Ivor Ichikowitz bir sanayici ve hayırseverdir. Kiev’deki Mandela duvar resminin kurulumunu ödeyen Ichikowitz Aile Vakfı’nın başkanıdır.
Kiev sokaklarında, hayırsever Nelson Mandela, üç yıl önce boyanmış bir duvar resminden aşağı bakıyor, savaş bulutları güzel ve harika dirençli Ukrayna ülkesinin üzerinde toplanıyor.
Güney Afrika büyükelçiliği, şehir merkezinin beş kat yukarısındaki dev kuruluma sponsor olmayı düşünmek için vakfımıza yaklaştığında tereddüt etmedik. Kırım zaten Rusya tarafından yasadışı bir şekilde ilhak edilmişti, ancak doğudaki savaş bugün tanık olduğumuzdan çok daha düşük bir yoğunluktaydı.
O zaman, zorlu durumların nasıl çözülebileceğinin bir örneği olarak Mandela’nın boyunda birinin olmasının uygun olacağını düşündüm. Ve son zamanlarda, kendimi duvar resmini yeniden merak ederken buldum. Hala duruyor mu diye merak ettim. Kiev’den bakmak için dışarı çıkan bir arkadaşımı aradım.
[1945’tenbuyanaAvrupa’daaylarcasürenenşiddetlisavaşlardanbazılarınınardındanbugünduvarresmihaladuruyor-2017’denberişehirdekibinalaradikilen160’tanfazladuvardanbiri-veönemibelkideşimdidahadaönemlivesadeceiçindeğilUkrayna
Özellikle, hem Rusya hem de Batı kıtanın bu savaşta desteği için yarışmaya başladığından, bugün Ukrayna’da olup bitenlerin Afrika halkı için birçok yankısı var – şimdi çok daha büyük bir kampanyanın temsilcisi ve gelenekleri altüst etmekle tehdit ediyor. son 77 yıldır bize jeopolitik kesinlik sağlamaktan sorumlu.
Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov, Etiyopya, Uganda ve Kongo-Brazzaville’e gitmeden önce Mısır’dan başlayarak son zamanlarda dört Afrika ülkesine düdük turu düzenlediğinden, Başkan Vladimir Putin Afrika ülkeleri üzerinde kendisini desteklemesi için eşi görülmemiş bir baskı uyguluyor.
Bu arada, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri de kıta ülkelerine ya bir taraf seçmeleri ya da sonuçlarıyla yüzleşmeleri için dayanılmaz bir baskı uyguluyor ve ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken kıtada kendi turuna çıkıyor.
Ancak bu, Afrika ülkeleri için kolay bir seçim değil – bir taraftan kalkınma yardımına, diğer taraftan savunma yardımına bağımlı olduklarında değil. Yanlış seçim, ülkeleri ve belki de yönetimleri için felaket olabilir.
Mandela’nın kendisi bu kesin seçimi yapmaya zorlanmayı reddetmişti.
Kampanyaları Sosyalist Sovyet Cumhuriyetler Birliği’nin (SSCB) desteğine bağlı olan bir devrimci, 1994’te yeni ülkesi için dünyada yeni bir yer oluşturmaya çalışan yeni bir başkandı. Ve o zamanlar ABD Başkanı Bill Clinton’ı hatırı sayılır bir şekilde azarladığı gibi, ülkesinin arkadaşlarının kim olması gerektiğini kimsenin kendisine söylemesini istemiyordu.
Clinton’un daha sonra hatırlayacağı gibi, Mandela, maliyeti ne olursa olsun inandığı şey için korkusuz bir savaşçıydı. Ve bu inançların derinliği, başkalarına da aynı şeyi yapmaya, Clinton’un dediği gibi “kendilerinden daha büyük bir şey için çalışmaya” ilham verdi.
