© İşlemci – Kathleen Ooms
parıltılar bir rulo üzerinde. Jan Maarschalk Lemmens geçen yaz Rock Werchter 2022’de hip-hop projesi Glints’i halka tanıttıktan sonra, bu baharda onay geldi. İyi karşılanan bir ikinci albüm – Karanlık! – hemen ardından Ancienne Belgique’de Glints’in hem müzikal olarak mükemmelleştiği hem de seyircinin enerji seviyesini eşi görülmemiş yüksekliklere çıkardığı kapalı gişe bir gösteri izledi. Kendisiyle yeni albümü, korona krizinden sonraki kara delik ve… westernler hakkında bir sohbet için buluşuyoruz.
İkinci stüdyo albümünüz birkaç hafta önce çıktı. Karanlık! dışarı. Serbest bırakmayı kendiniz nasıl deneyimlersiniz?
Pırıltılar: Çok pozitif. Bir albüm yapmak için uzun zaman harcıyorsunuz ve birdenbire orada oluyor. Bugünlerde en büyük zorluk, müziğinizin insanlara ulaşmasını sağlamak. Çok fazla yanıt aldım ve ayrıca birçok insanın onu dinlediğini görüyorum. Ne düşündüklerini söyleyen sürekli bir insan akışı.
Yeni albümünüzde öne çıkan bir şey, Roméo Elvis gibi büyük isimlerle yaptığınız işbirlikleri. Ona nasıl ulaştın?
Roméo, Belçika hip-hop’unun en büyük ve en havalı isimlerinden biridir. Uzun zamandır onunla bir şeyler yapmak istiyordum ama bunun ne kadar gerçekçi olduğundan emin değildim. Ben üzerinde çalışırken Karanlık! ve “Just a Prick” parçasını yeni yapmıştım, üzerinde bir özellik istediğimi biliyordum. Şarkının istediği bir şeye katkıda bulunup bulunamayacağını görmek için her zaman bir şarkı ararım.
Böyle bir şarkıya ve konuya kim uyar diye düşündüm ve çok geçmeden Roméo Elvis’e geldim. Zaten birbirimizi biraz tanıyorduk ve Red Bull Elektropedia Ödülleri’nde olduğu gibi birkaç kez yakından görüşmüştük. Kendisine gönderdikten sonra hemen dinledi ve güzel bir şarkı bulduğunu bana bildirdi. Sonra düşündüm: göreceğiz, çünkü çoğu zaman tepki olumlu olur, ama sonra ondan hiçbir şey çıkmaz. Ama kısa süre sonra ses mühendisi Pierre Oeil ile stüdyosuna gittim. Nasıl gördüğünü kısaca tartıştık, ardından dörtlüğünü kaydetti. Sonra bitti.
Peki “Sadece Bir Prick” ne hakkında?
Sadece kendisiyle ilgilenen narsist bir piçin karikatürü hakkında. Kayıttaki tüm şarkılar bir tür karakter çalışmasıdır. Albümüm aslında insanların karanlık taraflarıyla ilgili kısa öykülerden oluşan bir koleksiyon. Bu yüzden “Karanlık” olarak da adlandırılır.
Eser bir filmi andırıyor. Senin albümünü de böyle görmeli miyiz?
Bir süre sinema okudum ve çok büyük bir film tutkunuyum. Özellikle tür filmleri: çok sıkı çalıştığım western veya bilim kurgu. Uzun zamandır tür film müziği yapma fikriyle oynuyordum. Önceki albümümde de böyle bir şarkı vardı “Gold Veins”. Onunla çalışmayı ve sonra onunla neler yapabileceğinizi görmeyi ilginç buluyorum.
Çok fazla film izlemek beni böyle bir tür film çerçevesinde o karanlık karakter çalışmalarını yapmaya yöneltti. Albümü bir film gibi kurdum ve amacım onu sanatta görsel olarak şekillendirmekti.
“Sadece müzikten ibaret olmayan geniş bir dünya kurmayı seviyorum”
Bunu albüm yapım sürecinin başlarında da düşünüyor musunuz?
