Her ekonomist, ekonomik araştırmaların sonuçlarının çoğunun önceden serbest piyasa ideolojisi tarafından belirlendiği şikayetine aşinadır. Gerçek akademik ekonomistlere aşina olanlar için, kartondan kesmeler yerine, kendilerini yalnızca serbest piyasalara adadıkları şikayeti gülünç olacaktır. Üstelik, ekonominin ideolojik yanlılığı olarak algıladıkları şeyden şikayet edenlerin bir kısmı, aslında yanlılığın varlığından değil, farklı türde bir yanlılığı tercih edeceklerinden şikayet etmektedirler.
Robert M. Solow (Nobel ’87) 1970 tarihli “Science and ideoloji in Economics,” The Public Interest, Güz 1970 başlıklı makalesinde değerden bağımsız sosyal bilim ve ideolojik önyargı konusundaki kaygılara daha karmaşık bir yanıt sundu. O yazdı:
Değerden bağımsız sosyal bilim tartışmasının tamamı, nicel terimler yerine nitel terimlerle yürütülmekten muzdariptir. Pek çok insan, hiçbir sosyal bilimin değerlerden tamamen bağımsız olamayacağı iddiasından, bu nedenle her şeyin yolunda olduğu sonucuna acele etmiş görünüyor. Sanki bir ameliyathaneyi tamamen steril hale getirmenin imkansız olduğunu keşfediyor ve bu nedenle bir kanalizasyonda ameliyat yapılabileceği sonucuna varıyoruz. Muhtemelen sosyal bilimlerde mandalinaların kabul etmekten hoşlandıklarından daha fazla ideoloji vardır. Kaba propagandayı fark etmek kolaydır, ancak kurumların ve dolayısıyla davranışların olduğundan farklı olabileceğini hayal etmedeki ince bir başarısızlık kolayca fark edilmeyebilir. Hatta tamamen değerden bağımsız sosyal bilim imkansız olabilir, gerçi bu iddianın bilim olduğu konusunda gerçek iddiaları olan çalışma türü hakkında kanıtlanmamış olduğunu düşünüyorum. Ama öyle olduğunu varsayalım. Bence uygun yanıt, sosyal bilimi olabildiğince değerlerden arınmış hale getirmenin (ve tabii ki kalıntı konusunda dürüst olmak gerekirse) yollarını aramak olacaktır. Olabildiğince fazla kabul edilmeyen ideolojiyi konunun dışına sıkıştırmanın doğal yolu, açık profesyonel eleştiridir. O halde radikal eleştirmenleri korumak ve teşvik etmek gerektiği açıktır. Bence dışarıdan gelenler, bir mandalinanın fikirlerini kesin olarak boşa çıkaran herkesin büyük bir profesyonel getirisi olduğu gerçeğinden kaynaklanan entelektüel dürüstlük lehine güçlü disiplini hafife alıyorlar.
Solow, makalenin ilerleyen bölümlerinde, yarım yüzyıl sonra bile benim için hala bir gerçeklik payı olduğunu söyleyen bir yorumda şunları söylüyor:
İktisat ve diğer sosyal bilimlerin modern eleştirmenlerinin kendileri nadiren herhangi bir araştırma yapıyor gibi görünüyor. Buna inanmadıkları, hoşlanmadıkları gerçek nesnenin bilimin, özellikle de, belki de yalnızca sosyal bilim fikrinin kendisi olduğu izlenimi edinilir. Onların bakış açısının sempatik bir tanımı şöyle olabilir: eğer nesnel bilimin ahlakı bizi bulunduğumuz yere götürdüyse, ondan vazgeçersek işler daha da kötü olamaz. Daha sabırsız bir versiyon şöyle olabilir: Zaten bilen birine araştırma ne işe yarar? Eleştirmenler, ister Yeni Soldan isterse başka bir yerden olsun, kendilerine ait yeni bir keşif temelinde değil, keşfedilmeye değer hiçbir şey olmadığı ya da daha doğrusu keşfedilen herhangi bir şeyin muhtemelen kendilerininkiyle çelişeceği temelinde eleştirir. iyi toplum için reçeteler. Benim kendi fikrim, iyi toplumun alabileceği tüm yardıma, hatta çoğundan daha fazlasına ihtiyacı olacağı yönünde. Verimlilik pahasına bile insancıl olmak isteyen bir toplum akıllı, zararsız, pratik bilgi arıyor olmalıdır.
Tanıdığım ekonomistlerin çoğu, en azından profesyonel çalışmalarında kendilerini ideolojik barikatları savunan olarak görmüyorlar. Teorik modelleri ve ampirik uygulamaları aracılığıyla kendilerini “zeki, zararsız, pratik bilgi” arayışı içinde görüyorlar.