PARİS, 08 Mart (IPS) – Jamaikalı yazar ve akademisyen Opal Palmer Adisa, son altı yıldır Karayipler’de ve başka yerlerde yaygın olan toplumsal cinsiyete dayalı şiddete karşı haykıran seslerden biri oldu. Bu insan hakları sorununu vurgulamak için, yıl boyunca halka açık protestolar düzenleyerek ve Perşembe günleri mesajını yaymak ve farkındalık yaratmak için sosyal medyayı kullanarak “Siyahlı Perşembeler”i başlattı.
Mona’daki Batı Hint Adaları Üniversitesi Cinsiyet ve Kalkınma Çalışmaları Enstitüsü’nün eski direktörü Palmer Adisa, aynı zamanda “evde ve diasporada” Karayipli sanatçıları öne çıkaran güçlerden biri olarak biliniyor (yanında KUĞU2011’de piyasaya sürülen). O kurucusu Karayipler ile röportajher türden sanatçının zanaatlarını ve genel olarak sanatı tartıştığı bir dergi.
Ama şimdi ön plana çıkan ve son yayınlarında odak noktası olan toplumsal cinsiyet üzerine çalışması – romanlar, öykü ve şiir koleksiyonları da dahil olmak üzere 20 kadar kitap yazmıştır. En son çalışması, Hikaye Anlatıcısının Dönüşükadın düşmanlığına bakar ve kadınların şiddetin ortasında nasıl şifa bulduğunu inceler.
Dünya Kadınlar Günü için, KUĞU Palmer Adisa ile yazıları ve GBV’yi hem kendi ülkesinde hem de küresel olarak sona erdirmek için devam eden mücadelesi hakkında konuştu. Düzenlenen röportaj aşağıdadır.
SWAN: Birleşmiş Milletler, toplumsal cinsiyete dayalı şiddeti (GBV) “bir bireye cinsiyetine göre yöneltilen zararlı eylemler” olarak tanımlıyor. Örgüt, “üç kadından birinin yaşamları boyunca cinsel veya fiziksel şiddete maruz kalacağını” tahmin ediyor. Neden dünya bunu olduğu gibi adlandırmıyor ve daha fazlasını yapmıyor?
Opal Palmer Adisa: Bazı insanlar feministlerin her zaman ataerkilliği suçladığını iddia etse de, toplumsal cinsiyete dayalı şiddetin -kadınları hayati tehlike arz eden ve tüm topluma zarar veren- olduğu gibi ilan edilmemesinin nedeni, ataerkillik ve ataerkil kurumlardır. ataerkil; bu nedenle cinsiyete dayalı şiddet gerçekten çok ciddiye alınmıyor.
Jamaika’da ve başka yerlerde sorunu ele almak için yara bandıyla yapılan şeyler var, ancak sorun daha derin ve sosyal/dini kurumlarımızda kodlanmış ve bu nedenle bu düzeylerde saldırıya uğramalı veya çözülmelidir.
Erkekleri kadınlardan sorumlu kılan dinlerin çeşitli yorumlarına bakmalıyız. Yani toplumsal cinsiyete dayalı şiddeti değiştirmek için kurumlardan başlayarak tüm toplumun yeniden çerçevelenmesinden bahsediyoruz. Kadınların erkeklerle eşit olduğunu ve her alanda eşit muamele görmesi gerektiğini yansıtmalı ve pekiştirmeliyiz.
Yeni romanımda bile boğuştuğum bir soru şu: Erkekler neden tecavüz ediyor? Neden yapabileceklerini ve yapabileceklerini hissettikleri bir şey? Bu bir tür terör ve kadın kontrolüdür. Kesinlikle bazı ilerlemeler var, ancak çeşitli hükümetler GBV’yi savaş olarak ilan etmeli ve buna göre davranmalıdır.
SWAN: GBV’nin ana kurbanları olan kadınlara yönelik şiddeti durdurma kampanyaları genellikle her 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nde ve her 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Son Verme Uluslararası Günü’nde vurgulanır. Bu kampanyalar uluslararası düzeyde neyi başarıyor?
