Son haftalarda size Belçika ve Hollanda topraklarından en iyi plaklar ve hem de internasyonal ilk 50’miz de dahil olmak suretiyle epeyce sıralama sunduk. Bundan dolayı en iyi albümleri seçmenin neredeyse olanaksız bir vazife olduğu bir kez daha netleşti. bilhassa de pek oldukca mücevher göz ardı edildiğinden. Bu yüzden bu albümle, aslına bakarsak aldığından daha çok ilgiyi hak eden 35 albümden oluşan bir sıralama yaptık. Tüm bu albümler hakkaten birbiriyle karşılaştırılamayacağından, bu bir tek alfabetik bir temsildir. Bu şekilde, 35 kişinin tamamı hala hak ettikleri takdiri alıyor. Bu biri için güzel bir bulgu olabilir, diğeri ise takdirle derin bir nefes alacaktır. Gene hepimiz için bir şeyler!
Anna Erhard – Kamp alanı
Geçen yıl bu zamanlar, dünya Anna Erhard’ı ilk albümüyle tanıştırmıştı bile. Kısayol, utangaç tınlayan şarkıları şimdiden büyülemeyi başardı. İsviçreli, bu yıl mükemmel bir halef yarattı: Kamp alanı. Başlık, Anna’nın ebeveynlerinin onu her yaz büyük neşesine götürmüş olduğu kalıcı kamp yerine atıfta bulunuyor ve o anların canlılığı ve mutluluğu plağın haşhaş DNA’sına derinlemesine işlenmiş olarak duyulabiliyor. “Horoscope”, Anna Erhard’ın şimdiye kadar yazdığı kim bilir en akılda kalan şarkıdır, “Three Tons of Steel” ve “Family Time” büyülü bir güzellikte kulağa hoş geliyor ve “Guestroom” büyük bir hit oldu. Anna Erhard’ın resmine bir talih vermek için kafi nedenler ve ESNS bunu fark etti!
Büyük Korkulu – Ben ve Sen
Müzik yaptığınızda ve Avustralya’dan geldiğinizde, parmaklarınızın ucunda kabiliyet bulunduğunu kati olarak bilirsiniz. Big Scary’den farkı yok. Melbourne’dan gelen ikili, tıkırdayan garaj yada sert sert kaya yapmasa da, onu oldukca ufak ve kırılgan tutuyorlar. Bu yıl ile ortaya çıktı Ben ve Sen beşinci albümleri ve bizlere hala gruba olan ilginin oldukca azca olduğu görülüyor. Tom Iansek ve Jo Syme kayıtlarda içtenlik, alçakgönüllülük, ümit ve aşk ararlar. Bir kez Jo’nun Londra Gramer’ni düşündüren sesini duyarsınız, öteki sefer Tom üstüne düşeni yapar, böylece The War on Drugs’a daha çok meyleder. Ve “Real Love”daki şeklinde bir kombinasyon duyduğunuzda, havada sihir hissedersiniz. Yaşamın ümit dolu bulunduğunu yansıtmak ve kucaklamak için ideal bir fotoğraf.
Bob Vylan – Bob Vylan Yaşamın Bedelini Sunar
İngiliz ikili Bob Vylan’ın üçüncü albümü listelerimizden tamamlanmamış olmazdı. İle ilgili Bob Vylan Lif’in Bedelini Sunare beyefendiler, jilet şeklinde keskin toplumsal açıdan eleştirel şarkı sözlerini her zamankinden daha keskin bir halde iletiyorlar. Netice olarak, 2022’nin en iyi alternatif oyunu branşında MOBO ödülünü bile kazandılar. İngilizlerin her şeyi kendi plak şirketlerinde ürettiklerini, kaydettiklerini ve yayınladıklarını bildiğinizde bu daha da etkisinde bırakan. Şarkılar “Wickedamp; Fena” ve “GDP” kesinlikle öne çıkan özelliklerdir ve kirli, hip-hop ve punk karışımlarının ne kadar ham, patlayıcı ve benzersiz bulunduğunu muhteşem bir halde göstermektedir.
