© Leffingeleuren Karen Vandenberghe
Geleneksel olarak, Leffingeleuren’in son günü, festival yazının son günü olarak da çıkıyor. Festivalin son gününde eklektik bir kadro hazırdı. Cumbia, caz, Türk psychedelia ve garaj punk ile herkes için bir şeyler vardı ve ayrıca dünyanın her yerinden müzikle karşılandık. Kolombiya ve hatta Faroe Adaları’ndan gruplar vardı. Tüm malzemeler harika bir son gün için mevcuttu ve öyle olduğu ortaya çıktı.
Vito
© Leffingeleuren Karen Vandenberghe
Tartışmalar Pazar günü Vito tarafından açıldı. Bize göre kötü bir seçim değil, çünkü Vito Dhaenens’in etrafındaki proje, bir Pazar öğleden sonrasını geçirmek için ideal bir müzik getiriyor. Vito ve altı parçalı grubu çalıların etrafında dolaşmaz; grup buraya sevgiyi yaymak için geldi ve yaptılar. Rahat Americana temelinde, orada ve orada bir tutam kır ile, dışarıda çılgınca parlayan güneşi rahatça hayal edebilirsiniz. Bazen Vito’da yeni bir Amiral Freebee’nin geldiğini duyduk ve bu sadece biraz ferahlık almak için gerekli olabilir. Sadece Vito ile, gitar soloları, tam patlamalar ve hepsinden önemlisi büyüleyici dürüst müzik için daha fazla yer ile seslerde biraz daha zengindir. Gösteri neşeliydi ve enstrümanların konuşmasına izin verdikleri için, aynı zamanda güne mükemmel bir açılış yapan cömert bir gösteri haline geldi.
Süt TV
© Leffingeleuren Karen Vandenberghe
Şapelde, Brüksel’den bir gruptan Milk TV ile her şeyi kurmaları istendi. Üçlü, fuzz pedalının önemli bir rol oynadığı çıngıraklı rock ve post-punk karışımıyla hemen başladı. Bu, son derece kaotikten köşeli bir havaya dönüştü ve rifflerin yumuşak bir şekilde uçtuğu yağlı bir sesle. Milk TV asla taviz vermedi ve sıkı bir enerjiyle patlamaya devam etmelerine izin verdi. Seyirci de açıkça eğlendi ve günün geri kalanında ilk başörtücülerin boyunlarını ısıttığını bile gördük. Gerisi Milk TV’nin yenilikçi bir şey getirmediği için daha kötü olacak, çünkü burada her şey belirli bir güçle öne sürüldü ve bu da Milk TV’nin kulağa hoş gelen bir grup olduğunu gösterdi.
kötü düşünülmüş
© Leffingeleuren Karen Vandenberghe
Kötü Düşünüldü, Leffingeleuren için garip bir rezervasyon olarak görülebilir. Deneysel caz türü, salonda bu üçlünün katılımı sadece ılımlı olmasına rağmen, genellikle kadroya alınmayan bir şeydir. Güzel hava kısmen arada kalmış olmalı, ama devamsızlıklar yanlıştı. London üçlüsü, saksafon, bas gitar ve davul arasındaki uyumun tekrar tekrar bulunduğu harika bir doğaçlama seti seslendirdi. Davullar tempoyu belirledi, ardından bas devreye girdi ve saksafon bir yılan gibi sıkıştı. Ara vermek için sadece bir dakika ile, tamamen transa girebileceğiniz, ancak zaman zaman dans etmeye başlayabileceğiniz elli dakikalık bir deneyle şımartıldık. Grubun sonunun nereye varacağını asla bilemezdiniz, ama oraya gelmeleri sadece yetenekleri sayesinde oldu. Örgütün cüretkar ama başarılı bir hamlesi, bu kadarı açıktı.
Joe ve Shitboys
© Leffingeleuren Karen Vandenberghe
Joe & The Shitboys’un Faroe Adaları’ndan Leffingeleuren’de sahne alan ilk grup olduğunu söyleyebiliriz. Punk dörtlüsü bunun için çok hevesli çıktı, çünkü grubun ilk kez sahneye çıktığı yerde, kısa sürede gerçek motivasyonlarının ne olduğu anlaşıldı. Başta ‘Evdeki pislikler seni mahvedeceğiz’ dediler, coşkulu bir konserin havasını ayarlayarak. Öncü Joe, seyirciyi rahatsız edebilen insanlardan biridir. Örneğin, “Life Is Great You Suck” sırasında bazı kişileri işaret ederek ‘sen berbatsın’ diyor ya da “Personal Space Invader” sırasında insanları kendi kişisel alanına dahil ediyor. Solist gerçek bir gösteri hayvanıdır ve aynı zamanda her zaman kükremelerini sağlamak için seyircinin içine girer, ama aynı zamanda sahnede deli bir adam gibi ileri geri koşardı. Joe & The Shitboys’da mizah hiçbir zaman uzakta değildir, çünkü bu şekilde “Wonderwall”ın (grubu çok iyi tanımayanlar için) otuz saniyelik çığlıklar şeklinde bir cover’ına sahip olduk. Sert bir etkiye sahip ve gerekli alay konusu olan Punk, Joe & The Shitboys, Leffingeleuren’e hükmetti.
