
Bu ay Temsilciler Meclisi’ndeki uzun başkanlık savaşı, her iki tarafın da zafer duyuru etmesiyle sonlandı. Bu, muhtemelen iki alternatifi de karşılayamayan Cumhuriyetçiler için en iyi netice: ezilmiş bir isyan yada ezilmiş bir ana akım liderlik.
Sağcı isyancıların kazanılmış olduğu tavizler yardımıyla, Meclisin gerçek bir yasama organı olarak işlev görmesi daha ihtimaller içindedir. Cumhuriyetçi seçmenlerin GOP’un yeni çoğunluğu göz önüne alındığında beklemeye her hakkı olduğundan, mali muhafazakarlık nihayet Kurultay’de tekrardan büyük bir güç haline gelebilir. Fakat bununla beraber, bu ufak, savunmasız çoğunluk, MAGA-Trump siyasetinin (seneler süresince bu yönde lüzumlu onaylarına karşın) yabancı olduğu deneyimli bir lidere haiz olacak.
Partilerinin liderlik sınıfının çoğunu sesli olarak hor gören ve herhangi bir uzun siyasal deneyime düşmanca görünen türden Cumhuriyetçiler tarafınca kendisine güvenilmese de, Konuşmacı olarak Kevin McCarthy gene de dolaylı olarak partinin zayıflayan fakat gene de zehirli olan popüler olmayana olan bağımlılığının ötesine geçmesine destek olabilir. neredeyse her gün onu utandıran eski başkan. Tam tersine, MAGA benzeri bir Konuşmacı, isyancılar Kasım konferansı oylamasında McCarthy’yi destekleyen GOP üyelerinin yüzde 85’ine bir dayatabilseydi, ufak bir Trump figürü olarak etiketlenecek ve Demokratik öfkenin yeni bir hedefi haline gelecekti. .
“Onu getirmek!” bu şekilde bir senaryoya yanlış cevaptır. 2015’teki başlangıcından bu yana, MAGA yada Trump siyaseti, Cumhuriyetçi partinin üstüne, basit Demokratlar, sert sol ve ülkemizin düzenbaz kurumları arasındaki benzeri görülmemiş derecede sıkı bir ittifakın gazabını getirdi. Trump ve onun Daima Trump çekirdeği, kendilerinden daha kuvvetli ve ölümcül bir karşı saldırıya muktedir bulunduğunu gösteren korkmuş bir boğaya kırmızı bayraklarını sallamakta ısrar etti. Çoğumuz bir parçası olmadan keyif aldık fakat oyun yakında sona ermeli. Cumhuriyetçilerin ve ABD’nın bunun için uzun süre ağır bir karşılık ödemeye devam edebileceği, seçimle ilgili olsun olmasın, son aşama tehlikeli bir tavır.
Sol düzene verilmeye devam edecek bir armağan olan iki yıl ilkin Capitol binasının çirkin işgali, Trumpizmin kaçınılmaz bir sonucu değildi. Sadece bir seçimin kaybedilmesi durumunda buna benzer bir şey öngörülebilirdi. Saçma sapanlardan gelen nispeten utanç verici provokasyonların tekrar olmayacağının garantisi yok, bu da sözde partilerinin 2024’te başkanlığı tekrardan alma şansına mal oluyor. Cumhuriyetçi parti.
Son Kurultay’deki azınlık lideri ve dolayısıyla ihtimaller içinde Konuşmacı olan McCarthy için son aşama utanç verici olmalı, kendisine oy vermeyi reddeden isyancılara yalnızca büyük tavizler vererek, alternatif bir aday olmadan birkaç gün devam eden oylamada etkisi altına alan bir halde bir arada kalmış olarak kazanmıştır. . Sadece bu hakikaten de ana öykü olsa da, düzgüsel Cumhuriyetçilerin yarar sağlayabileceği yollar var. Politik olarak kurnaz bir ana akım Cumhuriyetçi, bana McCarthy’nin zayıf görünmekten kaçınmak için artık fazlaca kesin olacağı mevzusunda vurgunculuk yapmış oldu. Ve adalete yönelik eğilimleri olan liberal bir tanıdık şu yorumu yapıyor: “Cumhuriyetçilerin federal bütçeyi ciddi bir halde kısmasını dört gözle umuyorum. Ek olarak, bu kesintilere bilhassa firmalar için daha düşük vergilerin eşlik etmemesini umuyorum.”