Hırvat Amor – Gökkuşağı Köprüsünü Hatırla
Hırvat Amor nostalji içinde yüzüyor. Gökkuşağı Köprüsünü hatırla, yeni albüm, rave sonrası muhteşem bir kayıt. Mesela, eve giderken sokaklarda tökezleyen bas dolu kulak zarlarıyla dolu dolu bir gecenin arkasından, başlık parçası “Remember Rainbow Bridge” hem melankolik bir sakinliğe hem de huzursuz bir coşkuya esin veriyor. Melankolik bir geçmişe bakış kadar çocuksu bir hayranlık. Danimarkalı sanatçı Loke Rahbek, bu ambiyans ve tekno karışımını ergenliğe bir saygı duruşu olarak yaptığından, bu albümü eve bu şekilde bir yürüyüşte çalmak, genç olmanın ne anlama geldiğine ve dünyadaki konumumuzu değiştirdiğinin kabulüne dair derin bir yansımadır. “5:00 am Fountain” şafakta dolaşıyor ve yarım saatten fazla bir yolculuktan sonrasında “So Long Morningstar” üstündeki meditatif ukulele motifinden memnun bir halde uyuyabilirsiniz.
Kargalar – İnananlardan Sakının
Crows’un daha çok tanınmasının zamanı geldi. 2019’daki ilk çıkışından bu yana grup, halefi olan ve ayakta kalan her şeyde çevrilmemiş taş bırakmadı Müminlerden Sakının değişik değil. İngilizleri birazcık daha ileri götürdü – mesela Sonic City’ye – ve orada şarkıların canlı olarak kayıtlardan daha sıkı bulunduğunu gösterdiler. Bu vesile ile Müminlerden Sakının Crows ek olarak öteki bölgeleri keşfederek “Meanwhile” ve “Healing” şeklinde şarkıları mecburi bir patlama olmadan birazcık daha karanlık hale getiriyor. Ek olarak, “Garden of England” ve “Slowly Seperate”de onları karakterize eden öfkeyi hala duyuyoruz ve Kargalar giderek daha olgunlaşıyor. Umarız üçüncü albümleri, genel halkla ilerlemek için lüzumlu olgunluğu sağlar.
ölümün dinamik örtüsü – Darklife
Bir ihtimal onları hemen hemen duymadınız, fakat ölümün dinamik örtüsü, dünyayı dolaşan önder yapımcı kolektifiyle ilgili. 2015’te bu türü tamamen aşmak için tüm vaporwave hareketinin beşiğindeydiler. Bu şekilde Yaşamayı Deneyeceğim. Yedi yıl sonrasında, James Webster, Tech Honors ve Keith Rankin, Karanlık yaşam up, pop müziği sorgulayan, onu çalan, tersine çeviren ve yeni yönlere yönlendiren bir albüm. “Fall For Me” ve “Messe de E-102” şeklinde single’ları asla duymadık. Pop müziğin (yada kulüp müziğinin) bu şekilde bir ses çıkarması pek ihtimaller içinde değil, sadece glitchy prodüksiyon, synthpop, vaporwave ve yoğun şekilde işlenmiş vokaller arasındaki karışım son aşama büyüleyici. Beyefendilerin devamlı olarak isim tanınırlığı kazanmaları, sonunda iyi mi bir etkiye haiz olacakları mevzusunda bizi oldukca merak ediyor.
