‘Be-Bop-A-Lula, o benim bebeğim’: o kanatlı sözlerle gen vincent dörtte üç asır önce tesadüfen rock’n roll çağına girdi. Bugün Spinvis, stüdyo çalışmasının yedinci taksitini eve getirmek için aynı sloganı daha az tesadüfen kullanıyor. Sonbahardan üç yıl sonra 7.6.9.6 ve bu arada ilk albümünden yirmi yıl sonra örümcek balığı, bu mu Be-Bop-A-Uyku ilk bakışta eklektizmine sahip güzel bir karalama defteri, ancak ikinci bakışta aynı zamanda müzikal doğruluk, dilsel ihtişam ve Erik de Jong’un 2002’de kolektif hafızamıza giden yolu fethetmesindeki silahsızlandırıcı hassasiyette mükemmel olduğu ortaya çıkıyor.
Yeni rekoru kırarken eğlenceli kozlar, de Jong son birkaç haftadır açıklıyor. Be-Bop-A-Uyku neşe ve coşku duyguları için neredeyse bir yansımadır. Biri için hiçbir şey ifade etmiyor, diğeri için her şey. Ve bu tam olarak fikir. Bu fikri pekiştirmek için, kayıt üzerinde çalışırken, her gün bir saatini, daha sonra kapak olacak bir tabloyu, niyet, sonuç veya anlam hakkında endişelenmeden – sadece eğlence için – çizerek geçirdi. Kapağın artık çok yazlık ve hoş görünmesi, plağın karanlığı da barındırmadığı anlamına gelmiyor. Hafiflik ve ağırlık, kutlama ve hüzün kurnazca ve neredeyse diplomatik bir şekilde yer değiştirir, karıştırılır ve karşılaştırılır.
Bu sürekli karşıtlığın aracı, doğrudan Nieuwegein’den çıkmış iyi bilinen araç setinden yeni seslerle yapılan on dört güçlü şarkıdır. Örneğin, güzel şarkının sonunda yarı kilise korosu devreye giriyor.ışığı kim gördü“, mütevazı ukulele var mı “İkarus” ve görünüşe göre “ üzerinde koca bir grupUzun Sha Yaşasın“. İkincisi, bazen The Strokes’tan “Last Nite” başlamak üzereymiş gibi görünüyor veya şarkının şenlikli bir şekilde canlandırıcı ortamında Electric Light Orchestra’yı duyuyoruz – sırf Spinvis’in bu kaydı yaparken gözlerini dört açmış olduğunu söylemek için. .
En yazlık kısmı Be-Bop-A-Uyku ep’de Haziran 2021’de bize söylendi güneş. Örneğin, “ ajitasyonu var.Tingeltangelhersenpan“, bir milyon örnek ve kovboy benzeri armonika ile, bu rekorun olduğu vahşi rodeoya mükemmel bir karşılama olan bir parça. Keskin bir kontrast, ilk kez “da yavaşça dalgalanan davul ritmi ile sunuluyorışığı kim gördü“; geriye yaslanma ritmi bize biraz Balthazar veya Damon Albarn’ı hatırlatıyor. “Portekiz”, üzerinde olduğu gibi bir şarkının incisidir. Güle güle, Justine Keller çalıların arasında durun. Prensipte üzücü, uygulamada güzel – ya da tam tersi.
Örnekler, tabağımıza aldığımızdan çok daha çeşitli ve çılgınca: “Icarus”ta Fransızca konuşulan metin ve çocukların kahkahaları; albümün ilk saniyelerindeki orijinal ’58 “Be-Bop-A-Lula”nın açılış notaları; ve hayranlık uyandıran şarkıyı bir kez daha şaka ve ironi içinde sona erdiren “Away Are Does Not Pain” in sonundaki mağaza sesleri; sizi güldüren türden bir yan yana gelme. Başlık parçası “Be-Bop-A-Lula”, dizelerle birbirine dizilmiş örneklerden oluşan bir kolaj. Kaydın kapağında, de Jong’un kendi yaptığı tablo da gazete kupürleri var – karşı koyamıyor.
