Gelişmekte olan ülkeler, hızlanan iklim değişikliğinden en ciddi şekilde etkilenecek ve Çin’i hesaplamanın dışında tutsa bile, 2030 gibi erken bir tarihte yıllık küresel toplam sera gazı (GHG) emisyonlarının yarısından fazlasını salması muhtemel. Bu ülkelerin dünyanın iç içe geçmiş emisyon azaltma zorunluluğuyla mücadelede karşılaştıkları kalkınma, uyum ve dayanıklılık öncelikleri ve kısıtlamaları yelpazesine yeterince odaklandı.
Küresel politika çerçevesini gelişmekte olan ülkelerin önemli perspektiflerine doğru kaydırmaya yardımcı olma çabasıyla, yakın zamanda düzenlenmiş bir cilt yayınladık, İklim eyleminin anahtarları: Gelişmekte olan ülkeler küresel başarıyı ve yerel refahı nasıl sağlayabilir?. Ciltte, geniş bir yelpazede seçkin katkıda bulunanlar, her iki ülke örnek olay incelemelerini ( Bangladeş, Mısır, Hindistan, Endonezya, NijeryaVe Güney Afrika) ve daha geniş coğrafya odaklı değerlendirmeler ( Doğu Afrika, Afrika bir bütün olarak, Latin Amerika ve Karayiplerve Savunmasız ülkelerden oluşan V20 grubu), kapsayıcı bir değerlendirmeye ek olarak finansman zorlukları.
Derleme olarak bu çalışmalar, iklim değişikliğinin yerel kalkınma çabalarını nasıl engellediğini ve aynı zamanda yeni fırsatlar sağladığını anlatıyor. Küresel iklim eylemini yönlendirmede gelişmekte olan ülke perspektiflerini yükseltmenin hayati önemine dikkat çekiyorlar. Ayrıca, ilgili zorluklar göz önünde bulundurulurken akılda tutulması gereken çeşitli ve gelişen konulara ilişkin merkezi içgörüler sunarlar.
Koşullar aralığı
Gelişmekte olan ülkeler yekpare bir grup olarak görülmemelidir. İçinde bulundukları koşullar göz önüne alındığında, farklı ama örtüşen çıkarları vardır. Örneğin küçük adalar, vatandaşlarının geçim kaynaklarını yeniden inşa etmek ve korumak için doğal afetlere geçici olarak borç alarak yanıt verdi, ancak iklim değişikliğinin ölçeği ve yoğunluğu hızlandıkça, mali esneklikleri de hızla aşınıyor.
Diğer ülkeler, bir enerji geçişine girişmenin genel ekonomik büyümelerini ve gıda güvenliği, eğitim, sağlık ve sürdürülebilir kalkınmanın diğer unsurlarıyla mücadelede güçlükle kazanılan ilerlemeyi engelleyeceğinden endişe duymaya devam ediyor. Düşük karbonlu bir ekonomiye geçişin ekonomi politiği göz korkutucu olabilir. Kömür ve fosil yakıt endüstrilerinde kazanılmış çıkarlar güçlü olabilir. Kazananlar ve kaybedenler arasındaki coğrafi dengesizlikler, değişim siyasetini karmaşık hale getiriyor.
Gelişen perspektifler
Bununla birlikte, vaka incelemeleri, tutumların ve resmi pozisyonların değişmekte olduğunu göstermektedir. Entegre bir iklim ve kalkınma programının, geniş ölçekte uygulanması halinde aynı anda kalkınmayı hızlandırabileceği ve sera gazı emisyonlarını azaltabileceği konusunda yeni bir anlayış var. Adaptasyon, dayanıklılık, doğa ve emisyon azaltımına yapılan yatırımlar ve yenilikler, modern enerjiye daha ucuz ve kapsayıcı erişim sağlarken ekonomik büyümeyi artırırsa her ülkenin ulusal çıkarına olabilir. Böyle bir strateji, karbon sınırında vergi ayarlamaları olan bir dünyada ticaret tarifelerinin cezalarından kaçınır. Gelişmiş ekonomilerde gönüllü ve uyumluluğa dayalı karbon piyasalarında satılabilecek krediler sağlamak, gelişmekte olan ülkeler için yeni fırsatlar konusunda heyecan yaratıyor. Yeşil hidrojen gibi yeni teknolojilere katılmalarına izin verebilir.
