© Charlie Moore
Uzun bir süre, RHODES’un samimi pop müziği onu dünyanın mutlak zirvesine taşıyacak gibi göründü. İlk albümü Dilekler 2015 yılında piyasaya sürüldü ve sonuç olarak bazı mütevazı hitlerle dünya çapında yayıldı. Ancak ani başarının ardından İngiliz şarkıcı radardan tamamen kayboldu. Yeni bir albüm yazmak için Amerika’ya gitti, ancak plak şirketinin ve yönetiminin muazzam baskısı, bedelini ödedi ve bir süre geri çekilmesine neden oldu. Ta ki yazılan şarkıları doğru biçimde kaydedecek doğru insanları bulana kadar. İlk albümünden 8 yıl sonra şimdi Bunlar gibi arkadaşlar ve kendisi için uzun bir arayışın sonucu mu? Bu arada, bir sanatçı olarak neyi temsil etmek istediğini bir kez daha biliyor ve hatta şimdiden stüdyoda, bu yıl içinde çıkarmak istediği üçüncü albümünü bitirmek üzere. Kayıtlar arasında RHODES bize stüdyodan yakınlaştırma ve çalkantılı yolculuğu hakkında konuşma fırsatı verdi.
Dans Eden Ayılar 2015’ten beri yolculuğunuzu takip ediyor ve en son 2015’te konuşmuştuk. O zamandan beri çok değiştiniz mi?
Bu gerçekten garip çünkü en son sekiz yıl önce konuştuğumuzu söylediğinde, hiç öyle hissettirmiyor. O şovlardan ve ilk albümden bu yana zamanın ne kadar hızlı aktığı çılgınca. Kalbimde hala aynı kişiyim. Yavaş yavaş kendimi biraz daha iyi anlamaya çalışıyorum ve yol boyunca birçok engel vardı. Sonunda aynı kişi olduğumu söyleyebilirim. Müziğimde de aynı şeyleri ele alıyorum ama bununla biraz daha doğrudan başa çıkmanın yollarını arıyorum. Müzik her zaman benim olaylarla başa çıkma yolum olmuştur, bu yüzden yaklaşık yedi yıl önce endişeli ya da depresif olduğum her şey, şimdi hala endişeli ve depresif olduğum şeyler. Tek fark, her şeyle başa çıkmanın ve anlamanın daha kolay yollarını bulmam. Bu da müziği biraz etkiliyor. Son yıllarda yolumu kaybettim ve kendimden koptum. Muhtemelen 2015’te birlikte gördüğünüz kişiye yavaş yavaş geri dönüyorum. Dilekler.
ile büyük çıkışınıza bir göz atalım. Dilekler. O dönemden en sevdiğiniz an hangisiydi?
Kendi müziğimi yazmaya ilk başladığımda kendime pek güvenim yoktu. Hayatla gerçekten mücadele ettim çünkü bir şeyler yapmak istediğimi biliyordum ama bunu yapacak özgüvenim yoktu. Birkaç grupta çaldım ve her zaman arka plandaki adam olmayı sevdim. Şimdiki en iyi arkadaşlarımdan biriyle tanıştığımda ve kendi ilk şarkılarımı yaptığımda, ‘Bu sensin! Bunu yapabileceğini kimse nasıl bilemez?’ Bu son derece biçimlendiriciydi çünkü birinin bana yeterince iyi olduğumu söylemesini sağladım ve bu, kimsenin söylemediği bir şeydi. Bana devam etmem için cesaret ve güven verdi. O noktada, dürüst olmak gerekirse, hayat benim için neredeyse bir gecede değişti. Tabii ki bu bir albümün yayınlanmasına yol açtı ve bu delilikti. O kaydın gerçek zaman çizelgesinde, bende en çok kalan şey, yaptığım manşet turuydu. Aslında süre oldukça kısaydı. İlk şarkıları yazmak, plak anlaşması imzalamak ve albümü yayınlamak on sekiz ay içinde gerçekleşti. Londra’da 1.500 kişilik manşet gösterisi çılgıncaydı. O iki an benim için çok özel.
İlk şarkıları yazmak, plak anlaşması imzalamak ve albümü yayınlamak on sekiz ay içinde gerçekleşti.
Albümü çıkardıktan ve turneye çıktıktan sonra yeni şarkılar üzerinde çalışmak için Amerika’ya gittiniz. O gezinin yeni albümünüzün ortaya çıkmasındaki etkisi ne oldu?
