Moldova cesurca Rusya’ya karşı çıkıyor. Bu, Avrupa’nın başarı öykülerinden biri olabilir

Moldova’da bir mucize gerçekleşmek üzere. Bugün Avrupa Birliği üyeliğine aday bir ülke olan eski Sovyet cumhuriyeti, Moskova’nın kavrayışından tamamen kurtulmak ve zorlu zamanlarda stratejik kimliğini yeniden tanımlamak üzeredir.

Kremlin’in Ukrayna’ya yönelik saldırganlığını 2,6 milyon nüfuslu Doğu Avrupa ülkesine yayma yönündeki örtülü olmayan tehditlerine rağmen, Kişinev pek çok kişiyi şaşırtacak şekilde kayıtsız kaldı.

Yine de, ne de olsa Moldovalılar, Moskova’nın habis davranışının, Transdinyester’deki 1992 savaşının Rusya’nın Sovyet sonrası alanda kontrolü açısından yeni bir buluşa yol açmasından bu yana şiddetle farkındalar.

Bir devletin topraklarındaki gri, askeri olarak kontrol edilen ayrılıkçı bir bölgede kendisini tarafsız ilan etmeye zorlayan donmuş bir çatışma, Rusya’nın otuz yılı aşkın bir süredir Avrupa’da daha batıya doğru bir dayanak noktası korumasına izin verdi.

Buna rağmen, Romanya, Polonya ve Baltık ülkeleri dışında, Avrupalıların geri kalanı – Moldova’ya dikkat ettikleri takdirde – oradaki durumu istikrarlı olarak gördüler. Karmaşık ama istikrarlı.

Ve böylece, onlarca yıldır, Moldova’yı Avrupa gündemine empoze eden hiçbir şey görünmüyordu; bu, en azından kısmen, Sovyetler Birliği’nin eski cumhuriyetlerine yönelik basmakalıp tavırla açıklanabilecek bir konu.

Ardından 2022’de Ukrayna’nın tam ölçekli işgali her şeyi değiştirdi.

Moldova’nın tarafsızlığı: Moskova’nın yaldızlı kafesi

Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı birçok yönden Moldova Cumhuriyeti ile de ilgilidir. 2014’te Moskova’nın planları o kadar belirgin değildi çünkü Rusya’nın Donbass ve Kırım’daki askeri saldırganlığı sürpriz unsuru taşıyordu. Kiev’in güçleri hızla yenildi ve aktif askeri aşama derhal sona erdi.

Tıpkı Kişinev’de olduğu gibi, Kiev’deki siyasi seçkinler o sırada savaşa hazırlanmadılar ve Rusya’ya karşı savunma planları yoktu, bu da Moldova’nın siyasi ve askeri tarafsızlığının bir yankısı olarak Ukrayna’yı bir çıkmaza zorladı.

Yasadışı olarak ilhak edilen bölgeler, aynı plan izlenerek hızla militarize edildi. Onlarca yıldır, Transdinyester’de resmi olarak “barışı koruma” görevinde olan binlerce Rus askeri, ülke liderlerinin fikirlerini veya önceki anlaşmaları değiştirmesi veya karşılık vermesi durumunda ne olacağını herkese hatırlatmak için oradaydı.

Ancak geçen yılki topyekun saldırı savaşı, Rusya’yı bir parya haline getirdi ve Moldova gibilerini Moskova’dan uzaklaştıracak kadar cesaretlendirdi.

Bu, Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov’un son günlerde Kişinev’i tehdit etmesine ve burayı Batı’nın yeni ” olarak etiketlemesine yol açtı.Rus karşıtı proje“.

Rus diplomasisinin ebedi başkanı, muhtemelen Moskova’nın iç ve dış politika, enerji ve ekonomik yardım gibi konularda kendisine şantaj yapma yeteneğini kalıcı olarak kaybedeceği beklentisiyle teşvik edildi.

Yıllarca Moskova, Ukrayna, Moldova ve Gürcistan gibi ülkeler için tarafsızlık konularında talepkar, küstah bir öğretmen gibi davrandı ve Lavrov, bu ülkelerdeki Rus yanlısı gruplar için bir hakem ve güç komisyoncusu olarak ikili rolünde kendini iyi hissetti.

Moldova’da tarafsızlık ve silahsızlanma konusu tabu haline geldi. Aksi takdirde, Moldovalı politikacılar, Moldova devletinin düşmanları, Romanya’nın doğu komşusunu yutmasını isteyen sendika yanlıları veya sadece NATO yanlısı destekçiler olarak etiketlenme riskini aldılar.

Kontrolden gelen güvenlik duygusu ve Kremlin’in yolsuzluğunun karbon kopyası

Ancak, Moldova’nın egemen topraklarında Rus birliklerinin varlığı göz önüne alındığında, varsayılan tarafsızlık konumu nasıl gerekçelendirildi?

Net bir cevap olmasa da, Moskova’nın yaklaşık 30 yıl boyunca Kişinev’deki yerel seçkinlerin önemli bir kısmı üzerinde yeterli kontrolü sağlamayı başardığına inanma eğilimindeyim.

Moldova’daki Moskova yanlısı partiler, Rusya yanlısı ve Avrupa karşıtı bir kimlik ortaya koyma karşılığında Kremlin’in desteğini aldı. Ekonomik bağımlılık da bir o kadar önemliydi.

