LONDRA – “Ani seçim” veya “sınır değişikliklerini” unutun. İngiliz milletvekillerini “asılı parlamento” gibi önceden tüketen çok az cümle.
Ancak 2024’teki olası bir seçimde Muhafazakarları devirebilecek ana muhalefet partileri bu iki kelimeyi yüksek sesle söylemek istemeseler bile, önümüzdeki aylarda çokça duyacaklar.
İngiltere şimdiden seçim anlaşmalarına alışmaya başladı. Avam Kamarası’nda on yıllardır çoğunlukla istikrarlı çoğunlukların ardından, Muhafazakarlar sadece iktidarı elinde tutmak için gereken sayıları elde etmek için son 13 yılda iki anlaşma yapmak zorunda kaldılar.
İkisi de morarmıştı. 2010’da merkez sol Liberal Demokratlarla bir koalisyon, küçük ortağı ortadan kaldırırken, Demokratik Birlikçi Parti ile daha gevşek bir “güven ve arz” anlaşması – 2017’nin Brexit savaşlarının zirvesinde – Başbakan Theresa May’i ölümcül bir şekilde savunmasız bıraktı.
Şimdi, İngiliz yerel seçim sonuçları gelecek yıl askıya alınmış bir parlamentonun (hararetle tartışılan) gevezeliklerini ateşlerken, bazıları üçüncü bir yol hakkında fısıldaşıyor. Ya İşçi Partisi lideri Keir Starmer bir koalisyonu ya da bir güven ve tedarik anlaşmasını reddederse ve bir azınlık hükümetini anlaşmasız yönetmeye çalışırsa?
En son biri bunu bir seçimden çıkar çıkmaz 1974’te denedi ve bu girişim sadece altı ay sürdü. Ancak Institute for Government düşünce kuruluşunda kıdemli bir araştırmacı olan Catherine Haddon, artık bir seçenek olarak “muhtemelen düşük fiyatlı” olduğuna inanıyor.
Haddon, bir azınlık hükümetinin İşçi Partisi tarafından olumlu olarak sunulabileceğini söyledi. “Bir veya iki diğer tarafla müzakere edip, sonra kilitlenip kalmak yerine, kendinize manevra alanı açmış olursunuz. Bir dereceye kadar onları birbirinize karşı oynayabilirsiniz.”
“2010 bir felaketti”
İşçi Partisi, partinin 2024’teki genel seçim çoğunluğundan geri kalabileceğini öne süren İngiltere yerel seçim sonuçlarının yanlış olduğu ve bu nedenle anlaşma ve pakt sorularının “akademik” olduğu konusunda ısrar ediyor.
Anket kuruluşu Redfield & Wilton Strategies’in araştırma direktörü Philip van Scheltinga, “Yarın bir seçim olsa İşçi Partisi çoğunluğu kazanırdı” konusunda hemfikirdi.
Askıya alınmış bir parlamentoya geçiş noktasına hâlâ “yakın” olmadığımızı söyledi ve ekledi: “Aslında baktığımız şey, ekonomi ve ekonomi hakkında zayıf onay notları ile Muhafazakar Parti’den çok bıkmış bir halk. NHS.
Bu nedenle, İşçi Partisi’ndeki pek çok kişi, parlamentodaki gevezelikleri, rakiplerinin iş birliği içinde olduğu fikrini yaymaya hevesli bir Muhafazakar Parti’nin işi olarak reddediyor.
Yine de perde arkasında, askıya alınmış bir parlamento varsa konuşma olasılığı en yüksek görünen iki parti olan Liberal Demokratlar ve İşçi Partisi’nden milletvekilleri ve stratejistler, konuyu bir noktada düşünmeleri gerekebileceğini kabul ediyor. Ve liderleri biraz hareket alanı bırakıyor.
Starmer, İskoç bağımsızlık yanlısı SNP ile “anlaşma yok” sözü vermesine rağmen, bir Lib Dem anlaşmasını reddetmeyi reddetti. Aynı şekilde Lib Dem lideri Ed Davey, Tories ile bir anlaşmayı reddederken bile İşçi Partisi’ne açık kapı bıraktı.
Bu arka plana karşı, POLITICO’nun konuştuğu birkaç parti figürü, iki partinin resmi bir anlaşmadan kaçabileceği bir dizi neden görmek için konuştu.
