Truss, poundun düşmesine neden olan, İngiltere Merkez Bankası’nın acil durum eylemlerini tetikleyen ve Biden yönetiminin açıkça aşağılamasına neden olan bir programın sağlamlığını yeniden gözden geçirmişse, bunu söylemedi. Aksine, Cumhuriyetçi fikirleri ödünç alma konusundaki kusurlu stratejisinin, daha fazla Cumhuriyetçi fikir ödünç alarak iyileştirilebileceğine inanıyor gibiydi.
Ve Washington’da Truss hayran olduğu yeni bir komite buldu: Cumhuriyetçi Çalışma Komitesi, Temsilciler Meclisi içinde GOP için ideolojik bir dayanak noktası ve hükümeti küçülten politikalar için bir takas odası görevi gören etkili bir yapı. Grubun başkanı Oklahoma Temsilcisi Kevin Hern ile yaptığı görüşmede Truss, “mevcut başbakanı sorumlu tutmak için tüm fikirlerini kolektif bir grupta toplamak” için Westminster’da benzer bir grup oluşturmak istediğini söyledi. Hern.
Truss, o varlık için birkaç isim çıkardı. Hern bana birinin “Muhafazakar Büyüme Grubu” olduğunu söyledi.
Haftalar sonra, meslektaşım Eleni Courea, aralarında Truss ve birkaç eski bakanın da bulunduğu bir avuç milletvekilinin, tam olarak bu isim.
Truss’un Washington turu, Atlantik’in her iki yakasındaki muhafazakar hareketler için bir deneme anında geldi. Britanya ve Amerika Birleşik Devletleri’nde, küçük devlet ideolojisi, popülizm ve müdahaleci ekonomi politikası çağında yeniden geçerlilik sınavıyla karşı karşıya. Büyük Durgunluğun kemer sıkma odaklı muhafazakarlığı, her iki ülkede de yıllar önce yerini kültür savaşı ruhuna ve nostaljik milliyetçiliğe bıraktı ve hükümeti gerçekten geriletmek isteyen milletvekillerini sağcı partiler içinde bile marjinal bıraktı.
Truss son zamanlarda Cumhuriyetçi Parti’den dar ve taktiksel bir şekilde ilham aldıysa, Amerikalı muhafazakarlar onun sıkıntılarından daha büyük dersler çıkarabilirler.
Burada Cumhuriyetçiler, ekonomik yeniden yapılanmada kendi maceralarını düşünüyorlar. Trump başkanlığı sırasında mali kısıtlamayı terk ettikten sonra, şimdi de devlet borçlanmasına ilişkin yasal sınırın yükseltilmesi mücadelesinde Başkan Biden’dan harcamaların kısılmasını talep ediyorlar. Demokratlar bir tür kesintiyi kabul etmezlerse, o zaman Cumhuriyetçiler borç tavanını yükseltmeyi reddederek vahim bir ulusal temerrüde düşme riskini almakla tehdit ettiler.
Cumhuriyetçilerin bu çatışmada galip gelmek veya Truss hükümetini çökerten türden bir piyasa paniğinden kaçınmak için bir stratejileri olduğuna dair çok fazla kanıt yok. Cumhuriyetçiler, hükümeti küçültmek için tanımlanmış bir plan üzerinde ara seçimlerde kampanya yapmadılar. Truss gibi onlar da seçim yetkisi olmadan ülkelerinin maliyesinde yapısal değişiklikler peşinde koşuyorlar.
Truss’un aksine, Cumhuriyetçilerin rotayı ayarlamak için hala zamanları var.
Truss’un Washington’da tanıştığı muhafazakarlar, onu bir Noel Geleceğinin Hayaleti olarak görmeye meyilli görünmüyorlardı – önce seçmenleri sizinle aynı fikirde olmaya ikna etmeden vergi mükellefleri ile hükümetleri arasındaki ilişkiyi gözden geçirmeye çalıştığınızda olanların acımasız bir örneği. Bunun yerine onu zor günler geçiren bir dost gibi karşıladılar.
Truss, iki meslektaşının (Muhafazakar Parti eski başkanı Jake Berry ve eski bakan Brandon Lewis) eşliğinde Capitol Hill’i ve Americans for Tax Reform gibi savunuculuk gruplarını ziyaret etti. Kendini Truss hayranı olarak tanımlayan geveze aktivist Grover Norquist, bana onu vergi oranlarını düşürmeye ve partisi içindeki diğer hizip anlaşmazlıklarından kaçınmaya odaklanmaya teşvik ettiğini söyledi. Vergilerin düşürülmesi için çeşitli bir destek bloğunun nasıl oluşturulacağının bu olduğunu söyledi.
“Bir sayı yapıyorsun. Jack Kemp’i yaparsın. “Biz düşük oranlı insanlarız,” dedi ofisinde 1990’lardan kalma bir Tory posteri sergileyen Norquist (“Yeni İşgücü, Yeni Vergiler”).
İngiltere’nin yakın siyasi ortamında, bu açıkça iyi bir tavsiye değil. Sunak, vergi indirimleri için yeni bir zorlamayı uygulanabilir olmadığı gerekçesiyle reddetti; hükümeti işçi çekişmeleri, sağlık hizmetlerindeki krizler ve yaşam maliyeti, artan etik skandalları ve kısmen Truss’un kendisinin neden olduğu kıyamet benzeri anketlerle kuşatılmış durumda. Dudaklarımdan okunan bir vergi karşıtı mesaj, artık arka sıralara dönen eski bir başbakan için alaka düzeyine pek uygun görünmüyor.