İç politika zorlukları
Bu fırsatları değerlendirmek, güçlü kurumlar ve sağlam ulusal politika sistemleri gerektirir. Ulusal ve alt-ulusal düzeylerdeki hükümetler, bir yandan kapsamlı bir enerji geçişini organize edip gerçekleştirirken, bir yandan da halklarına ve ekonomilerine zaten zarar veren şimdi ve burada maliyetleri yönetmelidir. Bu geçiş oldukça karmaşıktır. Yeni teknolojilerdeki yeniliklere ek olarak geçişler, ülkeler arasında, ülkeler içindeki coğrafyalar arasında, çalışanlar arasında, nesiller arasında ve cinsiyet farklılıkları arasında bir adalet merceğinden tasarlanmalı ve görülmelidir.
küresel finansman meydan okumak
Vaka incelemeleri aynı zamanda, uluslararası sistemin “kopuk ipliği” olarak adlandırdığımız büyük finans sorununa da dikkat çekiyor.
Vaka incelemeleri aynı zamanda, uluslararası sistemin “kopuk ipliği” olarak adlandırdığımız büyük finans sorununa da dikkat çekiyor. Gelişmekte olan ülkelerin çoğu, kendi kaynaklarını desteklemek için uluslararası finansa güvenmek zorundadır, ancak mevcut olan çok azdır. Kayıp ve hasar için kritik olan, adil geçişlerin maliyetlerini karşılamak ve projelerin doğrudan gelir sağlamadığı durumlarda uyum sağlamak için yeterli imtiyazlı finansman yoktur. Yeterli tavizsiz kamu maliyesi de yok. Özel finansmanın oynayacağı önemli bir rol vardır, ancak ihtiyaç duyulan yatırımların çoğu için çok pahalı ve değişken olabilir.
İklim finansmanı ihtiyaçlarının son ayrıntılı değerlendirmeleri Gelişmekte olan pazarların ve Çin dışındaki gelişmekte olan ülkelerin, 2030 yılına kadar iklim harcamalarını yılda yaklaşık 2,4 trilyon dolara (mevcut seviyenin dört katından fazla) artırması gerekeceğini ve bunun 1 trilyon dolarının dış kaynaklardan gelmesi gerektiğini öne sürüyor. Bu, gelişmiş ekonomilerin 2009’da Kopenhag’da 2020’ye kadar gelişmekte olan ülkelere 100 milyar dolarlık ek iklim finansmanı sağlama taahhüdünden çok daha büyük bir mertebedir ve bu taahhüt hala yerine getirilmemiştir. Cildimizin aşağıdan yukarıya vaka incelemeleri, küresel finansal mimarideki büyük boşlukları ve farklı kaynaklardan gelen finansmanı koordine etme sürecindeki bir boşluğu doğrulamaktadır.
Tüm bunlar, çok taraflı kalkınma bankaları (MDB’ler) ve daha geniş anlamda kalkınma finansmanı için önemli bir role yol açmaktadır. MDB’ler, ülkelerin iddialı iklim ve sürdürülebilir kalkınma stratejileri belirlemelerine ve uygulamalarına, yatırımların artmasını engelleyen politika ve kurumsal boşlukların üstesinden gelmesine, daha uygun fiyatlı özel sermayeyi harekete geçirmesine, kritik kamu yatırım ihtiyaçları için kendi finansmanlarını artırmasına ve yardımcı olabilir. tutarlı bir vizyon ve strateji arkasında birden fazla paydaşı koordine etmede ülkeler. Tüm bunları yapmak, onları bugün olduklarından oldukça farklı organizasyonlara dönüştürür.
İlerleme için dört temel bileşen
Böylesine büyük, kritik ve karmaşık bir dizi küresel zorlukta ilerlemeyi tetiklemek için ne yapılabilir? bizim genel bakış bölümü cilt için, başarılı eylem ve sonuçları yönlendirmeye yardımcı olacak dört temel bileşen belirledik.
