Uriel Epshtein, Renew Democracy Initiative’in yönetici direktörüdür. @UrielEpshtein’de tweet atıyor.
Ukrayna’daki savaş şiddetlenirken, Rusya Ukrayna’nın nüfus merkezlerini talan etmeye, sivilleri öldürmeye ve yaralamaya ve neredeyse cezasız kalarak altyapıyı tahrip etmeye devam ediyor.
Sadece son birkaç gün içinde, ülke güçleri, Rusya’nın işgal ettiği Zaporizhzhia elektrik santralinden komşu Nikopol kasabasındaki binalara roket saldırıları düzenledi ve üç kişiyi yaraladı.
Dünyanın çoğu birleşti ve bu eylemleri neredeyse oybirliğiyle kınadı. Ancak bu kınama korosunda, insan hakları örgütü Uluslararası Af Örgütü, en güçlü uyumsuz seslerden biri haline geldi.
4 Ağustos’ta yayınlanan tartışmalı bir raporda örgüt, Ukrayna ordusunun “okullar ve hastaneler de dahil olmak üzere nüfuslu yerleşim bölgelerinde üsler kurarak ve silah sistemleri çalıştırarak” sivilleri tehlikeye attığını iddia ediyor. Ancak Af Örgütü bulgularını aceleyle yayınlarken, Rusya’ya tam olarak aradığı şeyi vermenin ciddi sonuçlarını gözden kaçırdı – suçlamada bir değişiklik.
Her şeyden önce, Af Örgütü’nün raporunun tek başına dayanağı sorgulanabilir. Birçok uzman, Ukrayna ordusunun boş okul binalarını kullanarak uluslararası insancıl hukuk çerçevesinde hareket ettiğini, askerlerini Rus birliklerinin istilasından korumak için kentsel alanlara yerleştirdiğini söyledi.
Ayrıca Ukrayna, sivilleri ülkenin savaştan etkilenen bölgelerinden kaçmaya teşvik etmek için elinden geleni yaptı. Bir BM savaş suçları müfettişi bile, Af Örgütü’nün “yasayı yanlış anladığına” dikkat çekti ve Marc Garlasco, “bir alanda omuz omuza durma zorunluluğunun olmadığını” vurguladı ve bunun açıkça Ukrayna ordusu için zayıf bir askeri strateji olacağını vurguladı. sayısal olarak üstün bir güçle karşı karşıya kaldı.
Bu arada rapor, Ukrayna ordusu bir kenara çekilip kentsel alanlarda operasyon yapmaktan kaçınmış olsaydı, Ukraynalı sivillerin alternatif kaderinin ne olabileceğine değinmiyor bile. Belki Bucha ve Irpin bize bir fikir verebilir.
Ancak Af Örgütü’nün raporundaki olgusal sorunlar sadece başlangıç. Bunun mansap etkileri, tartışmasız herhangi bir bireysel olgusal anlaşmazlıktan çok daha fazla sonuç doğurur.
En önde gelen insan hakları örgütlerinden birinden gelen bu raporun, özgür dünyanın Rusya’yı öldürdüğü sayısız Ukraynalı sivil için tamamen suçlu görüp görmemesi ve demokratik hükümetlerin Ukrayna’yı desteklemeye devam edip etmemeleri konusunda açık çıkarımları var.
Bu kadar hassas herhangi bir şeyin, yalnızca altta yatan iddiaların doğruluğunu teyit etmek için değil, aynı zamanda gerçek dünyadaki sonuçlarını tespit etmek için de en büyük incelemeye tabi tutulacağı düşünülebilir. Ne yazık ki, Uluslararası Af Örgütü duruma ayak uyduramadı.
Ukrayna’nın Stratejik İletişim Merkezi’ne göre, Uluslararası Af Örgütü’nün raporu aslında Ukrayna’daki kendi çalışanlarına kulak asmadı, bunun yerine Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in anlatısını sorgulamanın hayati tehlike oluşturabileceği “filtreleme kampları ve hapishaneler bölgesinde toplanan” materyallere dayandı. karar.