İlk olarak, Liberal Demokratlar, Starmer’ın vermekten hoşlanmadığı bir şey istiyor: seçim reformu. İkincisi, Liz Truss ve Boris Johnson çoğunluk hükümetlerinin kargaşası, bir azınlık yönetimini bazılarına göre daha az kumar gibi gösteriyor. Üçüncüsü, diğer anlaşma türlerinin hatıraları hala çok ham.
Kıdemli bir Lib Dem, “Hala işbirlikçi siyasete inanıyoruz” dedi. Ama “2010’dan sonra yaşanan felakete karşı tahammülümüz çok daha düşük.” Liberal Demokratlar, Tories ile görevde kaldıktan sonra 2015 seçimlerinde ağır bir şekilde cezalandırıldı.
2010 koalisyonunda yer alan ikinci bir Lib Dem, “parti geçen sefer battı ve bu birçok insanı temkinli yapacak” dedi – özellikle de 2010’daki 57 milletvekilinden şimdi kaybedecek yalnızca 14 milletvekili varken.
Oyunda bir faktör daha var. Lib Dems, İşçi Partisi oylarının zayıf olduğu İngiltere’nin güneyindeki Muhafazakarların elindeki ‘Mavi Duvar’ koltuklarını yoğun bir şekilde hedefliyor. İkinci Lib Dem, “En mavi koltuklarda savaşırken bir andan İşçi Partisi ile koalisyonda başka bir ana geçebileceklerini hayal etmek çok zor,” dedi. “Bu, bir sonraki seçimde tüm bu koltukları riske atmak olur.”
Cesaret eden kazanır
Bazı üst düzey İşçi Partisi milletvekilleri, ne Liberal Demokratların ne de SNP’nin nihayetinde Starmer’ı devirmek için harekete geçemeyeceği anlamına gelen tam da bu “Tory karşıtı” kampanya olduğuna inanıyor – yine resmi bir anlaşma ihtiyacını reddediyor. İskoçya İşçi Partisi lideri Anas Sarwar, Mart ayında kamuoyuna açık bir şekilde SNP’yi “bir Tory hükümetinde oy kullanmaya” “cüret edeceğini” söyledi.
Bir gölge bakan, “Lib Demos ile bir anlaşma yaptığımızı göremiyorum,” dedi. Bir başkası şunları söyledi: “Keir onlara, ‘Tamam, eğer bana karşı çıkmak istiyorsanız devam edin ve genel seçime zorlayın’ diyebilir. Yapacaklarını sanmıyorum. O zaman bizim için acı olmayı ne kadar istedikleriyle ilgili bir durum.
Ne yazık ki İşçi için, cevap oldukça fazla olabilir. Yukarıda alıntılanan son koalisyona dahil olan Liberal Demokratlar, “Belki Liberal Demokratlar böyle bir hükümeti yaşam desteğine bağlı tutar, ona uzun vadeli garantiler vermez ve mümkün olduğu kadar çok şey çıkarır,” diye düşündü.
Haddon, bir azınlık hükümeti yönetmek için İşçi Partisi’nin partiler arası köprüler kurmak ve “olumlu” bir mesaj yansıtmak gibi farklı “taktiklere veya stratejilere” ihtiyacı olacağını söyledi.
Bir başka, daha agresif taktik, yasal araçları kullanmak olacaktır – bir bakanın kaleminin darbesiyle parlamentoda çok az veya hiç inceleme yapılmadan geçirilen yasalar. İngiltere’ye tecrit uygulamak için kullanılan bu tarz, potansiyel yenilgileri azaltmak için tam Parlamento Kararları ile birlikte kullanılabilir.
Ancak Haddon, “doğru nedenlerle yapmıyorsanız büyük bir risk” olacağı konusunda uyardı… Birincil mevzuatı kullanarak bozmaya çalışıyorsanız, son yıllarda çoğu yorumcunun büyük olduğunu düşündüğü bir davranış modelini sürdürüyorsunuz. sorun.”
halkla ilişkiler kampanyası
At ticareti Westminster’da hayatın yeni bir gerçeği haline gelirse, seçim reformuna çok fazla odaklanılmasını ve hem Liberal Demokratlardan hem de kendi partisinin solundan Starmer’ı sıkıştırma olasılığını bekleyin.