- Gelişmekte olan ülkeler uluslararası gündemin belirlenmesine yardımcı olmalıdır. Gelişmekte olan ülkeler, yalnızca giderek daha başarılı oldukları adaptasyon ve dayanıklılık için değil, aynı zamanda kişisel çıkarlardaki farklılıkların hâlâ geçerli olduğu hafifletme konusunda da uluslararası “talepleri” konusunda güçlerini birleştirmelidir. Bu, gelişmekte olan ülkelerin entegre iklim ve kalkınma stratejilerini ifade etme ve uygulamada karşı karşıya kaldıkları başlıca önceliklerin uluslararası iklim ve kalkınma müzakerelerinde anlaşılmasındaki eksikliklerin üstesinden gelmek için önemlidir. Örneğin, dar anlamda hafifletmeye odaklanan gelişmiş bir ekonomi merceği, gelişmekte olan ülkelerde iklim eylemi için sahiplik oluşturmaya yardımcı olmadığı gibi, iklim ve kalkınmayı ayrı müzakere yollarında tutan süreçler de değildir.
- Ülke bazında planlama ve fikir birliği oluşturma esastır. Gelişmekte olan ülkeler, kendi entegre iklim ve kalkınma sorunlarının üstesinden gelmek için uzun vadeli stratejiler ve projeler belirlemeye yönelik ayrıntılı çalışmaları üstlenmelidir. Yeni bir stratejinin geniş halk desteğini oluşturmak için bir temel oluşturabilecek sivil katılım süreçlerine ihtiyaç duyarlar. Cildimizin bazı örnek olay incelemelerinde açıklanan “adil enerji geçiş ortaklıkları”, halen üzerinde çalışılıyor olsalar bile, ilgili politik ekonomi konularının nasıl haritalandırılacağına ve yönlendirileceğine dair bir anlayış sağlar.
- Finansman şarttır. Karışıklık ülkeye ve proje türüne göre değişen birden fazla finans türünün ölçeklendirilmesi gerekir. Zengin ülkeler, 2025 yılına kadar iklim finansmanı taahhütlerini ikiye katlamalı ve etkinliğini artırmalı, uluslararası toplum ise düşük maliyetli finansmanın kullanılabilirliğini artırmak için tüm yolları aramalıdır. Faiz oranları ve vadeler, vadelerdeki belirsizlikler ve gelişmekte olan ülkelerin parçalı finansman kaynaklarına erişim kabiliyetlerinin hepsinin ele alınması gerekiyor. Vaka incelemeleri, alınabilecek eylemler hakkında birkaç hedeflenmiş fikir ortaya koymaktadır. Reforme edilmiş çok taraflı bir kalkınma bankası sistemi yinelenen acil bir konudur.
- Güven oluşturmaya odaklanma. Gelişmekte olan ülkeler, gelişmiş ekonomileri uluslararası işbirliğine olan güveni yeniden inşa etmek için proaktif adımlar atmaya zorlayabilir. Bu, hem siyasi işbirliğini teşvik etmek hem de teknik riskleri azaltmak için önemlidir. Hem iklim hem de ekonomik kalkınma zorluklarında daha hızlı ilerleme kaydetmeye yönelik stratejilerin, ülkeleri birbirinden ayıran iki önemli özelliği vardır. Eklenen mali riskten dolayı kısa vadede daha büyük risklere sahipler, ancak herkes aynı yönde hareket ettiğinde daha fazla fayda sağlıyorlar. Herkes başkalarının üzerine düşeni yapacağına güvenirse, “ilk harekete geçen” olma riskleri azaltılabilir. Kendi paylarına, gelişmekte olan ülkeler, uluslararası toplumdan daha fazla destek almaları durumunda tam olarak neyi üstleneceklerine dair emellerini netleştirerek, küresel sorunlara küresel çözüm ruhunu yeniden inşa etmeye yardımcı olabilirler.
İleriye bakmak
Bu düzenlenmiş cilt ne kadar yararlı olursa olsun, İklim Eyleminin Anahtarları dünyanın merkezi iklimi ve kalkınma zorlukları için yeni bir referans noktası geliştirmede gelişmekte olan ülkelerin perspektiflerini yükseltmeyi amaçlayan tek bir girişim anlamına gelir. G-20 zirveleri (2023’te Hindistan’ın ve 2024’te Brezilya’nın ev sahipliğinde), COP28 iklim zirvesi (2023’te Birleşik Arap Emirlikleri’nin ev sahipliğinde) gibi büyük etkinlikler öncesinde ilgili konuları iyileştirmek ve ilerletmek için daha fazla çaba gösterilmesi gerekiyor. ve Dünya Bankası ve ilgili kurumların artan reform çağrıları etrafında. Sürekli bir kollektif enerji ve dikkat itişiyle, ortaya çıkan içgörüler ve kurumsal yenilikler, herkes için yeni bir yaygın refah çağını yönlendirmeye yardımcı olabilir.