“Mevduat sigortası neden var” ve “hükümet neden düzenli olarak bankaların mali hesaplarını inceliyor” gibi konuları tartışırken, benim gibi insanlar genellikle banka tasfiyelerini anlatırlar. Bununla birlikte, örneklerimiz genellikle “Mary Poppins”, “It’s a Wonderful Love” gibi filmlerden veya eski kovboy filmlerinden alınan eski örneklerdir. “Modern” örneğimiz, genellikle Northern Rock bankası 2007’de İngiltere’de yönetiliyor veya Home Savings Bank of Ohio’nun 1985’teki başarısızlığının tetiklediği kaçışlar.
Ama şimdi ve bazılarına göre yıllarca, bu yılın başlarında Silikon Vadisi bankasında meydana gelen banka soygunu örneğine sahibiz. Federal Rezerv az önce yayınladı “Federal Rezerv’in Silikon Vadisi Bankası Denetimi ve Düzenlemesinin İncelenmesi” (Nisan 2023). Rapor hem yararlı hem de tatmin edici değil.
Tatmin edici olmayan kısım, SVB’deki banka hücumunun 9 Mart’ta gerçekleşmiş olmasıdır. Ancak raporda açıkça belirtildiği gibi: “Rapor, SVB’nin 10 Mart 2023’te Kaliforniya Mali Koruma ve Yenilik Departmanı (CDFPI) ve ABD Hazine Bakanlığı, Federal Rezerv Sistemi Yönetim Kurulu (Kurul) ve Federal Mevduat Sigorta Kurumu tarafından 12 Mart 2023 tarihli eylemler.
Bu nedenle, SVB’nin durumunun diğer bankaları nasıl etkilediğini veya SVB’nin İsviçre’deki dev Credit Suisse bankasının kapatılıp UBS tarafından devralınmasına nasıl katkıda bulunduğunu veya SVB’deki kaçışın 9 Mart’ta gerçekte nasıl ortaya çıktığını tartışmak isteyenler– peki, başka bir yere bakmanız veya bir takip raporu beklemeniz gerekiyor. Fed’in tüm banka mevduatlarının, 250.000 $’lık yasal limiti aşan mevduatların bile korunacağını açıklamasının yararlı bir politika adımı mı yoksa aşırı tepki mi olduğunu merak edenler için başka bir yere bakmanız gerekecek.
Kısacası, bu rapor SVB fiyaskosunun gidişatı hakkındadır, ardından gelenlerle değil. Ancak bu sınır içinde ilgi çekici birçok detay var.
Rapor temel hikayeyi anlatıyor. SVB, mevduatın yarısından fazlasının, banka hesabı olan tipik hane halklarından değil, çoğunlukla risk sermayesi tarafından desteklenen küçük yeni şirketlerden geldiği bir bankaydı. Bu şirketler, SVB’de genellikle milyonlarca dolarla ölçülen büyük meblağlar tutuyordu.
SVB bu fonlardan önemli bir pay aldı ve bunları ABD Hazine bonolarına veya yine federal hükümet tarafından garanti edilen ipoteğe dayalı menkul kıymetlere odaklanarak uzun vadeli borçlara yatırdı. Bu tür yatırımlarda, temelde sıfır temerrüt riski vardır. Ancak farklı bir risk daha var: Kendinizi düşük faizli uzun vadeli borçlara kilitlerseniz, faiz oranları yükseldiğinde sorun yaşarsınız. Yüzde 1 faiz ödeyen 100 ABD doları değerinde 10 yıllık bir tahvil aldığınızı varsayalım. Faiz oranları yükseldikten sonra, artık nominal değeri 100 $ olan ve %3 faiz ödeyen 10 yıllık tahviller var. Daha yüksek faiz oranı veren tahviller piyasaya çıktığında, hiç kimse daha önce sadece %1 faiz oranı olan tahviller için aynı parayı ödemek istemeyecektir. Ancak SVB, daha yüksek faiz oranları riskine karşı korunmak için adımlar atmadı.
