25 dakikada ECB’nin kısa tarihi – POLITICO

FRANKFURT – Avrupa Merkez Bankası 25 yaşına giriyor. Çılgın bir yolculuktu. POLITICO, yıllar boyunca en heyecan verici 25 ana baktı.

1998: Parlak yeni şafak

ECB, AB liderlerinin ilk yönetim kurulu ve yönetim konseyinin yapısını ciddi bir şekilde imzalamasıyla kuruldu. Bir haber spikeri yazım denetleyicisi olarak bu an biraz bozulmuştur – bir editör fark edene kadar birkaç muhteşem dakika boyunca – Tommaso Padoa-Schioppa, Sirkka Hämäläinen ve Klaus Liebscher’ı sırasıyla Thomas Pad-Stopper, Sirocco Hemline ve Klaus Lobster’a dönüştürür.

2000: ‘Sönük Wim’

İlk ECB başkanı Wim Duisenberg, iletişimin gerçeklerini zor yoldan öğreniyor: Avro, onu desteklemek için müdahaleyi kayıtsız bir şekilde dışladıktan sonra ABD doları karşısında tüm zamanların en düşük seviyesi olan 85 sentin altına düşüyor.

2001: Truva Atı

Yunanistan, 1 Ocak’ta avroya katılarak, o zamandan bu yana 20 üye devlete ulaşan bir para birliğinin ilk genişlemesini işaret ediyor. Yunanistan’ın katılımı, siyasetin ve euro-sembolizmin ekonomi karşısında kazandığı bir zaferdir ve on yıl sonra tek para biriminin yaşayabilirliğini tehdit eden büyük bir krize yol açacaktır.

2002: Cebinizde

2002 Yeni Yıl Arifesinde, Avrupa’daki insanlar ilk euro banknotları için sıraya giriyor. Aralarında Christine Lagarde ve tarihteki en büyük nakit değişiminden şüphe duyan arkadaşları sorunsuz gidecek. Bugünün ECB başkanı, “Bir iddiaya girdik,” diye hatırladı: “makine bize euro yerine Fransız frangı verirse, parayı ellerinde tutabilirler.” Olmadı. Lagarde €€€’larını elinde tutuyor.

2003: JCT

Jean-Claude Trichet, Duisenberg’in sadece dört yıl sonra istifa ettiği gizli bir anlaşmanın parçası olarak Frankfurt’a taşınır. Vatandaşı Christine Lagarde gibi. Trichet, Credit Lyonnais’in 1990’ların başında iflasla flört etmesinden kaynaklanan yanlış muhasebe suçlamalarından aklandıktan sonra, Fransa’daki yasal sorunların üstesinden gelmek zorunda kaldı.

2007: GFC başlıyor — avro bölgesinde

BNP Paribas’ın yüksek faizli ABD mortgage tahvillerine bağlı üç fona erişimi dondurmasının ardından ECB acil bir operasyonla para piyasasına 95 milyar Euro enjekte etti. Küresel Mali Kriz başladı, ancak doruğa ulaşması bir yıldan fazla zaman alacak.

2008: Bir felakete dönüşüyor

Avrupa Merkez Bankası, tarihin en büyük mali krizinin arifesinde faiz oranlarını yükseltiyor. Trichet & Co., Lehman Brothers’ın iflas etmesinin ardından Ekim ayında küresel bir faiz indirimi kampanyasına katılmadan önce, ABD mali sisteminin çöküşünden çok petrol fiyatlarının yükselmesine kafayı takmış durumda. ECB, Nisan 2011’de faiz oranlarını yükselttiğinde benzer bir politika hatası yapmaya devam ediyor ve avro bölgesinin çevresinden gelen alarm zillerini görmezden geliyor. Çifte U dönüşü, ECB’nin güvenilirliği üzerinde kalıcı izler bırakıyor.

2009: Devlet borç krizi

Yunanistan’ın sorunlarının gerçek boyutu ortaya çıktıkça GFC, bir devlet borç krizine dönüşüyor. İrlanda, Portekiz, İspanya ve Kıbrıs’tan gelen kurtarma paketi talepleri avronun hayatta kalmasını tehdit ediyor. Avrupa Komisyonu, Avrupa Merkez Bankası ve Uluslararası Para Fonu’nun sözde Troykası tarafından dayatılan kemer sıkma önlemleri, büyük bir toplumsal karışıklığa yol açıyor.

2010: Proto-QE

ECB, bankaların borç yeniden yapılandırmalarında milyarlarca dolar kaybetme riskini almak yerine euro devlet tahvillerini terk etmelerine izin veren ilk devlet tahvili satın alma programını duyurdu. Menkul Kıymet Piyasaları Programı kapsamında ECB, alaycı bir şekilde “PIIGS” olarak bilinen Portekiz, İtalya, İrlanda, Yunanistan ve İspanya tahvillerine yaklaşık 214 milyar Euro harcıyor. Daha sonraki programlar tarafından gölgede bırakılsa da, SMP, özellikle müsrif hükümetleri ve pervasız bankacıları ödüllendirdiği görüldüğü Almanya’da büyük bir tepkiye neden oluyor.

