Eğitim Politikasında Mühim Bir Ders: Termitlerle Barışmazsınız

Geçen yüzyılın büyük bir bölümünde, “ilericiler” ülkenin eğitim sistemini her düzeyde ele geçirdiler. Herhangi bir öğretmeni, profesörü yada yöneticiyi seçin ve liberal (kelimenin tam anlamıyla) toplumumuzu uygun şekilde düzenlenmiş bir vizyonla değiştirmeye yönelik Solcu projeye tamamen bağlı olma şansı yüksektir. Solcular, eğitimi denetim ederek, öğrencilerine tercih ettikleri fikirleri (kolektivizm, eşitlikçilik ve otoritenin kabulü dahil) aşılarken, hem de onlara karşı işleyen fikirleri (bireycilik, otoriteye karşı şüphecilik ve kendiliğinden oluşan düzene inanç benzer biçimde) bastırırlar. özgürlüğün).

Bu projenin muhteşem başarısı sebebiyle, okul ve kolej müfredatı Batı medeniyetine düşmanlıkla doludur. Öğretmenler, başarısız pedagojik kavramları teşvik ederken hem de uzaktan tutucu yada özgürlükçü olan her şeyi şeytanlaştıran “eğitim okullarında” eğitilirler. Ezici bir halde, devlet eğitim bürokrasilerinde çalışan insanoğlu sol ideolojiye batmış durumda. Öğrencilerin okumayı, yazmayı ve matematik yapmayı ne kadar iyi öğrendiğiyle oldukça daha azca ilgilenirler, onları evcil amaçları için gayretli savunuculara dönüştürmekle ilgilenirler.

Ve öğrenciler üniversiteye girdikten sonrasında, “ilerlemecilik” için davul sesleri devam ediyor. Elbet her talebe pes etmez, sadece ağır solcu eğilimin bir çok üstünde büyük tesiri vardır. Bu, 2022’de genç seçmenlerin niçin bu kadar yüksek bir yüzdesinin Demokratları seçtiğini ve niçin bu kadar oldukça kişinin ürkütücü derecede otoriter inançlara haiz bulunduğunu açıklamaya destek oluyor.

Bu, sanki birisi tutum ve sıkı emek harcama kanalıyla güzel bir ev inşa etmiş, sadece vakfı termitlerin salgın ettiğini farklıymış gibidir. Devamlı olarak ahşabı çiğniyorlar, zayıflatıyorlar. Durmayacaklar. Yaptıkları şey bu.

Bunu gündeme getirdim zira iki komşu eyalet, Florida ve Georgia, Solcu eğitim kontrolünün “karanlık” sorunuyla iyi mi ve iyi mi başa çıkılacağını gösteriyor.

için yazmak Ulusal İnceleme, Stanley Kurtz burada, Florida valisi Ron DeSantis’in kendi eyaletindeki solcu eğitim aparatçılarını alıp onları yenme hevesiyle Georgia valisi Brian Kemp’in kendi eyaletinde öğrencilere iyi mi eğitim verileceği üstündeki kontrolünü sürdürmesine izin verme biçimini karşılaştırıyor.

İlk olarak, DeSantis, Obama yıllarında oldukça şiddetle zorluk çeken “Ortak Çekirdek” standartlarının muhteşem bir halde değiştirilmesini teşvik etti. Bu niçin mühim? Kurtz’un açıklaması şu şekilde:

Florida’nın yeni İngilizce standartlarıyla ilgili mükemmel olan şey, klasik edebiyatı müfredattaki hak etmiş olduğu yere geri getirme şeklidir. Eğitim Solu, temel ‘bilgiyi’ (Shakespeare yada Austen benzer biçimde yazarlar yada klasik dönem yada Rönesans benzer biçimde yazınsal dönemler hakkında) ‘beceriler’e odaklanmak adına bir kenara atmak istiyor. Buradaki yanılgı, data ve becerilerin birbirinden ayrılabileceğidir. Uygulamada, becerilere odaklanmak, Batı edebiyatının büyük eserlerini çöpe atmak için bir bahane olarak hizmet ediyor. Görünüşte mülayim ve apolitik ‘beceriler’ jargonu, sınıfa solcu siyaseti enjekte etmek için manipüle ediliyor.

Florida’nın yeni standartları hakkında oldukça daha fazlasını buradan okuyabilirsiniz.

Gürcistan’ın ek olarak taslak halinde yeni müfredat standartları vardır. Ne yazık ki edebiyat klasiklerimizi okumaya ağırlık verilmiyor. Bunun yerine Kurtz devam ediyor, “Georgia, öğrencileri toplumsal ve tarihsel etkilerin belirli bir yazarın önyargıları üstündeki etkilerini belirlemeye teşvik ediyor.” Bu modaya uygun solcu yaklaşım, “öğrencileri büyük yazınsal eserleri tarihindeki oldukları için göz ardı etmeye sevk eden sığ bir indirgemecilik geliştirir.” Hatta yazarların eserlerinin gerçek içeriğinden ziyade sözde önyargılarına gore değerlendirilmesi gerektiği şeklindeki solcu zihniyeti de pekiştiriyor.

