Yıllarca İsrail-Filistin çatışmasının çözülebilir olduğuna, nihai bir çözümün iki bağımsız, egemen devletin yaratılmasıyla bulunabileceğine – ve nihayetinde bulunacağına – inandım. Sonuç olarak bunun en adil ama aynı zamanda en pragmatik çözüm olduğunu ve bariz engellere rağmen her iki tarafın da bunu er ya da geç gerçekleştireceğini düşündüm.
Artık buna inanmıyorum. Artık iyi niyetlere ve hatta pragmatizmin gücüne inancım yok. İnancıma darbeler yıllar içinde her iki tarafça da indirildi, ancak en son olarak İsrail, istikrarlı bir şekilde sağa doğru ilerleyerek tanınmaz bir ülke haline geldi.
Halihazırda ülkenin en uzun süre görev yapan başbakanı olan Benjamin Netanyahu yönetimindeki İsrail’deki yeni hükümet kışkırtıcı, kavgacı ve sınırların ötesinde.
İsrail tarihinin en sağcı, liberal olmayan hükümetidir.
Yeni koalisyon önerisi yargıyı zayıflatmak, Knesset’te ilerleyen, geçen hafta 100.000 protestocuyu sokaklara döken ve İsrail demokrasisi için ciddi bir tehdit oluşturan. Ama bu sorunun sadece bir parçası. İsrail ayrıca, insan hakları gruplarını ve diğer STK’ları hedef alan, ifade özgürlüğünü yontan ve Arap nüfusunu marjinalleştiren devam eden eylemlerde bulunuyor.
İsrail’de yaşayan Filistinliler her zaman ikinci sınıf vatandaş muamelesi gördü ve bu devam ediyor. İşgal altındaki Batı Şeria’da Filistinlilere yönelik muameleye gelince, 2021’de İnsan Hakları İzleme Örgütü’nün taciz ve ayrımcı olduğunu ilan ettiğinde dehşete kapıldım ama şaşırmadım diyelim. ve “apartheid”in yasal tanımına uyduğunu söyledi.
Ancak yeni hükümet, tüm bunları yeni bir düzeye taşımakla tehdit ediyor. Aşırı milliyetçileri içerir. ilhak etmek ümidiyle barış için çalışmak yerine Batı Şeria’yı tamamen Yahudiliğin laik hukuk ve bireysel haklar yerine devlete rehberlik etmesini isteyen teokratları içerir.
Itamar Ben GvirYeni kabinenin ulusal güvenlik bakanı aşırılık yanlısı olduğu için orduda görev yapmaktan men edildi ve “ırkçı tahrik” ve “terörist bir grubu desteklemek” suçlarından hüküm giydi. Finans Bakanı Bezalel SmotrichBir zamanlar İsrail’in kurulduğunda daha fazla Arap’ı kovmamasının bir hata olduğunu söyleyen, İsrail topraklarının – işgal altındaki topraklar da dahil olmak üzere – Yahudilere Tanrı tarafından vaat edildiğine inanıyor. Bu inançta yalnız değil.
Netanyahu, iktidarda kalmak için bu aşırılık yanlılarıyla olağanüstü anlaşmalar yaptı ve, bazılarına görerüşvet ve dolandırıcılık suçlamalarıyla ilgili yolsuzluk davasını önlemek veya geciktirmek için.
İsrail’in yanında olmayı umduğu türden bir Amerikan Yahudisiysem, bu pek iyi bir iş yapmıyor. Açıkçası, her yıl milyarlarca dolarlık Amerikan yardımının İsrail’e gönderilmesi fikri, uluslararası hukukun temel kurallarına göre yaşamayacağı, demokratik kurallarını ve kurumlarını koruyamayacağı veya iyi bir sonuç elde etmek için kendini masaya sürükleyemeyeceği düşünüldüğünde beni rahatsız ediyor. -Filistinlilerle asırlık çatışmaya inanç çözümü.
Bu konuya yeni başlayan biri değilim. Kudüs’te bir muhabir olarak yaşadım, Batı Şeria yerleşimcileri, sağcı Likudnikler, solcu yasa koyucular ve aktivistler ve ultra-ortodoks Haredim ile vakit geçirdim. Bazen cesetler yerdeyken gelen birçok ölümcül terör saldırısını haber yaptım. Başbakan Yitzhak Rabin’in suikastını haber yaptım ve 1996’da başbakan olduktan sonra Netanyahu ile birkaç kez röportaj yaptım.
İsrail ordusu tarafından evleri yıkılan Filistinlilerle de vakit geçirdim. Filistinli işçilerle kontrol noktalarını geçtim, Gazze’deki mülteci kamplarını ve Batı Şeria’nın köylerini dolaştım, Hamas liderleriyle konuştum ve Filistin Devlet Başkanı Yaser Arafat’a sorular sordum.
O zamanlar, her iki taraftan birçok insan, bombalamalara, suikastlara ve sert reddiyeciliğe rağmen barışın yolda olduğuna inanıyordu.
Ama biz saftık. Bugün çoğu insan, iki ayrı devletin yaratılmasının basitçe olmayacak öngörülebilir gelecekte, eğer varsa. Bunun yerine Filistin topraklarının 56 yıldır süren acımasız, haksız ve hukuksuz işgali süresiz olarak devam edecek.
Bu tamamen yeni hükümetin savaşçılığına atfedilemez. Yıllar boyunca İsrail, 450.000’den fazla yerleşimcinin işgal altındaki Batı Şeria’da (ve daha birçoğunun Doğu Kudüs’te) topluluklar kurmasına izin vererek, bölgesel olarak bitişik bir Filistin devletini neredeyse hayal bile edemez hale getirdi. A geçen ay yapılan anket iki devletli çözümün şu anda İsrailli Yahudilerin yalnızca yaklaşık üçte biri ve Filistinlilerin üçte biri tarafından desteklendiğini gösterdi; bu, 1990’ların başından bu yana en düşük seviyeler. Yıllardır ciddi bir barış görüşmeleri olmadı.
Ancak bu hükümet işleri daha da kötüleştirecek ve daha değişken hale getirecek. Şimdiden şiddet yeniden yükseliyor; bazı uzmanlar tahmin ediyor üçüncü bir intifada.
Eğer, beynimin küçük, ücra bir köşesinde, iki devletin -belki 10, 25 ya da 50 yıl sonra- ölümden geri getirilebileceğini ummaktan kesinlikle vazgeçmediysem, bunun tek nedeni, bunu yapmamamdır. uygulanabilir bir alternatif görün.
Ama uzun, çok uzun bir süre ilerleme beklemiyorum.
İsrail’in kendi güvenliği için makul korumalar konusunda şiddetle ısrar etme hakkına sahip olmadığını söylemek istemiyorum. Filistinlileri çatışmayla ilgili tüm suçlardan muaf tutmayı da kastetmiyorum. Kendi paylarına düşen fırsatları kaçırdılar. Hamas ve diğer militan grupların sivillere yönelik terör saldırıları acımasız ve yürek burkan. Mahmud Abbas liderliğindeki Filistin Yönetimi, halkını etkili bir şekilde temsil etme konusunda berbat bir iş çıkardı.
Ama şu anda beni umutsuzluğa düşüren İsrail. Açıkçası, her yıl daha da uzak görünen ve böylesine iğrenç bir bağnazlığı ve nefreti dile getiren bu yeni İsrail hükümetinin peşine düşmeye hiç niyeti olmadığı açık olan bir barış için boş yere dilemeye devam edemem.