Avrupa kıtasında bir yıl süren savaş, kıtanın jeopolitik manzarasını değiştirdi, liderleri askeri güç ve ekonomik bağımsızlığı yeniden düşünmeye sevk etti ve orta Avrupa’nın Visegrád Grubu ittifakının dağılmasına yol açtı.
Bu, Global Conversation’ın son bölümünde Euronews’e Vladimir Putin’in Avrupa’ya yönelik saldırganlığının sonuçları hakkındaki düşüncelerini aktaran Bulgar siyaset bilimci Ivan Krastev’e göre.
Ekonomik karşılıklı bağımlılık ve askeri güç
“Savaşın Avrupa’yı değiştirmesinin en önemli yolu, [it] temelde Avrupa’yı dünyayı farklı gözlerle görmeye zorladı,” diye söze başladı Krastev.
Belli bir şekilde, Avrupa eski kıtasını savaş sonrası bir ülke olarak görüyordu. [continent]. Avrupa’nın kendisini dünyada nasıl gördüğünün temelinde artık Avrupa’da büyük bir savaşın mümkün olmadığı fikri yatıyordu. Ve bu artık doğru değil.
“Savaş başladığında, Avrupalılar temel politikalarından bazılarını yeniden gözden geçirmeye itildiler. Biri, ekonomik karşılıklı bağımlılığın otomatik olarak savaş olmaması anlamına geldiği, biriyle çok ticaret yaparsanız, onunla asla savaşmayacağınızdı. Öyle olmadığı ortaya çıktı. artık doğru
“İkincisi, Avrupalılar, askeri gücün önemli olmadığına kendimizi inandırmayı başardık. Sonra askeri gücün olmamasının da önemi olmadığını keşfettik. askeri bütçeler [to] ekonominin işleyiş biçimine göre, bir yıllık bir süre içinde gördüğünüz gibi, temelde… tamamen farklı askeri bütçelerimiz var. Artık Rus gazı ve petrolü alamıyoruz. Bu çok radikal bir değişiklik.”
Bir ‘kimlik’ savaşı
Rusya’nın Eylül ayında yasadışı olarak dört doğu Ukrayna bölgesinin ilhakını ilan etmesi ve Rus işgali altındaki bölgelerde yaşayanların toplu olarak vatandaşlığa alınmasıyla birlikte Euronews, Ivan Krastev’e çatışmanın sadece bir toprak fethetme çabasından daha karmaşık olup olmadığını sordu.
“Bu bir kimlik savaşıdır. Bu da böyle ilan edildiği için bir kimlik savaşıdır. Unutmayın ki [at] günün sonunda savaş, Başkan Putin’in 2021 yazında Ruslar ve Ukraynalılar aynı halktır derken kendi kaleme aldığı yazıyla başladı.
“Ruslarla Ukraynalıların aynı halk olduğu düşüncesiyle Ukrayna’yı işgal etti. Ukraynalılar da ona Ukraynalılarla Rusların aynı halk olmadığını söylemek için direniyor.”
Batıya bakan Ukrayna
Moskova, birkaç kez NATO’nun doğuya doğru genişlemesini ve Kiev’in ittifaka katılma hırsını Ukrayna’nın işgalinin ardındaki gerekçe olarak bir güvenlik tehdidi olarak gösterdi.
“Rusya, kendi güvenlik çıkarları söz konusu olduğunda meşru bir argümana sahip olabilir. Temelde nerede olduğunu tartışabilir. [there] askeri üs olmalı ya da olmamalı” diye itiraf etti Krastev. “Ama sorun [lies in] Rusya’nın ısrar ettiği ve söylediği şey: Ukrayna’nın Batı’nın bir parçası olmaya hakkı yoktur. Sorun şu ki Rusya’ya Ukraynalılara temelde kendi siyasi kimliklerini nasıl tanımlamaları gerektiğini söyleme hakkını kim veriyor?
