GETTY GÖRÜNTÜLERİ
ABD ekonomisinin bir silaha ihtiyacı olduğu çok uzun zaman önce değildi. Ülke ölümcül bir virüsün yayılmasını yavaşlatmak için kendini kapatırken milyonlarca Amerikalı işini kaybetmişti. O zamanlar, politika yapıcılar, savunucular ve ekonomistler, Amerikalıların acil yardıma ihtiyacı olduğu konusunda hemfikirdi ve bu yüzden çabucak harekete geçtiler.
Milletvekilleri Mart 2020’de 2,2 trilyon dolarlık bir teşvik paketini kabul etti, ardından 2020’de ve ardından 2021’de iki taksit daha COVID-19 yardımı yaptı. Toplamda, virüse küresel olarak en cömert mali tepkilerden birini ekledi.
Yine de bir yakalama olurdu. ABD fiyatları on yıllardır görülmeyen oranlarda yükselmeye devam ederken, teşvikin önemli ve istenmeyen bir maliyetle geldiği açık hale geldi: enflasyon. Enflasyonun zirveye ulaşıp ulaşmadığı belli değil, ancak durum şimdi ekonomik ve politik olarak zehirli ve aynı politika yapıcıların, savunucuların ve ekonomistlerin birçoğunu şimdi teşvik kontrollerinin bir hata olup olmadığını sormaya bıraktı.
Teşvikin büyük ekonomik faydaları oldu – ama aynı zamanda enflasyonu da körükledi
Bir yandan, COVID-19 teşviki şüphesiz Amerikalılara çok büyük, somut şekillerde yardımcı oldu. Yani, pandeminin ilk günlerinde insanları yalnızca su üstünde tutmanın ötesinde yoksulluğu azalttı.
ABD Nüfus Sayım Bürosu’nun ek yoksulluk ölçüsüne göre, teşvik ödemeleri 2020’de 11,7 milyon insanı yoksulluktan kurtardı – yoksulluk oranı yüzde 11,8’den yüzde 9,1’e düştü. Urban Institute tarafından hazırlanan Temmuz 2021 raporuna göre 2021 yoksulluk oranının yüzde 7,7’ye daha da düşeceği tahmin ediliyor. Bunun gerçekleşip gerçekleşmediğini henüz bilmiyoruz, ancak Urban Institute’ta kıdemli bir araştırmacı ve 2021 rakamlarının arkasındaki analistlerden biri olan Laura Wheaton, analizlerinden uyaran kontrollerinin dramatik bir şekilde ilerlediğinin açık olduğunu söyledi. yoksullukta azalma.
Daha geniş anlamda, teşvik kontrolleri, modern tarihin en kötü ekonomik krizlerinden biri sırasında çalışanları da rahatlattı ve bu da ekonominin rekor sürede toparlanmasına yardımcı oldu. Nisan 2020’de, Amerikalılar CARES Yasası ile 1.200 dolara kadar çıkan ilk çekleri alırken, işsizlik oranı yüzde 14,7 gibi feci bir seviyedeydi. Ancak iki yıl sonra, birçok iş fırsatıyla neredeyse pandemi öncesi seviyelerine geri döndü. George Washington Üniversitesi’nde ekonomi profesörü olan Tara Sinclair, “Umarım insanları bu kadar iyi desteklememizin ne kadar harika olduğunu ve yaptığımız kadar çabuk toparladığımızı unutmayız” dedi.
Bununla birlikte, teşvikin, özellikle son turda, yardım etmesi amaçlanan insanlar için muhtemelen daha yüksek ve daha yüksek fiyatlara yol açtığına dair kanıtlar da var. Küresel tedarik zinciri sorunları (ve daha yakın zamanda Ukrayna’daki savaş) enflasyonun önemli itici güçleri olmasına rağmen, aradaki fark ABD ve Avrupa enflasyonu arasında bundan daha fazlası olduğunu öne sürüyor. Aslında, San Francisco Federal Rezerv Bankası’ndaki araştırmacıların yakın tarihli bir analizi, teşvikin 2021’in sonuna kadar ABD enflasyonunu yaklaşık 3 puan artırmış olabileceğini buldu.
Sonuç olarak, Amerikalılar finansal olarak mücadele ediyor – özellikle daha yüksek fiyatları emecek bir yastığı olmayan düşük gelirli insanlar. Ayrıca, enflasyon ücret artışını geride bırakıyor. Ücretlerde yıldan yıla yüzde 5,6’lık bir artışa rağmen, Mart 2022’deki yüzde 8,5 enflasyon, Amerikalıların enflasyona göre düzeltilmiş ücretlerde yaklaşık yüzde 3’lük bir düşüş gördüğü anlamına geliyordu.
