Nisan ayının başında Bulgaristan, iki yıldan kısa bir süre içinde beşinci parlamento seçimlerini yapacak. Aynı sayıda seçimle İsrail bile değil, ancak dört yıl içinde veya İspanya dört yılda dört kez bile Bulgarların sandık başına çağrıldığı sıklığa yaklaşıyor.
En yakın Avrupa emsali, 100 yıldan daha uzun bir süre önce, Danimarka’nın beş aydan kısa bir süre içinde üç parlamento seçimi düzenlediği zaman gerçekleşti.
Bulgaristan buraya nasıl geldi ve bu, ülkedeki demokrasinin işleyişi açısından ne anlama geliyor?
Nisan 2021’deki ilk (olağan) parlamento seçimlerini, geleneksel olarak komünizm karşıtı Demokratik Güçler Birliği (SDS) ile koalisyon halinde, o zamanki görevdeki parti olan Bulgaristan’ın Avrupa Kalkınması için Vatandaşlar (GERB) kazandı.
Liderinin kutuplaştırıcı karakteri nedeniyle, parlamentodaki tüm partilerin GERB ile işbirliğine muhalefeti göz önüne alındığında, Boyko Borisov, hükümet kurulamadı ve aynı yılın Temmuz ayında yeni erken parlamento seçimleri yapıldı. Bu, o andan itibaren parti rekabetinin partilerin iktidardaki GERB’e karşı tutumları tarafından belirleneceğinin açık bir kanıtıydı.
Bunlar tamamen yeni bir siyasi parti (popülist Böyle Bir Halk Var,ITN) tarafından kazanıldı, aksi halde Bulgar parti sisteminin değişmez özelliği. ITN, tek başına iktidarda ısrar ederek bir hükümet kurmayı da başaramadı.
zafer sonraki parlamento seçimleri Kasım 2021’de – başkan adaylarıyla birlikte – düzenlenen başka bir oluşum partisine, ekonomiden (Kiril Petrov) ve maliyeden sorumlu iki popüler bakan (Kiril Petrov) tarafından seçimlerden iki aydan kısa bir süre önce kurulan Değişime Devam Ediyoruz (PP) gitti. Asen Vasilev) önceki geçici hükümette.
Sadece bir ay sonra bir hükümet kurmayı başardılar, ancak PP, Bulgar Sosyalist Partisi, popülist ITN ve Demokratik Bulgaristan adlı ittifakı bir araya getiren koalisyon ideolojik olarak o kadar heterojendi ki, ilk başarılı güvensizlik oylamasında çöktü. Bulgar tarihinde sekiz aydan kısa bir süre sonra.
Sonuç olarak, Ekim 2022’de dördüncü bir parlamento seçimi planlandı.
Sonuç çok farklı olmadı önceki tüm seçim yarışmaları. Geçen yıl Nisan ayında olduğu gibi, GERB-SDS seçim koalisyonu kazandı, ancak siyasi kampların hiçbiri meclis çoğunluğunu oluşturmaya yetecek kadar sandalye bulamadı. Bu sefer teknokratik bir hükümet bile onları işbirliği yapmaya motive edecek kadar çekici değildi.
Yakın ama puro değil: Bulgaristan’ın belirsiz demokratik geleceği
Mevcut durumda kaybeden sadece partiler değil, vatandaşlar da. Siyasi partilere güven katlanarak azaldı.
İçinde rapor yayınlandı eylül sonunda vatandaşların siyasi partilere olan güvensizliği yüzde 80’in üzerine çıktı. Bu elbette partilerin seçmenleri temsil etme ve onları harekete geçirme yeteneklerine yansıdı.
Sonuç olarak, geçen Ekim parlamento seçimlerinde seçmen katılımı dibe vurdu ve seçmenlerin yalnızca yüzde 39’u sandık başına gitti. Haziran 1990’daki ilk özgür ve adil seçimlerden bu yana en düşük seviye. Bu da önümüzdeki seçimlerde de sabit olmayı vaat ediyor. öngörülen katılım yüzde 40,7’ye kadar düşüyor.
Vatandaşların oylarını nasıl kullanacaklarına (örneğin, makinelerin özel kullanımı veya kağıt oy pusulası) ve oyların nasıl sayılacağına (örneğin, kağıt ve makine oyları birlikte veya ayrı ayrı) ilişkin seçim kurallarında yapılan son değişikliklerin de daha fazla yabancılaşma getirmesi beklenmektedir. siyasi sistemin bir bütün olarak meşruiyetini sorgulamanın yanı sıra, vatandaşların sürece olan güvensizliğini artırmak.
Vatandaşlar, seçimleri politikacıların iktidarı almaları ve kendi aralarında paylaşmaları için bir araç olarak görmeye başlıyor. gösterildiği gibi son belgesel ulusal televizyonda mevcut durumun “hiç olmadığı kadar belirsiz, adaletsiz ve tahmin edilmesi zor” olması, seçmenlerin bunun “olup olmayacağını” merak etmesine neden oluyor. [really] son oy olsun”.
Paradoksal olarak, Bulgarlar ağırlıklı olarak hala inanıyorum demokrasinin en iyi yönetim biçimi olduğunu. Bu, taraflar kendi çıkarlarını genel iyiliğin üzerinde tutmaya devam ederse, her şeyin hızla değişebileceği anlamına gelmez.
Aynı belgeselde bir görüşmeci şunları söyledi: “Todor Zhivkov döneminde bile o kadar kötü değildi. [Bulgaria’s 35-years long communist dictator]”.
ITN’nin (Türk usulü) bir başkanlık rejimi getirmek için referandum dilekçesi tehlikeli bir eğilimin başka bir işaretidir: diktatör yönetimine duyulan nostalji.
Siyaset bilimcilerin geleneksel olarak savunduklarının aksine, Bulgaristan’da partiler kaçınılmaz olarak temsili demokrasiye bağlı değildir: partilerden nefret ederler ama demokrasiyi severler. Mevcut durumun ne kadar süreceği sadece bir zaman meselesi olabilir.