Erdoğan, derisini kurtarmak için harp ve baskı planları yapıyor – POLITICO

paul taylor POLITICO’da katkıda bulunan bir editördür.

PARİS — Türkiye ekonomisini çökerten ve kendisinin zenginleştirdiği orta sınıfı yoksullaştıran Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, şimdi de ülkesini gereksiz bir muharebeye sürüklüyor ve rakiplerine karşı mahkemeleri manipüle ediyor.

Erdoğan’ın, Türkiye Cumhuriyeti’nin yüzüncü yılı olan 2023’te iktidara tutunmak için acımasız bir hamlesi ve umalım ki başarısız olsun.

Türkiye’de 23 Haziran’da yapılacak olan cumhurbaşkanlığı seçimi, bu yıl dünyanın emsalsiz en mühim – fakat kesinlikle en adil – oyu değil. Avrupa, Asya ve Ortadoğu’nun ekleminde bulunan 85 milyonluk bu ulusun otoriter, yayılmacı bir güç olma yolunda hızla mı ilerleyeceğini yoksa daha liberal, çoğulcu bir yolu mu seçeceğini belirleyecek.

Erdoğan’ın tutucu, İslamcı eğilimli Hakkaniyet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) 2002’de iktidara gelmesinden bu yana ilk kez ciddi bir siyasal değişiklik ihtimali var. Enflasyon yılda yüzde 80’in üstünde seyrediyor, Türk lirası dolar karşısında düştü ve ekonomik sorun arttıkça hükümetin popülaritesi azaldı.

Anketlere bakılırsa, anayasayı ısmarlama bir başkanlık sistemi oluşturmak için değiştirdikten sonrasında giderek daha otokratik bir elle yöneten Erdoğan, ciddi bir siyasal sorun içinde ve AKP sadece yüzde 30 destek alıyor.

Elbet tepkisi, hem mahalli hem de internasyonal cephelerde karakteristik olarak acımasız oldu.

Hem Washington hem de Moskova’nın muhalefetine karşın Erdoğan, İslam Devleti militanlarına karşı harpte Batı ile ittifak halindeki Kürt milisleri yerinden etmek isteyen, sadece Ankara’nın yasadışı Kürdistan İşçi Partisi’yle (PKK) bağlantılı görmüş olduğu Suriye’ye tank gönderme hazırlıklarının trompetini yapmış oldu. gerillalar. Türkiye’nin cenup sınırının öteki tarafında bir tampon bölge meydana getirmeye kesin görünüyor.

Ayrıca, Türkiye cumhurbaşkanı, gaz sondajı, Kıbrıs ve Ege Denizi’ndeki Yunan adalarının sözde “askerileştirilmesi” mevzusundaki uydurma anlaşmazlıkların ortasında NATO müttefiki Yunanistan’ı da vurmakla tehdit ediyor – her ne kadar bu şekilde bir eylemin internasyonal ekonomik ve siyasal maliyeti onu oldukça yüksek kılsa da. olasılık dışı.

Rusya’nın Ukrayna’yı işgali başladığından beri Erdoğan, Türkiye’yi Moskova ile Kiev içinde olmazsa olmaz bir arabulucu olarak konumlandırdı, aracılık anlaşmalarına yardım etti ve ABD ile Rus güvenlik şefleri arasındaki görüşmelere ev sahipliği yapmış oldu. Ek olarak, Rusya ile tecim ve enerji bağlarını sürdürürken ve Başkan Vladimir Putin ile kişisel ilişkisini tehlikeye atmadan yada Batı’nın gazabına uğramadan, askeri drone satışları da dahil olmak suretiyle Ukrayna’yı desteklemeyi başardı.

Ayrıca, Türkiye cumhurbaşkanı memleketinde, en kuvvetli potansiyel rakiplerini diskalifiye etmeye çalışmak için bağımsızlığıyla pek tanınmayan bir hakkaniyet sistemini kullandı.

Muhalefetin birleştirici cumhurbaşkanı talibi olabilecek laik merkez sol Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) popüler isimlerinden İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu, “halkı aşağılamak” suçundan iki yıldan fazla hapis cezasına çarptırıldı ve kamu görevinden men edildi. yetkililer.” Şimdilik, kararın bekleyen temyizleri askıya alındı, sadece Erdoğan yargı sürecini hızlandırmaya çalışabilir, bu yüzden rakibinin aday olması engellenir.