Her neyse. Albüm yaparken farklı hamleler yapıyor, farklı yönlere gidiyorsunuz. Sanat eseri için de hep aynı sanatçı İljen Put ile çalışıyorum. Aynı zamanda Abattoir Anvers’in (Anvers’teki eski bir mezbahada bulunan sanatsal bir kolektif, ed.) bir parçasıdır ve Yong Yello ve Faisal için tüm sanat eserlerini yapmaktadır.
Müzik yapmaya başladığımdan beri ona da dinletiyorum. Yakında tartışırız, ‘Bu nedir? Nasıl görünmesini istiyoruz?’ Sadece müzikten ibaret olmayan daha geniş bir dünya inşa etmeyi seviyorum.
Stromae’dan sık sık yeni albümünüzü etkileyen biri olarak bahsediliyor. Bu doğru mu yoksa gazetelerin yazdığı bir şey mi?
Özellikle sonuncusu. Ama sorun değil, gazeteler her zaman bir şeyler yazmak zorunda. (gülüyor) Ama ben zaten büyük bir Stromae hayranıyım. ‘O en iyilerden biri’: Belçika’da, Avrupa’da ve hatta dünyada. Bu karşılaştırmayı bir iltifat olarak alıyorum.
Ama bence benzerlik esas olarak koro unsurundan ve onun ihtişamından geliyor. Bunu yapan çok az insan var. Benim için bu, operanın çocuk korosunda bir koro çocuğu olarak geçmişimden geliyor. Önceki albümümde koro etkileri ağırlıklı olarak arka planda ve daha çok enstrümantallerdeydi. Ancak bu sefer düşündüm ki, bu korolar koroları da söyleyebiliyor ve sonra “So Sorry” ya da “Roma” gibi şarkılar çıkıyor. Bunu elektronikle birleştirirseniz, kendinizi hızla Stromae ile aynı sularda bulacaksınız. Ben de biraz tesadüf olduğunu düşünüyorum. Pek çok ortak unsur var, ama aynı zamanda birçok farklı unsur da var.
Hangi etkilerden ilham aldınız?
Dürüst olmak gerekirse, bunu çok fazla yapmamaya çalışıyorum. Çok müzik dinlerim ve her zaman yeni çıkanları takip etmeye çalışırım. Ama duyduğum ve düşündüğüm şeyi gerçekten havalı yapmamaya çok bilinçli bir şekilde çalışıyorum. Özünde havalı bulduğum şey hakkında bir fikir oluşturmaya ve sonra onu parçalara ayırmaya çalışıyorum. Bunlar film müziği gibi şeyler. Gerçekten aktif olarak işleri devralmaya çalışmıyorum. Zaten hayran olduğum sanatçılar son albümleriyle Little Simz ve Loyle Carner. Onlar benim doğrudan ilham kaynağım değiller ama işleri çoğu insandan farklı bir şekilde yaptıkları için bana ilham veriyorlar.
Yong Yello bu sefer yine yapımcıydı. Uzun vadeli işbirliğinizin ardındaki sır nedir?
Bence her şeyden önce kişiliklerimiz çok uyumlu: sadece gerçekten iyi anlaşıyoruz. Öte yandan, kelimelere dökülmesi zor bir bağımız da var. Yello ve ben ilk iki seansta hemen “HTTP 404” ve “Bugatti” yaptık. Her şeyin bu kadar sorunsuz gitmesine ikimizin de çok şaşırdığımızı hatırlıyorum. İkimiz de birçok insanla müzik yaptık ama bunu hiç yaşamadık. Böylece bunu yapmaya devam ettik ve birlikte taşındık. Özellikle stüdyoda aynı fikirdeyiz. Farklı müzikler yapsak da neyin güzel ve havalı olduğu konusunda aynı fikirlere sahibiz. Örneğin, ikimiz de bir şarkının akılda kalıcı olmasının ama çok düz olmamasının önemli olduğunu düşünüyoruz. Birlikte çok yakın çalışıyoruz ama aynı zamanda birbirimize yeterince yer ayırıyoruz.
