Tarihsel olarak herhangi bir siyasi meselenin farklı uçlarında bulunan Kosova’nın Sırp ve Arnavut toplulukları bir kez olsun bir konuda hemfikir görünüyor.
sonra kendi ülkelerindeki ruh hali Pazartesi günü Brüksel’deki toplantı Sırbistan cumhurbaşkanı arasında Aleksandar Vucic ve Kosova Başbakanı Albin Kurti belirgin şekilde ekşiydi.
“Anlaşma öncesinde hem Priştine’de hem de Mitrovica’da protestolar vardı. Herkesin kafası karışmış ve süreç yüzünden hayal kırıklığına uğramış görünüyor,” diye açıklıyor. Donika Eminiyıllardır iki ülke arasındaki gelişmeleri takip eden bir siyasi analist.
Euronews’e verdiği demeçte Emini, “Bu belgenin ve aynı zamanda müzakere sürecinin sahip olacağı gerçek etki, hayatlarını iyileştirme yolları, daha geniş nüfus için net değil, bu nedenle insanlar şu anda buna nasıl tepki vermeleri gerektiğinden emin değiller.”
İlişki neden bu kadar gergin?
Kosova ve Sırbistan, 1990’larda eski Yugoslavya’nın dağılmasına damgasını vuran kanlı çatışmaların sonundaki savaş zamanı savaşan taraflardı ve aralarındaki farklılıkları çözmek için Avrupa Birliği tarafından yönetilen, genellikle çekişmeli bir diyaloğa kilitlendiler.
Anlaşmazlıkların başında Sırbistan’ın 2008’de ilan edilen Kosova’nın bağımsızlığını tanımayı reddetmesi geliyor. Sırbistan’ın resmi çizgisi, Kosova’nın kendi topraklarının bir parçası olduğu yönünde – 20. yüzyılın büyük bir bölümünde olduğu gibi – ülkenin ayrı hükümeti ve kurumları olmasına rağmen. iki yıldan fazla.
“Kosova ve Sırbistan’ın oturup bu temel sorunları çözeceği bir senaryo yoktu. Uluslararası arabuluculuk olmadan en temel değiş tokuşlar bile gerçekleşemezdi” diyor. Vjosa Musliusiyaset bilimi yardımcı doçenti Brüksel Hür Üniversitesi.
Yugoslavya parçalanıyor
AB üyesi Hırvatistan ve Slovenya gibi Yugoslavya’nın dağılmasından sonra bağımsızlığını kazanan ülkeler ve Kuzey Makedonya gibi aday ülkeler de sosyalist federasyon içinde cumhuriyetlerdi. Kosova değildi.
Musliu, “Savaş ve ondan önceki on yıl, Sırbistan’da uzun süredir var olan Arnavut karşıtı bağnazlıktan ayrılamaz” diye açıklıyor.
Etnik Arnavutlar, 1989’da eski Sırp diktatör Slobodan Milošević’in iktidara gelmesiyle birlikte siyasi ve yurttaşlık haklarından mahrum bırakıldı ve bu iktidar, çatışma patlak verene kadar on yıl sürdü.
Ardından, bugüne kadar tartışmaları alevlendirmeye devam eden benzeri görülmemiş bir hareketle NATO, o dönemde Yugoslavya’dan geriye kalan Sırbistan ve Karadağ’a ve Sırbistan’ın eyaleti olan Kosova’ya da havadan bombalama kampanyası başlatmaya karar verdi.
“1999’daki NATO bombalaması, Sırbistan’ın Kosova’daki kontrolünü kaldırdı ve kapsayıcı bir uluslararası varlık sağladı. Kosova’nın etnik Arnavut yönetimindeki bir devlet haline geleceği netleşti ve bu, Sırbistan’da daha fazla düşmanlık ve güvensizlik duygusu yarattı” diye devam ediyor Musliu.
“Sırbistan’ın kendi ulusunun beşiği olarak gördüğü yerde ikinci sınıf vatandaşlara yetki verilecek” diye vurguladı.
Nobel Barış Ödülü sahibi tarafından aracılık edilen anlaşma
Kosova resmen BM himayesine girdi ve kendi hükümetine sahip olmasına ve seçim yapmasına izin verilirken, son söz BM’ye aitti. Ayrıca devam eden diyaloğun öncüsünü kolaylaştırmaya çalıştılar ve Kosova’nın tamamen bağımsız hale gelmesi için bir tür çerçeve bulmaya çalıştılar, bu çerçeve sonunda eski Finlandiya Cumhurbaşkanı ve Nobel Barış Ödülü sahibi tarafından arabuluculuk edildi. Martti Ahtisaari.