Genellikle, bir grup mevduat sahibi bir bankadan para çekmek isterse, banka gerekirse elindeki tahvillerin bir kısmını satabilir ve mevduat sahiplerine paralarını verebilir. Ancak tahvillerin değeri düştüğünde, bir grup mevduat sahibi bankadan para çekmek isterse ve banka elindeki düşük faizli tahvilleri satmaya başlarsa, bankanın borcunu ödeyecek kadar parası olmayacaktır. mevduat sahipleri Risk sermayesi destekli bu şirketlerin her birinin SVB’de tuttuğu milyonlarca doları hatırlayın, bu da federal mevduat sigortası tarafından korunan miktarın çok üzerinde. Fonlarını geri çekmenin daha güvenli olabileceği sözü yayıldı ve aceleyle oldu. Raporun belirttiği gibi:
Sigortasız mevduat sahipleri, SVBFG’nin 8 Mart’taki duyurularını, [the firm] mali sıkıntı içindeydi ve 9 Mart’ta SVB’nin toplam 40 milyar doları aşan bir mevduat çıkışı yaşadığı sırada mevduatları çekmeye başladı. SVB’deki bu mevduat akışı, sosyal medya ve SVB’nin mevduatlarını eşi görülmemiş bir hızla koordineli bir şekilde çeken risk sermayesi yatırımcıları ve teknoloji şirketlerinden oluşan yoğun ağı tarafından körüklenmiş gibi görünüyor. 9 Mart akşamı ve 10 Mart sabahına kadar SVB, denetçilere, firmanın 10 Mart günü gün içinde 100 milyar $’ın üzerinde ek çıkış beklediğini bildirdi. çıkışlar. … Bu mevduat çıkışı, ölçek ve kapsam açısından dikkat çekiciydi ve bankanın mevduat tabanının kabaca yüzde 85’ini oluşturuyordu. Karşılaştırıldığında, tahminler, Wachovia’nın 2008’deki başarısızlığının 8 gün boyunca yaklaşık 10 milyar dolarlık çıkış içerdiğini, Washington Mutual’ın 2008’deki başarısızlığının ise 16 gün boyunca 19 milyar doları içerdiğini gösteriyor.
Yine, bu, politika adımlarından çok ne olduğu hakkında bir rapor. Ancak olanların bir kısmı, banka yönetiminin daha yüksek faiz oranları riskini üstlenmemesi ve banka düzenleyicilerinin zamanında müdahale etmemesiydi. Rapor, bu konularda da bazı suçlamalar yapıyor.
Kurumsal yönetim için:
Tüm yönetim kurulu, Silicon Valley Bank’taki riskler hakkında yönetimden yeterli bilgi almadı ve firmanın risklerini etkili bir şekilde yönetmek için yönetimi sorumlu tutmadı. Banka kendi dahili likidite stres testlerinde başarısız oldu ve stres zamanlarında likiditeye erişmek için uygulanabilir planları yoktu. Silikon Vadisi Bankası, faiz oranı risklerini kısa vadeli kârlara odaklanarak ve potansiyel oran düşüşlerinden korunmaya odaklanarak yönetti ve uzun vadeli riskleri ve oranların yükselme riskini yönetmek yerine faiz oranı korumalarını kaldırdı. Her iki durumda da banka, altta yatan riskleri tam olarak ele almak yerine bu risklerin ölçülme şeklini azaltmak için kendi risk yönetimi varsayımlarını değiştirmiştir.
Banka düzenleyicileri için bir sorun, büyük bankaların küçük bankalardan daha sıkı standartlarda tutulmasıydı. Peki ya çok hızlı büyüyen bir banka? Banka denetim otoriteleri tarafından dile getirilen önemli endişeler olsa da, bankaya daha büyük bankaların daha katı standartlarına uyum sağlaması için biraz zaman tanınması gerektiği yönünde bir görüş de vardı. Bu karar açıkçası geçmişe bakıldığında iyi görünmüyor.
