“Fortunato’nun bin yarasına elimden geldiğince katlandım, ama hakaret etmeyi göze aldığında intikam yemini ettim.”
Edgar Allan Poe, bu yasaklayıcı sözle başına gelecekler konusunda uyarıyor Amontillado Fıçısı, korku yazarının karnaval sezonunda isimsiz bir İtalyan şehrinde geçen 1846 tarihli kısa öyküsü. Kendisini küçümseyen bir iş arkadaşından ölümcül bir intikam alan bir adam hakkındadır. Bu olabilecek en sert uyarıdır: Yüzleşme bir şeydir, ancak algılanan bir hakaret, küçümseme veya hafife alma çok daha kötü sonuçlara yol açabilir.
Başkanın California Cumhuriyetçisini Meclis Başkanı seçilmesinden dolayı tebrik etmesine rağmen, Birliğin Durumu sırasında Kevin McCarthy ve Joe Biden arasında işler ham göründüyse, bir nedeni olabilir. Birkaç hafta önce, Washington post Biden 2021’deki açılış konuşmasında McCarthy’den bahsetmediğinde McCarthy’nin nasıl küçümsendiğini, küçümsendiğini ve küçümsendiğini hissetti.. Görünüşe göre McCarthy bu hikayeyi biraz sıklıkta anlatmış. O Ocak gününde, o zamanlar Meclis Azınlık Lideri olan McCarthy, yeni yemin eden başkandan sadece birkaç metre uzaktaydı ve Biden’ın Teleprompter’ını, sözler söylenmeden önce okuyabilecek kadar iyi görebiliyordu. Biden’ın önsözünde teşekkür etmek istediği kişilerin listesini gördü: “Konuşmacı Pelosi.” “Lider Schumer.” “Lider McConnell.” Ama o kadardı. Biden, “Lider McCarthy”ye teşekkür etmedi.
Bu iki yıldı, bir Avrupa savaşı, bir salgın ve bir görevden alma öncesiydi. Ama göre, PostalamakMcCarthy elinden bırakamadı ve bedelini Biden’dan ödemesini istiyor.
Washington, DC’nin kültürünü incelemek için gönderilmiş bir antropolog olsaydınız, bunu yerel yaşamın günlüğünüze yazacağınız çelişkilerinden biri olarak sayın. Kevlar giyen bir timsah kadar kalın bir deriye sahip olması gereken ve gerçekten de olması gereken seçilmiş yetkililer, bazen kar taneleri ve sızlananlar olabilir. yazdığım John Kennedy ve Richard Nixon hakkında bir kitap, bazen 1940’ların sonlarında ve 1950’lerin başlarında genç kongre üyeleri olarak arkadaşlar. Ancak Nixon’ın Kennedy’lere -onların ihtişamı, zarafetleri, zenginlikleri ve seçkinlerin onlara hayranlığı- bitmeyen kızgınlığı, Whittier, California’daki sert ebeveynlerin oğlunu gerçekten çılgına çevirdi. . Politikacılar yalancı, alçak, hırsız ve aptal olarak anılmaya alışkındır. Ancak, kasıtlı olsun ya da olmasın, onları önemsiz hissettiren bazı küçümsemeler derinden etkili olabilir ve tarihi etkilemenin bir yolunu bulabilir.
Gerçek ya da algılanan bu tür başka küçümsemeler düşünebilirim.
Ünlü olarak, 2011 Beyaz Saray Muhabirleri Yemeğinde, Başkan Barack Obama, yıldızıyla dalga geçti. Çırak doğum haçlı seferi için. Obama kürsüden, kendisinin doğuştan bir Amerikan vatandaşı olmadığı ve bu nedenle başkan seçilmeye uygun olmadığı şeklindeki yanlış ve samimiyetsiz iddialara yanıt olarak uzun biçimli 1961 doğum belgesini gönülsüzce ürettiğini kaydetti.
Obama, smokinli bir Trump hakkında, “Şimdi, son zamanlarda biraz eleştiri aldığını biliyorum,” dedi.ama kimse bu doğum belgesi meselesini bir kenara bırakmaktan The Donald kadar mutlu ve gururlu olamaz.”
Masasında donmuş halde oturan adama bariz bir küçümsemeyle bakan Obama, şunları ekledi: “Ve bunun nedeni, nihayet önemli konulara odaklanabilmesidir – örneğin, aya iniş numarası yaptık mı? Roswell’de gerçekte ne oldu? Biggie ve Tupac nerede?”
