İngiliz stoner rock beşlisi Domuzlar Domuzlar Domuzlar Domuzlar Domuzlar Domuzlar Domuzlar, bu yazının devamında okuma kolaylığı için Domuzlar (x7) çok beğenilen albümlerini çıkaralı üç yıl oldu. içgüdüsel piyasaya sürülmüş. Bildiğiniz gibi, bu üç yılda çok şey oldu. Çok şey yaşadık ve grup aradaki zamanı da anlatıyor içgüdüsel ve şimdi bir deneme olarak. Kendi deyimiyle yeni albüm bunun bir sonucu. Aslında, kendileri bunu “on yıllık acılık ve içerleme içindeki” ilk dürtülerinin “kanıtı” olarak tanımlıyorlar. Bu vaat ediyor.
Birkaç dinlemeden sonra, kendi açıklamalarını haklı olmaktan daha fazla buluyoruz. Şarkıcı Matthew Baty’nin acı, hüsrana uğramış çığlıkları, albümde vahşi davullar, yırtıcı gitarlar ve sinirli bir bas tarafından kuşatılıyor. açılış numarası “Nihai Çekiç” böylesine ilkel bir dürtüye sahip bir şarkının hemen harika bir örneğidir. Şarkı harika rifflerle açılıyor, ancak bu ritim kısa sürede yerini daha güçlü gitar çalışmalarına bırakmalı. Baty ciğerlerinin tepesinde çığlık atarken, pompalayan bas vahşi şarkıyı bir şekilde yolunda tutmaya çalışıyor. Gitarlar şarkının temposunu düşürdüğünde ve ardından ağır bir riff akışı başladığında, destansı son parça açılışı yoğun bir gitar solosu ile kapatmadan önce bir nefes alabilirsiniz.
Albüm hemen sağlam açıcı üzerine kuruludur. Baty’nin hantal riffleri ve kükremesi mükemmeldir. Ayrıca albüm ilerledikçe psikedelik unsurların daha yoğun bir şekilde duyulduğunu görüyoruz ve zaman zaman temponun tamamen kaybolduğu zamanlarda albüm doom metale bile meylediyor. “Big Rig” belki de en çok kıyamete meyillidir. Başka bir çok yoğun gitar solosunun arasına serpiştirilmiş son derece hantal riffler duyuyoruz. Black Sabbath’ın kurucularının etkisi inkar edilemez.
Albümü ilgi çekici kılmak ve türün klişelerine düşmemek için beşli üç şarkının ardından farklı bir yol izliyor. “The Weatherman” tekdüze bas ve şaman ilahileriyle açılıyor. Grup, şaman ilahileri için Bonnacons Of Doom şarkıcısı Kate Smith ve her yerden bir koronun yardımına başvurdu. Sonuç çok korkutucu bir atmosfer. Tüm dünyanız aniden çökmek üzereymiş gibi geliyor. Kendinizi zamanın sonuna yaklaştığınızı hayal ediyorsunuz. Şarkı gizemli bir şekilde tüylerinizi ürpertmeye devam ediyor ta ki zillerin son bir gök gürültüsüyle aniden sona ermesine kadar. Son geldi.
Ayrıca, albümde daha önce duyduklarımızın daha fazlasını buluyoruz. İlk dürtü kaybolmaz, gitarlar yırtılmaya ve baslar gürlemeye devam eder. Sonunda grup kapanış şarkısı “Ball Lightning” ile bizi şaşırtmayı başarıyor. Bu sefer, konuk şarkıcı Cath Tyler kısaca Domuzlar saflarına katılıyor (x7). Ardından, Baty ve Tyler arasında duygusal bir düet var. Tyler’ın ince sesi şarkıya ve dolayısıyla albüme sonda ekstra bir boyut kazandırıyor. İşbirliği, Smith ile “The Weatherman”daki mükemmel işbirliği gibi çalışıyor. Grubu bu şekilde ufkunu genişlettiği için ancak alkışlayabiliriz.
Pigs’in (x7) kendini giderek daha fazla haritaya koyduğu gerçeği bu albümle artık inkar edilemez. İmza seslerine sadık kalırlar. Stoner rock sesine sadık kalıyorlar ama aynı zamanda ufuklarını azar azar genişletmeye cesaret ediyorlar. Bunu farklı heavy metal türleriyle flört ederek ve aynı zamanda başarılı konuk oyuncu olarak da yapıyorlar. Uyuyanlar Ülkesi grubun hayranları, türün hayranları, ağır gitar hayranları ve çok daha fazlası için bir albüm.
Grup 6 Mayıs’ta Nijmegen’de Sonic Whip Festivali’nde, ertesi gün Ekko, Utrecht’te ve birkaç hafta sonra 20 Mayıs’ta Trix’te çalacak.
En sevdiğimiz şarkı olan “Ultimate Hammer”ı keşfedin. Uyuyanlar Ülkesibizim Plaka oynatma listesinden görüntü Spotify’ı aç.