Ekonomiyi Vergilendirmek: Hassas Bir Denge Sağlamak

Zak Goldberg, hukuk ve finansın tüm alanlarında uzmanlığını sunarak tam zamanlı yayın yapan bir yazar olma özlemlerini takip etmeyi seçen Leeds Üniversitesi’nden bir Hukuk ve İşletme Mezunudur.

Yapabilirsiniz Zak’i Twitter’da buradan takip edin.

Bu bir konuk blog gönderisidir*

Vergi ve Ekonomi: Kısa Bir Tarih ve Açıklama

Bu açıdan Trump, iddialı planıyla Cumhuriyetçi selefi Ronald Reagan’ın izinden gidiyor. vergileri tahminen %30 azaltmak üç yıl içinde o zamanlar çığır açan olarak görülüyordu. Regan, cezalandırıcı ve baskıcı bir vergi rejiminin Amerika’daki ekonomik büyümeyi kısıtladığı ve şirket vergilerini kesme kararının, iş harcamalarını güçlendirmek ve fonların ulusal ekonomiye yeniden yatırımını tetiklemek için tasarlandığı görüşündeydi. Bu aynı zamanda hisse senedi piyasalarını yeniden canlandırma, duyarlılığı artırma ve CFD ticareti gibi uygulamaları giderek daha popüler hale getirme avantajlarına da sahip olacaktır.

Reagan’ın Başkan olarak görev süresinin ABD için çalkantılı bir on yılın ardından, yükselen işsizlik seviyeleri ve enflasyonun hükümeti ekonomiyi canlandırmak amacıyla para arzını genişletmeye zorlamasıyla başladığını hatırlamakta fayda var. Reagan, bunu özellikle hükümet harcamaları ve küçük, orta ve büyük ölçekli işletmelerin karşı karşıya olduğu sıkı vergi düzenlemeleri açısından sürdürülemez olarak gördü. Bu nedenle, kamu sektörüne bağımlılığı azaltacak, şirketler için vergileri azaltacak ve başarılı şirketler tarafından yönlendirilen rekabetçi bir ekonomi kuracak bir vergilendirme modeli yaratmaya çalıştı.

Elbette, Regan’ın planı ve üstesinden gelmek için tasarlandıkları zorluklar, ekonomistlerin ve dünya liderlerinin vergi vergilerini belirlerken yüzleşmeleri gereken bariz dengeye dair ipuçları veriyor. Ne de olsa vergilendirme, hükümetin kamu hizmetlerine yatırım yapmak için kullanabileceği bir gelir yaratırken, yüksek gelirlileri ve şirketleri hedeflemek, serveti başarılı bir şekilde (ve umarız adil bir şekilde) dağıtan sosyalist bir altyapı yaratır. Tersine, aşırı vergilendirme, ticari büyümeyi kısıtlayabilir ve zaman içinde istihdam yaratılmasını sınırlayarak potansiyel olarak daha az vergi mükellefi ve daha fazla vatandaşın devlet refahına bağımlı olduğu bir senaryo yaratabilir.

Boom and Bust, İrlanda ve AB

Bu dengeyi sağlamanın zorluğu, zaman içinde tanık olduğumuz ve genellikle işsiz ekonomiler ile büyük şirketlerin ulusal hükümetlerle son derece düşük vergi anlaşmaları müzakere edebildiği ekonomiler arasındaki uçurumu kapatan ekonomik döngülerde yansıtılmaktadır. Bu anlaşmalar aracılığıyla kazanılan gelirin daha sonra iş yaratmak veya ücretleri artırmak için kullanılıp kullanılmadığı önemli bir tartışma konusudur, ancak düşük kurumlar vergisi oranlarının rekabeti artırmaya ve özel sektör harcamalarını artırmaya yardımcı olduğuna şüphe yoktur.

İkincisine bir örnek olarak, Apple’ın İrlanda’da sağlamayı başardığı düzenlemeden başka bir yere bakmamıza gerek yok. 1991’de kabul edilen nispeten belirsiz bir gelir yasasının kabul edilmesinin ardından, Apple kendisini İrlanda’da temel alabildi ve ardından neredeyse ödeme yapmaktan kaçındı. herhangi Avrupa’daki (ve diğer küresel pazarlardaki) kazançları üzerinden alınan vergi. Bu, 2013 yılında, AB ve Brüksel yetkilileri sendika ile Amerikan yetkilileri arasındaki ilişkileri bozarken kendi soruşturmalarını başlatmadan önce bir ABD Kongresi soruşturmasının konusu oldu.

Birleşik Krallık: Ekonomiyi Vergilendirmek Şu Anda Neden Tartışmalı Bir Konuşma Noktası?

Bu tür anlaşmalar Uber gibi devlerle İngiltere, Avrupa ve dünya çapında yaygın hale geldi. İngiltere’deki kolları aracılığıyla neredeyse hiç vergi ödememek işin Bu aynı zamanda bölgede ve özellikle İngiltere’de var olan algılanan dengesizliğin bir göstergesidir, çünkü vatandaşlar yıllarca kemer sıkma politikaları yaşarken, büyük şirketlerin daha da zenginleştiği kabul ediliyor. Bu aşırı koşullar, İşçi Partisi’nin son seçim beyannamesinde ele alındı ​​ve haksız bir vergilendirme politikasının nihayetinde ekonomik yelpazenin her iki ucundaki insanlara nasıl zarar verebileceğinin altını çiziyor.