Dehd – Mavi Sema
Chicago merkezli grup Dehd, 2016’daki kendi adını taşıyan ilk albümlerinden bu yana çıkardıkları her albümle büyüdü. Bağlılık Çiçeği 2020’de grup, 2022’de genel halk nezdinde bir atılım yapma potansiyeli olan uzun bir oyuncuya tekrardan girişti. Mavi gökler tıpkı önceki sürümlerde olduğu şeklinde, Amerikan grubundan alışık olduğumuz tipik renkli sese haiz birkaç etkisinde bırakan pop şarkısı ihtiva eder. Road trip rock albümleri, iyimser, bağırması kolay şarkı sözlerine nazaran değerlendirilir. Mavi gökler bolca oranda. Sentezleyiciler, ışıltılı gitarlar ve değişik vokal katmanlarıyla şarkılar kendilerinin gerçekçi versiyonlarına dönüşüyor. Önceki çalışmasının aksine, Dehd bağış yapıyor Mavi gökler ek olarak, daha yüksek duygusal içeriğe haiz daha yavaş ve daha meditatif bekarlara da dikkat edin. Her şarkının içindeki bu içtenlik, grubun iyi mi ayakları yere basmış olduğu ve iyi mi sevdikleridir. Mavi gökler eski cazibesinden hiçbir şey kaybetmeden bir albüm yapmış oldu.
Della Zyr – Vitaminler ve Kaygı
Yeni bir heves dünya çapındaki ağı kasıp kavuruyor: rüya şeklinde Kore ayakkabı bakışı. Geçen yıl kaset Parannouls’tan gitti Rüyada Sonraki Kısmı Görmek İçin tezgahta yüz avroya. Rakibi Asian Glow, öteki yıl sonu listelerimizden birinde bulabileceğiniz birkaç albüm ve EP yayınladı. Her iki şirket arkadaşı da DIY tek kişilik projeler, Della Zyr da o şekilde. Öteki ikisi kimi zaman emo çığlıkları atma eğilimindeyken, Della Zyr rüya şeklinde halkı yankı damlayan gitarlarla birleştirmede mükemmeldir. Bu ilk albüm kulağa neredeyse güzel kapağı kadar güzel ve peri masalı şeklinde geliyor. Değişik dokular, onu, altında bir hüzün katmanı olan, dünya harikasına uyan bir plak haline getiriyor. Geçen hafta, Cenup Koreli esere son dakikada bir EP ekledi. İronik bir halde albümden daha uzun sürüyor fakat aynı güzelliği içeriyor; ilk albüm kadar kucaklamaktan mutlu olduğumuz bir uzantı.
Dienne – Allah’a emanet ol
Doğal ki bu yıl öne çıkarmak istediğimiz oldukca sayıda Belçika albümü de vardı. Onlardan biri Allah’a emanet ol Dienne’den. Bu ilk albüm, büyükannesinin ölümünün arkasından yazılmıştır. Fizyolojik olarak vedalaşmayı olanaksız kılan covid pandemisi esnasında vefat etti. Dienne bu yılki vedasını müzikal bir formda, duyarlı ve etkisinde bırakan bir albümle yapmış oldu. Yarattığı ses manzaraları ilk duyuşta kulağa soyut geliyor fakat nostaljik ses parçaları, yumuşak elektronik dokular ve obua yardımıyla gerçekte oldukca duyarlı ve her şeyden ilkin insan. Albümden etkilenen bir tek biz değiliz, bu sebeple plak şirketinden Nicolas Jaar’dan başkası çıkmadı.
Sonsuz Dalış – İyi Bir İnsanın Kısa Zamanı
Flaman ilkel Rogier Van der Weyden, Buffalo Laurent Depoitre ve Endless Dive’daki adamlar arasındaki bağlantı nedir? Şöhret iddialarını göstermeye çalışmış oldukları uykulu Valon şehri Tournai. Dörtlü, 2016’da ilk kez gözden kaçan bir EP ile çıkış yapmış oldu ve bunu üç yıl sonrasında haksız yere unutulmaya yüz tutmuş bir çıkış izledi. Şimdi bir üç yıl sonrasında, çocuklar yeni rekorlarıyla aynı kaderi tekrar yaşamamaya emin görünüyorlar. üstünde Nazik Bir İnsanın Kısa Zamanı Explosions In The Sky’a göz kırpan melodilerini Mogwai’nin enerjisiyle birleştirip Do Make Say Think’in yapabildiği şeklinde kışı çağrıştıran bir atmosfere daldırıyorlar. “Blurred” açılışından itibaren grup gözlerinizin önüne bir bulanıklık çiziyor ve arkasından “Elevator to Silence” mükemmel bir halde yavaşça bacaklarınıza ve sırtınıza tırmanıyor. Etkisi altına alan apotheosis “Au revoir” ile Endless Dive, ‘Allah’a emanet ol’ değil, ‘sonrasında görüşürüz’ diyor.
