CNN
—
Bazı insanlar macera aramak için dünyayı dolaşırken, diğerleri doğal harikalar, kültürel yerler veya mutfak deneyimleri arar. Ancak Fransız fotoğrafçı François Prost son yolculuğunda tamamen farklı bir şey arıyordu. Amerika: striptiz kulüpleri.
Miami’den Los Angeles’a, Prost’un son kitabı “Centilmenler Kulübü”, Pleasures, Temptations ve Cookies N’ Cream gibi isimlerle yaklaşık 150 striptiz kulübü aracılığıyla ABD’deki rotasını çiziyor. Bununla birlikte, Prost’un kamerası özellikle binaların kendilerine ve özellikle de genellikle renkli cephelerine göre eğitildiğinden, görülecek tek bir çıplak kadın yok.
2019’da beş hafta boyunca 6.000 milin üzerinde yol kat etti. ortaya çıkan fotoğraflar Florida’daki Club Pink Pussycat’in pastel tonlarından ülkenin daha dindar eyaletlerinde gözlerden uzak saklanan mekanlara kadar her şeyi yakalıyor.
Bir görüntülü görüşme ve e-posta üzerinden CNN’e konuşan Prost, “Bu mekanları iki türe ayırdım: Biri kamusal alana çok entegre, diğeri biraz daha gizli ve tehlikeli,” dedi.
İlk türün “eğlence parkları, fast food ve alışveriş merkezleri gibi” “çok Amerikan” ortamlarda bulunabileceğini ekledi. Bununla birlikte, ikinci mekanlar bazen bir şerit alışveriş merkezindeki herhangi bir mağazadan ayırt edilemez görünürdü. Prost, ülkenin güneyinde sosyal açıdan muhafazakar bir bölge olan İncil Kuşağı boyunca bu tür birçok kuruluş bulduğunu söyledi. Striptiz kulüplerinin yaygınlığı ile kitabında “muhafazakarlık ve aşırı püritenlik” olarak tanımladığı şey arasındaki bariz zıtlık nedeniyle bölgeyi keşfetmeye özellikle hevesliydi.
Prost, gündüzleri her zaman ziyaret ettiği striptiz kulüplerinin iç mekanlarına veya hizmetlerine pek ilgi duymadığı konusunda ısrar etti. Bunun yerine cinsiyet, toplumsal cinsiyet ve ticaretin kesiştiği noktada yer alan kuruluşların objektif, belgesel tarzı fotoğraflarını çekerek Amerikan kültürü hakkında daha fazla şey öğrenmeyi umuyordu. Mimarinin merceğinden sekse karşı değişen tutumları belgeleyerek, dizinin öncelikle bir manzara fotoğrafçılığı projesi olduğunu sözlerine ekledi.
Mart ayında Tokyo’da bir sergide yer alacak fotoğrafları “Gentlemen’s Club”da “Striptiz kulübü cephelerinin bu temasının prizması, ülkeyi incelemenin ve anlamaya çalışmanın bir yolu haline geldi” diye yazdı.
”(‘Gentlemen’s Club’) baskın görüşlerin ve toplumsal cinsiyetin ve kadın imajının cinselleştirilmesinin nesnel bir panoramasıdır.”
Prost’un projesinin doğuşu, 2018 serisine dayanıyor, “Partiden sonraFransız gece kulüplerinin gösterişli cephelerine odaklanan ”. İnsanların sık sık binaların dış cephelerinin Amerikan şehirlerinden sökülmüş gibi göründüğünü söyleyerek ABD’yi ziyaret etmesi ve projeyi genişletmesi gerektiği fikrini ateşlediğini söyledi.
Gezisini titizlikle planlarken, yalnızca Amerika’daki striptiz kulüplerinin hacminden değil, aynı zamanda – Avrupa’dakinin aksine – sık sık görülmeyi talep etmesinden de etkilenmişti. Sıcak pembe duvarlar, devasa çıplak silüetler ve hatta şeker kamışı çizgili vitrinler, içeride sağlanan eğlence türünü gizlemiyordu.
Prost, “Striptiz kulüplerinin her yerde olduğu ve tabelalarının bir fast food (restoran) veya kumarhane tabelası kadar yanıp söndüğü Las Vegas iyi bir örnek olabilir” dedi.