Dahası, savunma, güvenlik ve istihbarat servislerinin tam kontrolü, Moldova Cumhuriyeti’ndeki Rusya yanlısı herhangi bir parti liderine bir güvenlik hissi veriyordu.

Bağımsızlığından bu yana ülkenin başına bela olan yolsuzluk, Rusya Federasyonu’ndaki uygulamaların bir taklidi, karbon kopyası olarak geldi.

Kişinev’deki hükümetin aleyhine olan her şey düşünüldüğünde, rotadaki en ufak bir değişiklik bile kaçınılmaz olarak sorunla sonuçlanacaktı.

Maia Sandu gibi bir başkanın Moskova’nın Rus yanlısı ve Avrupa karşıtı anlatısına ülkenin AB yanlısı arzuları, yolsuzlukla mücadele girişimleri ve genel reformlar hakkında bir konuşma yaparak meydan okuması, Moskova’yı gergin ve tehdit edici bir noktaya kadar sarsmak için yeterliydi.

Dahası, Moldova’nın devam eden tarafsızlık politikasına ilişkin tartışmalar, Avrupa yanlısı siyasi partiler doğrudan Ukrayna’nın yanında yer aldığında Moskova için özellikle endişe verici hale geldi.

Buna karşılık, Moldova’nın Rusya’ya olan enerji bağımlılığını iç çatışma yaratmak için kullandı.

Kişinev’deki Rus yanlısı partilerin sokak gösterileri özünde istikrarsızlaştırma girişimleriydi.

Çoğu Avrupalı, Moldova tarafsızlığının bu “acı meyvelerinin” farkında değildi ve Rusya Ukrayna’yı işgal etmeseydi karanlıkta kalacaktı.

Bu konuları yıllardır bilenler bile, Rusya’nın Ukrayna’daki saldırganlığının yarattığı akıcı stratejik bağlam öne çıkana kadar ölçekte net değildi.

Şimdi, ülkenin bataklıktan çıkış yolunu bulmasına yardım etmek için daha fazlasını yapma zamanı. Fransa, Almanya ve Romanya tarafından yönetilen Moldova için uluslararası destek platformu mükemmel bir başlangıç.

Avrupa entegrasyonu ve stratejik özerklik, Rusya’nın baskısına yönelik çözümlerdir.

Ukrayna’daki savaş, Avrupa’daki savunma paradigmasını temelden değiştirecek ve Moldova Cumhuriyeti’nin bir seçeneği var.

Dahası, komşu devlette bir yıl süren savaşın ardından, Kişinev’in dürüst politikacılar ile Moskova tarafından doğrudan kontrol edilenler ve etkilenenler arasındaki bilançosu Rusya Federasyonu’nun hoşuna gitmiyor.

Ayrıca Başkan Sandu ve Natalia Gavrilița liderliğindeki Avrupa yanlısı hükümet tarafından alınan cesur kararlar bu dengeyi daha da değiştirdi.

Bu, ortalama Moldovalılarınızın Moskova’ya uyacak şekilde tasarlanmış ve Lavrov ve Kremlin’deki diğerleri tarafından desteklenen sözde tarafsızlık kafesinin yaldızlı kafeslerini görmeye başlamasına neden oldu.

Rusya’nın yakınlığına rağmen güvenlik ortamındaki herhangi bir kayda değer gelişmeye dirençli gerçek tarafsız devletler olan İsveç ve Finlandiya örnekleri, Moldova’ya, özellikle de açıkça yapıldığında Moskova’nın şantajına nasıl yanıt verilmesi gerektiği konusunda önemli bir ders verdi.

Moskova’nın Moldova’ya karşı ataerkil tarafsızlığı, savaş korkusu, enerji bağımlılığının maliyeti korkusu ve iç istikrarsızlıktan yararlanıyor.

Moldova, bu dramatik değişimler karşısında tarafsızlığın anayasal bir ilke olarak kalabileceğini, ancak kurtuluşun ancak Avrupa bütünleşmesi ve gerçek stratejik özerklik biçiminde gelebileceğini keşfetmek üzere.

Ayrıca Moldova Cumhuriyeti ve silahlı kuvvetlerinin savunma stratejisi en kritik öncelikler haline geldi. Moldova’nın modern savunma yeteneklerine, yardım programlarına ve savunma kaynaklarına ihtiyacı var.

Bu başarısız olursa, stratejik özerklik sağlamadan tarafsızlık, ülkenin Rus emperyal periferisinde kalması için başka bir karmaşık yol olmaya devam edecektir.

Moldova mucizesi, Avrupa’nın başarı öykülerinden biri olabilir.

Şimdi Avrupa’nın buna inanma zamanı.

Claudiu Degeratu, Uluslararası İlişkiler ve Avrupa Çalışmaları alanında doktora sahibidir ve Bükreş’teki GlobalFocus Center’da Yardımcı Uzmandır. Geçmişte, Romanya Savunma Bakanlığı’nda Savunma Politikası ve Planlama Genel Müdürü olarak çalıştı.

Euronews olarak, tüm görüşlerin önemli olduğuna inanıyoruz. bize şu adresten ulaşın: görünü[email protected] satış konuşması veya sunum göndermek ve konuşmanın bir parçası olmak için.