Cumhuriyetçi bir vali yönetimindeki Georgia, termitlerin daha çok zarar vermesini önleme fırsatına haiz, sadece açıklanamaz bir halde yıkımın devam etmesine izin vermekten memnun görünüyor. Bu American Greatness makalesinde, İngiliz profesörü Mark Bauerlein düdük çalıyor. “Ulusal emelleri olan bir Cumhuriyet valisi, tutucu inanç ve hedeflerden tamamen yoksun bir eğitim yol haritasını niçin üretsin? Onun yönetimi, onlarca senedir devlet okullarına egemen olan ilerici idealleri korumuş olan ve gençlerin oylarını ağırlıklı olarak Demokrat bir bloğa dönüştüren bir pedagojiyi iyi mi buldu?

Georgia standartları, büyük İngiliz ve Amerikan edebiyatına meydana getirilen eski vurguyu geri getirmek yerine, “yakınsak ve ıraksak düşünme” ve atanan eserleri “yapısöküm” hakkında gevezelik ediyor. Solun tam da istediği bu, Batı medeniyetine yönelik devam eden saldırıları için açık bir alan.

Bauerlein, “Woke zorlamasının yaltaklanmalarına direnmek için büyük bir edebiyatın ve büyük bir geleneğin enerjisini hafife almamalıyız. Kimlik siyaseti, ‘Özgüven’i özümsemiş bir gençliğe pek çekici gelmiyor ve Walden, grup dinamiklerinden nefret eden işler. Swift ve Orwell’i okuduğunuzda, köktencilik değişiklik vaatleriyle gelen bir idealistten derhal şüpheleniyorsunuz… Mağduriyet, Booker T. Washington’ın fikirlerine fanatik olan bir zihni memnun etmez. Kölelikten Yukarı.

Bu doğru ve solcu eğitimcilerin (Gürcistan’da ve öteki her yerde) büyük kitapların yerine öğrencilerin gerekseme duyduğunu söyledikleri becerilerle ilgili gevezelikleri koymak istemelerinin sebebi de bu; buna yazarlardaki “önyargı”nın saptanması da dahil. En mühim beceri olan kıymetli bir kitabı okuyabilmek ve anlayabilmektir. (Aslen birçok öğretmenin kendisi okuma ve yazmada pek iyi değildir, sadece bu, eğitim sistemimizin “aşamalı” olarak ele geçirilmesinden meydana gelen başka bir sorundur.)

Devlet eğitim standartlarının Florida çizgisinde gözden geçirilmesi gerekiyor, sadece termitlerden kurtulmak daha derin bir emek harcama gerektiriyor. Eğitim okulları, öğretmenlerimizin büyük çoğunluğu için boru hattıdır. Mesela Georgia’da, Georgia Üniversitesi Eğitim Okulu’nun internet sayfası, “Beyaz Ayrıcalığı ve Irkçılık Karşıtı Dayanışma”ya odaklanması benzer biçimde, görevlilerini ne tür şeylerin harekete geçirdiği mevzusunda mükemmel bir halde data veriyor.

Herhangi bir öğrencinin UGA Eğitim Okulu’nu ideolojik bataklığa sürüklenmeden iyi mi geçebileceğini düşlemek zor. Aynı fikirde olmayan bir talebe, uygun değerlere haiz olmadığı için rahatsız etme edilirdi. Atmosfer, bir Toplumsal Hakkaniyet savunucusu olmadan yalnız bir mevzuyu öğretmeyi öğrenmek isteyen herhangi bir talebe için zehirlidir.

Eğitim okulları, neredeyse aynı şekilde, aşırı sol öğretmenler ve yöneticiler için üreme alanı haline geldi. Reformun ötesindeler, bu yüzden eğitim sistemlerinin daha çok çürümesini durdurmak isteyen seçilmiş yetkililer, eğitim okulu sertifikasyonuna alternatifler bulmak için baskı yapmalıdır.

Tutucu liderler, eğitimin kendini adamış Solcular tarafınca denetim edilmesinden meydana gelen tehlikenin farkına varmalı. Onlarla sulh içinde bir arada yaşama olması imkansız, zira niyetleri gençlerini beyinlerini yıkayarak ulusu kökten dönüştürmektir. Vergiler ve düzenlemeler benzer biçimde mevzular ne kadar mühim olsa da, bunların en mühim (ve en zor) görevi, eğitimin denetimini hakkaten eğitim vermek isteyen insanlara tekrardan kazandırmaktır.