Miami’nin kulüpleri genellikle canlı renklere boyanırdı. Wes Anderson benzeri tonlar. Diğer fotoğraflar, seyrek çöl çevreleriyle tezat oluşturan, parlak bir şekilde kaplanmış mekanları gösteriyor.
Gündüz işyerleri açıksa Prost, “şüphelenmemek için… niyetimi açıklamak için” fotoğraf çekmek için izin isterdi. İç mekanlar, dışarıdaki tabelaların üzerine yapıştırılan cezbedici vaatleri nadiren yerine getirdi, ancak fotoğrafçı, beş haftalık seyahati sırasında, kayıtsız fedailerden projeden heyecan duyan yöneticilere kadar birçok karakterle tanıştı.
“Çoğu zaman insanlar iyiydi – %99’u bir cephe resmine evet derdi” dedi ve müşterilerin veya dansçıların fotoğraflarını çekmediği sürece, onun varlığına genellikle aldırış etmeyeceklerini de sözlerine ekledi.
“Bazıları bunun biraz garip olduğunu düşünürdü, bazıları gerçekten heyecanlanır ve bittiğinde bana resmi göndermem için kartvizitlerini verirdi” dedi.
Prost, en büyük sürprizinin striptiz kulüplerinin günlük yaşamda ne kadar “normalleşmiş” göründüğünü söyledi. Kitabında yansıttığı gibi, “Amerikalıların striptiz kulüpleriyle sahip olduğu görünen ilişki, Avrupa’da gördüğünüzden oldukça farklı. Bir striptiz kulübüne gitmek çok daha normalleşmiş gibi görünüyor… Bir çift olarak ya da geceleri arkadaşlar arasında eğlenmek için gidiyorsunuz.
Örneğin, pek çok Las Vegas striptiz kulübünün restoran olarak ikiye katlanması onu şaşırttı – birçoğu mutlu saatler, açık büfeler ve kamyon şoförleri veya inşaat işçileri için özel indirimlerle övünüyor.
“Striptizcileri izlerken büyük bir parça et yiyebilmeniz için striptiz kulübü ve et lokantası reklamı yapan birkaç striptiz kulübü fark ettim. Bu da bana çok Amerikalı gelen bir şey” dedi ve ekledi: “Portland’da tanıştığım bazı insanlardan vegan yiyecekler (sunan) striptiz kulüpleri bile olduğunu duydum.”
Cepheler, “Seks hayatım Sahra gibi, 2 avuç içi, tarih yok” gibi şakalar ve Booby Trap ve Bottoms Up gibi kelime oyunu temelli isimlerle dolu. Prost’un belgeselci yaklaşımı, karakterlerin gerçeküstü komedisini güçlendiriyor. Ama aynı zamanda, izleyicilerin kadınların nesneleştirilmesi konusunda kendi kararlarını verebilecekleri tarafsız bir mercek görevi de görüyor.
“Gentleman’s Club”, kadın silüetlerinin yüzsüz dans eden bedenlerine ve özlü “kızlar kızlar kızlar” işaretlerine odaklanarak, gerçekte Prost’un eserlerinde tamamen olmayan kadınların metalaştırılmasını araştırıyor (kitabın başlığına yansıyan bir gözlem, Bu, fotoğrafları boyunca tabelalarda defalarca ortaya çıkan bir ifadedir). Ziyaret ettiği striptiz kulüpleri, yiyecek temalı birçok isimden “1000’lerce güzel kız ve üç çirkin” yazan bir reklam okumasına kadar kadınları tüketilecek şeyler olarak pazarlıyor.
Prost, bir sonraki projesi için Japonya’yı ziyaret ederek, ABD’nin bazı bölgelerinde striptiz kulüpleriyle benzer bir role sahip olan ulusun aşk otellerini belgelemeyi planlıyor: muhafazakar bir toplumda açık sırlar. Ancak fotoğrafçı, ziyaret ettiği Amerikan kuruluşlarının ülke hakkında benzersiz bir şey söylediğine inanıyor – cinsellikten çok Amerikan rüyası hakkında bir şey.
Projesinin ona şunu gösterdiğini söyledi: “İş açısından başarılı olduğun sürece, (önemli değil) faaliyetin seksle ilgiliyse.”
“Gentlemen’s Club” Agnes b. Galerie Boutique, 17 Mart – 15 Nisan 2023 tarihleri arasında Tokyo, Japonya’da. kitapFisheye Editions tarafından yayınlanan , şimdi kullanılabilir.