BM daha sonra bayrağı diyalogu ve Kosova-Sırbistan ilişkisinin kolaylaştırılmasını devralan Avrupa Birliği’ne devretti. 2008’de Kosova bağımsızlığını ilan etti ve Ahtisaari anlaşması anayasasına dahil edildi.
“Kosova bağımsızlığını ilan ettikten sonra Sırbistan, anayasasını ihlal ettiğini iddia ettiği için Kosova’nın bir devlet olarak varlığını engellemeyi hükümet politikası olarak gördü. Vrije Universiteit’ten Vjosa Musliu, “Bugün yaşadığımız donmuş çatışma böyle başladı” diyor.
Buldozer diplomasisi Balkanlar’a geri döndü
Brüksel’de Pazartesi günkü toplantı, ikisini diplomatik ve resmi ikili ilişkiler kurmaya her zamankinden daha fazla yaklaştıracak bir anlaşma üretmeyi amaçlayan ABD ve NATO’nun pek de incelikli olmayan kol bükmeleriyle eşleştirilmiş aylarca süren müzakerelerin doruk noktasıydı.
Musliu, “Ukrayna’da devam eden savaş, Balkanlar’daki çözülmemiş sorunları ABD için bir güvenlik önceliği haline getirdi ve ABD, büyük bir güvenlik sorunu sezdiğinde her zaman hızlı ve güçlü tepki veriyor” diye açıklıyor.
Balkan meselelerine odaklanan üst düzey Amerikalı diplomatlar bölgeye birkaç ziyarette bulundu. AB’nin Özel Elçisi Miroslav Lajčák, Eylül ayından bu yana Kosova’ya en az 10 gezi yaptı.
Birliğin dış politika organı olan Avrupa Dış Eylem Servisi, toplantıların hemen ardından yaptığı açıklamada, etkisi konusunda çekingen davransa da günün sonunda resmi anlaşmayı yayınladı.
“Umarım Anlaşma aynı zamanda çok ihtiyaç duyulan güveni inşa etmek ve geçmişin mirasının üstesinden gelmek için temel olabilir. AB’nin Dış İlişkiler ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi Josep Borrell -aynı zamanda diyalogun resmi başkanı- gazetecilere verdiği demeçte, çok ihtiyaç duyulan güven.
“Hükümlerin belirli uygulama şekillerini belirlemek için daha fazla müzakereye ihtiyaç var” diye devam etti.
Sessiz yanıtın nedeni, her iki tarafın da anlaşmanın nihai şeklini kabul etmesine rağmen, birçok kişinin toplantı öncesinde beklediği gibi resmi olarak imzalamaya devam etmemeleriydi. Şimdi anlaşmanın eki olarak adlandırılan şeyi veya maddelerinin nasıl uygulanacağını gösteren bir yol haritasını oluşturmaya devam edecekler.
Uzun zamandır beklenen gerçeklik kontrolü
Anlaşma, Sırbistan’ın Kosova’nın AB ve Birleşmiş Milletler gibi uluslararası kuruluşlara üyelik başvurusunda bulunmasını engellemeyeceği gerçeği gibi önemli emsaller içeriyor.
Sırbistan geleneksel olarak Moskova ile yakın bağlarını kullanmış olsa da (Ukrayna’nın devam eden işgali nedeniyle Rusya’ya yönelik yaptırımlara katılmamaya devam ediyor) BM Güvenlik Konseyi’nde söz sahibi olmak için Sırbistan cumhurbaşkanı Vučić Salı gecesi bir televizyon röportajında anlaşmanın geçerli olduğunu doğruladı. Kosova’nın küresel hükümetler arası örgüte girişinin yolunu açıyor.
“Evet, içerir [UN membership]. Bu yüzden imzalamadım, ”dedi Vučić, güçlü bir şekilde hükümet yanlısı olduğu düşünülen ulusal kamu yayıncısı RTS’ye verdiği röportajda.
“Herkesin neden bu kadar saf olduğunu bilmiyorum. Dün uyandınız ve Fransızların, Almanların ve Amerikalıların bağımsız bir Kosova’yı savunduklarını fark ettiniz mi?” O sordu.