Mandela, Güney Afrika’nın kendi örneği ve liderlerinin çabalarıyla başkalarına barış getirebilecek bir ülke olmasını istedi. Ne yazık ki, o ülke, benim kendi ülkem, Başkan Cyril Ramaphosa’nın barış için tarafsız bir elçi olma teklifini 20 yıl öncesine göre çok daha az önemli hale getiren, bugün aynı düzeyde saygıya sahip değil.
Ama Mandela Ukrayna gibi bir durumda ne yapardı?
Rusya, Ukrayna’yı da içeren SSCB kılığında, apartheid’e karşı mücadelede büyük bir rol oynadı ve Mandela’nın ilk komutan olarak görev yaptığı Afrika Ulusal Kongresi’nin paramiliter kanadı olan uMkhonto we Sizwe kadrolarına silah ve eğitim sağladı. şef.
Ve memurlarının çoğu Moskova’da eğitilirken, rütbe ve dosyanın çoğu Ukrayna’da Odessa’da eğitildi. Bu, Rusya’nın kendisini eski SSCB olarak gösteren ve Ukrayna’nın kendi tarihini bir zamanlar zorlu Komünist imparatorluğun ayrılmaz bir parçası olarak öne çıkaran ikili tarih yazımında kaybolan tarihsel bir nüanstır.
Mandela baskıya karşı silaha sarıldı. Ve 1964 Rivonia vatana ihanet davasında Yargıç Quartus de Wet’e unutulmaz bir şekilde söylediği gibi, bu onun hayatını vermeye hazır olduğu bir davaydı. Bu boş bir vaat değildi. Mandela rıhtımdan konuşuyordu ve darağacına gönderilebilirdi. Bunun yerine, hayatının geri kalanını Cape Town’un Masa Dağı’nın görüş mesafesindeki çorak bir hapishane adasında geçirmeye mahkum edildi, ancak 27 yıl sonra ortaya çıkması, bu söze uygun olarak kalıcı barışı sağlamaya kararlı.
Bu sorunların o zamanlar ne kadar zorlu göründüğünü bugün unutmak çok kolay. Tüm dünyanın Güney Afrika’nın hayal edilemez bir ırksal yangına dönüşmesini beklediğini görmezden gelmek kolay. Olmaması, Mandela’nın kararlılığından ve inancının ve karakterinin derinliğinden kaynaklanıyor. Çevresindeki diğerlerine, büyük liderlere de kendilerinden daha büyük bir şey için çalışmaları için ilham verdi.
Bugün dünyanın başka bir inatçı sorunu var: Putin’in görünüşte uzlaşmaz hırsları, Ukrayna’nın artık boyun eğdirmeme veya ezilmeme konusundaki kararlılığıyla eşleşiyor, hesaplanamaz yaşam ve geçim maliyetlerine rağmen.
Ve dünya için trajedi, bu savaş altıncı ayına girerken, Mandelas’ın kıtlığı. Kıyafetleri olmayan imparatorlara acımasız gerçekleri söyleyebilen, zorbaları kendi ayakları üzerinde durdurabilen ve yine de daha büyük bir insanlık adına kalıcı çözümler bulabilecek kadar pragmatik olabilen devlet adamları nerede?
Üzücü gerçek şu ki, ne kendi kıtasında ne de başka bir yerde Madiba’nın yerini dolduracak bariz bir rakip yok. Bunun yerine, kendi emellerine ulaşmak için ulusları feda etmeye çok hevesli çok fazla vicdansız lider var.
Gelecek nesil liderlerin ortaya çıkıp liderliği ele geçirmesini beklerken, Kiev halkı hala daha büyük bir iyilik için istek ve amaç olduğunda nelerin başarılabileceğini her gün hatırlatıyor.
Barış olabilir. Dünyadaki tüm ülkeler arasında Güney Afrika bunun kanıtıdır. Ama barışın hakim olması için önce adalet olmalı. Ve bu cephede umudumuzu yitirmemeliyiz.
Mandela Kiev’e bakmaya devam ederken hepimiz şunu hatırlamakta fayda var: “Yapılana kadar her zaman imkansız görünür.”