Yoğunlaşan ekonomik “ayrışma” retoriği – hatta yeni bir “ayrışma”Soğuk Savaş” – Amerika Birleşik Devletleri ve Çin arasında, küresel ve Doğu Asya ekonomisinin geleceği hakkındaki konuşmanın dayanak noktası haline geldi.
Birleşik Devletler çerçeveler Çin’e yönelik politikasını “stratejik rekabet” olarak görmektedir ve güvenini sınırlamak sanayi tabanını korumak, kritik sektörlerdeki ithalat bağımlılığını azaltmak ve Pekin’in karşılıklı bağımlılığı silahlandırma potansiyelini azaltmak için Çin’e.
Bu arada Çin liderliği iddia ediyor ABD’nin Çin’i “çevrelemeyi, kuşatmayı ve bastırmayı” amaçladığını ve benzer şekilde ABD pazarına ve ABD teknolojilerine olan bağımlılığını azaltmayı amaçladığını, ayrılma şekli.
Bu gelişmeler, özellikle Doğu ve Güneydoğu Asya ekonomileri için zararlı olabilecek küresel ve bölgesel ekonomik düzenin yeniden yapılandırıldığını gösteriyor. Birçok analist ve kural koyucular ticaret bağlarının kırılmasıyla kuşatılmış bölgesel bir ekonomik düzene dikkat çekti, ve ticaret kurallarıbüyük güçlerin münhasır alanlarına dayalı olarak, önemli ekonomik maliyetler Ve kalkınma stratejilerini baltalamak Doğu Asya eyaletlerinin yüzdesi bölgesel imalat üretim ağlarına güveniyor.
Ancak ayrıştırma retoriği, ABD ve Çin’in Doğu Asya’da çok farklı ekonomik roller oynadıkları ve bölgesel ekonomiyi şekillendirmek ve bölgesel siyaseti etkilemek için kullanılabilecek çok farklı ekonomik güç kaynaklarına sahip oldukları gerçeğini maskeliyor. Bu farklılıkların nüanslı bir değerlendirmesi, ekonomik rasyonalite ve Doğu Asyalı komşularının ve ortaklarının refahı Çin ve ABD hesaplamalarında bir faktör olmaya devam ettiği sürece ayrışmanın potansiyel derinliğinin sınırlı olduğunu gösteriyor. Her iki büyük güç de Doğu Asya ekonomileri için kilit ortaklar olarak kalmalıdır.
Çin, Doğu Asya üretim ağlarında kilit bir merkez olmaya ve ABD müttefikleri ve ortakları için bile giderek daha önemli bir katma değer kaynağı olmaya devam ettiğinden, Çin’den acil ve kesin bir ayrışma pek olası görünmüyor.
Çin’in rolünü ölçmenin bir yolu, “ticarette “merhamet”, bölgenin belirli bir ekonomiye olan ticaret bağımlılığının nispi payını temsil eder. Bu önlem, Çin’in 2008 mali krizi sırasında Güneydoğu Asya Uluslar Birliği (ASEAN) ve Kuzeydoğu Asya için ana ticaret merkezi olarak Avrupa Birliği ve ABD’yi geride bıraktığını ve Doğu Asya’nın Çin ticaretine bağımlılığının derinleşmeye devam ettiğini gösteriyor. o zamandan beri.
Benzer şekilde önemli bir hikaye, Çin’in bölgesel üretim ağlarındaki yükselişi, özellikle de Çin’in katma değerinin payının arttığı elektronik imalatında ve Çin’in üretim ağlarındaki konumunun artmasıdır. ilerleyen. Çinli parçalar ve bileşenler olmadan elektronik ürünler üretmek giderek daha gerçekçi olmaktan çıkıyor.
Bu, Güneydoğu Asya ekonomilerinin daha güvenilir Çin girdileri ve bunların gelişimi için ticaret bağları hakkında. Pek çok Güneydoğu Asya fabrikası, bileşenleri Çinli tedarikçilerden tedarik ediyor ve Çin’de bulunan fabrikalara kendi bileşenlerini ve ürünlerini tedarik ediyor.
Aynı zamanda Çin’in bölgesel üretimdeki önemi de abartılmamalıdır. Çinli tedarikçiler hala değer zincirlerinde sözde geri konumda yer alırken, Amerika Birleşik Devletleri, Japonya, Güney Kore ve Tayvan ileri konumlarda yer alıyor.
