© CPU – Nathan Dobbelaere (arşiv)
Soğukkanlı STAKE, on sekiz senedir amansız darbeler indirmeye devam ediyor. 2008’de Humo’s Rock Rally’i kazanan genç dostlar, artık hiç kimseye bir şey öğretmesi gerekmeyen başarıya ulaşmış müzisyenler. Dört yıl ilkin Steak Number Eight’ten STAKE’e değişen isim, bunu muhteşem bir halde gösterdi. Brent Vanneste (gitar/vokal), Cis Deman (gitar), Joris Casier (davul) ve Jesse Surmont (bas) karakter başkanlarıdır. İlk dört albümlerindeki balçık ve post metal zamansız olmaya devam ediyor, sadece izledikleri yol Tehlikeli sonuç Yöntem tek doğru buydu. Atmosferik grunge sesini mükemmelleştirmeyi başardı. AŞK, ÖLÜM ve ÇÖZÜM. Geçen yaz, STAKE (internasyonal)ulusal festival sahnelerinin ayrılmaz bir parçasıydı. En megalomanyak konum şüphesiz ki Poland Rock’taydı. Bundan dolayı, yurtdışındaki yüz binden fazla fanatik için çalmak bir tek Belçikalı bir DJ ikilisinin işi değil. Öte taraftan Sportpaleis, STAKE için naturel bir yaşam alanı olmayacak. Tükenmiş bir Trix, 2022’de son kez çarpmak için yeterliydi.
Dondurucu soğuğa ve kar tanelerine göğüs germemize karşın NMBS için kolay olmadı. Gecikmeler hakkında fena bir söz değil. Ne de olsa, trenlerin asla çalışmamasına hoş bir halde şaşırdık. Varışta, Cobra The Impaler’ın dışarıdan daha iyi vuruş ve perküsyonunu duyduk. Balzaal of the Vooruit’teki şovlarına ve şimdiden sundukları kuvvetli çıkışa bakılırsa, muhtemelen Trix’te başarıya ulaşmış oldular. Bara girdiğimizde neredeyse boştu. Müzik bittiğinde, meraklı gruplar susuzluklarını gidermek için geldi. Ön kapının yanında ise sakin kaldı. Bundan dolayı, Cobra The Impaler’ın iyi doldurulmuş bir Trix’i bastırmayı başardığını ihtiyatlı bir halde söyleyebiliriz. STAKE, Thijs De Cloedt’in müzik projesine seslendiğinde, gitarist-grafik ustası yürekten bir alkışa güvenebilirdi.
Tanrıya şükür, Cobra The Impaler’ı denetlemek için hala bol miktarda şansımız var. 29 Aralık’ta Nasıra’da HIPPOTRAKTOR ve Terebentin Vadisi ile oynuyor. Lost Baron, Vort’n Vis’in (21/01) desteğidir ve son olarak, Ghent’ten metal grubu King Hiss’in N9’daki (31/03) son şovunda açılır.
Çökmüş bir dizüstü bilgisayarı çağrıştıran, elektronik olarak renklendirilmiş bir girişin arkasından, STAKE sahneye ilk adımlarını attı. Gerçeğe yakın, ilkel bıçaklama silahı, dörtlünün kendileri kadar metanetli üyelerin arkasında duruyordu. “Kurtuluş Dansı” hemen hemen solist Brent Vanneste’nin hemen sonra gırtlağımıza atacağı “dans numarası” değildi. Bir buçuk saatlik set, STAKE’in alışkanlığına gore oldukça sakin başladı fakat onun için daha azca yoğun değildi. Kırmızı ışık gösterisi “Katatonik Düşler”de en fena kabuslarımızı tekrardan yaşamak için lüzumlu efektleri sağlamış oldu. Kısa kabul konuşmasının arkasından vitesler birkaç adım terfi etti. Sadece Vanneste, “Doped up Salvations” da ön kısmı ikiye bölemedi.
“Kolomon’un Dönüşü”, Steak Nr’den ilk canlı sayı. Sekiz dönem, savurgan partilere de niçin olmadı. Halkın buna niçin bu kadar kayıtsız kalmış olduğu bizim için bir muammaydı. Grup üyelerinin her biri kendi tarzında terliyordu. Cis Deman gitarını temiz tutmakta birazcık zorlandı, sadece hipnotik sololar miksajın içinde yolunu bulduğunda tamamımız kulak misafiri olduk. Ön tarafta fizyolojik bir şeyin kaynamaya başladığını, “Ruhunuz İki Kez Ölmeyi Hak Ediyor” un yarısında gördük. Vanneste ve basçı Jesse Surmont arasındaki dinamik meyvesini verdi. STIKE, kendi kendine iyi mi etken kalacağını bilmek için gereğinden fazla şov oynamış olabilir.
Sağlam, planlı konser akşamı sonunda kanepede sıcacık bir cumartesi akşamına dönüştü. Bira ve karışık kısım, bar mensubu tarafınca getirilmedi. En ağır parça olan “F * ck My Anxiety” ile bile problem yoktu. Deman’ın bahsetmiş olduğu mayonez şarlatanları WTTAA yüzümüze çarpmadı. Vanneste ve bilhassa baterist Joris Casier iyi mi da iğrenç durumdaydı, atmosfer ‘davranışlarında ölçülü’ el alkışlarıyla sınırlıydı. “Dickhead”in gümbür gümbür riffleri sonunda ön bölümleri aldı. Sebat daima kazanır. Bu – bu ortamda – talihsiz gerçek, STAKE’in tekeline sahipti.
Her şeyi gördüğümüzü düşündüğümüzde, oda “Hepimiz Biliyor” da dondu. Sadece net ışık grup ile seyirciyi birbirine bağladığında yumruklar havaya kalktı. “Deniz Ölüyor” destanı ise tüm olumsuzlukları alıp götürmüş olan bir tufandı. Kamuoyundan gelen birkaç cevap haricinde, STAKE fazlasıyla cezbetmeyi başardı. Mosh ve daire çukurlarının olmaması bizim için yeniydi, sadece grubun varlığı üstünde sıfır tesiri oldu. Sırtımızdan bıçaklanan bıçak, yanan kalbimizde bir bıçak daha oldu.
STAKE, 15 Mart’ta Vooruit’te (Konser Salonu) oynuyor. Açıklanan ilk Belçika festivali gösterisi 13 Ağustos Pazar günü Alcatraz Open Air’den geldi. Son gündeki öteki alternatif metal performansları ise Celeste, Cult Of Luna, Elder, Psychonaut ve Russian Circles.
Fotoğrafların hayranı mısınız? Instagram hesabımızda oldukca daha fazlası var!