Bu da tamamen öngörülemeyen bir sorun değildi. 2021’in başlarında bazı ekonomistler Ekonomiyi aşırı ısıtma ve enflasyonist bir ortam yaratma potansiyeli nedeniyle, son teşvik turunun – bireysel Amerikalılara 1.400 dolarlık doğrudan ödemelerin yapıldığı Amerikan Kurtarma Planının – boyutuyla ilgili alarmı artırdı. New York Üniversitesi Stern School of Business’ta finans profesörü olan Thomas Philippon’a göre, teşvik kontrolleri aşırı talep yaratmada baş rol oynadı ve bu da enflasyonu teşvik etti. Philippon, “ABD’de talep artışı çok büyüktü ve teşvik kontrolleri bunun büyük bir parçasıydı” dedi. Ancak aynı zamanda, Federal Rezerv Başkanı Jerome Powell da dahil olmak üzere birçok politika yapıcı, ekonomiye çok az para yatırma riskinin, çok fazla para yatırma riskinden daha büyük göründüğünü düşündü.
Teşvik siyasi oldu
Sorunun bir kısmı, son teşvik turlarının – Aralık 2020 ve Mart 2021’de yapılan kontrollerin – aslında çok büyük olabileceğidir. Ancak çoğu Amerikalıya fazladan 2.000 dolar gönderme kararı, kanıtlarla veya ekonomik hesaplamalarla desteklenmedi. Siyasetle şekillendi.
CARES Yasası, eski Başkan Donald Trump’ın görevde olduğu Mart 2020’de neredeyse oybirliğiyle, iki partili bir temelde kabul edilse de, onun yönetiminden şimdiki Başkan Biden’a geçişte çok farklı bir hikaye oynandı. 2020’nin sonuna doğru Trump, Temsilciler Meclisi Demokratlarının desteklediği ve daha sonra kabul ettiği 2.000 dolarlık ek ödemeler için bastırdı, ancak bu çaba, fiyat etiketinden endişe duyan Senato’daki Cumhuriyetçiler tarafından engellendi. Sonuç olarak, her iki tarafın seçmenleri arasında daha büyük çekler için geniş tabanlı desteğe rağmen, yalnızca 600 dolarlık doğrudan ödemelere yeşil ışık yakıldı.
Ancak Demokratlar, Senato’nun kontrolü dengedeyken, Gürcistan ikinci tur seçimleri öncesinde daha büyük teşvik kontrolleri için kampanya yürütmeye karar verdiler. Çekler için desteğin şimdi-Sens. Raphael Warnock ve Jon Ossoff’a kendi avantajlarını sağlayıp sağlamadığını bilmek imkansız, ancak Demokratlar iki sandalyeyi de kazandılar ve iki ay sonra Amerikan Kurtarma Planını geçtiler ve buna istenen 2.000$’ı karşılamak için 1.400$’lık çek de dahildi. hedef.
Jain Aile Enstitüsü makroekonomik araştırma direktörü Claudia Sahm, Mart 2021 kontrolünün ideal olarak daha küçük olması gerektiğini söyledi. Ancak konunun siyaseti nedeniyle, daha düşük bir sayı için zorlamaya yer yoktu. “İnsanlara 2.000 dolarlık çek sözü verildi” dedi. Politik olarak bu, ya 2.000 dolarlık bir ödeme olacağı ya da hiçbir şey olmayacağı anlamına geliyordu.
Ayrıca, COVID-19 ekonomik tepkisinin çoğu sola doğru eğildi, bu da birçok politika yapıcının neden enflasyon tehdidini hafife aldığını açıklamaya yardımcı olabilir. Bunun yerine Amerikalılara yeterince para vermeme konusunda daha endişeliydiler – önceki bir dönemin bir dersi. Büyük Durgunluk sırasında görevde olan Demokratlar – başkan yardımcısı olarak 2009’daki toparlanmayı denetlemeye yardımcı olan Biden dahil – çok az para harcama hatalarını tekrarlamamaya kararlı bir şekilde COVID-19 iyileşmesine yaklaştılar. O zamanlar net değildi, ancak birçok ekonomist şimdi Kongre’nin 2008 çöküşünden sonra ekonomiye para pompalama konusundaki isteksizliğinin uzun ve zorlu bir toparlanmaya yol açtığına inanıyor.
