1996 başkanlık kampanyası yaklaştığında, Bill Clinton ikinci bir dönem kazanmak için çetin bir mücadele ile karşı karşıya kaldı. En büyük yasama önerisi, kapsamlı bir sağlık yasası tasarısı başarısız olmuştu. Partisi, Temsilciler Meclisi’ni ateşli bir muhafazakar olan Newt Gingrich liderliğindeki Cumhuriyetçilere kaptırmıştı. Clinton’ın anket puanları düşüyordu.
Bu yüzden o tutturdu merkeze doğru. GOP’un Medicare harcamalarını kısma planları üzerine Gingrich ile durma noktasına geldi. Ebeveynlerin çocuklarının televizyonda ne izlediklerini kontrol etmelerine yardımcı olan bir cihaz olan V-chip gibi mütevazı ama popüler önerileri savundu. Ve seçim gününde, Cumhuriyetçi aday Bob Dole’u %8’lik büyük bir farkla mağlup etti.
2012’de Barack Obama’nın ikinci dönem seçim kampanyası da sıkıntılı başladı. Seçmenler, ekonominin Büyük Durgunluktan çok yavaş kurtulmasından memnun değildi. Başkanın alaycı bir şekilde “Obamacare” olarak adlandırılan sağlık yasası pek popüler değildi. Meclis, radikal çay partisi üyelerinin büyük bütçe kesintileri talep etmesiyle yeniden Cumhuriyetçilerin eline geçti.
Obama, vergiler ve harcamalar konusunda iki partili bir anlaşma yapmaya çalıştı. Ancak bu çaba çöktüğünde, kesinti talep ettiği için GOP’a saldırarak saldırıya geçti. Sağlık harcamaları. Seçim günü Mitt Romney’i %4 oranında mağlup etti.
Şimdi, 2024 başkanlık kampanyasının şafağında, tarih tam olarak tekerrür etmiyor ama kafiyeli.
Joe Biden ekonomik toparlanmaya başkanlık ediyor, ancak seçmenler artan maliyetler nedeniyle ona itibar edemeyecek kadar sıkıştı.
Onun onay derecesi, Yakın tarihli bir anket ortalamasında %43, yeniden seçilme kampanyaları başladığında Clinton veya Obama’nınkinden bile daha düşük.
Biden, borç tavanını bir krize zorlayarak ilk iki yılındaki yasama başarılarını geri almak isteyen hırçın bir Cumhuriyet Meclisi çoğunluğuyla karşı karşıya.
Nostalji ile pratik siyaseti birleştiren bir kumar olan Clinton ve Obama için işe yarayan stratejileri ödünç alması şaşırtıcı değil.
O sahip Cumhuriyetçilere saldırdı Kongre’nin programları birkaç yılda bir yenilemesini zorunlu kılarak Sosyal Güvenlik ve Medicare’i “sonlandırmayı” teklif ettiği için.
Geçen hafta Maryland’deki bir sendika salonunda “Social Security veya Medicare’den kurtulmaya çalışan olursa, bunu veto edeceğim” dedi.
Bu eski moda korku tellallığıydı. Cumhuriyetçiler bu popüler programların kaldırılmasını önermiyorlar.
Ancak Biden bir konuda haklıydı: Senato Cumhuriyetçi kampanya komitesi başkanı da dahil olmak üzere birkaç GOP milletvekili, bir gün batımı kuralı için hararetle tartışmıştı. Biden’ın saldırıları eve vurduktan sonra bu fikirden vazgeçtiler.
Bu arada Biden, Ticketmaster hizmet ücretleri ve otel tatil yeri ücretleri gibi “önemsiz ücretlere” yönelik kısıtlamalar getiren bir yasa da dahil olmak üzere mütevazı, tüketici dostu önlemlerin bir listesini önererek başka bir Clinton hamlesini taklit etti.
Eleştirmenler, bu tür fikirleri küçük bir top olarak alaya alıyorlar – bir başkanın haysiyetinin altında küçük önlemler. Ancak genellikle çılgınca popüler oldukları ortaya çıkıyor.
Clinton 1996’da aday olduğunda, en popüler eylemlerinden ikisi, işçilere 12 güne kadar ücretsiz izin garantisi veren Aile ve Tıbbi İzin Yasası ve V-çip idi.
Biden, Kongre’nin geçen yıl kabul ettiği yasa kar fırtınasında Medicare kullanıcıları için bu tür iki tüketici dostu önlem kazandı: insülin fiyatına 35 dolarlık bir üst sınır ve ilaç harcamalarına 2.000 dolarlık bir üst sınır. Cumhuriyetçiler tehlikede olanlarla uğraşacaklar.
Başkan, kablo ve internet sağlayıcılarının gereksiz ücretleri tüketicilerin faturalarına yapıştırmasını durdurursa, yeniden seçime gidebilir. Ve eğer Cumhuriyetçiler bu fikre karşı çıkarsa, bu Biden’a üzerinde kampanya yürüteceği başka bir mesele daha verecektir.
Meclis’e komuta eden kavgacı bir Cumhuriyetçi çoğunluk ile, iddialı iki partili yasama şansı hemen hemen buharlaştı.
Ekonomi köşe yazarı Josh Barro bu ayın başlarında “Tesis ücretleri az olsa da, bu küçük top gerektiren bir zamandır” diye yazmıştı.
Nostaljiye bir kez daha dalmak: Biden, seçmenlerden Obama’nın 2012’de kullandığı bir ifadeyle “işi bitirmesine” izin vermelerini istiyor. Bu, aday olmayı planladığının bir başka işareti.
Öte yandan, dört yıl önce cumhurbaşkanlığına aday olduğunda Biden’ın ana temalarından biri nostaljiydi. Seçmenlere normale, Trump öncesi dönemin daha sessiz, daha az yıkıcı siyasetine dönüş sözü verdi.
80 yaşındaki bir başkanın siyasette hayatının derslerini alması şaşırtıcı olmamalı. Hem Senato’daki beşinci dönemi için yarıştığı 1996’daki Clinton yeniden seçim kampanyasında hem de Biden’ın başkan yardımcısı olduğu 2012’deki Obama kampanyasında en ön sırada yer aldı.
Bu, içinde bulunduğu bir durum olabilir. Biden’ın yaşı bir handikap değildir; dürüstçe nostaljisiyle gelir.
Ayrıca bu taktikler 1996’da Clinton’da ve 2012’de Obama’da işe yaradı. Bir daha işe yaramayacaklarını kim söyleyebilir?