Ek olarak, ana Kürt yanlısı Halkların Demokratik Partisi’nden (HDP) 100’den fazla siyasetçi, hareketin yasadışı duyuru edilmesine yol açabilecek terörizm suçlarından yargılanmaya devam ediyor. HDP, toplumsal demokrat soldan liberal merkez sağa kadar ortak bir seçim platformu oluşturan altılı karşıcılık ittifakının parçası değil. Sadece – anketlerin gösterdiği şeklinde – ne AKP ne de karşıcılık parlamentoda çoğunluk sağlayamazsa belirleyici olabilir.

Eski bir İstanbul belediye başkanı olan Erdoğan, AKP 2002’de zafere ulaşmadan ilkin benzer bir yargı tacizine maruz kalmıştı. Sözde İslamcı bir şiir okumuş olduğu için bir yıl hapis cezasına çarptırıldı, göreve aday olması yasaklandı ve cumhurbaşkanı olmadan ilkin beklemeye alındı. Başbakan.

Bununla beraber, bu sıkıntılı kampanyacının, tekrardan seçilme mücadelesinde milliyetçi kartı oynamak için gerçek askeri fiil açısından bu kez ne kadar ileri gitmeye istekli bulunduğunu göreceğiz.

Erdoğan, 20 yıl içinde “komşularla sıfır problem” politikasından Suriye, Yunanistan, İsrail, Mısır, Suudi Arabistan ve Ermenistan ile açık yada gizli saklı çatışmaya doğru sendeledi. Bununla beraber, son aylarda, bu hasımların birçoğuyla yakınlaşmaya başladı – kısmen Türkiye destekli Arap Baharı ayaklanmalarının başarısızlığının onu dış politikasını ayarlamaya zorlaması sebebiyle, fakat bununla birlikte Arap ve Batı sermayesinin desteğini almasına şiddetle gereksinim duyması sebebiyle. iktisat, düşük faiz oranlarını sürdürme mevzusundaki pervasız politikasıyla içini boşalttı.

Türkiye’de kamuoyu son aşama milliyetçi olsa da, ABD yada Rusya’nın tepkisini tetikleyen ve Ankara’yı geri adım atmaya zorlayan Suriye’ye yönelik bir kara harekatı, tıpkı muhalefeti saf dışı bırakmak için yargıyı kabaca kullanımı şeklinde, Ankara’yı geri tepebilir. Öte taraftan, İsrail’in Filistinli Hamas’ın roket saldırılarına misilleme olarak tertipli olarak Gazze’ye düzenlemiş olduğu saldırıların savaşlardan oldukca polis operasyonları olarak görülmesi şeklinde, oldukca azca Türk zayiatının verildiği sınırı olan bir sınır ötesi harekât da seçmenler tarafınca kabul edilebilir.

Dolayısıyla önümüzdeki aylar, bilhassa Mustafa Kemal Mustafa Kemal Atatürk’ün Osmanlı İmparatorluğu’nun külleri üstünde çağıl, laik bir cumhuriyet kurmasının 100. yıldönümü münasebetiyle, askeri hareketlerle dolu olacak.

Erdoğan, ABD ve Rusya’nın küresel polis olarak hareket etmeye daha azca istekli yada muktedir olduklarından, orta ölçekli güçlerin daha çok etkiye haiz olabileceği oldukca kutuplu bir dünyada Türkiye’nin tekrardan kazanılmış olduğu nüfuzunu yansıtmak isteyecektir. Sadece Libya’daki müdahalelerden ve Ermenistan’a karşı Azerbaycan’a verdiği destekten sonrasında, eğer büyük güçler onu uyarmaya devam ederse, Suriye’de bir kara saldırısına uğramadan durabilir.

Avrupa Birliği, ne yazık ki, ılımlılık ya da değişiklik için bir güç olmaktan oldukca izleyici duracak şeklinde görünüyor. Blok, Türkiye’nin en büyük tecim ortağı, sadece ülkenin uzun süredir durdurulan AB üyelik süreci can çekişmekte olduğundan ve Brüksel’in ortalama 4 milyon Suriyeli mülteciyi topraklarında tutmak yerine topraklarında tutmak için tertipli olarak Türkiye’yi satın almak zorunda kalması sebebiyle Ankara’daki tesirini yitirdi. Yunanistan’a akın etmelerine izin vermek.

Batı şüphesiz Erdoğan’ın sırtını görse rahatlar. Sadece hükümetler, Haziran’da daha ılımlı, Batı yanlısı bir Türkiye için sükunet içinde yakarış etseler bile, bahislerini koruyor, Boğaz’daki diktatöre yazışma hatlarını açık tutuyor ve muhalefete iç karartıcı derecede azca kamu yardımı sunuyor.

Parmaklar geçti.