İleriye dönük bir konum, bu ekonomilerin diğer ülkelerin üretiminde kullanılan parçaları, bileşenleri ve teknolojiyi üretip ihraç etmesi ve ardından yeniden ihraç etmesi anlamına gelir – aslında, genellikle Amerika Birleşik Devletleri veya Avrupa’ya geri. Geri bir konum, söz konusu ülkenin ihraç edilen malları üretmek için ithal parçalar, bileşenler ve teknolojiler kullandığı anlamına gelir. Bu nedenle, Çin ve çoğu ASEAN ekonomisi, ihracatları için gelişmiş ülkelerden gelen girdilere bağımlı olmaya devam ediyor.
Bölgesel ekonomilerin açıklanmış karşılaştırmalı üstünlükleri değerlendirilirken de durum benzer şekilde nüanslıdır. Açıkça, bu dizin bir ülkenin belirli ürünlerin ihracatında ağırlığının üzerinde yumruk atıp atmadığını gösterir. CHELEM’den ihraç edilen ürünlerin karmaşıklığına göre ayrıştırılan veriler veri tabanı Fransız CEPII uluslararası ekonomi enstitüsünde düzenlenen toplantı, Doğu Asya’da dikkat çekici bir işbölümünü gösteriyor. Çin’in düşük teknolojili imalattaki avantajı azalırken, yüksek ve orta teknolojili ürünlerdeki avantajı artıyor, bu da çeşitli ürün gelişmişlik seviyeleri arasında rekabetçi olduğu, ancak her ikisinde de aşırı derecede rekabetçi olmadığı anlamına geliyor.
Bu arada ASEAN, yüksek teknolojili ve düşük teknolojili ürünlerin ihracatında güçlü. Japonya, “orta” teknolojilerin üst ucunda baskınken, Güney Kore hem orta hem de üst düzey mallarda oldukça rekabetçi. Bu, bölgesel ekonomilerin ihracattaki güçlü ve zayıf yönlerinin dengeli ve oldukça tamamlayıcı olduğu anlamına gelir.
Amerika Birleşik Devletleri Kilit Bir Pazar ve Finansör Olmaya Devam Ediyor
Mali güç, Çin’in yükselişinin çok fazla ilgi topladığı bir alandır, ancak bu ilginin bir kısmı yersizdir. Çin gelişmekte olan dünyanın en büyük yetkilisi olmasına rağmen alacaklıve politika bankaları ve geliştiricileri, Güneydoğu Asya ve ötesindeki altyapı gelişiminde giderek daha önemli bir rol oynuyor; ABD, Avrupa Birliği ve Japonya’dan özel şirketler, reel ekonomide daha önemli yatırımcılar olmaya devam ediyor.
ABD, son yıllarda açık ara en büyük doğrudan yabancı yatırım (DYY) kaynağı olmaya devam etti ve sonuç olarak ABD’de kayıtlı firmalar, Güneydoğu Asya’daki en büyük DYY stokuna sahip ülkeler olmaya devam ediyor. ASEAN Yatırım Raporu. Benzer şekilde, ASEAN’dan yatırım sermayesi çıkışları için ABD, AB ve Japonya en önemli varış noktalarıdır. Çin’deki finansal serbestleşmenin yavaş hızı ve siyasi kısıtlamaları göz önüne alındığında, bu kalıpların orta vadede önemli ölçüde değişmesi pek olası değildir.
DYY girişi bir anahtar belirleyici Bir ülkenin uluslararası üretim ağlarına katılımı. Diğer bir deyişle, Doğu Asya’daki Çin merkezli değer zincirleri Amerikan, Avrupa, Japon ve giderek Güney Kore ve Tayvan sermayesi ve teknolojisi tarafından bir arada tutulmaktadır.
Doğu Asya ekonomilerinin ticarete ve üretime dayalı kalkınma stratejilerinin daha da önemli bir bileşeni, ihracatları için büyük pazarlara erişimdir. ASEAN’a göre istatistik yıllığıASEAN’ın Çin ile ticareti 2021’de 669 milyar dolara ulaşırken, bu rakam ABD için sadece 364 milyar dolardı. ASEAN ticaretinde Çin’in payı yüzde 20 iken, ABD’nin payı sadece yüzde 11’di. Bununla birlikte, ASEAN ülkeleri ABD ile 146 milyar dolar fazla verdi ve Çin ile 107 milyar dolar açık verdi.
Ancak ABD ve Çin pazarlarının önemi arasındaki fark bu kadar büyük değil. Ham ticaret verileri, Doğu Asya ticaretinin üretim merkezli doğasının, bölgesel ticaret değerlerini şişiren ve nihai ürünlerin nerede tüketildiğini belirsizleştiren, bölgesel ekonomiler arasında birçok parça ve bileşen ileri geri işlemine yol açtığını dikkate almamaktadır.
