Ian Anderson, Gabrielle Zevin’in çok satan kitabı “Tomorrow and Tomorrow and Tomorrow”da bana Mazer’ı hatırlatıyor. Sayfalardan birinde Marx adlı bir karakter, “Sonsuz yeniden doğuş, sonsuz kurtuluş olasılığı” diyor.
Anderson’ın kendi çalışmasında olasılıklar sonsuz ve sanatçının yetenekleri sınırsız görünüyor.
İlhamlarını listelediğinde daha da mantıklı geliyor: Moda tasarımcıları Rick Owens ve Visvim’den Hiroki Nakamura’nın sofistike estetiğine sahip Earthbound, Legend of Zelda ve Final Fantasy gibi video oyunları. Bana Edward Gorey’in kasvetli illüstrasyonlarından ve post-soyut dışavurumcu sanatçılar Cy Twombly ve Paul Klee’nin özel çizgilerinden hoşlandığını söylediğinde her şey bir araya geliyor.
Anderson, Antipolo’da büyüdü ve “oyun yoluyla öğrenme” sistemini izleyen Waldorf Okulu’na gitti. O zamanlar arkadaşlarının çözmesi için labirentler çizer ve ara bul bulurdu. Bu erken deneyim, sanat tarzının temeli oldu. Diyor,
“Çocukken her türlü oyunu çocuklar kadar severdim. İşimde bu tür etkileşimli bileşenlere sahip olmak istedim. Labirentler mükemmeldi. Labirentler aldatıcıdır.”
Labirentleri ilk yaptığında, “başlangıçtan” başlayıp “bitişe” kadar çiziyordu – ancak bu öngörülebilir model, çalışmada Anderson’un istediği etkiye sahip olmayan düzensiz bir doku yarattı. Anderson’ın sanatında uğraştığı şey kusursuz, görsel tekdüzeliktir. Sürecine ilişkin bir genel bakışı, bir yazıcının işleyişine benzer şekilde artık en alttan nasıl başladığını ve nasıl yukarı doğru ilerlediğini paylaşıyor. Sanki neredeyse makine benzeri hassasiyet yetenekleri varmış gibi hayal etmek garip.
2016’da Anderson’ın Cartoon Network’ün Kaliforniya’daki genel merkezinde “Mazeway to Heaven” duvar resmi için görevlendirilmesinden sonra işler toparlanmaya başladı. Ofis merdiven boşluğunun altı katını, imzası haline gelecek olan keçeli kalemler ve akrilik boyadan oluşan bir labirent ve anında tanınabilir bir stil ile boyadı.
O zamandan beri, Tokyo’daki Wieden+Kennedy gibi dünya çapında birçok galeride sergi açtı. Daha geçen Mart ayında bir sergi açtı. Rockwell’de yeni Gizli Taze alan, hem sanat hem de modadaki yeteneklerini birleştiriyor. Son olarak Anderson, Leon Gallery International’da kapalı gişe bir kişisel sergi açtı. “Güllerdeki Burunlar” çok sayıda çerçeveli çalışma ve duvardaki boyalı labirentlerinden biri ile.
Devam olarak Anderson, bu hafta sonu Leon’da açılacak olan “Buradan Görüntüle” başlıklı karma sergiye atlıyor. Bu son çalışmalar, kendisinin de belirttiği gibi, modaya doğrudan bir selam niteliğindedir:
“En sevdiğim mağazaya girdiğimde o gösteri ve çekicilik hissini yakalamak istedim.”
Anderson, kağıt üzerinde bölümlere ayrılmış birçok küçük poliptik yapıt sergiliyor. Her parça ilham alır Damien Hirst’ün “Eczane” serisi. Kağıt üzerindeki her skeç çizilen figürlerin hikayelerine bir göz atılmasına izin vererek, “çok ve çok sayıda negatif alanla çok kısır bir duygu” yaratarak Hirst’ü yansıtıyor.
Belki de en çarpıcı olanı, inanılmaz derecede küçük ayrıntılarıyla dikkatinizi çeken daha büyük, 4’e 5 fitlik bir sanat eseridir. “Karakterler ve Motifler 1-2186”, Anderson’ın son beş yılda icat ettiği 2.186 benzersiz karakteri belgeliyor. Büyük parçayı perspektife koyar,
“Bir çocuk illüstrasyon kitabının bir Hermès eşarbıyla buluşması gibi düşünmeyi seviyorum.”
Anderson’ın labirentlerindeki her mükemmel çizgiye ve/veya titizlikle tasarlanmış figürlerine bakıldığında, hepsini anlamak zor. Her karakter, koca bir evrene dönüşen bir sanat eserinde bir hikaye anlatıyor – bazıları tuhaf, diğerleri tanıdık ama her zaman aklı başında. şaşırtıcı bir dönüş.
Ian Anderson Alfonso Recto, Angelo Quintos, Anna Bautista, Enzo Razon, Gio Panlilio ve Kim Cruz ile birlikte sergileniyor. Leon Galeri Uluslararası 27 Mayıs – 10 Haziran 2023.