2010: İrlanda güveci

bu ECB, Kasım ayında İrlanda’yı kurtarma paketine zorluyor. Daha sonra gizliliği kaldırılan gizli bir mektupta ECB, Dublin bir kurtarma paketi için başvurmadığı ve bir kemer sıkma ve banka sermayelendirme programını kabul etmediği takdirde, İrlanda bankacılık sisteminden acil durum fonunu kesmekle tehdit ediyor. Ağustos 2011’de İtalya başbakanı Silvio Berlusconi de benzer bir mektup aldı. Berlusconi’nin reddi, onun devrilmesine ve bir yıl sonra avro bölgesinin en büyük tehlike saatine yol açacak.

2011: Şahin oranı düştü

Bundesbank Başkanı Axel Weber, merkez bankasının geleneksel olmayan politikalarını protesto etmek için istifa etti. Alman yönetim kurulu üyesi Juergen Stark da aynı yıl tahvil alımları devam ederken istifa etti. Weber’in düşüşü, Berlin’in 2012’de Trichet’nin yerine geçmesini desteklemeyeceğine dair işaretlerle tetiklendi ve katı yaklaşımının avro bölgesini bölebileceğinden korkuyor.

2011: Trichet’nin mirası

Gözle görülür biçimde duygulanan Trichet, Avrupa’nın birleşmesi için yaptığı hizmetlerden dolayı Şarlman Ödülü’nü alır. Avrupa projesi ciddi bir tehdit altında görünürken, Trichet mali entegrasyon için – dünya dışı da olsa – cesur bir çağrıda bulunur. “Ekonomik alanda, tek pazar, tek para birimi ve tek merkez bankası ile Birliğin bir maliye bakanlığını tasavvur etmek çok mu cesurca olur?” On iki yıl sonra, bu hala boş bir hayal.

2011: Draghi’ye girin

İtalyan merkez bankası başkanı, Almanya’dan kısa da olsa geniş bir destek alarak Frankfurt’a taşındı. bild gazetesi Kendisinden enflasyona karşı nasıl bir tavır beklediğini netleştirmek için ona Prusya çivili bir miğfer verir. Draghi, ilk politika toplantısında derhal oranları düşürerek, Alman medyasının aşk ilişkisini hızla sona erdirir. “Mamma Mia,” Bild sonra ağlar. “İtalyanlar için enflasyon ve hayat, tıpkı makarna ve domates sosu gibi birbirine ait.” Görev süresinin sonunda, “Kont Draghula, birikimlerimizi emiyor” ifadeleri norm haline geldi.

2012: ‘Ne gerekiyorsa’

Draghi, merkez bankası tarihindeki yerini üç sözle sağlamlaştırıyor: “Yetkisi dahilinde, ECB avroyu kurtarmak için ne gerekiyorsa yapacak.” Draghi Londra seyircisine anlatıyor İtalya’nın temerrüde düşeceği ve tüm avro bölgesinin havaya uçacağı korkusu arasında. “İnanın bana, yeterli olacaktır.” Yatırımcılar ona inanıyor ve Avrupa Merkez Bankası, sert Alman direnişi karşısında kurulan yeni bir tahvil satın alma programı (“Kesin Parasal İşlemler”) kapsamında tek kuruş harcamak zorunda kalmadan krize yöneliyor.

2012: “Her Şeye Hayır”

Draghi, Bundesbank başkanı Jens Weidmann’ın sürekli sataşmasına sert tepki gösteriyor. Draghi, hakim olduğu birkaç Almanca ifadeden birini kullanarak, Berlin’deki dinleyicilere “Nein zu allem” veya “her şeye hayır”ın çözüm olmadığını ve para birliğinin bütünlüğünü riske attığını söylüyor. Korkusuzca Weidmann, OMT programını, Mephistopheles’in Kutsal Roma İmparatorunu kağıt para basmaya ikna ederek hiperenflasyona neden olduğu Goethe’nin trajedisi Faust ile karşılaştırır.

2014: Hepsine hükmedecek bir süpervizör

ECB, avro bölgesinin en büyük bankalarını denetleme sorumluluğunu üstleniyor. 2008 mali krizi, genellikle yerel siyasi çıkarlar tarafından ele geçirilen ulusal düzenleyici sistemlerin zayıflıklarını ortaya çıkardı. Merkezi bir denetim sistemi, pahalı bir yeniden sermayelendirme programını denetler ve yıllarca süren durgun büyümeye katkıda bulunur.

