Rusya’nın otoriter cumhurbaşkanı Vladimir Putin, 20. yüzyılın en büyük trajedisi olduğunu söylediği Sovyetler Birliği’nin çöküşünden bu yana en kötü haftasını yeni atlatmış olabilir.
Bir zamanlar Rusya’nın en iyilerinden biri olarak kabul edilen bir tank kuvveti de dahil olmak üzere övündüğü ordusu, Ukrayna’nın doğusundaki bir Ukrayna saldırısı karşısında çöktü. Yerel sakinlere göre bazı Rus askerleri üniformalarını attıktan ve evlerinden çaldıkları sivil kıyafetleri giydikten sonra kaçtı.
Ukrayna’nın güneyinde, stratejik Kherson şehrini savunan Rus birlikleri, sürekli Ukrayna saldırılarına karşı mevzilerini korumak için mücadele etti.
Putin, kulağa en önemli müttefiki olan Çin Devlet Başkanı Xi Jinping’den kulağa zor gibi gelen bir soruyla karşı karşıya kaldı.
Özbekistan’ın Orta Asya kenti Semerkant’ta düzenlenen bir zirve toplantısında Xi’ye, Ukrayna hakkındaki “sorularınızı ve endişelerinizi anlıyoruz” dedi.
Putin, Şubat ayında ordusuna Ukrayna’yı işgal etmesini emrettiğinde, Sovyetler Birliği’nin çekirdeğini yeniden bir araya getirmek için tarihi bir fırsat gördü ve hızlı bir zafer öngördü.
Bu plan, Batı askeri yardımı ve ABD istihbaratıyla desteklenen Ukrayna, Rusya’nın başkenti Kiev’i ele geçirme girişimini durdurduğunda başarısız oldu.
Şimdi Putin’in Doğu ve Güney Ukrayna’nın fethi olan B Planı da başarısızlığın eşiğinde.
Bazı amigo kızlar, Ukrayna’nın doğudaki önemli bir demiryolu kavşağı olan İzyum’daki zaferini savaşın dönüm noktası olarak selamladı. Bu erken. Rusya, Ukrayna topraklarının yaklaşık beşte birini elinde tutuyor ve kalitesi belirsiz olsa da konuşlandırabileceği daha fazla askeri var.
ABD’nin eski Rusya büyükelçisi Alexander Vershbow geçen hafta bana “Öforiye rağmen, bu henüz bitmedi” dedi. “Putin açıkça komutanlarının başarısız olmasına öfkeli… ama bu pes edeceği anlamına gelmiyor. Hala birçok yönden tırmanabilir. ”
Peki şimdi Putin’den ne bekleyebiliriz? Vershbow bir tahmin sundu.
Putin teslim olmayacak; bu onun egemenliğinin sonu anlamına gelirdi.
Muhtemelen Rusya’nın Ukrayna’daki sivillere verdiği ölüm ve yıkımı yoğunlaştıracak.
Putin’in kariyeri, daha zayıf rakiplere karşı yürütülen savaşlardaki başarısıyla damgalandı. Müslüman ayrılıkçıları bastırmak için vahşi bir savaşta Rusya’nın Çeçenya cumhuriyetinin başkenti Grozni’nin kış ortasında kuşatılmasını emrederek 1999’da iktidara geldi. 2008’de orduyu komşu Gürcistan’a gönderdi; 2014’te doğu Ukrayna’ya asker gönderdi ve Kırım yarımadasını ilhak etti.
Bu savaşlarda, kuvvetleri genellikle kasıtlı bir taktik olarak sivillere kayıplar verdirdi.
Ukrayna’daki yaklaşımı da aynı kalıba uyuyor. Sadece iyi yönetilen, iyi eğitimli ve iyi donanımlı bir rakibe karşı pek işe yaramadı.
Vershbow, “Vahşetin daha da tırmandığını göreceğiz” dedi. “Zaten sivil altyapıyı ağır bombalamaya başladılar. … Bazı [Russian] Yetkililer, milyonlarca Ukraynalıyı ülke dışına sürmek istediklerini söylüyorlar.”
Putin’in amacının, “bunu bir yıpratma savaşına dönüştürmek… ve zamanla savaş yorgunluğunun Ukraynalıları bırakmaya iteceğini ummak” olduğunu söyledi.
Bunu başarmak için, Putin’in şahin destekçilerinden bazıları, orduyu yenilemek için bir taslak ve resmi bir savaş ilanı anlamına gelen tam bir seferberlik talep etti.
Ancak Putin’in yardımcıları, zorunlu askerliğin dikkate alınmadığını söyledi.
Hükümet, Ruslara bunun sınırlı bir “özel askeri operasyon” olduğu konusunda güvence vermeye devam etti ve hatta bunu bir “savaş” olarak tanımlamayı yasakladı.
Vershbow, “Hala umutsuzca toplu seferberlikten kaçınmaya çalışıyor” dedi. “Bir taslak, protestocuları Moskova’da sokaklara gönderir. O zaman bile, yeni birliklerin eğitilmesi aylar ve aylar alır.”
Bir savunma düşünce kuruluşu olan CNA’da Rusya uzmanı olan Michael Kofman, Putin’in mevcut askerlerin kayıt sözleşmelerini uzatarak ve gerekli becerilere sahip yeni gazileri hazırlayarak “kısmi seferberliği” tercih edebileceğini öne sürdü.
Vershbow, “Kısmi seferberlik mümkün, ancak berbat birlikler olabilir” dedi.
Nükleer, kimyasal veya biyolojik silahlara gelince, çoğu askeri ve dış politika uzmanı, Putin’in hayatta kalması doğrudan tehlikede olmadığı sürece bunları kullanma olasılığının düşük olduğunu söylüyor.
Eski Ulusal Güvenlik Konseyi yetkilisi Stephen Sestanovich, “Nükleerler de dahil olmak üzere, tırmanma seçeneklerinin çoğuyla ilgili sorun, Avrupa’yı basitçe birleştirebilmeleri, Putin’i Hitler canavarı olarak gösterebilmeleri ve Ukrayna’ya Batı silah tedarikini hızlandırabilmeleridir” dedi. şimdi Columbia Üniversitesi’nde.
Putin’in diğer umudu, savaşı savaş alanında değil, Moskova’nın Almanya’yı ve Ukrayna’ya silah gönderen diğer tüketici ülkeleri sıkıştırmak için doğal gaz arzını kestiği Batı Avrupa’da kazanmak.
Şimdiye kadar, enerji savaşının şaşırtıcı derecede az etkisi oldu. Yakın tarihli bir anket, Almanların %70’inin artan gaz fiyatlarına rağmen Ukrayna’ya yardımın devam etmesini desteklediğini ortaya koydu. Amerika Birleşik Devletleri’nde, Gallup Anketi benzer bir destek seviyesi buldu, %76.
Ancak asıl test, evleri ısıtmak için gaz ihtiyacının artacağı bu kış gelecek.
Her iki cephede de Putin, savaşmayanlara acı çektirmenin kendisine zafer kazandıracağını umuyor. Rusların Ukraynalılardan daha iyi savaşçı olduklarına ve kışın Avrupalılar veya Amerikalılardan daha dirençli olduklarına inanıyor. Batı için zorluk, onun yanıldığını kanıtlamaktır.