OPA: Dünya Kadınlar Günü ve kadına yönelik şiddetin 16 gün ortadan kaldırılması uluslararası dikkatleri bu konuya çekti ve bu, dünya çapında daha fazla hükümeti ve insanı durup dikkat etmeye ve toplumsal cinsiyete dayalı şiddetin uzun vadeli etkisini anlamaya zorladı, sadece olaya karışan kadın ve erkeği değil (çünkü faillerin %80’i erkektir), çocukları da etkiliyor, yaşlıları da etkiliyor, sağlık sektörünü, ekonomiyi etkiliyor – çünkü kadınlar tıbbi bakım yoluyla yardım aramak zorunda , çalışma süresini kaybetmek vb.
Daha da önemlisi, bu belirli günler nedeniyle, dünya çapında giderek artan sayıda kadın, kurban olmak zorunda olmadıklarını ve artık taciz edici durumlarda olanların bir tür mühlet almaları için kaynaklar olduğunu anlıyor. İhtiyaç duyulan değişikliklere daha çok var ama bu günler dikkat, farkındalık ve eğitim getiriyor.
Bununla birlikte, şiddeti bir çözüm olarak reçete eden bir dünyada yaşadığımızı ve GBV’nin bariz bir sonuç olduğunu anlamamız gerekiyor. Büyük bir paradigma değişikliği olmalı – bahsettiğimiz şey şiddet içermeyen çatışma çözümü, ki bu benim için toplumsal cinsiyete dayalı şiddete karşı mücadelemde önemli şeylerden biri: erkeklere ve kadınlara birbirleriyle nasıl konuşulacağını öğretmek. ve fiziksel zarara başvurmadan birbirleriyle nasıl aynı fikirde olunmayacağı.
Erkeklere kadınlara derinden saygı duymayı, sadece söylemeyi değil, kadınlara saygı duymayı ve kadınların onlara hizmet etmek, kıyafetlerini yıkamak veya yemeklerini pişirmek, cinsel açıdan onlara bakmak için burada olmadığını anlamalarını öğretmeliyiz. o kadın onların partneridir ve karşılıklı saygıyla davranılmayı hak eder.
25 Kasım’dan 10 Aralık’a kadar olan Dünya Kadınlar Günü, kadınların dertlerine ve kötü durumlarına dair muazzam bir farkındalık yaratmaları ve bu koşulları iyileştirmek için bazı çözümler sunmaları nedeniyle çok önemlidir.
SWAN: Karayip Politika Araştırma Enstitüsü’ne göre Jamaika, en yüksek kadın cinayeti (kasıtlı kadın cinayeti) ve “yakın eş şiddeti” oranlarına sahip ülkeler arasında yer alıyor. Hem akademik hem de yaratıcı çalışmalarınızla bu konuların altını çiziyorsunuz. Bu alandaki girişiminiz nasıl başladı?
OPA: Belirttiğiniz gibi, Jamaika’da çok yüksek bir kadın cinayeti ve cinsiyete dayalı şiddet oranı var ve bunu büyüyen bir çocuk olarak gördüm. Her gün güneş altında çalışan kamış kesiciler ve aileleri için yoksulluğun bir gerçek olduğu ve öfkenin beslediği şiddetin de bu gerçekliğin bir parçası olduğu bir şeker tarlasında büyüdüm. Cinsiyete dayalı şiddetle ilgili çok sayıda fısıltı hikayesi vardı.
Bu yaşanan deneyim işimi etkiledi, yani ilk koleksiyonum Bake-Face ve Diğer Guava Hikayeleri bu konuyu ve cinsel istismarı araştırıyor. Yaratıcı çalışmalarımda, farkındalık yaratmak için bu konuları aydınlatmanın önemli olduğunu her zaman hissettim. Benim “Siyah Giyen Perşembeler” savunuculuğum aslında sadece bir devam niteliğinde.
Bir yazar olarak, çalışmalarım hem kadınları hem de erkekleri etkileyen sorunları ele almayı ve çözüm sunmaya çalışmayı amaçlıyor. Büyürken, pek çok insanın bu konular hakkında hiçbir şey yapmadığını ve bunları “kadın-erkek” meselesi olarak görmezden geldiğini hissettim.
Dürüst olmak gerekirse, pek çok insanın bunun çocuklar, tüm aile birimi üzerindeki sosyal ve uzun süreli etkisini anlamadığını düşünüyorum ve bu yüzden bunu yapmanın, bu şeyler hakkında yazmanın ve konuyu ortaya çıkarmanın benim görevim olduğunu düşünüyorum. değişiklik getirme umuduyla. Yazım gerçekten şifa ile ilgili – bu tarihsel kölelik travmalarından ve aynı zamanda birbirimize verdiğimiz günlük travmalardan nasıl iyileşiriz.