Yine de Kosova’nın Sırp çoğunlukta olduğu kesimlerinde Belgrad, eğitim ve halk sağlığı sistemlerini finanse etmek ve sürdürmek de dahil olmak üzere yerel halk üzerinde güçlü bir etkiye sahip.
Etnik Sırpların çoğunun yaşadığı ülkenin kuzeyindeki pek çok kişi, son aylarda birkaç kez düzenlenen protestolar da dahil olmak üzere Vučić’i onlara ihanet etmekle suçladı.
Yine de şu anda Kosova hükümetinde bakan olan ve görünüşte rakibinin kurumlarına diyalogda katıldığı için Vučić tarafından kişisel olarak saldırıya uğrayan Kosovalı Sırp Nenad Rašić gibi figürler için bu, uzun zamandır ihtiyaç duyulan bir gerçeklik kontrolüydü.
Euronews’e konuşan Rašić, “Bir yandan, daha fazla gerilim olmayacağı anlamına geldiği sürece, bu anlaşmaya varıldığı için gerçekten mutluyuz.”
Geçen yaz, Kosova ile Sırbistan arasındaki sınırda gerilim doruk noktasına ulaşmıştı ve insanların iki ülkeye kara yoluyla erişimini engelleyen barikatlar kurulmuştu. 1999’dan beri orada konuşlanmış olan polise ve NATO barış güçlerine birkaç silahlı saldırı vakası yaşandı.
Rašić, “Kosova’da daha çok ırklı yerlerde yaşayan veya düzenli olarak Arnavutlarla tanışma fırsatına sahip olan insanlar gerilimi kabul etmediler” diye açıklıyor.
Rašić, Kosova’da herkesin kendisiyle aynı fikirde olmadığının altını çizmeye dikkat etse de, her iki toplumun da içinde yaşadığı yanılsamanın sona ermesinin zamanının geldiğini söylüyor.
“Sorun şu ki, 20 yılı aşkın bir süredir, Kosova’da Sırpların çoğunlukta olduğu pek çok bölge izole edilmiş ve enklavlar, hatta gettolar olarak işlev görmüş olduğundan, yerel Sırplar Kosova’nın geri kalanından kopmuş durumda” dedi.
Bu topluluklarda bir tür Sırp hükümeti kontrolü ve varlığı bulunduğundan, Sırbistan’ın son birkaç on yılda Kosova’da olduğundan çok daha büyük bir role sahip olduğu ve bir gün geri gelebileceği yanılsaması yaratıldı.
“Yine de gerçek farklı. Anlaşmadan hayal kırıklığına uğrayacak olan insanlar bunlar. Diğerleri rahat bir nefes alacak, ”diye bitiriyor.
Kosova’daki Arnavut çoğunluk için, anlaşmanın Sırp Belediyeler Birliği’nin – ya da özellikle etnik Sırp nüfusunun ihtiyaçlarını karşılayan bir organın – kurulmasına yol açabileceği fikri endişe kaynağı oldu.
Bazıları – muhalefetteyken Sırbistan ile diyaloğu Belgrad’ın eski eyaleti üzerindeki etkisini sürdürme girişimi olarak sunan Başbakan Albin Kurti de dahil olmak üzere – bunun çok ileri bir uzlaşma olacağına inanıyor.
“Dernek kurulmayacak gibi bir algı var. Bu nedenle AB ve ABD, Kosova’nın kendisini bu anlaşmadan çıkaramayacağından emin olmak için anlaşmada Birliğin açıkça belirtilmesini sağladı” dedi.
“Kosova hükümetinin bu konuda halkla gerekli, ayıklayıcı tartışmaları yapmaya, onu insanlar için yıkmaya çalışmaya hazır olmaması endişe verici” diye vurguluyor.
AB ve ABD, Ukrayna’nın devam eden işgalinden kaynaklanan gerilimlerin olası bir sıçrama korkusunun yanı sıra, iki liderin kendi ülkelerindeki muazzam popülaritesinin de farkında.
Ayrıca, her iki ülke de Batı’dan kalkınma fonu alıyor ve şimdi Batı onların yatırımlarından para kazanmak istiyor gibi görünüyor.
Enmi, “Başka hiçbir lider bu anlaşmayı imzalamak için daha uygun değil” diyor.
“Muazzam bir seçim yetkisine ve siyasi meşruiyete sahipler. Halk desteğine sahipler. Bu yüzden teslim edecekler olmaları gerekiyor.”