Bunun olumlu deneyiminden gerçekten yararlanmak istiyorum çünkü bunun omuzlarıma çok fazla baskı uygulamamdan kaynaklandığını düşünüyorum. Her müzisyenin yapmak istediği bir şeyi yapma şansım oldu. Ancak seanslara alındım ve kiminle çalışmak istediğim ve ne yaptığımız konusunda hiçbir fikrim yoktu. Büyük yazarlar olan insanlarla bu seanslarda çoğu zaman gerçekten endişeli ve sessizdim. Fikir verdiler ama içimden şarkının bu şekilde gelişmesini istemediğimi biliyordum ama bir şey söyleyemeyecek kadar korkmuştum. Gerçekten Amerika ya da Los Angeles deneyimi değildi, ama kendim hakkında çok güvensizdim. Olan şu ki, çoğunu gerçekten yayınlamak istemediğim yaklaşık yüz şarkı yazdım. İşin iyi tarafı, inanılmaz derecede iyi arkadaş olan ve bana bir şekilde akıl hocası olan üç kişiyle tanıştım. Bu harika. New York’a ilk gittiğimde, Friends Like This’i onlarla birlikte yazdım.
Şimdiki karımı ağlayarak aradığımı hatırlıyorum. “Bunlar Gibi Arkadaşlar” güvensizliklerime cevap olduğu için değildi, ama bunun nedeni yanında kendimi özgür, rahat, özgüvenli hissettiğim ve kendimi istediğim şekilde ifade edebildiğim biriyle tanışmış olmamdı. Orada olmak ve onlarla şarkı yazmak istedim. Elbette bu süreçte tanıştığım başka harika insanlar da oldu, ancak bunu zor bulmamın nedeni, orada çok uzun süre bulunmam ve yaptığım işten sanatsal bir tatmin duymadan çok fazla şarkı yazmamdı. Duygusal, fiziksel ve yaratıcı olarak tükendim. O zamanlar, muhtemelen iyi niyetli olan ama sonunda benim için çok kötü bir şey olan çok toksik bir yöneticim vardı. Bana sürekli baskı yapıyordu ve tüm bunlar bir araya geldiğinde benim için zor bir deneyim oldu.
Kesinlikle Los Angeles veya Amerika’dan hoşlanmamak istemiyorum. Yani, Nashville harika. Orada albümde yer almayan birçok şarkı yazdım ama ömür boyu sürecek arkadaşlar edindim ve onlarla şarkı yazmaya devam edeceğim. Sabah biriyle buluşup, yazdığın en iyi şarkıyı yazıp sonra da eve gidemeyeceğine yürekten inanıyorum. Zaman geçirmeniz ve birbirinizi tanımanız gerekiyor. Her şey zaman alıyor ve müzik endüstrisinde insanlar genellikle çok fazla dağılıyor ve kendilerini kaybediyorlar, benim de başıma gelen buydu.
Yazdığınız yüz şarkı arasından albüm için on şarkı seçtiniz. şarkı listesine nasıl ulaştın Bunlar gibi arkadaşlar bir araya getirmek
Komik çünkü o kadar uzun süredir yazdığım tüm şarkılar bir SoundCloud çalma listesindeydi. ‘Müzik yayınlamayalı çok uzun zaman oldu’ diye düşündüğüm bir noktaya geldim. Daha sonra albümün baş yapımcısı Rich’in ve o gün en çok sevdiğim on şarkıyı seçme fikrine kapıldım. İkimiz de on beş sayı seçtik ve sonra ona ulaşana kadar onları eledik. Aslında bir parça vardı ki sonunda kaydı kestim, çünkü kulağa şekerli bir şekilde çok haşhaş gibi gelen bir şey istemiyordum. Erişilebilir olmasını ve hayranların ve benim sevdiğim bir şey olmasını istedim. O gün sayıları seçtik ve fikrimizi değiştirmemeye karar verdik.