Pazar erişiminin daha anlamlı bir ölçüsü, belirli bir ekonominin katma değerinin ne kadarının Çin’de veya Amerika Birleşik Devletleri’nde tüketildiğidir; bu, Doğu Asya ülkelerinin ihracatına yönelik talebin nihai olarak nerede olduğunu yansıtır. OECD’nin Katma Değer Ticareti veritabanına göre, ASEAN’a yönelik nihai talepte somutlaşan katma değer dengesi, mevcut olan son yıl (2018) için Çin ile 14 milyar $ ve ABD ile 56 milyar $ fazlaydı. Güney Kore, denge halinde, Çin’in nihai talebine ABD’den çok daha fazla bağımlı olan, bölgedeki tek önemli ekonomidir.
Bu nedenle, ASEAN’ın Çin ile ticaret açığı gibi görünmesine rağmen, Çin’in talebine daha fazla bağımlı hale geliyor. Öte yandan, ABD pazarı hala Çin’inkinden çok daha büyük. Payı özel Tüketim Gayri Safi Yurtiçi Hasıla’ya göre Çin’de yüzde 38 ve Amerika Birleşik Devletleri’nde yüzde 68’dir. ABD’nin imalat ithalatına bağımlılığını sınırlamayı amaçlayan son politikaları ve iç talebi desteklemeye çalışan Çin politikaları karşısında bile, ABD’nin pazar gücü emsalsiz olmaya devam ediyor.
Ayrılmanın Sınırları
ABD ve Çin’in Doğu Asya ekonomik sisteminde oynadıkları bu farklı roller, yerel ekonomilerinin farklı temellerinin bir sonucudur. Çin, son birkaç on yılda üretim ve yatırıma dayalı bir büyüme modeli izlerken, Amerika Birleşik Devletleri, yüksek tüketim ve küresel mali düzendeki merkezi konumu ile sürdürülen, post-endüstriyel, büyük ölçüde finansallaşmış bir ekonomidir. Bu temelleri şekillendirmek, ticaret politikalarını tek taraflı olarak değiştirmekten daha zor olacak.
Bir yandan bu, Çin’i tecrit etme girişimlerinin ekonomik gerçeklerle sınırlı olduğu anlamına geliyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde (ve Avrupa’da) “dost-kıyı”, “yakın-kıyı” ve yeni keşfedilen sanayi politikaları pekala ABD ithalatının çeşitlendirilmesine yol açabilir, ithalata bağımlılıkla bağlantılı olarak algılanan ulusal güvenlik risklerini azaltabilir ve ASEAN’a ekonomik faydalar sağlayabilir. bazı imalat faaliyetlerini Çin’den Güneydoğu Asya’ya kaydırarak. Bununla birlikte, bu politikaların orta vadede Çin’in bölgesel ticaret ve üretim ağlarındaki merkezi konumuna temelden meydan okuması pek olası değildir. Apple’ınki gibi mücadeleler iPhone şovunun üretimini çeşitlendirmede, Çin merkezli üretim ağlarının diğer ülkelerde çoğaltılması kolay değil, çünkü Çinli lojistik ve tedarikçiler önemli avantajlara sahip.
Öte yandan, Çin, bölge ekonomileri için bir pazar ve finansal sermaye kaynağı olarak şüphesiz daha önemli hale gelirken, ABD ve gelişmiş müttefikleri, Çin de dahil olmak üzere bölge için kilit talep, sermaye ve teknoloji sağlayıcıları olmaya devam ediyor. . Bölgesel Kapsamlı Ekonomik Ortaklık (RCEP) ve Trans-Pasifik Ortaklığı için Kapsamlı ve Aşamalı Anlaşma (CPTPP) aracılığıyla bölgesel entegrasyonu ikiye katlamak, ABD pazarındaki potansiyel kaybın maliyetlerini hafifletebilir, ancak bu çerçeveler yalnızca şu durumlarda bir alternatif sağlayabilir: ayrıca daha fazla talep ve sermaye sağlarlar.
Aynı zamanda, ABD’nin Çin’e karşı güvenlik çıkarları, yalnızca bölgesel müttefikleri ve ortakları ile garanti edilebilir – kesin bir ayrışma durumunda, sınırlı çıkarlar karşısında bile ciddi ekonomik kayıplar yaşayacak olan ülkeler. -İskele sağlayacaktır. bölgesel liderler olarak işaret etmekDoğu Asya ile meşgul olmak için her iki büyük güce ihtiyaçları var ve ekonomik gerçekler, bunu yapmaları halinde iyi yapacaklarını gösteriyor.