Şarkılar o kadar güzel işlenmiş ve süslenmiş ki, duyularımızı karıştırıyorlar; sahnelerin kokusunu alabiliyor ve hissedebiliyoruz: “Portekiz”de serin balkonda akşam güneşi, “Being Away Does Not Pain”deki ıssız manzara, “Harvest Song”daki tahıldaki karakterlerin şakaklarındaki ter damlaları. . “Icarus”ta sözler Van Ostaeyen’in sesli şiirini takip ediyor ve De Jong’un şair Simon Vinkenoog ile yaptığı işbirliğinin küçük bir mirasını duyuyoruz: “zingzingzing / yirmi kez faktör / ne güzel bir hava / seni hava yatağı mavi gökyüzünü seviyorum”.
Tanışmak “hasat şarkısı” plağın bitiminden hemen önce de Jong’un kolunda bir paskalya yumurtası var; her şeyin dengesini biraz bozan üçlü bir sıçrama. Şarkı, Lead Belly’nin blues’una ve Amerika’dan iş şarkılarına göz kırpıyor. İçi boş, tekrarlayan davullar, gürültülü çığlıklar ve uğursuz bir riff, bu hasat şarkısını unutulmaz bir marş haline getiriyor: “Hikaye her zaman devam edecek / Buğdayda uyuyor / Ufuk yanıyor.”
Ciddiyet ve hafif ayaklılık arasındaki dağılım; “Being Gone Does Not Pain” arpı ile “Spring ’22”nin bükülebilir riff’i arasında; ‘Tanrım bu ülkeyi hayal mi ettin’ ile ‘Mutfakta hava hep soğuk’ arasında bağımlılık yapıyor. Spinvis damgası bu plakta olduğu kadar oldukça küçük şarkılarda da var – “Paradijs” bir kulağakaçan; Metronomy kadar dans edilebilir, lirik olarak Eminem kadar hesaplı – “Kalix Berna” gibi çılgın bir enstrümantal parçada olduğu gibi.
Tingeltang beyin tavamız memnuniyetle vızıldar çünkü Paskalya’dan hemen önce bu tabağın tamamı aslında paskalya yumurtalarıyla dolu bir sepettir: dolgu maddesi yoktur; çok var ilk görüşte aşk. Albüm yeniliklerle dolu, ancak yine de ilk kayıtların eski Spinvis’lerine ev sahipliği yapıyormuş gibi hissettiriyor. Biçimsel olarak, de Jong daha ileriye bakmaya cesaret eder; geri kalanı için eve yakın kalıyor. Tarif artık biliniyor ve başarılı olduğu görülüyor, bu nedenle içindekiler listesi yeniden yazılıyor, derinleştiriliyor, rafine ediliyor. Daha fazla koro, daha fazla örnek. Be-Bop-A-Uyku hala belki de daha az deneysel Sihirbazlar ve Hayaletler (2007) – başka türlü nasıl olabilir – ama bundan çok daha çılgınca 7.6.9.6. içinde Tren Ateşi Şafağı (2017).
Gene Vincent, 1958’de sahnede gözle görülür bir eğlence yaşıyor; dakika civarında gitarlara nasıl haylazca gülümsediğine bir bakın. “Be-Bop-A-Lula”nın en ünlü kaydı. Hassas, bazen hüzünlü şarkı sözlerine rağmen, buradaki bu uzun çalıcıdan eğlence de damlıyor – bu uyumsuzluk bile çok iyi çalışıyor. Bu plakta güneş sürekli parlıyor ama bazı şarkılar o kadar temiz ki bir süreliğine gölge düşürüyorlar. Spinvis, kedi filmlerinin bizi zayıflattığı gibi bizi zayıflatır; kahkahayla, şefkatle ve en iyi ihtimalle her ikisiyle de, hepsi birden.
De Jong ve grup bir yaz tatili geçiriyor Be-Bop-A-Uyku ellerine almak için. Spinvis, Eylül ayında kapsamlı bir tane başlatacak kulüp turu Hollanda ve Belçika’da birkaç kez durur.
İnternet sitesi / Facebook / instagram
En sevdiğimiz şarkı olan “Hasat şarkısı”nı keşfedin Be-Bop-A-Uykubizim Plaka oynatma listesinden görüntü Spotify’ı açın.