Davos’ta, bir araya gelen elitlerin birçoğunun aklında ve ağzında döngüsel ekonomi vardı ve program şu şekildeydi: etkileriyle dolu. “Döngüsel ekonomi”, destekçileri tarafından “döngüsel ekonomi” olarak tanımlanan bir kavramdır. en büyük ekonomik fırsat sanayi devriminden beri. Ölçeklerini 2025’e kadar 1 trilyon dolar ve 2030’a kadar 4,5 trilyon dolar olarak belirlediler.
Hem ekonomik bir araç hem de bir amaç olarak döngüsellik, “atıkların sistemden çıkarılması” Savunucularına göre, kaynakları yeniden kullanarak, kullanım ömrünün sonundaki öğeleri yeniden tasarlayarak, çöpleri geri dönüştürerek, bozulanları yenileyerek ve yırtıkları yeniden kablolayarak, mevcut doğayı tüketme sürecinden sıfırlayarak daha sürdürülebilir bir dünya inşa edebiliriz. Milyonlarca yıldır görülmemiş oranlar.
Döngüsellik hız kazanırsa, küresel yeni malzeme tüketiminin 15 yılda yüzde 32 ve 30 yılda yüzde 53 azaltılabileceği tahmin ediliyor. Öte yandan, her zamanki gibi iş, insan nüfusunun 2050 yılına kadar yüzde 20 artacağını, ancak atıkların çok daha şaşırtıcı bir şekilde yüzde 70 artacağını görecek.
Afrika için bir bonanza mı?
Afrika’nın en marjinal kıtalardan biri olduğu düşünüldüğünde, döngüselliğin çok büyük olumlu etkilerinin olması bekleniyor. Birkaç Afrika ülkesinin beklentilerine derinlemesine dalış yapan Cambridge Üniversitesi’nin FRAMES aracına güvenen modelciler, döngüsellik ilkelerinin kök salması durumunda önemli kazanımlar olduğunu bildiriyor. Aşağıda, döngüselliğin 2030 yılına kadar Gana’ya sağlayacağı faydaların örnek bir özeti yer almaktadır. böyle bir rapor:
Her şey yolunda ve iyi ve ekonomik döngüselliğin en eski örneklerinden bazıları, mineraller gibi Afrika’da güçlü bir varlığı olan tedarik zincirlerini hedefliyor. Bu minerallerin tonlarca rafine hali elektronik atık (e-atık) olarak karşımıza çıkıyor. Geçen yıl, e-atık ölçeğinin Çin Seddi cüce.
Uzmanlar bunun eşdeğer olduğunu söylüyor 57 milyar doları çöpe atmak değerindeki değerli mineralleri dünyanın dört bir yanındaki çöplüklere atıyor. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Umicore gibi Avrupalı şirketler ve Ekomet (Vatikan tarafından çok sevilen) bu değerli maddeleri dünyanın atık yığınlarından geri kazanma görevine öncülük ediyor.
En çok elektroniği tüketen ve en iyi teknolojilere sahip bölgelerin, sağlığa ve çevreye daha fazla zarar vermeden en fazla değeri güvenli bir şekilde geri kazanabilmesi beklenebilir. Batı Afrika gibi düşük teknoloji bağlamlarında, e-atıkları manuel olarak geri dönüştürme girişimleri ek kirlilik ve sağlık tehlikeleri oluşturur.
Ayrıca, genellikle Afrika’da ham halde konsantre olan mineraller, uluslararası geri dönüştürücüler için en büyük ticari çekiciliğe sahiptir. Bir e-atık kategorisi olan atılmış baskılı devre kartlarını ele alalım. Onlar için geri kazanım değerinin yüzde 85’i altın ve petrolün yanı sıra Afrika’nın en önemli mineralleri olan paladyumda. Maden işlemede döngüselliğin, maden işlemede tam döngünün yürütüldüğü bir dünyada, Afrika’dan çok daha az mineral gerekeceği açıktır.
Gelir açısından fakir, kaynak açısından zengin DRC için daha kötü beklentiler
Madenlerin ihracatının yüzde 99,3’ünü ve devlet gelirinin yaklaşık yüzde 50’sini oluşturduğu Demokratik Kongo Cumhuriyeti (DRC) gibi bir ülkede, sadece iki mineral ve türevleri olan bakır ve kobalt, maden gelirinin yüzde 90’ını sağlıyor. DRC, dünyanın kobalt arzının dörtte üçünü oluşturuyor. Bu mineraller, ortaya çıkan yeşil güç geçişinin pil bileşenleri için hayati önem taşıyor.
