışmalar bize, 2007 mali krizinden sonra meydana gelen ve birçok kişinin banka sermaye gereksinimleri konusunda yeterli ilerleme sağlamadığını iddia edebileceği hararetli tartışmayı hatırlatıyor…

Sonuç olarak (tekrar)

Bu bozgun, tüm mimarinin umutsuz olduğunu kanıtlıyor: garanti mudileri ve diğer alacaklılar, düzenleyiciler bankaların çok fazla risk almamasını sağlayacak. Bunu göremezlerse, gemiye tekrar yama yapmak işe yaramaz.

Bankalar tüm mevduatları faiz getiren rezervlere veya kısa vadeli hazine borçlarına kanalize etseler ve tüm uzun vadeli kredileri uzun vadeli yükümlülükler, vadeye uygun uzun vadeli borçlar ve çok miktarda öz sermaye ile finanse etselerdi, özel sektör mali krizlerini sonsuza kadar sonlandırırdık. Mevcut sistemin faydaları buna değer mi? (” için fişkaçak olmayan bir finansal sisteme doğru.“”Özel sektör” çünkü bir hükümdar borç krizi tamamen başka bir şeydir.)

(SVB fiyaskosunda birkaç başka konu daha göze çarpıyor. Görünüşe göre SVB hisse senedi çıkarmaya çalıştı, ancak bunu yapamadan kaçış patlak verdi. Görünüşe göre, Fed bir alıcı bulmaya çalıştı, ancak yönetimin birleşme karşıtı duyguları artı 2008’den sonra alıcılara nasıl davranıldığına dair kötü anılar bunu durdurdu. Kötü bankaların birleşmelerine ve alıcılarına dayak atmak, düzenleyicilerimizin peşini bırakmadı.)

Güncelleme:

(Sayesinde jonathan parker) Metodolojinin piyasa türev pozisyonlarını işaretlemediği görülüyor. (Bunu nasıl yapabildiğini anlamak güçtür!) Dolayısıyla swap sözleşmeleri ile kendini koruyan bir banka olduğundan daha kötü görünecektir. (Çeviri: Bankalar, sabit bir faiz oranı ödedikleri ve değişken bir faiz oranı aldıkları hiçbir maliyeti olmayan bir sözleşme yapabilirler. Faiz oranları yükseldiğinde, bu sözleşme çok para kazandırır!)

Amit onaylıyor,

Notumuzda da belirttiğimiz gibi, veri kısıtlamaları nedeniyle bankalar genelinde faiz oranı riskinden korunma işlemlerini hesaba katmıyoruz. Bildiğimiz kadarıyla SVB bu tür çitleri kullanmıyordu…

Tabii öyleyse, bu tür çitlerin karşı tarafının kim olduğunu sormak ve benzer şekilde patlamayacaklarından emin olmak gerekir. AIG geliyor aklıma.

O ekler:

varlık tarafındaki kredi riskindeki değişiklikleri hesaba katmadığımıza dikkat edin. Her şeyin eşit olması, faiz oranlarındaki artışla birlikte borçlular ve onların alacaklıları için durumu daha da kötüleştirebilir. Ticari gayrimenkul/ofis vb. sektörlerdeki gayrimenkul borçlarını ve baskıları bir an için düşünün. Bu sayının çok büyük olacağı tartışılabilir.

Bu yüzden çok iyi uyuma.

Bir e-posta muhabirinden:

Düzenlemenin yanı sıra, muhasebenin kendisi de bir şakadır. KPMG, Çöküşten Haftalar Önce SVB ve Signature Bank’a Temiz Sağlık Bildirisi Verdi.

Bir bankanın sermayesine neredeyse eşit olan gerçekleşmemiş zararlar, sırf geçmişteki bazı belirsiz “niyetler” nedeniyle Vadeye Kadar Tutulacak olarak sınıflandırıldığı için mali durumunun doğru ve adil bir şekilde değerlendirilmesinde (tüm sorumluluk reddi beyanlarını dışarıda bırakan bir denetimin temel beyanı) nasıl göz ardı edilebilir? “(değeri ne olursa olsun) satmamak mı?

Hem muhasebe hem de düzenleme o kadar karmaşık hale geldi ki, zeki insanları odadaki bariz fillere karşı körleştiriyorlar.