“Rusya güçlü bir nükleer devlet. Ve Ukrayna bir tür küçük devletti. [from] Rusya’nın bakış açısı, temelde Soğuk Savaş’ın sonunda nükleer silahlarından vazgeçme kararı almış bir devlet. Bu yüzden Ukrayna’nın Rusya için büyük bir tehdit olduğuna inanmak biraz abartılıyor.”
AB ‘şok’ ve ilk ‘birlik’
Geçen Şubat ayında Rusya’nın Ukrayna’yı işgal ettiği haberine Avrupa Birliği’nin nasıl tepki verdiği sorulduğunda Ivan Krastev, Euronews’e “Savaş başladığında bir şoktu. Ve bunun tam olarak dünyanın şoku olduğuna inanıyorum” dedi. Avrupa Birliği’ni, temelde Avrupalı liderlerin ondan sadece bir hafta önce yapmaya hazır olmadığı şeyleri yapmaya iteceğini kimsenin beklemediğini.
“Yani bu noktadan hareketle Avrupa’nın ilk haftalardaki birliğini büyük ölçüde açıklayan da savaştı, şoktu. Bu savaşa normalde hazırlıksız olan Avrupa kamuoyunun neden bir anda çok farklı tepki gösterdiğini de açıklıyor. en azından Başkan Putin’in onların tepki vermesini beklediğinden daha fazla.”
O zamandan beri Avrupa Birliği, Ukrayna’ya silah transferini finanse etti ve çatışmadan kaçan milyonlarca Ukraynalı mülteciyi kabul etti. Brüksel, bir dizi yaptırım yoluyla Rusya’yı ekonomik olarak izole etmeye çalıştı. Ama bu doğru bir yol mu?
“Dürüst olmak gerekirse Avrupalıların seçenekleri nelerdi? Her şeyden önce insanlar gerilimi tırmandırmaktan bahsediyor. Normalde onlara silah vermiyorsunuz çünkü siz silah yapmazsanız Rusların da vermeyeceğine inanıyorsunuz. Yıkım düzeyi [in] Rus bombardımanından gelen Ukrayna 1941, 1942 seviyesinde.
“Dolayısıyla bu açıdan Avrupalıların karşı karşıya olduğu soru şu: Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinden sorumlu mu olmalıyız yoksa Ukraynalılara bizden istediklerini mi vereceğiz? İnsanların ne yapıp ne yapmadığı çok fazla bağlı. savaş alanını nasıl görüyorsunuz Savaşın başında çok az Avrupalı Ukrayna’nın direnebileceğine ve Ukrayna’nın kazanabileceğine inanıyordu.Bu durum değiştiğinde Avrupalılar Ukraynalılara başka türlü hazır olmayacakları silahları vermeye çok daha hazırdı. vermek.”
NATO, Ukrayna topraklarına asker göndermeyi düşünebilir mi?
İvan Krastev’e NATO’nun Ukrayna’daki savaşa askeri olarak dahil olup olmayacağının sorulması üzerine, “Ne Batılı toplumların ne de Batılı liderlerin bunu yapmaya hazır olduğuna inanmıyorum. İkincisi, NATO’nun savaşa katılması şu anlama geliyor: temelde Üçüncü Dünya Savaşı.
“Ve hem Rus tarafında hem de NATO tarafında, bunun kimsenin işine yaramayacağına dair çok açık bir fikir olduğuna inanıyorum. Ve unutmayın, Amerikalılar ve Ruslar tarihlerinde hiçbir zaman doğrudan savaşmadılar.” birbirine göre.”
Orta Avrupa ve gelecekteki işbirliği
Ukrayna’da savaşın patlak vermesi, Orta Avrupa’da, özellikle insani yardımın en aktif bağışçılarından biri olan Polonya’da sert tepkileri tetikledi. Ancak Macaristan, AB’nin Kiev’e verdiği desteği engellemeye çalıştı ve son zamanlarda Rusya ile ekonomik bağlarını sürdürme sözü verdi.