Birçok Batılı şirket, yeşil zenginlik patlaması nedeniyle Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nin zenginliklerine olan ilgilerini tazelerken, diğerleri Kanada’nınki gibi elektra (eski adıyla “First Cobalt”) geri dönüşüm kobalt atılan lityum-iyon pillerden de.
Bu tür kurtarma teknolojilerinin katlanarak olgunlaştığı, kurtarma oranlarının hızla yükseldiği ve DRC gibi kaynak ülkelerin denklemdeki öneminin düştüğü bir dünya hayal etmek zor değil. nedeniyle minerallere ve malzemelere olan talepte devam eden düşüşün yoğunlaşmasıyla birleşmiştir. sistemlerin ve bileşenlerin minyatürleştirilmesi elektronik endüstrilerinde.
Henüz resmi kalkınma stratejisi Afrika’nın maden zengini ülkelerinin yüzde 100’ü sanayileşmenin birincil habercisi olarak kaynaklarına değer katmaktır. Geçmişte en çok mineralin son halini tüketenlerin -Küresel Kuzey’in- ileriye dönük en çok minerali üreteceği bir dünyada bu nasıl mümkün olabilirdi?
Afrika’nın tamamı DRC gibi değil
Ancak Afrika’daki minerallerin ekonomik önemi abartılı. Şu da bir gerçektir ki, Harvard’dan beri Ekonomik Karmaşıklık Atlası popülarite kazandıktan sonra çoğu analist, dikey entegrasyona dayalı geleneksel katma değer teorilerinin farkına vardı ve sözde “zenginleştirmeGünümüzde sanayileşme böyle olmuyor. Bağlantıları güçlendirmek yerine, birçok ulusal katma değer stratejisi, derinleştirilmiş “enklavlar”.
Bugün sanayileşme, bir ülke yeteneklerini bir değer zincirinden bir bitişik genel yenilik kapasitesi oluşturarak. Bu nedenle, Avustralya, Kanada ve Norveç gibi kaynak açısından zengin Batılı ülkeler, stratejik yenilik kapasitesi için Ar-Ge harcamalarını artırsalar bile, hala büyük miktarlarda ham kaynak ihraç ediyor.
Yine de, kaynağa dayalı sanayileşme politikaları, genel olarak inovasyonun önündeki engellerin aşılmasında ülkeler için tetikleyici ve katalizör olmuştur. Kaynak tabanlı sanayileşmeden alınan dersleri kullanarak, hem Malezya hem de Şili, değişken ama tutarlı başarı seviyeleri kaynak bağımlılığından çeşitlendirilmiştir.
Bu nedenle, şu anda kaynağa bağımlı olan Afrika ülkelerinin mayınlarını çıkarmaları durumunda sanayileşme merdivenine çıkmalarını engelleyen, yüksek teknoloji destekli kaynak döngüselliğine ani geçişlere yönelik gerçek bir risk vardır. atıl varlıklar haline gelmek.
İzlenebilirlik ve tekrarlanan telif ücretleri
Küresel Güney’de yoksulluğu derinleştirmeden döngüselliği teşvik etme ikilemine bir çözüm, izlenebilirlik çözümlerini kullanmaktır. Afrika ülkeleri, değer zinciri boyunca değerli minerallerin yaşam döngüsünü verimli bir şekilde takip ederek, Afrika menşeli bir miktar mineral geri dönüştürüldüğünde her defasında “telif hakkı” kazanabilir.
Fikir tuhaf değil. Bu tür bir düşünce, fikri mülkiyet gibi kavramlar aracılığıyla, soyut varlıklar pazarında artık saygı görüyor. Ayrıca, Afrika izlenebilirliğin küresel öncüsüdür (bu yazar bu alanda on buçuk yıldır faaliyet göstermektedir) ve zincirin sonunu aydınlatabilir.
İzlenebilirliğin başka faydaları da vardır. Modern izlenebilirlik teknolojileriyle birleştirilmezse, yerel geri dönüşümün büyümesi, gölgeli, çatışma ve diğer tehlikeli mineraller geri kazanılmış malzemeler gibi görünmek. Bu anlamda, yaşam döngüsü izlenebilirliği bir etkili döngüsellik için temel gereklilik her neyse.
“İzleme ve izleme” yoluyla kazanılan döngüsel telif ücretleri ve tazminatlar, dayanıklılık oluşturmak için çok taraflı düzenlemeler yoluyla Afrika’daki yenilikçi döngüsel endüstrilere yeniden yatırılmalıdır. Bunun için, Afrika ülkeleri hükümet hesap verebilirliğini geliştirmek zorundadır. Aksi takdirde, birçok ülkede uygulanmakta olan geleneksel telif ücretlerinin kaderini yaşayacaklardır. Kötü yönetişim nedeniyle israf edildi.