Bu blogdaki geleneğim, Ağustos ayının ortasında ve önündeki güncel olaylardan (çoğunlukla!) Bir mola vermek. Bunun yerine, bir önceki yıla göre okuduğum şeylere dayanan rahip Pre Rriest Daily Post endişelerimden üçü: Ekonomi, Düzenleme/Yazma ve Akademi. Önceden kurulmuş direklerle, bir Minnesota gölünde arkada yüzerken gökyüzüne bakarken daha derin rahatlayabilirim.
_________________
Piyanodan akıllı telefona kadar, neredeyse her inovasyon insanların sonsuza dek değişeceği, sosyal becerileri azalacağından, analitik becerileri aşındı. Bu karanlık tahminler arasında, kişisel favorilerimden biri, yazar Nathaniel Hawthorne’un insanların bir yer olarak şöminelerden bir yer ve bir ısı kaynağı olarak bu aptalca modern yeniliklere geçişten nasıl değişeceği hakkında yazdığı ağıt. Bu alıntı 1843’ün Hawthorne’un makalesidir “Ateşin hayranlığı. “ Tabii ki, akıllı telefonların sorunları olabilir, ama neredeyse çok kötü mü?
Sosyal ve ev hayatında büyük bir devrimdir … Bacın bu neredeyse evrensel değişimi, soba için açılış ve genel değil. Bir sabah, şimdi eski gri rectory’mizin etrafında alçalması için, ocakta dans edemeyen ve en tanıdık güneşin rolünü oynayamayan eski arkadaşımın ışık yüzünü özlüyorum. … Ne yazık ki! Körü körüne elverişsiz, onu neşeli ve mercurial tutan yiyeceklerin kızgınlığı, onu bir demir hapishaneye ittik ve hayatını bir zamanlar kahvaltısı için çok az olacak günlük bir sefalete içmeye zorladık. Bir metafor olmadan, şimdi ateşimizi bir hava mühür sobasında yapıyoruz ve şafak ve gecenin düşmesi arasında yarım düzine ahşap çubuk sağlıyoruz.
Bu muazzamlıkla asla uzlaşmayacağım. Dünyanın bunun için daha koyu göründüğü söylenebilir. Bir şekilde, burada ve orada ve etrafımızda, insanlığın icatları, pitoresk, şiirsel ve insan yaşamının güzelliğini hızla boyanıyor. …
Bir adam ateş etmeye sadık kalırken, uzun zamandır ülkeye ve yasalara, babalarının hayran olduğu Tanrı’ya, gençliğinin karısına ve içgüdü veya dinin bize kutsal düşünmeyi öğrettiği her şeye sadık kalırdı. Bu temel ruhun ne kadar tatlı alçakgönüllülüğü ile uysal olduğu aile için gerekli tüm ofisleri gerçekleştirdi! Bir akşam yemeğinin karışımı ile aynıydı, ancak bir patates kızartmamaya veya biraz peyniri kızartmamaya hitap etti. Okulun erkek arkadaşının buzlu parmaklarını insanca ne kadar sevdi ve yaşlı adamın eklemlerini neredeyse gençliğin parıltısına eşit olan parlak bir sıcaklıkla çözdü! Ve çamurun ortasında çamur ve karın içine sürüklenen botlar ne kadar dikkatli bir şekilde kurudu ve dondurulmuş kar yağışı ile rijit kapalı harici giysi! Aynı şekilde, efendisini fırtınadan takip eden sadık köpeğin rahatlığından bahsetmişti. Bir kömürün bir boruyu veya hatta bir kısmını bir komşunun ateşini açmak için bir kısmını açmasını ne zaman reddettiniz? Ve sonra, Alacakaranlık’a, bir işçi ya da akademisyen ya da her yaş, cinsiyet veya dereceden ölümcül, yanına bir sandalye çizdiğinde ve hafif yüzüne ve akut, her birinin ruh hali için ne kadar derin, sempatisinin ne kadar tamamlandığını baktığında! Kendi düşüncelerini hayal etti. Gençler önlerinde maceracı yaşamın sahnelerini gösterdiler; Yaşlılara ölen aşk ve umudun gölgeleri; Ve eğer tüm dünyevi şeyler tatsız hale gelirse, ateşi daha iyi bir dünyanın altın bakışlarıyla neşelendirebilir. Ve insan ruhu ile bu çeşitli komünyonun ortasında, sempatizan, derin ahlakçı, büyülü görüntülerin ressamının büyüleyici olacağını ve teaktle’ı kaynatmaya neden olacağını! …
Sosyal ilişkilerin uzun bir süre devam edemeyeceğine inanıyorum, şimdi ondan çok önemli çıkardık ve bir unsuru itfaiye olarak canlandırdığımız. Etkiler, çocuklarımız ve kendimiz için kendimize sahip olabilecek nesiller üzerinde daha algılanabilir, ruhu bundan çok farklı olmasına rağmen, hayatı değişmeden kalabilecek mekanizma. Yerli yangının kutsal güveni, ilk çağdan kesintisiz bir şekilde bulaşmıştır ve Norman fatihlerinin sokağa çıkma yasağı yasası olarak herhangi bir cesaret kırılmasına rağmen, kötü günler fizik bilimi neredeyse onu söndürmeyi başarana kadar sadakatle yapıldı. Fakat en azından Yürüyen Odun ve Derneklerimiz ve Yaşam boyunca alışkanlıklarımız ve derneklerimizle ilgili gençlik anılarımız var. … Biz ve atalarımız binlerce yıl önce olmadıklarında sandalyelerimizi tespit edeceğiz ve odanın boş ve boş bir köşesinde oturuyoruz, aile ateşine uygun konuların gerçek dışı bir sevinçiyle mırıldanıyor. Geçtiğimiz yılların geçmişlerinin bir sıcaklığı ve uzun bir süre boyunca tırmıklanan tırmıklar, buz kalplerimizin etrafına koşar; Ama aksi halde haleflerimizle birlikte olmalı.
En uygun varsayımda, yangını karanlık sobanınkinden daha iyi bir şekilde bilemezler; Ve büyük olasılıkla, evlerde fırın ısısının ortasında büyüyeceklerdi. Bu fakir çocukları bir merkeze çekecek hiçbir şey olmayacak. Asla bu özel görme araçlarıyla birbirlerini görmeyecekler, Russid yanma odun veya bitümlü kömür ışıltısı insan ruhunu, arkadaşlarının bu kadar derin bir vizyonunu ortaya çıkarır ve tüm insanlığı kalplerin samimi bir kalbinde çözer. Ev hayatı, eğer hala yerli olarak adlandırılabilirse, ayrı köşelerini arayacak ve asla gruplar halinde buluşmayacak. Kolay dedikodu; Neşeli ama değişmemiş şaka; gerçek şeylerin rastgele hayati ve pratik tartışması; Sık sık basit bir ocak kelimesinde yer alan gerçeğin ruhu, yeryüzünden kaybolacaktır. Konuşma tartışmanın havasını daraltacak ve tüm ölümcül ilişkiler ölümcül bir don tarafından soğutulacak.