İngiltere’nin ulusal oylama sistemini değiştirmek gönderiyi ilk geçen Bir orantılı temsil biçimine (PR) uzun süredir Liberal Demokratların bir hedefi olmuştur ve partinin 2022’deki konferansında bağlayıcı olmayan bir oylama da dahil olmak üzere birçok tabandan İşçi Partisi üyesi tarafından desteklenmektedir.
Starmer’ın sözcüsü bu hafta PR’ın “manifestoya koymak istediğimiz bir şey olmadığını” ve “bir öncelik olmadığını” söyledi. Oylama reformları önermeyi reddedip reddetmeyeceği sorulduğunda, “Her zaman olduğu gibi mi? Hayır tabii değil.” Bir ön büro görevlisi, “hükümet mekanizması iyi çalışıyorsa”, oylama reformu fikrinin birkaç yıl sonra bir Starmer yönetiminde yeniden su yüzüne çıkabileceğini tahmin etti.
Liberal Demokratlar henüz seçim beyannamelerini hazırlamadılar, ancak yukarıda alıntılanan kıdemli Lib Dem şöyle dedi: “Eminim PR orada olacak.”
Başka bir Lib Dem yetkilisi, “Eğer bir şey isteyeceksek, bu uzun vadeli ve gelecekteki bir hükümet için öylece kurtulması zor olmalı” dedi.
Eski Lib Dem lideri Vince Cable, Liberal Demokratlar ve İşçi Partisi arasında üç alanın “pazarlığa açık” olması gerektiğini söyledi – PR’nin uygulanıp uygulanmayacağını, nasıl ve ne zaman uygulanacağı; Londra dışında daha fazla yetki devri; ve Avrupa Birliği ile ilişkilerin ne kadar yeniden inşa edileceği.
Cable, POLITICO’ya Halkla İlişkiler “gündemin en üstünde yer almalı, ancak farklı biçimlerde olabilir” dedi. “Asıl tartışma, devam edip bunu yapıp yapmayacağımız veya önce bir referandum yapıp yapmayacağımızdır – ve bu, İşçi Partisi’nin manifestosunda yer alıp almadığına ve hangi biçimde olduğuna bağlıdır.” Bir Lib Dem sözcüsü, “Vince parti adına konuşmuyor” dedi.
Çoğu merkez sol aktivist gruba dağılmış olan diğer halkla ilişkiler kampanyacıları, oylama sisteminde yapılacak herhangi bir değişikliğin ülke çapında bir referanduma götürülüp götürülmeyeceği konusunda hemfikir. Liberal Demokratlar, oylama sistemindeki değişikliklerle ilgili 2011’de bir referandum yapıp sonra kaybetmekle hâlâ akıllılar.
Bir kampanya yürütücüsü şunları söyledi: “‘Demokrasi sektörünün’ bazı bölümleri, görünüşte daha mükemmel bir demokratik yol izleme konusunda kendilerini düğümliyorlar – oraya asla ulaşamama riskine rağmen.”
True and Fair adlı kendi partisini kuran önde gelen Brexit karşıtı kampanyacı Gina Miller, PR’ın hareket boyunca “konuştuğum herkes arasında toplu olarak az çok üzerinde anlaşmaya varılan tek kırmızı çizgi” olduğunu söyledi – ancak görebiliyor. bunu bir “Yurttaşlar Meclisi” aracılığıyla yapıyor.
Solcu baskı grubu Momentum’un eski bir koordinatörü olan ve şu anda Yeni Bir Demokrasi için İşçi Partisi’ne danışmanlık yapan Laura Parker, Starmer üzerindeki baskıya, güçlü sendika destekçileri de dahil olmak üzere İşçi hareketinin ekleneceğini söyledi. Şubat ayındaki YouGov anketi, PR’ye desteğin yüzde 45 olduğunu ve İşçi Partisi seçmenleri arasında yüzde 60’a yükseldiğini buldu. Parker şunları söyledi: “İşçi hareketi genelinde PR’a olan talep çok büyük.”
Şunu ekledi: “PR, parlamentoda düz bir yukarı ve aşağı oyu ile yasalaştırılabilir. Muhafazakarlar az önce oylama sistemini değiştirdi [for mayoral elections] neredeyse hiç gürültü olmadan direği ilk geçene kadar.
