TYeni kitabımla ilgili bana sıklıkla sorulan ilk soru “neden Ambedkar? Neden şimdi?” Soru soranlara çoğu Kızılderilinin bile farkında olmadığı iki gerçek hakkında bilgi vererek yanıt verme eğilimindeyim. İlk olarak, Mahatma Gandhi hariç, Hindistan’ın dört bir yanında Bhimrao Ramji Ambedkar’dan daha fazla heykeli dikilmiş başka bir Kızılderili yoktur. İkincisi, 2012’de iki saygın televizyon kanalı En Büyük Kızılderili’yi seçmek için bir anket düzenlediğinde, 20 milyondan fazla seçmen katıldı ve büyük bir yankı uyandıran bir şekilde Gandhi, Nehru ve çağdaş Hint tarihinin diğer devlerinin önünde Ambedkar’ı seçti.
Muhtemelen, çağdaş Hindistan’da Mahatma Gandhi’den sonra Dr Ambedkar’dan daha önemli bir şahsiyet yoktur. Ölümünden sonra itibarı muazzam bir şekilde arttı: kendi yaşamı boyunca kazandığından daha fazla seçim kaybeden ve eşit ölçüde hem aşağılama hem de hayranlık çeken tartışmalı bir şahsiyet, bugün neredeyse eleştirinin ötesinde. Tüm Hint siyasi partileri onun mirasına sahip çıkmaya çalışıyor. Yine de dünya çapında hak ettiği kadar iyi tanınmıyor. Bu yüzden bir yazdım kısa, erişilebilir biyografi genel okuyucu için.
Bugün Dr. Babasaheb Bhimji Rao Ambedkar’ın başardıklarının ölçeğini hayal etmek zor. 1891’de fakir bir Mahar’ın 14. ve son çocuğu olarak “dokunulmaz” bir ailede dünyaya gelmek subedar, veya bir astsubay, bir Ordu karargahında, normalde ihmal, yoksulluk, ayrımcılık ve bilinmezlik dolu bir yaşamı garanti ederdi. Ambedkar sadece doğduğu koşulların üzerine çıkmakla kalmadı, aynı zamanda ayrıcalıklı bir çocuk için muhteşem olabilecek bir başarı düzeyine de ulaştı. Bir Hint kolejine giren ilk “dokunulmazlardan” biri olarak, (prestijli Sydenham College’da) profesör ve (o zamanlar ülkenin en iyi hukuk koleji olan Bombay Devlet Hukuk Fakültesi’nden daha az olmayan bir kurumda) Müdür oldu. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en eski Hintli öğrencilerden biri olarak, Columbia Üniversitesi ve Londra Üniversitesi’nden çok sayıda doktora derecesi aldı ve ekonomi, politika ve hukuk alanlarında ileri düzey nitelikler kazandı. Bin yıllık ayrımcılığın varisi olarak, Londra’daki baroya kabul edildi ve Anayasa Taslak Komitesi Başkanı olarak Hindistan’ın James Madison’ı oldu. Okuma yazma bilmeyenlerin torunu olarak, içeriği ve kapsamı eklektik bir zihne ve kışkırtıcı olsa da keskin bir zekaya tanıklık eden dikkate değer sayıda kitap yazdı. 1891’de Mhow’un tozunu eşeleyen önemsiz bir bebek, 1947’de Yeni Delhi’de toplanan en etkileyici Kabinede, özgür bir Hindistan’ın ilk Hukuk Bakanı oldu.
Ambedkar 1956’da sadece 65 yaşında öldüğünde, çok az kişinin sahip olduğu bir dizi ayrıcalık biriktirmişti: Dalitlere (eski adıyla “dokunulmazlar” veya “depresif sınıflar”) karşı bin yıllık ayrımcılığa başarıyla meydan okumuş, dünyanın en eski ve en uzak- halkı için pozitif ayrımcılık programına ulaştı ve bunu Anayasa’ya yerleştirdi, geleneksel olarak liberal olmayan bir toplumda liberal anayasacılığı destekledi, Hindistan vatandaşları için bireysel temsil ile en marjinal topluluklar için toplu onaylama eylemi arasında bir denge kurdu ve en inandırıcı ve kalıcı davayı dile getirdi. emperyal yönetimden çıkan bir ülkede demokrasinin ilkeleri ve uygulamaları için.
