
© CPU – Joost Van Hoey
Naima Joris, geçen yıl adını, gelecek vaat eden Belçikalı sanatçılar listesine, arkasında bir ünlem işaretiyle ekledi. Lost otuzlu yaşlar artık umutsuzluğa kapılmamalı, Joris ilk EP’sini sadece 39 yaşlarında yayınladı. Ayrıca, yitik kırklar da değil, fakat bir ihtimal başka bir süre bunun hakkında daha çok data verebilirim. “Soon” single’ı da dahil olmak suretiyle, yitik ve kederle ilgili beş sağlam şarkı, bir izlenim bırakmak ve adını duyurmak için yeterliydi. Tamamen yoktan var olduğundan değil: caz müzisyeni Chris Joris’in kızı olarak konuk vokalist olarak başladı ve diğerlerinin yanı sıra Isbells grubuyla arka plan şarkıcısı olarak da sahne aldı. Şu anda yarı zamanlı bir multi-enstrümantalist olmasına karşın, derin ve sıcak sesi onun en büyük silahı olmaya devam ediyor.
Ek olarak son çıkan albümde bunu kanıtlıyor. Ay iken, kendi malzemesiyle ilk uzun oyuncusu. Ölen kız kardeşinin metinleriyle, öteki şeylerin yanı sıra, melankoli, aşk ve kaybın bir karışımı olan saudade yorumunu veriyor. Örtülerini giydikten sonrasında Daniel Johnston’a Saygı hak ettiğinden daha azca ilgi gören muhteşem bir halef; bizlerden de, mea culpa. Dün ilk albümünü sundu, oturduk.

© CPU – Joost Van Hoey
Fakat ilkin hem solo hem de ikili yada üçlü olarak beste icra eden ve deneyler icra eden Belçikalı gitarist Julien Tassin var. Yalınayak ve akustik gitar çalan adam, ağırlıklı olarak son albümünden şarkılar çalıyor. İlkel. Kimi zaman parmakla, kimi zaman mızrapla, blues ile daha büyüleyici bir Arapça ses içinde gidip geliyor. Bir temadan yola çıkarak doğaçlama yapar. Kimi zaman deneyde kendini kaybediyor – iplerinin içinde bir kalem miydi?! – ve bununla beraber seyircinin bir kısmı, sadece kırık bir ipe ek olarak teslim olması, sonunda ona fazlaca fazla sempati kazandırıyor.
Saat 21.00’de Naima Joris, görkemli ve iyi dolu tiyatro salonunun sahnesine çıkıyor. Gitar, davul, kontrbas ve tuba ile çevrili, minik sentezleyicisinin arkasına yerleşiyor. Sisin içinden, Joris’in ilk ses manzarası, atmosferik bir giriş olan “Can You Feel” ile çiçek açar. “Hopeful Again”den grup üyelerinin kendi aksanlarını koymalarına açıkça izin verilir. Devamlı dengeyi bulamıyorlar ve bu da bazı şarkıların enerjisini zayıflatıyor. Bu, Joris’in ona sevgiyle “kalp burkan hayalet şarkı” söylediği “Beyaz Gürültü” esnasında da geçerlidir. Kayıttaki müziği sessizlikler için fazlaca yer bırakırken, canlı olarak ona daha azca gereksinim var.

© CPU – Joost Van Hoey
Fakat kimi zaman birazcık abartılı oluyor: “What If” oldukça ağır bir vuruşla başlıyor ve mükemmel bir kakofonide giderek artıyor. Eğer doğru saymışsak, Joris’in elinde aslına bakarsan yalnız o şarkı esnasında dört değişik enstrüman bulunuyor. Kuvvetli perküsyon devam ediyor ve “Hatırla” ile delilikten bir yudum alıyoruz. Mükemmel bir ikili, bu iki şarkı. Yavaş yavaş, Vitja Pauwels’in gitarı daha çok ön plana çıkıyor ve asla çekinmeden parmaklarından soloları sallamaya başlıyor. Duymayı fazlaca isteriz. “Painting Mighty Fires” esnasında davullar da epik oluyor ve aslına bakarsak bir rock konseri benzer biçimde kokmaya başlıyor.
Ve Naima Joris, kimi zaman bu müzikal bolluğun merkezi bulunduğunu tam olarak anlamıyor benzer biçimde görünüyor. Hâlâ arka planda çalmamaya alışkın olmadığı için, tüm bunlarda gözle görülür bir halde oyunbazlık ve utanç içinde bir tavır arıyor. Izleyici, bilhassa “Evim” parçasını kapattıktan sonrasında beceriksizce eğilerek onu kucaklıyor. Fazladan olarak, Prince’in oldukça gereksiz bir cover’ı olan “When Doves Cry”ı alıyoruz. Hemen sonra wcye gittiğinde “Cold Hard World” ile geri dönüyor: Piyanoyla tek başına sesi, bu akşam bunun benzer biçimde fazlaca azca an yaşadığımızı fark etmemizi sağlıyor, grubun geri kalanı katıldığında neredeyse pişman oluyoruz.
Doğrusu bu konser esnasında daha ayık anlamış olur yersiz olmazdı fakat kesinlikle başarı göstermiş bir performans izledik. Naima Joris risk almaktan çekinmiyor ve hatta bizi ukulele ile güçlenmiş bir kalple evimize göndermeyi başarıyor.
feysbuk / instagram
Fotoğrafların hayranı mısınız? Instagram hesabımızda fazlaca daha fazlası var!
Set sıralaması:
Hissedebiliyor musun
Yine Ümitli
Beyaz Gürültü
Kimse
Bizim İçinde
Farzedelim
Unutma
aslan kalbi
Kuvvetli Ateşleri Boyamak
Benim evim
Güvercinler ağladığında
“Tuvalette oturuyordum. Bitti sandım…’
Soğuk Sert Dünya