Son zamanlarda üç tartışma hakkında düşünüyorum. Ocak 2016’da gerçekleşen ilkinde, iki Harvard öğrencisi, Fanele Mashwama ve Bo Seo, “dünyanın yoksullarının tam Marksist devrimi sürdürmede haklı çıkacağını” öne sürdüler. İkincisinde, aynı yılın Ekim ayında, Hillary Clinton ve Donald Trump, hangisinin Amerika Birleşik Devletleri’nin bir sonraki başkanı olması gerektiğini tartıştı. Üçüncü bölümde, yazar David McRaney, üzerinde yaşadığımız gezegenin şeklini, dünyanın düz olduğunu iddia eden popüler YouTube videolarıyla tanınan Mark Sargent ile tartıştı.
Her üç konu hakkında da kendi görüşlerim var, ancak burada ilgimi çeken içerikten çok biçim. Biriyle tartışmak ne demek? Farklı tartışma tarzları hangi amaçlara hizmet eder? Ve hepsinden önemlisi, başka birini fikrini değiştirmeye ikna etmeyi umuyorsanız, bunu nasıl yapmalısınız?
Mashwama ve Seo resmi bir yarışmada, dünya şampiyonasında tartışıyorlardı. Kazandılar, ama kimseyi Marksist bir devrimin haklı olduğuna inandırdıkları için değil. (Kendilerini buna bile ikna etmediklerinden şüpheleniyorum.) Bir artistik patinaj yarışmasını kazandığınıza çok benzer bir şekilde bir münazara yarışmasını kazanıyorsunuz: Yargıçları üstün bir performans gösterdiğinize, yerleşik standartlar ve kurallara göre yargıladığınıza ikna ederek. .
Clinton-Trump tartışmasının da kuralları vardı ama aynı türden değildi. Trump bu kuralları muhtemelen Clinton’dan daha fazla çiğnedi, ancak moderatörler Anderson Cooper ve Martha Raddatz, Trump’ın diskalifiye edildiğini ve bu nedenle Clinton’un başkan adayı olduğunu ilan etseydi, herkes Cooper ve Raddatz’ın aklını yitirdiği sonucuna varırdı. Siyasette, tartışma kuralları çiğnenmek için vardır ve genellikle hesaplanmış etki için kasıtlı olarak çiğnenir.
McRaney’nin düz Dünyalı Sargent ile yaptığı tartışma yine farklıydı. McRaney, Dünya’nın neredeyse küresel olduğuna dair kanıt veya argüman sunmadı, seyirciyi ona karşı döndürme umuduyla Sargent ile alay etmedi. Bunun yerine, büyük ölçüde sözü Sargent’a verdi, nedenlerini açıklamasını istedi ve Sargent’ı kanıtların fikirlerini destekleyip desteklemediği konusunda daha fazla düşünmeye davet etti. Bir anlaşmazlığın nasıl görünebileceğine dair kökten farklı bir görüştü.
Peki McRaney ne yapmaya çalışıyordu? Yeni kitabı, Nasıl Zihinler Değişir, bazı dünya görüşlerinin neden bu kadar inatla mantığa karşı bağışık göründüğünü ve insanların doğru koşullarda neden yine de fikirlerini değiştireceklerini araştırıyor. McRaney, çoğu insanın sosyal ipuçlarına dayanarak inandıklarına inandığını ve bunun sosyal primatlar için makul bir yol olduğunu öne sürüyor.
Bu kabileciliğin bir sonucu, herhangi bir şeye inanmamızın nedenlerinden herhangi birini nadiren ayrıntılı olarak incelememizdir. Prensip olarak, bu sorun Bo Seo’nun Good Arguments (ABD) / The Art of Disagreeing Well (Birleşik Krallık) kitabında savunduğu türden mantıklı, iyi niyetli tartışmalarla çözülmelidir. Uygulamada, çoğu insan inançlarının yetenekli bir tartışmacı tarafından yıkılmasına iyi tepki göstermez. Ne kadar medeni olursa olsun, cepheden bir saldırı gibi geliyor ve bilişsel asma köprü hızla yükseliyor.
Bu nedenle, McRaney’nin, bazen dikkat çekici konuşmaları tetikleyen “sokak epistemolojisi” ve “derin araştırma” gibi konuşma tekniklerinden ilham alan yumuşak yumuşak yaklaşımı.
McRaney, eşcinsel evlilik yasal olmadan önce Kaliforniya’da yapılan derin bir araştırma röportajını anlatıyor. Eşit evlilik hakları savunucusunun yetmiş yaşında bir beyefendinin kapısını çalıp sohbete başlamasıyla başlar. İlk başta, adam şüpheci. “Eşcinsel topluluğu” daha fazla hak talep etmek için böyle bir kargaşa yaratıyor, diyor, ancak tüm bunlar olmadan ülkenin yeterince sorunu var.
Ama onlar konuşurken, reklamcı adama kendi evliliğini sorar. 43 yıldır evli, diyor adam. Karısı 11 yıl önce öldü. Asla üstesinden gelemeyecek. Danışman, adam karısından, onu ne kadar özlediğinden ve nasıl öldüğünden bahsederken dinler. Birlikte çok mutluydular. Ve sonra, istemsizce, “Bu geylerin de mutlu olmasını isterim” diyor.
Derin araştırma görüşmeleri sırasında, diyor McRaney, insanlar “kendilerini yeni bir pozisyona o kadar yumuşak bir şekilde soktular ki, fikirlerinin tersine döndüğünü göremediler”.
Her zaman değil tabii. McRaney’nin Sargent ile konuşması dostça ve düşünceliydi, ancak Sargent’ı düz Dünyacılığı reddetmeye teşvik etmede, Papa’yı Katolikliği reddetmeye teşvik etmede elde edeceği başarıdan daha fazla başarılı olamadı. Peki McRaney başarısız oldu mu? Belki. Ancak konuşma karşılıklı saygıyla sona erdi; Kapı, McRaney’in tekrar denemesi için açıktı. Birçok anlaşmazlığın daha da kötüye gittiğini gördüm.
Tartışma, Seo’nun çalışmasını istediği şekilde çalışması gerektiğini düşünüyor. Tartışma ideallerine olan sevgisini paylaşıyorum: mantık, sıra alma, konuşmanın yanı sıra dinleme, şiddete başvurmama. Pratikte genellikle işe yarayacağı konusunda iyimser değilim. Belki de derin sorun, resmi tartışmanın profesyonel güreş gibi bir performans olmasıdır. İzleyiciler bir taraf seçer ve gösterinin tadını çıkarır.
Ancak insanlar genellikle bir gösteriden hoşlandıkları için ya da göz kamaştırıcı bir mantık gösterisinden dolayı fikirlerini değiştirmezler. İnsanlar kendilerini ikna ettikleri için fikirlerini değiştirirler. Uyum sağlamak, dinlemek ve insanları detaylandırmaya davet etmek, bu öz iknanın gerçekleşmesi için bir alan açabilir. Ancak dünya şampiyonu bir münazaracı fikrinizi değiştiremez; bunu sadece sen yapabilirsin.
8 Temmuz 2022’de Financial Times için yazıldı ve ilk kez yayınlandı.
The Data Detective’in ciltsiz kitabı 1 Şubat’ta ABD ve Kanada’da yayınlandı. Başlık başka bir yerde: Dünya Nasıl Toplanır.
Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık’ta Bookshop’ta bir vitrin kurdum. Kitabevi ve Amazon’a bağlantılar, yönlendirme ücretleri oluşturabilir.