Garip çünkü şu anda başka bir albüm kaydediyorum ve onu da bu yıl yayınlamayı planlıyorum. Şu anda bunu sonlandırıyoruz ve o albümde orijinal olarak yer alan bir şarkı var. Bunlar gibi arkadaşlar gelir misin. O zamanlar şarkıyı sevmeme rağmen uygun bulmamıştım. Şimdi onu yeniledik ve şimdi bir gitarla, geçen yaz yazdığım şarkılarla iyi gidiyor. TikTok ve sosyal medyanın çalışma şekli sayesinde, birileri on yıl önce yazdığı bir şarkıyla hit olabilir. Son altı yılda yazdığım tüm şarkılar her zaman oradaydı, bu yüzden kaybolmadılar. Bazen bir demo duyuyorum ve ‘Vay canına, bu şarkıyı nasıl unutabilirim? Bir sonraki albümümde olmalı.’ Bu yüzden şarkı yazmak asla boşa harcanan zaman değildir, daha çok kafa karıştıran zamanlardır.
Şu sıralar başka bir albüm kaydetme sürecindeyim ve onu da bu yıl yayınlamayı planlıyorum.
Bekarlardan birinin adı “Senin için iyive senin farklı bir yönünü gösteriyor, çünkü senden alışık olduğumuzdan çok daha haşhaşlı. O şarkıyı yazmandaki sebep neydi? Şarkıyı yazarken hissettiğin duygu neydi?
Albüm hakkında gerçekten harika olan şey Bunlar gibi arkadaşlar, pop ve ana akım bir şeyler yazmaya çalışırken, ama aynı zamanda buna gerçekten karşı çıkmaya çalışırken ve modaya uygun bir şeyler yapma niyetiyle yazılmış olmasıdır. Tüm dönemin kaosunu albümle yakalamak istedim. “Good To You” benim dairemde bir dans prodüktörü ve ünlü bir şarkıcıyla yazılmıştı. Zaten pek çok şarkı sözü yazmıştım çünkü karanlık bir dönemden geçiyordum ve bu daha çok müzikle umutlu ve canlandırıcı hale getirmenin yollarını bularak sonik hikayeyi değiştirmenin bir yolunu bulmakla ilgiliydi, ama karanlık havam devam edecek içinde. Bunu yaptığımızda, süper yüksek tempolu ve pop oldu, bu yüzden onu Londra’daki başka bir pop sanatçısına sunmak istedik. Komikti çünkü tüm şarkılara baktığımda albümde sadece iki yüksek tempolu şarkı vardı: “Good to You” ve “Blue as Forget Me Nots”. Sözleri sevdim ve insanlarda yankı uyandıracağını düşündüm. Şarkının büyük bir yolculuğu oldu ama insanlardan çok iyi tepkiler aldığını görmek güzel. Her şeye rağmen mega pop olayını yapmayı tercih edip etmeyeceğimi neredeyse merak ediyorum.
Pop kartını tamamen çekmeni engelleyen nedir? Sanatsal bir seçim mi?
Olmak istemediğimden değil. Onu kovalamak istemememle ilgili. Sabahları radyo hiti olabilecek bir şey yazma fikriyle kalkmak istemiyorum. Bunu geçmişte denedim ve siz gerçekten sadece ana akım müzikte olan formatlara bakıyorsunuz. Her zaman gerçek hissettirmeyen bir şeyle bitirdim. Şimdi gerçekten dürüst, gerçek bir yerden yarattığımda, en iyi eserimi yazdığımı, çünkü o zaman sevdiğim bir şeyi yazdığımı öğreniyorum. Bu zor çünkü birisinin müziğinize nasıl tepki vereceğini asla bilemezsiniz ve şimdi neyin yakalanacağını her zamankinden daha az biliyorsunuz. Ana akım ve ticari olmak istiyorum ama düşündüğüm şeyin peşinden gitmek istemiyorum. Kendime sadık kalmak ve bir noktada bunun daha büyük bir seviyeye ulaşmasını ummak istiyorum. Umarım müziğim insanlara dokunur ama bunun hangi ölçekte olacağını asla bilemiyorum. Dünyanın en büyük sanatçılarından bazılarının müzik ortaya koyduğunu görüyorsunuz ve nedense bu, önceki projelerinin yarattığı etkiyi yaratmıyor. Ancak tamamen tanınmayan biri de TikTok’ta dikkat çeken bir şey bulabilir ve birdenbire Spotify’da yüz milyonlarca kez dinlenebilir.
25 Şubat Cumartesi günü RHODES yeni albümünü sunuyor. Bunlar gibi arkadaşlar AB Kulübü için. Hala var biletler 2016’dan beri ilk Belçika manşet şovu için.