Bu, son seçimler için önemli bir odak noktası haline geldi; Muhafazakârlar, sürekli bir azaltılmış kamu harcamaları büyüsü yoluyla yedi yıllık kemer sıkma politikalarına başkanlık etti. Bu politika başlangıçta önceki İşçi Partisi hükümetinin aşırı harcamalarına karşı koymak için uygulandı, ancak aynı zamanda Uber gibi büyük şirketlerin vergi yüklerini azaltmalarına, gelişmelerine ve Birleşik Krallık’ta daha yüksek istihdam yaratma seviyelerine katkıda bulunmalarına izin verdi.

Yani bu ekonomi ve vergilendirme politikası son zamanlarda Birleşik Krallık’ta işsizlik oranını gördü. %4,5 ile 43 yılın en düşük seviyesine gerilediazalan hükümet harcamaları ve kamu sektöründe katı maaş tavanlarının uygulanması, Britanya’da büyük bir servet uçurumu yarattı.

Bu, büyük bir endişe kaynağı ve İşçi Partisi lideri Jeremy Corbin’in son seçimlerde popülaritesini artırmak için başarıyla kullandığı bir şey. Kendi vergi teklifleri, Uber ve Apple gibi firmaların sabit bir kurumlar vergisi oranı ödediğini görürken, CEO’lar ve yüksek gelir elde edenler de kendi kişisel vergi bantlarının %50’ye yükseldiğini görecekti. Bu, anında ekonomiye ve kamu sektörüne yeniden yatırılabilecek devasa bir gelir kaynağı yaratacak ve teorik olarak zaman içinde sürdürülebilecek daha dengeli bir finansal ortam oluşturacaktır.

Ancak gerçekte, Corbin’in ahlakı potansiyel olarak kusurludur ve ulusal borcu katlanarak artırabilir. Aynı zamanda, büyük işletmeleri Birleşik Krallık’tan uzaklaştırma, istihdam yaratmayı azaltma ve bu süreçte refah sistemi üzerinde daha büyük bir baskı oluşturma potansiyeline sahiptir. Bu politika aynı zamanda Birleşik Krallık’ın siyasi yelpazesinde sağ ve sol arasındaki farkı vurgularken, iki ekonomik uç arasında geçişin vatandaşlara, iş çevrelerine ve kamu sektörü yetkililerine verebileceği zararı da gözler önüne seriyor..

Son kelime

Gördüğümüz gibi, ekonomiyi vergilendirmek hükümet için zorlu bir uygulama ve toplumun tüm kesimlerini güçlendirmede çok önemli bir rol oynuyor. Tartıştığımız örnekler, ister siyasi önyargılardan kaynaklansın ister mevcut ekonomik ortama doğrudan bir yanıt olsun, aşırı ve dengesiz vergilendirme politikalarının tehlikelerini de vurgulamaktadır. Her iki durumda da, bir demografiyi veya pazarı diğerine tercih eden vergilendirme politikaları, sismik ekonomik değişimler yarattığı ve işletmeler, kamu sektörü veya bireysel haneler üzerinde çok büyük bir baskı oluşturduğu için sürdürülemez.

Nihayetinde, denge ihtiyacı çok önemlidir, aksi halde ekonomik büyüme durgunlaşır veya kamu hizmeti harcamaları azalır. Aynı zamanda dünya çapında oynaklık ve değişken patlama ve düşüş döngüleri yaratan vergi sistemindeki eşitsizliktir. Örneğin, 1970’ler ve 1980’ler boyunca ABD ve İngiltere’de bu tür bir eşitsizliğin felakete yol açtığını gördük. İngiliz ekonomisi şu anda inanılmaz bir baskı altına alınıyor.

Bu, reel ücretler durdukça ve büyük şirketler geliştikçe Birleşik Krallık’ta enflasyonun daha da yükselmesi muhtemel olan Brexit’in etkisini dikkate almıyor. Belki de Başbakan Theresa May’in yakın zamanda yaptığı çağrının sebeplerinden biri de bu. Muhafazakarlar ve İşçi Partisi arasındaki işbirliğive bu, bazıları tarafından alay konusu olsa da, hükümete herkesi teşvik eden dengeli bir vergilendirme politikası oluşturması için benzersiz bir fırsat yaratıyor. Bu aynı zamanda, her bir işletmeyi, hane halkını ve devlet kurumunu tam potansiyelleriyle çalışacak şekilde donatarak İngiltere’nin önündeki zorluklarla başa çıkmasına yardımcı olacaktır.

Bu elbette imkansız bir hayal olabilir ama gelecek ne getirirse getirsin, emin olabileceğimiz bir şey var. Bu, aşırı koşulların daha da aşırı tepkileri tetiklemesidir, bu nedenle, ülkeler sürdürülebilir bir süre boyunca gelişmek istiyorsa, dengeli ve adil bir vergilendirme politikasına ihtiyaç vardır.

*Misafir blog gönderileri, FocusEconomics’in görüşlerini yansıtmayabilir.