Ancak bu, Washington’daki Truss için bir kapı açıcıydı. Hern, Truss ile oturumunun 15 dakika sürmesi planlandığını ve ardından 2018’de Kongre’ye katılmadan önce McDonald’s imtiyazlarının sahibi olarak bir servet biriktiren 61 yaşındaki bir Tulsa girişimcisi olarak bir saatten fazla bekletilmediğini söyledi. Dışişleri bakanlığı da dahil olmak üzere on yıldan fazla bir süredir Parlamento’da hizmet veren 47 yaşındaki ömür boyu aktivist Truss için yasama oyun kitabı.
Hern bana, ülkelerinin tehlikeli bir yolda olduğuna dair ortak bir görüş üzerinden birbirlerine bağlandıklarını söyledi. Truss’tan “bir zamanlar büyük bir ulusun başbakanı” olarak bahseden Hern, girişimi yanlış sonuçlansa da “Büyük Britanya’yı kurtarmaya” çalıştığı için ona itibar etti.
“Sanırım çok erken, çok şey yapmaya çalıştığını ve takipçisi olmadığını hissetti” dedi.
Hern’e, Truss’un kaderinin borç tavanı mücadelesini etkileyip etkilemediğini sorduğumda, kulağa bu fikri daha önce düşünmüş gibi gelmiyordu. Ama tamamen reddetmedi.
Truss, planlarını burada asla işe yaramayacak “yukarıdan aşağıya” bir tarzda empoze etmeye çalıştığını söyledi. Hern, Cumhuriyetçilerin hükümetin parayı nasıl harcadığı konusunda Amerikalılarla “sert bir konuşma” yapmaları gerektiğini söyledi.
Truss ile bir araya gelen bir kongre yardımcısı, Britanya’nın muhafazakar hareketinin “tamamen yok olabileceğinden” korktuğunu ifade ettiğini söyledi. Bu yardımcıya göre Truss, Muhafazakarların bir sonraki seçimde ortadan kaldırılmasını beklediğini tam olarak söylemedi, ancak Britanya’nın değişken seçmeninin, Amerika Birleşik Devletleri’nde nadiren gerçekleşen bir şekilde siyasi partileri ortadan kaldırmanın bir yolu olduğu konusunda uyardı.
Truss’un partisinin çoğunun, onun popüler olmayan gündemini yeniden canlandırmak ve mücadele eden halefini sıkıştırmak için Amerika’daki devrilmiş başbakan planlarını düşünmeyi sinir bozucu bulacağını tahmin ediyorum. Bu nedenle, Truss’un bir sözcüsünün, ofisinin faaliyetleri hakkında “akan yorumlar” sağlamayacağını koklayarak onu müsait kılmayı reddetmesi çok şaşırtıcı değildi.
Ancak seyahat arkadaşlarından biri Amerika’daki görevleri konusunda daha açık sözlüydü.
İşçi Partisi’ne olan tarihi eğilimi nedeniyle “kızıl duvar” olarak bilinen Kuzey İngiltere çetesinden kıdemli bir milletvekili olan Berry, Ocak ayı sonlarında bana partisinin görevde “önemli bir süre boyunca başarısız olduğunun” acı verici bir şekilde açık olduğunu söyledi. “neden muhafazakar olduğumuzu ikna edici bir şekilde” açıklamak. Onun meşum bakış açısı, İngiltere’de Muhafazakarların hayal gücünün ve güvenilirliğinin iktidarda bir düzine yıldan sonra tükendiğine dair yaygın bir algıyı yansıtıyordu.
44 yaşındaki Berry, 2. Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’yı yeniden inşa eden Amerikan yardım programına atıfta bulunarak, ülkesinin artık “muhafazakarlık için bir tür Marshall Planı”na ihtiyacı olduğunu söyledi. Cumhuriyetçilerin, vergileri azaltmak için kitlesel destek sağlamada ve özel sektörün kendi kendini yönetmesine güvenmede takdire şayan derecede başarılı olduklarını söyledi. İngiliz sağı, bu cephede bir tür entelektüel kurtarma görevi kullanabilir.
Bununla birlikte, Cumhuriyetçi Parti’nin İngiliz meslektaşından daha iyi yapamadığı şey, seçmenleri vergileri düşürürken kamu defterini dengelemek için çok sevilen federal harcamalardan vazgeçmeye ikna etmektir. Modern Amerikan muhafazakarlığının tek düzgün hilesi, neredeyse hiçbir ülke için – kesinlikle Birleşik Krallık için – tahammül edilemeyecek açıkları ve borçları kucaklarken vergi indirimleri için kampanya yapmaktı. Cumhuriyet cephaneliğindeki bu en güçlü silah, kuşatma altındaki İngiliz muhafazakarlara öylece kiralanamaz.
Ülkelerini mali gevşekliğinden ne kadar içtenlikle sarsmak isteseler de, Hern gibi Amerikalılar için de bunu atmak kolay olmayabilir. Buradaki seçmenler düşük vergiler, gevşek harcamalar ve sarsıcı kamu borçları olan bir ülkede yaşamaya alışkın. Cumhuriyetçiler, Amerikalıları bu formülün zorlu bir yeniden değerlendirmesine dahil etmek istiyorlarsa, borç tavanı mücadelesi doruğa ulaşmadan önce bunu yapmak için fazla zaman yok.
Onlar da yeterli takipçi olmadan çok erken, çok fazla şey yapmaya çalıştıklarını görebilirler.