meridyen kardeşler
Bugün Kolombiya’dan Meridian Brothers’ı ağırladık. Beşli, mümkün olan en dans edilebilir şekilde cumbia ve salsa karışımı getirdi. Grup, İspanyolca “Son of the Preacher Man” coverıyla biraz tuhaf başladı, ancak ondan sonra daha egzotik ve dans edilebilir hale geldi. Bunu set ilerledikçe daha çok dans etmeye başlayan seyircilerde de görebilirsiniz. Ayrıca Meridian Brothers her zaman kendi türünde öngörülebilir müziği getirmez. Ani elektronik gürültü patlamaları ve şurada burada biraz kaos vardı. Yine de ses her yerde kaldı ve Leffingeleuren seyircileri baştan sona en iyi dans hareketlerini sergilediler. Dışarıdan gelen sıcak parıltı da Meridian Brothers sayesinde getirildi.
Zach Kişi
Zach Person müziğe nefes aldırıyor ve bunu sahneye çıkar çıkmaz görebilirsiniz. Davulcusuyla birlikte festivale bir tutam bluesy rock getiriyor ve bu çok işe yaradı. En başından beri The Black Keys havası aldık ama Zach Person ile her şey biraz daha ham. Adamın enstrümanında ne kadar yetenekli olduğunu kanıtladığı, birbiri ardına güçlü gitar sololarımız var. Amerikalı ayrıca çok ham şarkı söyleyebilir, bu da ham blues rock müziğini daha da iyi hale getirdi. Biraz garip bulduğumuz tek şey, her zaman ekstra destek sağlamak için yürüyen bir grubun olmasıydı. Olmamalıydı ama bu onun yeteneğini azaltmadı.
Derya Yıldırım & Grup Şimşek
© Leffingeleuren Karen Vandenberghe
Alman-Türk ittifakıyla Derya Yıldırım ve Grup Şimşek, Leffingeleuren kadrosuna katıldı. Dörtlü, Anadolu psychedelic rock müziğini, şarkıcı Yıldırım’ın Türkçe vokallerine ağırlık vererek seslendirdi. Bu nedenle sesi tüm sette bağlayıcı oldu çünkü notları üzerindeki kontrolünü kaybetmeden çok büyük çalabiliyor. Grup, bu tür müzikte olması gerektiği gibi, çok dramatikten çok dans edilebilir hale geldi. Örneğin, “The Trip” müzikteki psychedelic’i vurguladı ve diğer şarkılar biraz daha akıcıydı. Setle ilgili talihsiz olan şey, Yıldırım’ın her şarkının kökeni hakkında biraz fazla söz söylemesiydi, bu da zaman zaman setin dışına çıktı. Biraz daha az konuşmak ve biraz daha fazla oynamak gelecek için mesajımızdır.
Kaybolan İkiz
Belli bir noktada, psychedelic Leffingeleuren’e hükmediyor gibiydi. Vanishing Twin ile rüya gibi vokaller ve deneysel synth’lerin karışımı sayesinde her şey biraz daha tuhaflaştı. Bu, Vanishing Twin setinin birçok yöne ateş etmesine neden oldu, ancak gittiği her yönün iyi olduğu ortaya çıktı. Bazen harika bir şekilde tekrar eden bir doruğa ulaştı, biraz daha olumlu titreşimlerle şımartıldık ve ayrıca görsel bir gösteri gözlemleyebilirsiniz. İkincisi, özellikle şarkıcı Cathy Lucas, pembe bir maske takmak için etkileyici şapkasını çevirdiğinde oldu. Orada birdenbire müzikte gerçekte kimi gördüğünüzü bilmediğiniz başka bir boyuta tanık olduk. Vanishing Twin’in müziğinde bu gizemlilik her zaman mevcuttur ve bu yüzden onu görmek ve duymak bu kadar büyüleyiciydi.
istiridye
© Leffingeleuren Karen Vandenberghe
Avustralya’dan CLAMM’nin Leffingeleuren Şapeli’ni kapatmasına izin verildi ve bizce mesajın çadırı yıkmak için aldıklarını düşünüyoruz. Üçlü son derece yakıcı bir ses çıkarıyor ve tempo başından beri yüksek tutuluyor. Yoğunluk ve enerji muazzamdı ve müzikal olarak grubun da büyük bir ses duvarı yarattığı ortaya çıktı. Gerekli tüylenme ve tabii ki çok hızlı parmak ve davulların yardımıyla grup hızlı bir tren gibi itmeye devam etti. Bazen çalışmaları hardcore punk’a yöneldi, bazen de sessizce kafa patlatma ihtiyacı hissettik, ama her zaman vahşi bir şeye dönüştü. Grup hiçbir taviz vermedi, çünkü set her biraz olsun çöktüğünde karşısına yepyeni bir kayın şarkısı attılar. Bir süre sonra seyirciler, bazı kalabalık sörfçülerle birlikte bazı şeyleri renklendirmek için moshpitte çılgına döndü. Bu nedenle Şapel’in artık organizasyon tarafından yıkılması gerekmiyordu, CLAMM bunu zaten kendisi yaptı.