Krastev’e göre Ukrayna’daki savaş, Çek Cumhuriyeti, Macaristan, Polonya ve Slovakya arasında siyasi ve kültürel bir ittifak olan orta Avrupa Visegrád Grubu’nun çökmesine yol açtı.
“Bu, birçok Doğu Avrupalı için, özellikle Baltıklar ve Polonyalılar için kendi savaşlarına dönüşen bir savaştı” diye açıkladı.
“İncelediğim kamuoyu yoklamaları Doğu ile Batı arasındaki en büyük farkın Doğu’nun işgalden korkması olduğunu gösteriyor.[while the] Batı nükleer savaştan korkuyor.
“Ama bu savaşın bir sonucu olarak, temelde artık Visegrad Grubu yok. Visegrad dört, dürüst olmak gerekirse, iki artı bir artı bir oldu.
“Bir yanda Polonya var, bu onların kendi varoluşsal güvenlikleriyle ilgili. Ve görüyorsunuz ki bu sadece hükümetin pozisyonu değil, bu muhalefet, bu tüm toplum. Temel olarak, pozisyon Macar hükümetinin görüşü şuydu: Bu benim sirkim değil, benim maymunlarım değil. Bununla hiçbir şey yapmak istemiyoruz. Ve pekala, yaptırımların çoğunu desteklediler. Günün sonunda, [it] ortak politikayı desteklemedikleri çok açık.”
Zafer ‘savaş alanında’ mühürlenecek
Ukrayna’da bir yıl süren savaşın ardından düşmanlıklar yavaşlama belirtisi göstermiyor. Ancak Bulgar siyaset bilimciye barışın nasıl ve ne zaman sağlanabileceğine inandığını sorduk.
“Savaşlar savaş alanında sona eriyor. Ve bu günlerde, savaşların çok nadiren barış anlaşmalarıyla sonuçlandığını çok iyi biliyoruz. Soğuk Savaş’ın sona ermesinden sonra öğrendiğimiz şey, çoğunun temelde belirli bir tür savaşla sona erdiği. bitkinlik ve… belirli türden müzakereler ancak bunlarla bitmiyor [a] Barış Antlaşması.
“Bu açıdan bakıldığında ne zaman ve nasıl biteceğini bilmiyorum ama çok önemli bir şey biliyorum: Hem Avrupa yakasında hem de Amerika tarafında sorun, savaşın bitmesi gerektiği. Rusya’nın Kırım’ı ilhakından sonra temelde bittiği ve yeniden başladığı gibi, beş altı veya yedi yıl sonra yeniden başlayacağından korkmamalıyız.”
AB’nin Ukrayna’yı satması tam üyelik hayali mi?
Ukrayna’ya geçen yıl tam AB aday statüsü verildi ve Kiev geçtiğimiz günlerde 2026’ya kadar tam üye olmayı umduğunu söyledi ve Cumhurbaşkanı Zelenskyy AB üyeliğine giden hızlı bir yol çağrısında bulundu.
Ivan Krastev Euronews’e AB üyeliğinin gerçekçi olmadığını düşünmesine rağmen savaşın AB politikalarının hızla değişebileceğini kanıtladığını söyledi.
“Dinleyin, gerçekçi değil ama geçen yıl yaşanan birçok politika, eğer bana bir yıl önce soracak olursanız, bu gerçekçi mi? Ben size gerçekçi olmadığını söyleyecektim. Ve hikaye şu ki [the] Avrupa Birliği zaten Ukrayna’ya o kadar müdahil oldu ki, ilişkilerin eski haline döneceğine inanmak da gerçekçi değil.
“Yani yeni bir şeye sahip olacağız. Bunun sonucunda Ukrayna farklı olacak ve Avrupa Birliği farklı olacak.”