Bazıları, haklı olarak, bu alenen azarlamanın, Manhattan’ın şişmesiyle işi büyütmek isteyen Queens tarafından yetiştirilmiş zengin çocukta bir şeyleri ateşlediğine inanıyor. Trump’ın on yıllardır süren ve hayali bir başkanlık seçimi konuşmasını Beyaz Saray için gerçek hayattaki bir teklife dönüştüren şeyin katalizör olduğunu düşünüyorlar. Obama’nın şakası, Trump’ın zengin olması ya da saçı hakkında olsaydı, bu, Fred Trump’ın çocuğunun sindirebileceği bir şeydi. Ancak alakasız bir komplo delisi gibi davranılması kabul edilemezdi.
Tarih yazan başka küçümsemeler de oldu.
Bobby Kennedy’nin, Lyndon Johnson’ı kardeşinin 1960’taki başkanlık biletinden çıkarmak için talihsiz bir girişimi var. Jack Kennedy, Los Angeles’taki Demokratik Ulusal Konvansiyon’daki özel bir toplantı sırasında LBJ’ye başkan yardımcılığı teklif etmişti – o zamanlar Teksaslıları hor gören kuzeyli liberalleri ve işçi sendikalarını yabancılaştırmakla tehdit eden riskli bir hareket. Bu, medeni haklar başkanı ve Büyük Toplumun mimarı olmadan çok önceydi. Johnson’ın tekliften vazgeçmesini umut eden Bobby, aynı sabah onunla görüşmekte ısrar etti. Bir Senato çalışanı olarak, çoğunluk lideri olan LBJ ile kılıçlarını çaprazlamıştı. Ancak bu, soğuk bir ilişkiyi RFK suikastına kadar sürecek bir soğuk savaşa dönüştürdü. İşleri daha da kötüleştirmek için, Bobby, Johnson’ı listeden çıkarmaya çalışmakla kalmadı, onun yerine Demokratik Ulusal Komite başkanlığını da önerdi.. Teselli ödülü pek iyi karşılanmadı.
Johnson fikri hemen reddetti, ancak haklı olarak Bobby’nin bir dereceye kadar serbest çalıştığını ve aday tarafından teklifi iptal etmek için gönderilmediğini anladı. (Jack’in Bobby’nin o günkü davranışına ne kadar göz yumduğu bir tartışma konusu olmaya devam ediyor.) Lyndon-Bobby kan davası, 1960’larda Vietnam’dan isyanlara ve yoksulluğa kadar ülke siyasetinin çoğunu şekillendirecekti.
Başkan Johnson da kendi küçümsemesini yaptı.
Atlantic City’deki 1964 kongresine heyecan katmak için LBJ, yıllık yarışmasını aynı New Jersey tatil yerinde aynı mekanda düzenleyen Amerika Güzeli yarışmasından sonra başkan yardımcısı adaylığını modellemeye karar verdi. Başkan, her ikisi de görevi umutsuzca isteyen Ortabatı liberalleri olan iki olası Veep’in, Senatör Eugene McCarthy ve Hubert Humphrey’in eşliğinde tahta kaldırıma varmayı planladı. Humphrey, Johnson gibi, 1960 Demokrat adaylığını JFK’ya kaybetmişti ve birkaç kez daha başkanlığa aday olacaktı. Johnson’ın son dakika sinyali üzerine koreografi başladı, iki Minnesota senatöründen biri daha sonra diğer umutlunun adını aday gösterecekti.
Johnson’ın groteskliğini vaktinden önce keşfeden McCarthy, onu öldürdü. Kendini LBJ’nin “son ikinci” için yazdığı rolde hayal etmek – tacı ve kuşağı kaçıran genç kadına verilen ezici derecede hayal kırıklığı yaratan unvan – gururlu McCarthy için çok fazlaydı. Johnson’ın planını “sadistçe” olarak nitelendirerek adını yarışmadan geri çekti.
Dört yıl sonra, 1968’de McCarthy ülkeyi şok etti ve Johnson’ın şimdiye kadar itiraz edilmemiş Demokrat başkan adaylığı teklifine meydan okuduğunu açıkladı. McCarthy’nin Vietnam Savaşı’na muhalefeti, onu yarışa iten ana faktördü. Yine de, 1964’teki bu küçümseme onu kişisel hale getirdi ve McCarthy’nin New Hampshire ön seçimlerindeki şaşırtıcı derecede güçlü performans, Johnson’ın ikinci dönem için teklifinden vazgeçmesine yardımcı oldu.
Tarih yazan diğer küçümsemeleri düşünebilirim.