Ambedkar’ınki anıtsal bir yaşamdı. Daha önemsiz bir adamın ruhunu ezmeye veya onu yıkıcı bir isyana dönüştürmeye yetebilecek acılara ve katlanılan aşağılanmalara rağmen, muazzam başarıları elde edildi. Diğer sınıf arkadaşları gibi sıraya oturmasına izin verilmedi ve derslerini yerde kimsenin dokunmayacağı bir çuvaldan öğrenmek zorunda kaldı ve susadığında okulda musluğu açmaya cesaret ettiği için dayak yedi (dokunduğu için çevreyi kirletiyor), Ambedkar hâlâ ender akademik mükemmellik elde etti, yurtdışında yüksek öğrenim için burslar kazandı ve üst kasttan erkeklerin o kadar ileri gittiklerini göstermek için adlarından sonra “BA (Başarısız)” yazdığı bir çağda çok sayıda doktora kazandı. Yurtdışındaki eğitimine sponsor olan Maharajah’ın hizmetine geri döndüğünde, şehirde “dokunulmaz” bir mesken kiralamak isteyen kimseyi bulamadı, aldatmaya başvurdu, ortaya çıktı ve sokağa atıldı. Geceleri bir parkta, etrafına saçılmış belgeleri ve sertifikalarıyla oturup acı acı ağladı ve liyakatiyle kazandığı prestijli işi bıraktı. Ambedkar’ın zaferi, bu tür aşağılanmalardan parıldayan bir özgürlük savaşçıları kuşağının en önemli siyasi ve sosyal reformcusu haline gelmek için yükseldi.
Ambedkar’ın yalnızca en yüksek kalitede bir iktisatçı olmadığını -Hindistan’ın Nobel ödüllü tek iktisatçısı olan Amartya Sen onu kendi iktisadının “babası” olarak selamlayacaktı- ve ender ayrıcalıklara sahip bir hukuk bilgini olmadığını fark etmek önemlidir. ama aynı zamanda, Columbia’daki bir konferansta kast üzerine 1916’da yazdığı makalesi, muhtemelen Hindistan’daki kast sisteminin kökenleri ve uygulamalarına ilişkin ilk ciddi akademik çalışma olan öncü bir sosyal antropolog. Ambedkar aynı zamanda modern Hindistan’ın ilk erkek feministiydi: Yaklaşık doksan yıl önce yaptığı konuşmalar ve kadın haklarıyla ilgili yasama girişimleri, bugün bile Hindistan’da ilerici olarak kabul edilebilirdi. Bir hukuk düşünürü olarak, bireysel failliğe yaptığı vurgu, kast farklılıklarına bakılmaksızın tüm Kızılderililer arasındaki kardeşliği yenilikçi bir şekilde teşvik etmesi ve bir demokraside “etkili temsil”in gerçek anlamına ilişkin anlayışı, kurulmuş olan anayasal sistemin anahtarıdır. yüzyılın son dörtte üçüne yerleşmiştir. Bir sosyal reformcu olarak, Ambedkar’ın “madunlar” için sosyal ilerleme ve ekonomik güçlenme pasaportu olarak eğitime yaptığı vurgu, günümüz Hindistan’ında yankılanmaya devam ediyor. Jawaharlal Nehru ve yardımcıları tarafından çok parlak bir şekilde dile getirilen Kızılderililik fikri, Ambedkar’ın binlerce yıldır ezilen ve marjinalleştirilmiş olanlar için sosyal adalet merceğinden bakıldığında ekstra bir boyutla aşılandı.
Son olarak, Mahatma Gandhi’nin Hindistan vizyonu ile Ambedkar’ınki arasındaki sürekli gerilimde, Ambedkar’ın vizyonunun devam ettiğini ve Cumhuriyet Anayasasında kodlandığını söylemek doğru olur. Ve bu vizyon onun en güzel mirasıdır. Cemaatçi ayrıcalıklar ile bireysel haklar arasındaki çok yıllık gerilimde Ambedkar, doğrudan bireyin yanında yer aldı. Zamansız gelenekler ile modern sosyal adalet kavramları arasındaki savaşta Ambedkar teraziyi kararlı bir şekilde ikincisine çevirdi. İktidarı kullananlar ile yasa hazırlayanlar arasındaki çekişmede Ambedkar, demokrasi ve yasama yoluyla değişimi sağlamak için muzaffer bir yer edindi. Parçalanmış ve bölünmüş bir Hindu toplumunda Dalitlere kolektif bir gurur ve bireysel öz saygı duygusu verdi. Bunu yaparken, henüz doğmamış milyonlarca insanın hayatını değiştirdi, eski bir uygarlığı zekasının gücü ve kaleminin gücüyle modern çağa taşıdı.
TIME’dan Daha Fazla Okunması Gerekenler