Bir rapora göre, Fransızlar ve Belçikalılar arasında kurbağa bacağına doymak bilmez bir iştah Endonezya, Türkiye ve Arnavutluk’taki türleri yok olmanın eşiğine getiriyor.
Avrupa, her yıl 200 milyon kadar çoğu vahşi kurbağa ithal ediyor ve bu da yurtdışındaki yerli türlerin ciddi bir şekilde tükenmesine katkıda bulunuyor.
Bilim adamları, Arnavut su kurbağası gibi diğer türler şimdi tehdit altındayken, aşırı sömürü nedeniyle Anadolu su kurbağasının 2032 yılına kadar Türkiye’de neslinin tükenebileceğini tahmin ediyor.
Endonezya’nın Javan kurbağası için ihracat kotaları da, korumacıların nüfus azalmasının bir sonucu olabileceğinden şüphelendiği bir hareketle geri çekildi.
Raporu hazırlayan koruma derneği Pro Wildlife’ın kurucu ortağı Dr Sandra Altherr şunları söyledi: türlerin korunması için ölümcül bir domino etkisi.”
“Avrupa pazarının yağmalanması devam ederse, önümüzdeki on yıl içinde yaban kurbağası popülasyonlarında daha ciddi düşüşler ve potansiyel olarak yok oluşları görmemiz çok muhtemel.”
Gazeteyi yazan Fransız STK Robin des Bois’in başkanı Charlotte Nithart şunları söyledi: “Kurbağalar, böcek öldürücüler olarak ekosistemde merkezi bir rol oynuyor – ve kurbağaların ortadan kaybolduğu yerlerde, zehirli böcek ilacı kullanımı artıyor. Bu nedenle, kurbağa bacağı ticaretinin yalnızca kurbağaların kendileri için değil, bir bütün olarak biyoçeşitlilik ve ekosistem sağlığı için de doğrudan sonuçları vardır.”
Uluslararası Doğayı Koruma Birliği’ne (IUCN) göre, amfibiler omurgalılar arasında en tehdit altındaki gruptur ve AB’nin habitat direktifi, yerli yaban kurbağalarının üye ülkelerde yakalanmasını engellemektedir.
Ancak 27 ülkeden oluşan blok ithalatı kısıtlamaz ve her yıl yaklaşık 4.070 ton yurtdışında ağlaştırılan kurbağa Avrupa levhalarına servis edilir.
Kurbağa eti özlemi, ithalatın %70’ini alan Belçika’da en yüksek görünüyor, ancak Pro Wildlife, bunların çoğunun daha sonra doğrudan %16.7’sini ithal eden Fransa’ya gönderildiğini söylüyor. Hollanda %6.4’lük bir paya sahip.
IUCN, bu yıl içinde amfibiler için bir koruma durumu raporu yayınlayacak, ancak birliğin kırmızı liste değerlendirmelerini yöneten Jennifer Luedtke, en az 1.200 amfibi türünün -toplamın %17’sinin- uluslararası piyasada işlem gördüğünü söyledi.
“Bu kurbağaların geldiği ülkelerde ciddi nüfus düşüşlerine ve ölümcül patojenlerin kasıtsız olarak amfibilere yayılmasına neden oluyor” dedi.
“Avrupa’da kamu bilincinde bir değişimin gerçekleşmesi gerekiyor [to realise] amfibi popülasyonlarındaki bu düşüşlerin yükünün, daha zengin ülkelerdeki talep nedeniyle daha fakir ülkelere yüklendiğini.
IUCN’nin amfibi uzman grubunu da koordine eden Luedtke, “Sürdürülebilir kullanım hakkında konuşmamız gerekiyor ve eğer bu mümkünse” dedi.
Rapora göre, AB’ye ithal edilen kurbağaların tahmini %74’ünü Endonezya sağlarken, onu %21 ile Vietnam, %4 ile Türkiye ve %0.7 ile Arnavutluk izliyor.
AB üyesi olmayan ülkelerdeki aşırı sömürü, IUCN’nin Çin’deki dev dikenli kurbağa ve Kamboçya’nın Asya çim kurbağası gibi türlere savunmasız ve neredeyse tehdit altında sınıflandırmalar vermesine yol açtı.
Afrika’da 250’den az olgun Togo kaygan kurbağasının hayatta kaldığı düşünülüyor ve dev Afrika boğa kurbağasının Svaziland’da nesli tükenmiş olabilir.
Pro Wildlife ve Robin de Bois, AB ülkelerinin ithalatı kısıtlamasını, kurbağa bacağı ürünlerinin izlenebilirliğini sağlamasını, tüketicilere daha iyi bilgi vermesini ve Nesli Tehlike Altındaki Türlerin Uluslararası Ticaretine İlişkin Sözleşme’de (Cites) nesli tükenmekte olan türler için listeleme önerileri geliştirmesini istediklerini söylüyor.
Altherr, kurbağa bacaklarının anestezi olmadan balta veya makasla kesilmesi gibi zalimane uygulamalara da son verilmesi çağrısında bulundu.
AB içindekiler, Pro Wildlife raporunun, listeleme tekliflerinin Kasım ayında Panama’da gerçekleşecek olan bir sonraki Cites konferansına sunulması için son tarih olan 17 Haziran’dan sonra yayınlanmasının talihsizlik olduğunu öne sürdüler.
Bir Avrupa Komisyonu yetkilisi şunları söyledi: “AB, Türkiye’den gelecek herhangi bir listeleme teklifine destek vermeye hazır. [Cites] uluslararası ticaretin türlerin hayatta kalmasını tehdit etme riski olduğunu gösteren bilimsel kanıtların bulunduğu menzil devletleri.”