Sizi de müziğinde duyma şansımız var mı?
(darbeler) Bilmiyorum. Şans bana çok küçük görünüyor. Yello, önceki kaydında tek bir özellik bile yapmadı ve bu kasıtlıydı. Sık sık her türden farklı dili bir araya getiriyorum ve böylece örneğin Blu Samu’nun Portekizcesi ve Roméo Elvis’in Fransızcası ile bir tür Avrupa eritme potası yaratıyorum. Onunla tamamen farklı. Öte yandan festivallerde, konserlerde birlikte çalabileceğimiz bir şeyler olsa da güzel olur. Belki bir gün. (gülüyor)
Gitmek Karanlık! ayrıca müzikal kara delik korkusu hakkında?
Hemen yüzeyde değil, ama elbette her zaman biraz bununla ilgili. Bu benim hayatım ve yaptığım şey ve o zamanki tüm dünya durumundan etkilendim. Bundan sonra bir AB şovuna geri dönmek kolay değil. Bu işe yaradı, ama bu heyecan vericiydi.
Ancienne Belgique’deki gösteriniz o kara delikle nihai hesaplaşmanız mıydı?
Bu biraz olumsuz olabilir. Benim için çok önemli bir andı, tam bir çember hissi. Önceki AB gösterisi, kilitlenmeden önce AB’de sondan bir önceki gösteriydi. Orijinal plan turneye çıkmak ve festivallerde çalmaktı… Aniden hepsi gitti. Ama iyi hissettirdi. AB’de sahneye geri dönmüştük ama şimdi daha fazla insan ve daha iyi bir şovla. Güzel bir yeniden başlama olarak görüyorum: tekrar ayrıldık.
‘Kendimi bir tanesine dönüştüğümü bile görebiliyorum büyük grup‘
AB biraz da kariyerinizin kesiti gibi hissettiriyor: 2017’de hala AB Club’da müzisyenlerle birlikteydiniz, şimdi ise tamamen farklı bir atmosfere sahip müzisyenlerin olmadığı ana salondaydınız. ne yönde bak hala kendini geliştiriyor musun?
İnanılmaz yönler. (gülüyor) Beni müzik yapmaya çeken şey, kendini yeniden keşfetme fırsatı. Bu en kolay şey olduğundan değil, çünkü insanlar netliği sever. Ama albümümün bir öncekinden farklı olması ve yine de açıkça benimki olması hoşuma gidiyor. Bu da sanatın bir parçasıdır. Kendimi kesinlikle bir gruba, hatta büyük bir gruba dönüştüğümü görebiliyorum: her şey mümkün. (gülüyor)
Sonuç olarak: sahne adınız nereden geldi?
2015’te hip-hop projemi resmen başlatacağım zaman bir isme ihtiyacım vardı. Kendine bir isim bulmak zorunda olmak çok garip bir şey. (gülüyor)
Şu anda bir projesi Çavuş olan Ferre Marnef de dahil olmak üzere bazı arkadaşlarla Dour Festival’deydim. Bir Rustie şovu izliyorduk – çok ağır elektronikler – Bu boku seviyorum. Ferre’nin “yumruğunu sık, sikik!” diye bağırdığını hatırlıyorum. İlk başta gerçekten çok gülmek zorunda kaldım ama ‘Fist Fucker’ iyi çalıştı. Böyle bir aliterasyonun işe yarayacağını biliyordum. O günlerde iki kelimelik isimler kullanmak havalıydı, örneğin “Kristal Şatolar”. ‘Cam’ ile bir şeyler yapmak istediğimi biliyordum, bu yüzden ‘Cam Parıltıları’ diye düşündüm. ‘Glints’ aslında kıvılcımlar, kıvılcımlar anlamına gelir. Ancak, tüm arkadaşlarım ‘Glass’ı bırakın, sadece Glints yapın’ dedi.
Glints, 28 Mayıs’ta CORE Festival’de sahne alacak. hala bunun için biletler mevcut.