Hiroşima, Japonya – Atomik ataklardan seksen yıl sonra Hiroşima VE NagasakiGeri kalan Japon kurtulanların birçoğu, artan nükleer tehditler ve küresel liderler tarafından nükleer silahların kabulü nedeniyle giderek daha fazla hayal kırıklığına uğruyor.
ABD’nin 6 Ağustos 1945’te Hiroşima’ya saldırıları ve üç gün sonra Nagasaki’de o yıl sonuna kadar 200.000’den fazla insanı öldürdü. Diğerleri hayatta kaldı, ancak radyasyon hastalığı ile.
Yaklaşık 100.000 kurtulan hala hayatta. Birçoğu kendilerini ve ailelerini hala var olan ayrımcılıktan korumak için deneyimlerini gizlemiştir. Diğerleri, maruz kaldıkları travma nedeniyle nelerden bahsedemedi.
Yaşlanan hayatta kalanlardan bazıları, başkalarını nükleer silahların sonuna itmeye teşvik etmeyi umarak hayatlarında geç konuşmaya başladılar.
Çok sayıda sağlık sorununa rağmen, 83 yaşında hayatta kalan Kunihiko Iida, emekliliğini hikayesini nükleer silahsızlandırmayı desteklemenin bir yolu olarak anlatmaya adadı.
Gönüllü, Hiroşima’daki Barış Anıtı Parkı için bir rehber olarak sunulmaktadır. Yabancılar arasında farkındalık yaratmak istiyor çünkü saldırıları anlamanın eksik olduğunu düşünüyor.
Toplumdaki çilesi hakkında konuşabilmek için 60 yıl sürdü.
Amerika Birleşik Devletleri Hiroşima’ya bir uranyum bombası düşürdüğünde, Iida, annesinin büyüdüğü bir evde hipokentrodan 900 metre (Iarde) idi.
3 yaşındaydı. Patlamanın yoğunluğunu hatırlayın. Sanki bir binadan kovulmuş gibiydi. Kendini enkazın altında buldu, vücudu boyunca kırık cam parçalardan kanıyordu.
“Anne, yardım!” Çığlık atmaya çalıştı, ama sesi çıkmadı. Sonunda büyükbabası tarafından kurtarıldı.
Bir ay içinde, 25 yıllık annesi ve 4 yıllık kız kardeşi doğumlar, deri ve yorgunluk problemleri geliştirdikten sonra öldü. IIDA, sağlığını yavaş yavaş geri kazanmasına rağmen, ilkokul aracılığıyla benzer radyasyon etkileri oldu.
Nihayet hipokentro’daki Barış Parkı’nı ziyaret ettiğinde neredeyse 60 yaşındaydı, bombalamadan ilk kez, teyzesi tarafından şirketini korumak için kimin yaşadığını sordu.
Hikayesini anlatmaya karar verdikten sonra kolay değildi. Özellikle duygudan, halka açık konuşabilmesi birkaç yıl sürdü.
Haziran ayında, hükümet tarafından işlenen bir barış programında Paris, Londra ve Varşova’daki öğrencilerle bir araya geldi. Nükleer kaldırılma taleplerinin, Büyük Britanya ve Fransa gibi nükleer silahlı devletlerde nasıl algılanacağına dair endişelerine rağmen, alkış ve el sıkışması aldı.
Iida, öğrencileri her iki partiyi de yok edeceği ve yüksek radyoaktif kontaminasyonun geride bırakacağı için nükleer bir saldırının sonuçlarını hayal etmeye ikna etmeye çalıştığını söylüyor.
“Barışın tek yolu nükleer silahların kaldırılmasıdır. Başka bir yol yok,” dedi Iida.
86 yaşındaki Fumiko Doi, eğer olduğu bir tren dakik olsaydı Nagasaki’deki atom bombalamalarından kurtulamazdı. Tren, bomba yakındaki bir katedralin üzerine düştüğünde saat 11 civarında Urakami istasyonuna varacaktı.
Gecikme ile tren 5 kilometre (3 mil) uzaktaydı. Pencerelerden, DOI, sonra 6, flaşı gördü. Kırık pencerelerin parçaları yağmur yağarken gözlerini kapladı ve eğildi. Yakın yolcular koruma için kaplar.
Sokaktaki insanlar saçlarını yaktılar. Yüzleri kömür siyahı ve kıyafetlerinin parçalar halinde olduğunu söyledi.
DOI, çocuklarına yazılı deneyimleri anlattı, ancak uzun bir süre hayatta kalan statüsünü ayrımcılık korkusu nedeniyle sakladı.
Doi başka bir kurtulanla evlendi. Dört çocuğunun radyasyon etkilerinden muzdarip olacağından korkuyordu. Annesi ve üç erkek kardeşinden ikisi kanserden öldü ve iki kız kardeşi sağlıklarıyla savaştı.
Yerel bir yetkili olan babası, ceset toplamak için seferber edildi ve yakında radyasyon belirtileri geliştirdi. Daha sonra bir öğretmen oldu ve gördüklerini, şiirdeki acılarını ve acısını açıkladı.
Doi 2011’i gördükten sonra konuşmaya başladı Fukushima Daiichi Nükleer Felaket Radyoaktif kontaminasyona neden olan güçlü bir deprem ve tsunami takiben.
Savaşa karşı toplantılara katılmak ve atom silahlarına karşı konuşmak için evinden Fukuoka’ya gider.
“Bazı insanlar atom saldırılarını unuttu … üzücü,” dedi bazı ülkeler hala 80 yıl önce kullanılanlardan daha güçlü nükleer silahlara sahip olduğunu ve geliştirdiğini gözlemliyor.
“Japonya vurulursa, yok edileceğiz. Eğer tüm dünyada daha fazla kullanılırlarsa, bu dünyanın sonudur” dedi. “Bu yüzden konuşma şansını yakalıyorsun.”
Sonra 2023 Hiroşima G7 Toplantısı Küresel Liderler ve Temel Hayatta Kalanlar Grubuna atanan Nobel Barış Ödülü Nihon Hidankkyo Geçen yıl, Hiroşima ve Nagasaki’nin barış müzelerini ziyaret edenler yükseldi ve yaklaşık üçte biri yurtdışından.
Son bir günde, Hiroşima Barış Parkı’nı ziyaret edenlerin çoğu Japon değildi. Bir Amerikalı olan Samantha Anne, çocuklarının bombalamaları anlamasını istediğini söyledi.
“Bu bir hatırlatma uzaktan hatırlatma sözü,” dedi Anne.
Bölgedeki rehberli yürüyüşlerde uzmanlaşmış 74 yıllık bir gönüllü olan Katsumi Takahashi, yabancı ziyaretçileri memnuniyetle karşılıyor, ancak tarihlerini görmezden gelen Japon gençleri önemsiyor.
Eve giderken, hayatta kalan ve rehber, öldürülen çocuklara adanmış bir anıttan durdu. Barış sembolü olarak bilinen, yakınlarda asılı olan, dünyanın her yerinden gönderilen milyonlarca renkli kağıt vinç.
Bir Fransız ziyaretçisi Melanie Gringoire, IIDA’nın ziyaretinden sonra, bir hayatta kalanla kısa bir toplantı bile trajediyi daha gerçek hale getirdi. “Bu küçük bir tarihi paylaşmak gibi.”
___
Associated Press Mayuko Ono ve Ayaka McGill’in video gazetecileri bu ilişkiye katkıda bulundular.