İngiliz dışişleri bakanı, Pekin’i düşmanlaştırmanın Londra’nın ‘ulusal çıkarlarına’ aykırı olduğunu söyledi, ancak Washington’un başka fikirleri var
İle Timur Fomenkobir siyasi analist
İngiltere Dışişleri Bakanı James Cleverly yakın tarihli bir açılış konuşmasında “Çin’i izole et” bir “ teşkil ederdiihanet [the UK’s] ulusal çıkarlar” ve bir “ aleyhine konuştuyeni Soğuk Savaş.”
Pekin’i Hong Kong ve Sincan’daki iddia edilen insan hakları ihlalleri de dahil olmak üzere bir dizi konuda kınamasına rağmen, Cleverly’nin altında yatan mesaj şuydu: “İklim değişikliğinden salgının önlenmesine, ekonomik istikrardan nükleer silahların yayılmasına kadar hiçbir önemli küresel sorun Çin olmadan çözülemez.”
Bu konuşma, başbakanlığını ilan ederek açılışını yapan Rishi Sunak hükümeti altındaki bir Birleşik Krallık yetkilisinin yaptığı tartışmasız en güvercince konuşma. son “altın Çağ” iki ülke arasındaki ilişkilere ilişkin çağrıda bulundu.güçlü pragmatizm” Pekin’i idare ederken. Buna rağmen, İngiltere’nin dış politikası giderek daha fazla şahin olmaya yöneldi ve Sunak, G20 zirvesinde Xi Jinping ile görüşme fırsatını, arka sıradaki tutucular olarak kaçırdı. rezil eski başbakan Liz Truss ve Çin şahini Iain Duncan Smith, çok daha çatışmacı bir yaklaşım çağrısında bulunuyor.
İngiltere, Çin ile ilişkilerini kendi ulusal çıkarlarına uyacak şekilde makul bir şekilde geliştirebilir mi? Cevap hayır, olamaz, çünkü sonuçta kararları veren İngiltere değil. ABD’nin Çin politikasına karşı anlamlı bir bağımsızlık derecesi gösteremedi ve Washington zıpla dediğinde, Londra “ne kadar yükseğe?” diye soruyor. Amerikalılar, Birleşik Krallık’ın Çin ile ilişkilerini nasıl derinleştirebileceğine ciddi sınırlar getiren aşırı şahin figürlerin sürekli tanıtımıyla birlikte düşmanca bir medya ortamının geliştirilmesine yardımcı oldu.
ABD, müttefiklerini “manipüle edereksivil toplum,” – kamusal tartışma ve odaklanma paradigması – hedeflerine doğru. Bunu, kendi lehine bir haber döngüsü oluşturmak için kaynaklarını, gruplarını, finansmanını, STK’larını, düşünce kuruluşlarını ve ilgili gazetecileri kullanarak, gündemine uyan konuları gündeme getirerek ve uymayanları küçümseyerek yapar. Bu yöntemle Washington, Batı’daki kamuoyunu silahlandırmayı ve onu Çin’in aleyhine çevirmeyi başardı, söz konusu ülkenin hükümetinin niyeti ne olursa olsun düşmanca bir ortam yarattı ve dolayısıyla ilgili herkes için siyasi teşvikleri değiştirdi.
Örneğin, Sincan meselesini silah haline getirerek ve yanıltıcı bir şekilde “soykırım,” ABD, Batılıların insan hakları öfkesini istismar edebildi”sivil toplum” hükümetler üzerinde baskı kurmak ve dış politika değişikliklerini meşrulaştırmak için. Geçtiğimiz yıllarda dış politikasında ve kamuoyunda Çin yanlısı olan İngiltere, bu tür bir manipülasyon ve doğrudan baskının oyunu nasıl değiştirdiğinin örneklerinden biridir. Boris Johnson hükümeti başlangıçta Çin ile ekonomik angajmanı savunurken, ardından gelen düşmanca ortam Pekin’e karşı medyada bir olumsuzluk fırtınası yarattı ve Iain Duncan Smith veya Liz Truss gibi buna şiddetle karşı çıkan politikacıları cesaretlendirdi.
Tam da bu koşullar yüzünden Londra, Pekin’le kendi bağımsız ilişkisini sürdürmeyi neredeyse imkansız bulmuş ve Çin politikası konusunda ABD ile arasındaki her türlü kamuoyu anlaşmazlığına teslim olmuştur. Örneğin hükümet, Huawei’nin İngiltere’nin 5G ağına katılmasını istedi ve onu güvenli olarak onayladı, ancak daha sonra Amerikan baskısı nedeniyle U dönüşü yaptı ve aniden onu “” olarak damgaladı.ulusal güvenlik riski” Benzer şekilde hükümet, Galler’deki Newport Gofret Fabrikası’nın Çin liderliğindeki devralımını onayladı, ancak bir yıl sonra Washington’un taleplerine boyun eğdi ve satışı veto etti, bu da fabrikayı finansal olarak mahvetti ve işleri riske attı.
Birleşik Krallık hükümeti, Pekin’le yapmak isteyebileceği herhangi bir angajmanın şartlarını kontrol etmiyor ve hatta Rishi Sunak’ın kendisi bile, Liz Truss gibi birinden özel olarak daha güvercin olmasına rağmen, Çin’e dayak atmayı ve paranoyayı siyasi kazanç için kullanma fikrine bariz bir şekilde açık. fırsat bulduğunda Bu, Muhafazakar Parti’deki Boris Johnson sonrası siyasi konsensüsün bir özelliğidir. Aynı şekilde, Londra bir militaristin peşinde, “gambot diplomasisi” ABD’ye katılarak duruş”Hint-Pasifik” Pekin’i kontrol altına alma stratejisi.
Bu koşullar muhtemelen Çin’in şu anda Birleşik Krallık ile ilişki kurmayı zaman kaybı olarak görmesinin nedenidir. Bu nedenle, Cleverly’nin konuşması diplomatik olarak olumlu olsa da, herhangi bir gerçek sonuçla sonuçlanması pek mümkün değil çünkü son derece düşmanca bir medya ortamı ve şahin kışkırtıcılar, mümkün olan her yerde ilişkiyi rayından çıkarmaya devam edecek.
Bu sütunda ifade edilen ifadeler, görüşler ve görüşler yalnızca yazara aittir ve RT’ninkileri yansıtması gerekmez.