Bu yüzden bu sefer Demokratlar ekonomiye para dökmek istediler. Açıkça siyasi bir kazanan gibi görünüyordu, çünkü başka bir teşvik ödemesi turuna destek son derece yüksekti: 2020’nin sonlarında ve 2021’in başlarında yapılan anketler, birçok Cumhuriyetçi de dahil olmak üzere Amerikalıların büyük çoğunluğunun önerilen teşvik kontrollerini desteklediğini tutarlı bir şekilde ortaya koydu. Ancak Demokratlar Senato’nun kontrolünü ele geçirmelerine ve ezici bir şekilde popüler olan teşviki – parti çizgisi oyla da olsa – kabul etseler de, bu popülerlik anlayışı o zamandan beri meyve vermiyor gibi görünüyor. Özellikle seçmenler, teşvik tarafından sağlanan ekstra para için Demokratları ve Biden’ı ödüllendiriyor gibi görünmüyor. Seçmenlerin çoğunluğu – önemli bir Demokrat grubu da dahil olmak üzere – enflasyon için Biden’ı suçluyor ve ekonomiyi daha geniş bir şekilde ele almasını onaylamıyor.
O halde teşvik, Biden ve partisine yardım etmek yerine, 2022 ara seçimlerinde onlara zarar verebilir.
Muhtemelen uyarandan yanlış dersler çıkaracağız
COVID-19 durgunluğuna verilen yanıttan çıkardığımız dersler önemlidir, çünkü bir sonraki ekonomik gerilemeye nasıl tepki vereceğimizi neredeyse kesinlikle şekillendireceklerdir. Büyük Durgunluğun ardından, politika yapıcılar çok düşük ateş etti. Şimdi, çok yüksek ateş etmiş görünüyorlar. Bu Goldilocks’un hikayesi olsaydı, bir dahaki sefere her şeyi doğru yapmaya hazır olurduk – ancak politika bir peri masalı değil ve başka bir durgunluk vurduğunda aşırı düzeltme yapmamız çok olası.
Birçok yönden, pandemi hala bitmediği için derslerin ne olduğunu hala çözüyoruz. Ve elbette, hükümetin tepkisi bu kadar agresif olmasaydı neler olabileceğini çözmek zor. Yine de COVID-19 pandemisinden net bir ders, Amerika’nın sosyal güvenlik ağının bu büyüklükte bir krizle başa çıkmaya hazır olmadığıdır, bu da tepkinin bu kadar büyük olmasının nedeninin büyük bir parçası.
Sosyal güvenlik ağımız ihtiyacı olan herkesi yakalamaya hazır değildi, bu yüzden Sinclair’e göre kimin gerçekten yardıma ihtiyacı olduğunu ve musluğun ne zaman kapatılması gerektiğini anlamak çok zordu. Rickety eyalet işsizlik sigortası sistemleri, insanların gelirlerini değiştirmek için yeniden ayarlanamadı, bu yüzden birçok insan işini kaybettikten sonra çok daha fazla maaş aldı. Belirli gelir dilimlerindeki kişilere doğrudan ödemeleri hedeflemek kolay değildi, bu nedenle ödemeler, onlara ihtiyacı olmayan bazı ailelere gitti.
Ancak New School’da ekonomi ve kentsel politika profesörü olan Darrick Hamilton’a göre, daha iyi bir sosyal refah altyapısıyla enflasyona karşı bu kadar savunmasız olmayabilirdik. Desteğe en çok ihtiyaç duyan insanları tespit edip onlara ulaşabilseydik, devasa, kapsamlı bir yanıt gerekli olmazdı.
“[T]Bunun otomatik dengeleyicisi, bizi pandemik bir durgunluk gibi ekonomik şoklara karşı daha az savunmasız bırakıyor” dedi. “Bu tür bir politika altyapısına zaten sahip olurduk.”
Sorun şu ki, politikacıların teşvikleri tam tersi yönde ilerliyor – belirsiz bir gelecekteki krize hazırlanmanın siyasi bir faydası yok, bu yüzden çoğu zaman yapmıyorlar. Enflasyonla ilgili endişe arttıkça, ülkenin sosyal güvenlik ağına daha fazla para pompalamak için çok az iştah var. Sinclair, “Kapsamlı bir değişiklik olacak ve büyük bir harcama gibi görünecek,” dedi. “Ve insanlara söylemek zor, ‘Hey, bakın, bunu yaparsak, şimdi çok para gibi görünecek, ama bir dahaki sefere bir kriz olduğunda, sadece bir veya iki trilyon harcamayacağız, ister istemez.'”
Enflasyonda ne olduğuna bağlı olarak, ekonomistler sonunda COVID-19 teşvikinin takaslarının buna değdiği sonucuna varabilirler, ancak bu mutlaka politik paket olmayacak. Bütün bunlar, bir ekonomik krize verilecek herhangi bir yanıtın temel geriliminin altını çiziyor – bu, hedefleri hakim siyasi rüzgarlar tarafından şekillendirilen politikacılar tarafından tasarlanacak. Ve bu noktada, ekonomistler hemfikir olsun ya da olmasın, yükselen fiyatların yol açtığı siyasi acının mevcut tepkiyi hatırlama şeklimizi şekillendirmesi çok muhtemel görünüyor.