İşçi Partisi bizimle çalışmayı reddederse bu aptalca olur’
Starmer’ın bu seçeneği kapatmaya çalışmasına rağmen, açık hedefi yeni bir İskoç bağımsızlık referandumu düzenleme yetkisinin verilmesi olan SNP, bir sonraki seçimde potansiyel belirleyici olma rolü konusunda hala iyimser görünüyor. Yeni lideri Humza Yousaf, Nisan ayında “kesinlikle işbirliği yapmaya istekli olacağımızı” ancak “bunun bir bedeli olacağını” söyledi.
Bir SNP milletvekili şunları söyledi: “Başka seçenek olacağını düşünmüyorum. Liberal Demokratların koltukları alacağından emin değilim. Rakamlar toplanırsa, bir tartışma olması gerekir – bu kadar basit.” İkinci bir SNP milletvekili, “İşçi Partisi’nin bizimle çalışmayı reddetmesi oldukça saçma olurdu. Holyrood’da bir azınlık hükümetimiz ve bir işbirliği anlaşmamız oldu, bu yüzden buna alıştık.”
İlk milletvekili, tarafların sendika karşıtı yasaları yürürlükten kaldırmak veya sosyal yardım ödemelerini artırmak için birlikte çalışabileceklerini söyleyerek, her şeyin bağımsızlıkla ilgili olmayacağını öne sürdü.
Ancak Starmer’ın sözcüsü bu hafta “SNP ile seçime giden hiçbir anlaşma ve seçimden çıkan anlaşma olmayacak” dedi.
2015’te Tory stratejistleri, o zamanki İşçi Partisi lideri Ed Miliband’ı SNP lideri Alex Salmond’un cebinde tasvir ettiler. Bir İskoç İşçi yetkilisi ekledi: “Orada olamaz [a deal] ve olmayacak. Bunu yaparsanız, kampanyanın sonu olur. Ed Miliband’ı daha başlamadan öldüren de bu.”
‘İlişkiye girmemeye çalışıyorum’
Şu anda İşçi Partisi ile Liberal Demokratları birleştiren şey, askıya alınmış bir parlamentodan bahsetmek istememesi.
Yukarıda alıntılanan kıdemli Lib Dem şunları ekledi: “Kendimizle bile sürece umutsuzca dahil olmamaya çalışıyoruz – çünkü bu, dikkati kampanya çabasından uzaklaştırıyor.” Kıdemli bir İşçi Partisi stratejisti, askıya alınmış bir parlamento için henüz büyük bir plan olmadığı konusunda ısrar etti.
Bir Lib Dem stratejisti, “Liderler kırmızı çizgiler hakkında konuştuğunda daha önce yandık,” diye ekledi. “En büyük ödülün” SNP’yi bir adım öteye atarak Westminster’ın üçüncü en büyük partisi haline gelmesinde ısrar ettiler – Lib Dems’in PMQ’larda Starmer’ın adıyla anılmasına, muhalefet günü tartışmalarını bir kenara bırakmasına ve TV haberlerinde daha fazla zaman ayırmasına izin vermek.
Yine de, aynı Lib Dem stratejisti, tüm kral yapıcı gevezeliklerin olumlu tarafları olduğunu kabul etti. “Daha fazla etkiye sahip olacağımız fikrinden hoşlanan bir grup var, o da bağışçılarımız.”
Westminster seçim sonrası anlaşmalardan söz ederken, İşçi Partisi’nden bazıları bu arada komedi taktiklerine başvurdu.
Başbakan Rishi Sunak’ın basın sekreteri herhangi bir anlaşma hakkında “spekülasyon” yapmayı reddettikten sonra İşçi Partisi, İskoçya’nın bağımsızlığına şiddetle karşı çıkan Sunak’ın aslında “iktidara tutunmak” için SNP ile birlikte çalışabileceğini öne süren bir basın bildirisi yayınladı ve İşçi Partisi’nden hiç bahsetmedi. Lib Demos üzerinde kendi muamma.
Muhafazakar bir açıklama daha sonra şuna açıklık getirdi: “Başka herhangi bir tarafla anlaşma yapmayacağız.”
Kemer bağlamak. Bundan çok daha fazlası var.