2014: Negatif oranlar

Deflasyonist bir sarmal belirirken, Draghi’nin ECB’si ilk kez başlıyor iyi niyetli niceliksel genişleme politikası, işletmeler ve ev sahipleri için uzun vadeli borçlanma oranlarını aşağı çekmek için büyük miktarlarda devlet tahvili satın almak. Haziran ayında bir adım daha ileri giderek kilit mevduat faizini ilk kez sıfırın altına çekti.

2015 Frankfurt alev alev

ECB, Frankfurt’un eski toptancı pazarının bulunduğu yerde yeni ikiz kulelerinin açılışını yapıyor. İnşaat maliyetleri tahminen 500 milyon avrodan 1,3 milyar avroya yükseldi ve aşırı harcamalar nedeniyle Troyka’nın gazabını hisseden avro bölgesi maliye bakanlıklarında amansız bir memnuniyet ortaya çıktı. Yeni tesisler, vergi mükellefleri tarafından finanse edilen banka kurtarma paketlerine ve zorunlu kemer sıkma politikalarına karşı protestolar için bir mıknatıs görevi görüyor. İsyancılar polis arabalarını ve lastikleri ateşe verirken yüzlerce kişi tutuklandı ve düzinelerce kişi yaralandı.

konfeti kız

Protesto, Nisan ayında yeni binanın içine taşınır. Alman aktivist Josephine Witt Draghi’nin masasına atlar ve ilahi söylerken üzerine konfeti atar. T-shirt sloganı “ECB’nin pisliklerine son verin”, ECB’nin politikaları kadar erkekliğine de bir kelime oyunu. Draghi zarar görmedi, ancak güvenlik ihlali banka için büyük bir utanç kaynağı.

2019: Belle Dönemi

IMF genel müdürü Christine Lagarde’ın Draghi’nin yerini almasıyla ECB’nin sikiciliği sona erer. Hermès kılıklı siyasi rock yıldızı, hiçbir ekonomik eğitim veya para politikası yürütme konusunda doğrudan deneyim olmadan geliyor ve seleflerinin ele aldığı konuların çok ötesine geçiyor. Çevresindeki erkek egemenliğini, kendisini tamamen erkek meslektaşlarıyla çevrili olarak tasvir eden bir tweet ile ünlü bir şekilde vurgulamaktadır. Odadaki diğer kadınlar sadece duvardaki resimlerde.

2020: Pandemik şok ve yayılan gaf

Merkezi bir hükümet amortisörünün olmaması, salgın vururken avro bölgesinin dağılacağına dair korkuları canlandırıyor. Bir basın toplantısında ECB’nin “spread’leri kapatmak için burada olmadığını” söyleyerek ECB’nin müdahale etmeyeceğini öne sürdüğü için Lagarde’nin yetkinliğiyle ilgili korkular haklı görünüyor. Piyasa kargaşası başlar ve Banka ile Başkanını alelacele geri çekilmeye zorlar.

2020: Mutfak masası

Lagarde, iletişim gafından günler sonra gücünü gösteriyor: Lagarde, iPad’ler ve keklerle dolu Frankfurt’taki mutfak masasından 750 milyar Euro’luk devasa bir ‘Pandemi Acil Durum Satın Alma Programı’ için Yönetim Konseyi’nin oybirliğiyle desteğini alıyor. Çoğu politika yapıcının desteklemeye hazır olduğu uzlaşma anlaşmaları yapmak, başkanlığının bir özelliği oldu.

2021: Dijital avro

ECB, azalan nakit kullanımı ve kripto para birimlerinin artan popülaritesinin merkez bankası parasının egemenliğini ve varlık sebebini tehdit edebileceğinin farkında olarak dijital bir euro üzerinde çalışmaya başladı. Resmi olarak bir dijital euro başlatma kararı olağanüstü, ancak Lagarde Bankanın yönü hakkında çok az şüphe bırakıyor: “Merkez bankaları dijital çağda nasıl yol alacak… hangi para birimlerinin nihayetinde yükselip düştüğü konusunda kritik olun, ” daha sonra notlar 2023’te

2021: Strateji incelemesi

ECB, 20 yıl aradan sonra ilk strateji incelemesini tamamlayarak, Lagarde’nin ECB’nin iklim değişikliği gibi yeni zorluklara uyum sağlamanın yanı sıra halkla iletişimi geliştirmesi gerektiğine olan inancını yansıtıyor. ABD Merkez Bankası başkanı Jerome Powell iklim politika yapıcısı olmayacağını söylerken, ECB net sıfır hedeflerini destekleyen politikalar oluşturmaya başlıyor.

2022: Enflasyon canavarının dönüşü

Enflasyon yüzde 10,7 gibi rekor bir seviyeye çıkarak avro bölgesini yaşam maliyeti krizine ve ECB’yi yeni bir kredibilite krizine sokar.. Enflasyon Canavarı – bir zamanlar kitschy bir ECB eğitim videosunda destekleyici bir rolle sınırlıydı – en yüksek faturalandırma ile arka merkez sahnedir.