Firmanın varlıkları 2019’dan 2021’e kadar 71 milyar dolardan 211 milyar doların üzerine hızla büyürken, yükseltilmiş denetim veya düzenleme standartlarına tabi değildi. Federal Rezerv, firmanın yönetişimi, likidite ve faiz oranı risk yönetimindeki kritik eksikliklerin ciddiyetini takdir etmedi. … Silicon Valley Bank büyümeye devam ederken ve 2021’de yüksek standartlarla karşı karşıya kalırken, düzenlemeler Silicon Valley Bank’ın bu daha yüksek standartları karşılaması için uzun bir geçiş dönemi sağladı ve denetçiler, büyük banka standartlarını küçük bankalara taşıyormuş gibi görünmek istemedi. politika yapıcı direktifleri. Bu geçiş, yeni denetim ekibinin ilk değerlendirmelerini yapmak için önemli ölçüde zamana ihtiyacı olduğu anlamına geliyordu. Bu ilk değerlendirmelerden sonra, likidite derecelendirmeleri, risk yönetimindeki temel zayıflıklara ve kötüleşen bir pozisyona dair artan kanıtlara rağmen tatmin edici olmaya devam etti. Dahili likidite stres testi eksiklikleri, kalıcı ve giderek artan önemli mevduat çıkışları ve maddi bilanço yeniden yapılandırma planlarının birleşimi, 2022’de muhtemelen daha güçlü bir denetim mesajını garanti etti. Faiz oranı riski yönetimi ile ilgili olarak, denetçiler 2020 ve 2021’de faiz oranı riski eksiklikleri belirlediler ve 2022 Sermaye, Varlık Kalitesi, Yönetim, Kazançlar, Likidite ve Piyasa Riskine Duyarlılık (CAMELS) sınavları ancak denetim bulgularını yayınlamadı. Denetim ekibi, Kasım 2022’de bir denetim bulgusu yayınladı ve firmanın derecelendirme notunu düşürmeyi planladı.
faiz oranı riskine karşı, ancak firma not indirimi tamamlanmadan önce başarısız oldu.
Daha geniş yasama bağlamında, Ekonomik Büyüme, Düzenleyici Yardım ve
2019 tarihli Tüketiciyi Koruma Yasası (EGRRCPA), dev “küresel olarak sistemik olarak önemli bankaların” daha yakın düzenlemeye ihtiyaç duyduğu, ancak diğer bankaların daha düşük düzenleme seviyelerinde sorun olmadığı fikrine dayanıyordu.
Silicon Valley Bank’ın boyut ve karmaşıklık açısından hızla büyüdüğü aynı dönemde, Federal Rezerv, dış yasal değişiklikler ve iç politika tercihlerinin bir kombinasyonu nedeniyle düzenleyici ve denetleyici politikalarını değiştirdi. 2019’da, EGRRCPA’nın kabul edilmesinin ardından Federal Rezerv, G-SIB’ler olarak bilinen sekiz küresel sistemik olarak önemli banka için geçerli olan gelişmiş ihtiyati standartları (EPS) koruyarak, ancak diğer büyük bankalar için gereksinimleri uyarlayarak denetim ve düzenleme çerçevesini revize etti. . Silikon Vadisi Bankası için bu, daha düşük sermaye ve likidite gereklilikleri de dahil olmak üzere daha düşük denetleme ve düzenleme gereklilikleri ile sonuçlandı. Daha yüksek denetleme ve düzenleme gereklilikleri, firmanın başarısızlığını engellememiş olsa da, muhtemelen Silikon Vadisi Bankası’nın direncini artırmış olacaklardı.
Bankalar, yatırımcılar ve düzenleyiciler dahil olmak üzere finansal piyasalardaki oyuncuların bir süredir gerçekleşmeyen riskler konusunda rahatlama eğiliminde olduklarını eklemekle yetineceğim. 2022’nin başlarında, faiz oranları 2008’in sonlarından bu yana, yani on yıldan fazla bir süredir dibe vurmuş durumda. Bazı ekonomik raporlar, düşük faiz oranlarının gelecekte uzun süre devam edeceğini öne sürdü. Daha yüksek faiz oranlarının risklerinden korunmak için ödeme yapanlar, bunu on yıldan fazla bir süredir görünürde bir ihtiyaç olmaksızın yapıyorlardı. Bir noktada, yüksek faiz oranlarının getirdiği riskler olması gerektiği kadar ciddiye alınmadı: ne bankalar, ne yatırımcılar, ne de Fed.
Ancak IMF Genel Müdürü Kristalina Georgieva birkaç hafta önce söyledi: “Faiz oranlarının bu kadar uzun süre düşük kaldıktan sonra bu kadar yükselmesi ve kırılganlık olmamasının hiçbir yolu yok. Bir şeyler patlayacak.” Tahminimce, patlayan şeylerin sonuncusunu henüz görmedik.