Sokaklarda yürürken, bilhassa yaşlı insanoğlu içinde, Rusların tehlikesinin pek bilincinde olmayan ve kimi zaman dostça merhabalar veren ve onu ciddi bir risk altına sokan tanıdıklarla karşılaşmaktan korkuyordu. Hiçbir arkadaşı ya da komşusu ona ihanet etmedi.
Saklandığı yerden, Ukrayna ve öteki ülkelerdeki öğrencilerle bağlantı oluşturmak için bir komşunun web bağlantısını kullanarak çevrimiçi İngilizce öğretmeye devam etmeyi başardı. Ödeme alma imkanı olmamasına karşın çevrimiçi çalışabilmek hakkında “Aklımı başımdan aldı,” dedi.
İşgal hükümetinde muhtemelen sivil bir yönetici olan bir Rus’un ailesini kaçan Ukraynalılar tarafınca terk edilmiş bir apartman dairesine sokarak sokağın karşısındaki bir binaya taşıdığını ve keşfedilme riskini artırdığını görünce endişelendi.
Sadece zaman içinde, Herson’un öteki sakinleri için aşikar hale gelen bir şeyi de fark etti: Rus Ordusu çözülüyordu. Disiplin bozuluyordu, askerler daha darmadağınık görünüyorlardı ve askeri araçlar yerine daha oldukca çalıntı mahalli otomobilleri kullanıyorlardı.
“Zaman içinde, daha dağınık ve daha hodgepodge oldular” dedi.
Geçen ay, BMW yada Mercedes-Benz şeklinde pahalı otomobilleri çalan askerlerin bu araçları mavnayla Herson’dan, cephe hattından daha uzağa götürdüklerini fark etti. Pahalı yağmalanmış arabaların ortadan kaybolması, “bana ümit verdi” dedi.
Kurtuluştan yedi gün ilkin elektrikler kesilince haberlerden kesildi. Cuma günü, anteninden Ukrayna bayrağı dalgalanan bir arabanın geçtiğini görmüş oldu. “Rusların gittiğini biliyordum” dedi.
Bay Morales Cuma günü şehrin merkez meydanındaki kutlamaya katıldı ve Ukraynalı askerleri şehre kavga etmeden girerken kamyonet ve ciplerle selamladı. Şehrin kurtuluşu için ne kadar mutlu olursa olsun, şimdi ayrılmayı planladığını söylemiş oldu.