flipturn – Shadowglow
Flipturn’ün ilk albümü nihayet 2022’de gösterildi. Bunun için pek bir beklenti olduğundan değil, bu sebeple Floridalı grubun on milyon dinlenmeyi aşan yalnızca bir şarkısı var ve bu da 2018’den başka bir şarkı. Kısaca her insanın flipturn’un var bulunduğunu neredeyse unuttuğuna inanabilirsiniz. Gene de o şekilde gölge parlaması beşinin akılda kalıcı indie rock şarkıları yazma kabiliyetlerini gösterdikleri bir vasiyet haline geldi. On dört şarkıda, çoğunlukla oldukca fazla eğlence ve indie rock’ın iyi mi ses çıkarması gerektiğine dair bir örnek duyuyoruz. Kimi zaman bu türde öne çıkmak zor olsa gerek, bu yüzden flipturn’ün hak etmiş olduğu ilgiyi görmemesi oldukca yazık. “Brooklyn Baby” şeklinde bir şarkı, yapısında öne çıkıyor ve “Hollow”, birçok enstrümanla varlıklı bir ses çıkarabileceğinizi gösteriyor. Tüm bu unsurlar verir gölge parlaması elli dakikalık bir dinleme (yada birkaç) tam değerine kıymet.
Çiçekçi – Çiçekçi
Müzisyen Emily Sprague çevresinde dönen Amerikan halk grubu Florist, 2022’de tekrardan bir araya geldi ve aynı adlı albümü yayınladı. Çiçekçi itibaren. Bunun sebebi, albümün grubu Emily Yalnız 2019’dan itibaren, öteki grup üyelerinin hiçbir katkısı olmadan Sprague’in solo projesine geri dönüldü. Ondokuz şarkı op Çiçekçi onu bir halk albümü kadar sesli bir belgesel haline getirin. Parça listesinin yarısından fazlası buluntu seslerden, gelip geçici doğaçlamalardan ve bunların kombinasyonlarından oluşuyor ve doğayla düet olarak sunuluyor. Uzun oyuncu bir aile portresi şeklinde oynuyor: arkadaşlıklarının besleyici gücüne ve rahatlığına bir övgü durumunda. 2019’da Emily Sprague’den sonrasında Emily Yalnız solo çıktı, bu albüm grup beraber yeni bir çığır açmaya çalışıyor şeklinde hissettiriyor. Çoğu zaman yumuşak ve durağan(durgun) olan sesleri, bir katarsis dersi haline gelir. İlk fark ettiğiniz şeylerden biri grubun dinamikleri. Sprague çarpıcı bir söz yazarı olduğundan ve sesi oldukca sakin ve güçlendirici olduğundan, grubun minimalist seçimi için her üyenin ne kadar mühim bulunduğunu gözden kaçırmak kolaydır. Araların sayısı söylenen şarkılardan fazla olduğundan, bu Florist’in en erişilebilir albümü demek zor fakat kesinlikle en fizyolojik olanı. Albümü oluşturan tüm bileşenleri duyuyorsunuz: bir araya gelen grup üyeleri, yerli yerine oturan şarkılar ve hatta çekim yaptıkları orman. Çiçekçi en iyi tüm bir edinim olarak deneyimlenir, sadece bazı şarkılar kesinlikle kendi başlarına durur.
Bir sonraki sayfada daha fazlasını keşfedin!