Kendi Ukraynalı bağlı kuruluşunu dışlama kararı özellikle rahatsız edici. Örgütün Ukrayna ofisi başkanı Oksana Pokalchuk, Af Örgütü’nün belgesinin “Rus işgal anlatılarına destek gibi görünen materyaller yarattığını” ve “Rus propagandasının bir aracı haline geldiğini” iddia ederek protesto etmek için derhal istifa etti.
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, öngörüsü kehanet olduğunu kanıtladı. Rus propaganda kuruluşları raporun bulgularını, Ukrayna’nın sivilleri “canlı kalkan” olarak kullandığının ve herhangi bir sivil ölümünün sorumlusu olduğunun kanıtı olarak öne sürdü.
Af Örgütü, dikkatsizce Ukrayna’nın yerleşim bölgelerine ordusunu konuşlandırarak uluslararası hukuku çiğnediğini iddia ederek, Rusya’ya ayrım gözetmeksizin askeri olmayan hedeflere saldırmak için istediği – ama kesinlikle ihtiyaç duymadığı – gerekçeyi sundu.
Yani, Rus topçusu Ukrayna köylerini dövdüğünde, Af Örgütü şimdi bize “Bu gerçekten Ukrayna’nın suçu mu?” diye soracaktı. Bu kurban suçlaması değilse, ne olduğunu bilmiyorum.
Kuruluş, yalnızca raporun son bölümünde “[t]Ukrayna ordusunun askeri hedefleri nüfuslu bölgelere yerleştirme uygulaması, hiçbir şekilde ayrım gözetmeyen Rus saldırılarını haklı çıkarmaz.”
Bu kesinlikle doğru. Ancak Rusya’nın saldırganlığına kısa bir satır eklemek, hiçbir şekilde örgütün kendi sivillerinin öldürülmesinden Ukrayna’yı sorumlu tutan bir raporu aceleyle hazırlamasını haklı çıkarmaz.
24 Şubat’taki işgalinden bu yana dizginlenemeyen Rusya, artık sivil hedefleri bombalarken ince bir meşruiyet kaplaması talep edebilir. Uluslararası Af Örgütü, ahlaki suları bulandırarak ve Rusya’ya bir PR zaferi vererek, ironik bir şekilde, daha da fazla Ukraynalı sivilin kanını kendi ellerine alacaktır.
Peki, kuruluş eylemlerini nasıl haklı çıkarıyor? Ukraynalılardan ve hatta Ukrayna ofisinin başkanından istifalar da dahil olmak üzere organizasyon içindeki insanlardan gelen büyük bir haykırıştan sonra. kurucu ortak İsveç ofisinden — raporunu netleştirmeye mi çalıştı yoksa hatasını mı üstlendi?
Henüz değil.
Bunun yerine, yakın zamanda cıvıldamakUluslararası Af Örgütü Genel Sekreteri Agnes Callamard, raporu eleştirenleri “troller” olarak nitelendirerek reddetti. Savaştan korunan Callamard, Rusya’ya Ukrayna köylerini yerle bir etmek için daha fazla gerekçe sunduktan sonra sırtını sıvazlamakta özgür.
Uluslararası Af Örgütü’nün yanıltıcı iddiaları da kendi misyonuna zarar veriyor ve dünya çapında sayısız diğer insani krizlere yanıt verme konusundaki güvenilirliğini azaltıyor. Bir haftadan fazla süren geri tepme sonrasında, ancak şimdi kuruluş nihayet raporunun dış denetimini kabul etti. Ama bu çok az ve çok geç. Sonuçları orijinal rapordan haftalar veya aylar sonra gelebilecek olan gecikmiş bir inceleme, Uluslararası Af Örgütü’nün verdiği zararı gidermek için çok az şey yapabilir.
Zaman esastır. Ve Uluslararası Af Örgütü güvenilirliğini korumayı ve insan haklarını savunmada kritik bir rol oynamaya devam etmeyi umuyorsa, örgüt mümkün olan en kısa sürede raporunu geri çekmeli veya açıklamalı ve Callamard istifa etmelidir.