Meclis Başkanı Newt Gingrich, 1995’te Filistin’le ABD aracılı Oslo Anlaşması’nı imzaladıktan sonra suikasta kurban giden Başbakan Yitzhak Rabin’in cenazesi için İsrail’e giden kasvetli uçakta Air Force One’ın arka koltuğuna oturdu. Geziden sonra Gingrich, muhabirlerle dolu bir kahvaltı anlattı – Washington büro şefi tarafından yürütülen olağan Sperling Kahvaltısı. Hristiyan Bilim MonitörüGodfrey Sperling Jr. – berbat koltuklardan nefret ettiğini ve uçağın arkasından çıkmak zorunda kaldığını hoi polloi. Konuşmacı apoplektikti ve daha da fazlası, New York Günlük Haberleri Gingrich’i öfke nöbeti geçiren bir yürümeye başlayan çocuk olarak resmeden bir ön sayfa karikatürü yayınladı.
Başkan Bill Clinton, Gingrich’in uçağın arkasına bindirildiği ve yaklaşmakta olan bütçe anlaşmazlığı hakkında başkanla konuşması için öne çıkmasının istenmediği için gücendiği için “üzgün ve şaşırdığını” söyledi. Gingrich, küçümsemenin kasıtlı ve aşağılayıcı olduğunu söyledi: “Birlikte uçtuğumuz her başkan bizi önde tuttu. Beraber uçtuğumuz her başkan bizimle uzun uzadıya konuşmuştu.”
Gingrich daha sonra bunun sonucunda hükümetin kapanmasının bir nedeni olduğunu kabul etti.
Daha da geriye gidersek, 1977’deki yeni Meclis Başkanı Tip O’Neill, ailesinin Jimmy Carter’ın açılış öncesi galasında kendisiyle birlikte oturmasını istedi. Massachusetts polisi için aile her şey demekti. Her biri aynı anda yeni göreve başlayan o ve Carter, Demokratların ve ülkenin iyiliği için iyi bir çalışma ilişkisine sahip olmak zorundaydı. Aileyle birlikte olmanın, Tip ve diğer O’Neill’ları en önemli VIP’lerden uzağa, salonun arkasına taşımak anlamına geldiği söylendi. Bundan böyle, konuşmacı Carter’ın baş yardımcısı Hamilton Jordan’dan “Hannibal Jerkin” olarak bahsetti. (Daha sonra hem Carter hem de O’Neill için çalıştım.)
Merhum New York Senatörü Daniel Patrick Moynihan, Bill Clinton’ı hiçbir zaman umursamadı. Yoksulluk ve aile oluşumu üzerinde çalışarak kariyer yapmış olan akademisyen-politikacı, Clinton’ın refah reformu fikirlerine karşı çıktı ve 1992’de cumhurbaşkanlığına aday olduğunda Arkansan’a hiç sevgisi yoktu. Ancak Clinton göreve geldiğinde durum daha da kötüleşti. 1993 başkanlık göreve başlama töreninden iki haftadan az bir süre sonra, Zaman dergisi, Michael Kramer’in Moynihan’ın “’ ağıtıyla başlayan bir köşesini yayınladı.Kasım ayından beri yok,’ diyor Moynihan üzgün bir şekilde. Tek bir arama yok. Başkan’dan ya da üst düzey adamlarından değil. Şimdiye kadar birinin iletişime geçeceğini düşünmüştüm. Anlamıyorum. ”
Kramer, Clinton’dan bir yanıt istediğinde işler daha da kötüye gitti. Üst düzey bir yönetim yetkilisi Kramer’e “Büyük anlaşma” dedi. Kaynak çarpıyor senatör: “Moynihan destekledi [Senator] Ön seçimler sırasında Bob Kerrey. O bizden biri değil… Kilitlenme bozuldu. Artık her şey Demokratik. Gerekirse onun üzerine atlarız.” Sağlık mevzuatı Moynihan’ın komitesinden geçmek zorunda kaldı ve Hillarycare kabul etmedi. dönem.
Biden’ın Göreve Başlama Günü’nde McCarthy’yi küçümsemesinin, ülke için gerekli olan her şeyle birlikte iki erkek ilişkisinin geleceğini ne kadar etkileyeceği belli değil. Konuşmacı koltuğunu kazandığı için yaptığı güzel selam yardımcı olabilir. Ancak başkan, oğlu Hunter hakkında yapılacak GOP Meclisi soruşturmalarına soğukkanlılıkla yaklaşmayı kesinlikle zor bulacaktır. Biden ve McCarthy arasındaki borç tavanı, Ukrayna, vergiler, antitröst ve kürtaj konusundaki tüm farklılıklara rağmen, iki yaşındaki bir küçümseme bu iki adam ve bizim için gerçekten önemli olabilir mi? Bir antropolog bunun daha önce olduğunu not ederdi.
