Ayrıca bodrumda bir sürü çerçeveli forması var. Formalardan bazıları gururla duvara asılır; diğerleri gelişigüzel bir şekilde bilardo masasına ya da Giannis’in içmediği alkolle dolu barın yanına yığılmış durumda. Birçoğu onun, ama ilginç bir şekilde, diğer NBA oyuncularından da düzinelerce çerçeveli forması var. Bazıları belki de beklediğiniz gibidir: oyunu oynamış ve emekli olduktan veya vefat ettiğinden beri harikaların üniformaları. Dominique Wilkins, Dirk Nowitzki, Dwyane Wade, Vince Carter, Kobe Bryant. Ama çoğu -çoğunluğu- akranlarından: normal sezonda ve playofflarda karşı karşıya geldiği adamlar.
Çerçeveli bir Blake Griffin Pistons forması var. Kevin Durant’ten bir tane, Steph Curry’den bir tane var. James Harden—“Birçok insan benim James Harden’la yakınlaştığımı düşünüyor, ki bu doğru değil” dedi, çünkü öyle olsaydı, forması neden burada olsun ki? Tura devam etti. “Bu, harika çocuk Luka Dončić’ten. Anthony Davis. LA, onu tanıyorsun. Jokiç. Oyunu seviyorum! Oh, bu benim bu seneden. Bu kazandığım MVP’den. All-Star MVP’si. Bradley Beal. Damian Lillard. Derrick Rose. Derrick Rose’u seviyorum. LeBron James, dostum. Bak! Bak benim için ne yazmış.”
Formaların çoğu imzalandı, bazıları kısa mesajlar içeriyordu, ancak bu özel bir LeBron Lakers forması daha uzun bir nota sahipti ve Giannis bunu yüksek sesle okudu: “Giannis’e, namı diğer The Greek Freak. Uyandığın her gün büyüklük için çabalamaya devam et kardeşim. Bu çember oyununda ve saha dışında temsil ettiğiniz her şeyi sevin. Sınır gökyüzü değil. Ötesine geç.” LeBron bir taç taslağı ile imza attı.
Giannis yazıya gururla baktı: “Bu büyük zaman, biliyor musun?”
NBA’in hiper-erkeksi rekabet kurallarına göre, bırakın formalarını toplamayı, rakiplerinizin not tutan muhabirlere o formaların üzerine yazdıklarını hayranlıkla okumanızı, rakiplerinize saygı göstermemeniz gerektiğinin de farkındadır. Ancak Giannis bu kodlarda hiçbir zaman iyi olmadı ve zaman zaman onlara meydan okuma özgürlüğünü buldu. Örneğin, “Spor psikiyatristleri ve bunun gibi şeylerle konuşan insanlar bizi ‘yumuşak’ olarak nitelendiriyor. Bunu geçmişte gördük, ‘Ah, dostum, endişeleniyorum.’ ‘Dostum, yumuşaksın. Git bununla ilgilen.’ Bu şekilde etiketlenir. Bu yüzden insanların birileriyle konuşması ve açılması zordur. Benim için bile son derece zordu.”
Tüm gerçekten iyi sporcuların gizlice bir tür terapide olduğuna ikna oldu. Bazıları çok gizli değil. Bir kelime veya bir cümle kullanıyorlar ve o biliyor. Geçen gün Giannis izliyordu. Naomi Osaka, üç bölümlük Netflix belgesel dizisi ve tenis yıldızının başarısıyla birlikte gelen zorluklar hakkında konuşma şekline hayran kaldı. Bu, şimdi giderek daha fazla oluyor – kendisiyle uğraşırken, başka kaç kişinin bir şeyle uğraştığını fark etti. Daha konuşmaya başlamadan Osaka’nın gözlerinde bir tür mücadele görebildiğini söyledi. Giannis, “Mutlu değildi, oyundan ve diğer şeylerden uzaklaşmak istedi ve bu çok zor dostum,” dedi. Ondan bahsediyordu ama kendinden de bahsediyordu. “Bunu 18 yaşımdayken yapmaya başladım. O kadar gençken ve bunu yaparken insanlar üzerindeki baskının miktarını anlamıyorlar çünkü günün sonunda sadece performans göstermek ve olmak zorunda değilsiniz. En iyisi, omzunda taşımak zorunda olduğun büyük markanın olması. Omuzunda taşıman gereken kendi ülken Japonya var. Ya da benim durumumda Yunanistan. Senin ilgilenmen gereken bütün bu insanlar var. Ara sıra…”