Daha ilkin her zamanki benzer biçimde işlerle ilişkilendirilen, şimdi reforme edilmiş yada en azından risk alan isyancılar tarafınca kuşatılmış bir Konuşmacı, kuşkusuz, siyasal gücün simgesi değildir. Sadece gene de bu, 222 üyeli çoğunluk arasındaki birlik için en iyi bahis. İsyancıların, sağcı tabanı onlarca senedir hayal kırıklığına uğratan, optik olarak elit Bush-Romney-McConnell GOP’a yönelik küçümsemesi tutkulu ve bence aşırı. Sadece başkanlık cenginde söz mevzusu olan ana siyaset talepleri, daha görevli bir bütçe ve Demokratların birden fazla gücü kötüye kullanmalarına ilişkin ciddi soruşturmalar, tüm Cumhuriyetçileri bir araya getirmelidir; başka bir başkan seçecekler.
Giderek daha çok Cumhuriyetçi, büyük firmalar için iyi olanın ABD için daima iyi olmadığını görmeye başladı (ve burada Trumpçı popülizm fazlaca takdiri hak ediyor). Ek olarak, giderek daha uzak bir geçmişte GOP’a destek olan vergi indirimlerinin ve genel olarak ekonomik sorunların kendileri için 2020 seçimlerini kazanmada başarısız bulunduğunu, Bidenomics hakkında belirsiz yakınmaların da 2022’de benzer şekilde yararsız bulunduğunu biliyorlar. Kontrolsüz bütçe açıkları, enflasyon ve vergiler değil, Trump ve öteki birçok Cumhuriyetçinin görmezden gelme eğiliminde olduğu, hakikaten dirimsel bir kriz haline geldi. Bahse girerim, muhtemelen Cumhuriyetçilere oy verebilecek fazlaca azca yurttaş, sırf sevmedikleri Trumpist bakış açısıyla hoş bir karşıtlık oluşturacağı için, krizi ele almakla şimdi Temsilciler Meclisi çoğunluğunu suçlayacaktır. Minimum yüzde birlik kapsamlı bir harcama kesintisi muhtemelen mantıklıdır.
Konuşmacı McCarthy ve yardımcıları, Demokratlar bunun için onları durmadan şeytanlaştıracağından, harcamaları kısmaktan pekâlâ korkabilirler. Sadece bu tür bir propagandaya inanan pek fazlaca seçmen, kim bilir bugünün dünyasında, neredeyse tamamı esasen Cumhuriyetçiler tarafınca kaybedilmiştir. McCarthy, harcamaları kısmak yada müttefiklerini ikna etmek için fazlaca ve onlarca defa çaba göstermezse, zarar verici gensoru oylarına maruz kalabilir ve hatta başkanlığı kaybedebilir. Cumhuriyetçiler Meclisi harcamaları kesip Senato kesmezse, gelecek yıl tekrardan seçilmek için karşı karşıya kaldıkları son Kurultay’de birazcık mali sorumluluğu korumak için çaba sarfeden Joe Manchin ve Kyrsten Beyazperde’yı suçlayabilirler. Mali sorumluluğa işaret eden bir bütçe her iki meclisten de geçerse sadece tahmin edilebileceği benzer biçimde veto edilirse, Cumhuriyetçiler Başkan Biden’ın aşırı harcamalarına oldukça inandırıcı bir halde saldırabilirler.
Harcama kesintileri Meclis’in ötesine geçmese bile, Cumhuriyetçiler en azından kendilerini merkezci seçmenleri ürküten Trumpizm’in korkulu çarpıtmalarından daha fazlasına bağlayacaklar.