Kuğu: 2021 Bocas Lit Fest’te (Trinidad’da her yıl düzenlenen bir edebiyat festivali), güçlü bir çevrimiçi okuma yaptınız. Onları Nasıl Güvende Tutabilirim?. Bize bu şiiri neyin motive ettiğini söyleyebilir misiniz?
OPA: Son 6 yıldır özellikle kadınları ve çocukları etkileyen konulara bakmak için çalışıyorum. Jamaika’da yaşarken, kızlara yapılan muazzam vahşet, tecavüz ve sakatlama hakkında bir şeyler duymaktan kendinizi alamıyorsunuz. Bu sadece korkunç, oldukça yıkıcı ve bazı durumlarda zayıflatıcı.
Ben de o şiiri anneler için yazdım. Onları gazetelerde veya haberlerde görmek, ağıtlarının ve kederlerinin altını çizmek, kızlarımızı nasıl güvende tutabiliriz. Ben bir anneyim ve kızlarım genç yetişkinler olsa da, onları nasıl güvende tutacağım sürekli endişemdi. Şiir, çocuklarını, özellikle de kız çocuklarını çok yaygın olan cinsel tacizden, tecavüz ve sakatlamadan korumanın yollarını arayan kadınların, toplumun, babaların sesidir.
Kuğu: En son şiir koleksiyonunuz, Hikaye Anlatıcısının Dönüşü, düşmanca alanlarda kadın düşmanlığını ve kadınların hayatta kalmasını ve iyileşmesini araştırıyor. Okuyucuların ondan ne almasını istiyorsunuz?
OPA: Hikaye Anlatıcısının Dönüşü Jamaika’ya bir aşk hikayesi, geri dönebilmenin şükran kitabı. Tüm geri dönenler ve geri dönmek isteyip de dönemeyeceklerini hisseden herkes için. Jamaika’nın güvensiz olduğunu ve kadın düşmanlığının yaygın olduğunu iddia ederken, aynı zamanda Jamaika’da hala güvenli cennetler ve güzel harika insanların var olduğunu da ortaya koyuyor.
Okuyucuların bu kitaptan, düşmanlığın ortasında bir kefaret olduğunu ve hepimizin oynayacağı bir rol olduğunu gerçekten anlamalarını istiyorum. Koleksiyon, görünüşteki kaos ve düşmanlığın ortasında bile fırsat, neşe ve huzurun olduğunu anlamak için uzakta olan ve geri dönen ve geri dönmek isteyip geri dönemeyenlere gerçekten bir saygı duruşu niteliğindedir.
Kuğu: Tüm sanatçılar aktivist olamaz, ancak herkesin GBV’yi sona erdirmek için mücadeleye katılabileceği bazı yollar nelerdir?
OPA: Cinsiyete dayalı şiddetin ve genel olarak şiddetin Jamaika’da ve başka herhangi bir yerde değişmesi için herkesin rolünü yapması gerekiyor. Benim yaptığım gibi bir aktivist olmak, yürüyüşlere çıkmak ve diğer bilinçli protesto eylemlerini gerçekleştirmek zorunda değilsiniz ve bunu haftalık göreviniz yapmak zorunda değilsiniz, ancak kişisel bir birey üzerinde yapabileceğiniz çok şey var. seviye.
Toplumunuzda gördüğünüz bazı hastalıklar ve bireyler olarak her birimizin bu hastalıkları ortadan kaldırmak ve ele almak için neler yapabileceği hakkında anlamlı sohbetler yaparak başlayın. Neredeyse herkes GBV’yi görmüş, duymuş ve/veya tanık olmuştur. Afrika mottosunu benimsemeliyiz: “Herkes birine öğretir.” Bireysel düzeyde başlayın, birbirinizle konuşun, arkadaşlarınız ve meslektaşlarınızla barışçıl davranın ve ne zaman adaletsizlik veya yanlış gördüğünüzde cesur olun ve buna karşı çıkın; görmezden gelmeyin veya yokmuş gibi davranmayın. Yani, bize düşen bu – tanık olun, konuşun, ne zaman ve nerede yapabileceğiniz bir kurbana yardım edin.
© Inter Press Service (2023) — Tüm Hakları SaklıdırOrijinal kaynak: Inter Press Service