Küresel bir kurtarmayı finanse etmek için Dünya Bankası’ndan yararlanmak

Merhaba ve dün Kraliçe Elizabeth’in cenazesi nedeniyle normalden bir gün sonra Ticari Sırlar’a hoş geldiniz. Geçen hafta Londra’da yas tutan kalabalığı idare etmek veya havalimanlarında ziyarete gelen ileri gelenleri selamlamak için hizmete alınan, tanıdığımız İngiliz memurları masalarına geri döndüler ve önümüzdeki günlerde daha fazlası olacak şekilde normal politika oluşturma hizmeti devam ediyor. Bugün, çok taraflı kalkınma bankalarının (MDB’ler) borç verme gücünü artırarak Covid-19’un ve orta ve düşük gelirli ülkeler üzerindeki enerji şokunun etkilerini yumuşatmaya yönelik cesur bir girişime bakacağız. haritalı sular madendeki kanaryaya bakar, FedEx.

Küreselleşmeyle ilgili aklınıza gelen her şey için her zaman olduğu gibi [email protected]’dayım.

Kalkınma kredilerinin siyasi başkenti

Covid karantinaları sırasında işletmeleri desteklemek, haneleri yükselen enerji fiyatlarından korumak, yeşil geçişin büyük yatırım maliyetlerini finanse etmek: dünya çapında hükümet finansmanı olağanüstü bir baskı altında. Zengin ekonomilerin bunu karşılaması için yeterli çaba. Orta ve düşük gelirli ülkelerde, bir miktar borç temerrüdü damlası, batma tehlikesiyle karşı karşıya.

Genel olarak, daha yoksul ülkeler, Covid’den önceki yıllarda mali işlerini oldukça iyi yönettiler. Ancak art arda gelen krizlerle başa çıkmak için yapılan harcamalar, yükselen ABD faiz oranlarının sermaye piyasalarından ve bankalardan borçlanma maliyetini artırdığı bir zamanda büyük bir baskı yarattı. Gelişmekte olan piyasalardaki ortalama kamu borcunun GSYİH’ye oranı, pandemi öncesi yüzde 5’ten şimdi yüzde 67’ye çıktı ve çizelgelerin gösterdiği gibi, IMF önümüzdeki yıllarda daha da yükseleceğini düşünüyor.

Kamu destekli imtiyazlı finansmana (veya hibe yardımına) olan talep buna göre artmıştır. Ne yazık ki, zengin ülkelerin yeşil geçişleri finanse etmek için vaat ettiği yardım gerçekleşmedi. (Ben de şaşırdım.) Altyapı için en büyük ucuz finansman kaynaklarından biri olan Çin, hayal kırıklığı yaratan geri dönüşler ve siyasi tepkilerden sonra Kuşak ve Yol Girişimi’nden geri çekiliyor.

Dünya Bankası liderliğindeki çok taraflı kalkınma bankalarının (MDB’ler) boşluğu doldurmasını umarsınız. Ne yazık ki, özellikle Dünya Bankası, yerleşik uygulamalarına dayalı olarak yeterli kapasiteye sahip değildir ve daha fazla sermaye istemek için hissedar ülkelere geri dönmek iyi gitmeyebilir.

Bunun yerine, MDB’lerin ateş güçlerini artırmak için daha agresif bir şekilde kaldıraç kullanmaları için önde gelen ekonomilerin G20’si arasında çekişe sahip olan bir hareket var. Bu, bankaların risk değerlendirmelerini ve sermaye yeterliliği kurallarını değiştirmeyi, kredi verme kapasitesi üzerinde önemli etkileri olabilecek nispeten küçük ayarlamaları içerir. Teknik ayrıntılar burada G20 tarafından hazırlanan bir raporda ve burada Küresel Kalkınma Merkezi düşünce kuruluşunun ev sahipliği yaptığı mükemmel bir tartışma var.

İtalyan merkez bankasından bir rapor (İtalya geçen yıl G20’ye ev sahipliği yaparken bu konuyu gündeme getirdi) dört ana MDB’nin – Uluslararası Yeniden Yapılanma ve Kalkınma Bankası (IBRD, Dünya Bankası’nın ticari kolu), Asya Kalkınma Bankası ( ADB), Afrika Kalkınma Bankası (AfDB) ve Amerikalılar Arası Kalkınma Bankası (IADB) – üçlü A kredi notlarına zarar vermeden toplu yedek kredi kapasitelerini 415 milyar dolardan 868 milyar dolara çıkarabilirler. Daha ileri gitmek ve AA+’da bir çentik daha düşük bir kredi notunu kabul etmek istiyorlarsa, borç verme kapasiteleri yaklaşık 1,4 trilyon dolara kadar çıkabilir. (Şimdi siz konuşuyorsunuz.) Brics ülkeleri tarafından kurulan Yeni Kalkınma Bankası, kredi notu ile tam da bunu yaptı ve kendisinden sonra gelenlerin de güçlü bir savunucusu.

Bu bariz mucize çok fazla teknik ayrıntı içerir, ancak kurumların, temerrüt durumunda MDB’lerin tercih edilen alacaklı statüsü tarafından ne ölçüde desteklendiğini ve “çağrılabilir sermaye” ıslık çalma yeteneklerini (henüz aktive edilmemiş) küçümsediği fikrine dayanır. ” stres zamanlarında hissedarlarından. Bankaların, derecelendirme kuruluşlarını daha destekleyici bir bakış açısı benimsemeye ve kendi sermaye yeterliliği yargılarına daha fazla güvenmeye ikna etmesi gerekiyor.

Kulağa kolay bir çağrı gibi geliyor, ancak herhangi bir değişiklik, özellikle yumurtasını koruyan bir imparator penguenin inatçılığıyla üçlü A derecesini koruyan Dünya Bankası’nda yerleşik bir kurumsal kültür almayı gerektiriyor. Banka çalışanları sık sık bunun finansal sebeplerin yanı sıra politik ekonomi için olduğunu söylüyor. Her zaman ABD Kongresi’nin bankaya verdiği desteğin fişini aniden çekebileceğinden endişe duyuyorlar, Capitol Hill’i dışarıda tutma ihtiyacı, bankanın başkanlığının geleneksel olarak bir Amerikalı’ya gitmesinin ana nedenlerinden biri. Kongre, bankanın bilançosuyla komik şeyler başlatması ve kredi notu ile risk alması fikrine pek sıcak bakmayacaktır.

Bu geçerli bir endişe. Çok taraflı kalkınma bankaları, varlıklarının hissedarları hükümetler arasındaki meşruiyetlerine dayanması bakımından özünde politik kurumlardır. Örneğin, MDB’ler için tercih edilen alacaklı statüsü, bir sözleşme meselesinden ziyade genellikle bir piyasa geleneğidir: borçluların, hissedar hükümetleri yabancılaştırmanın maliyetinin çok yüksek olduğuna dair inancına dayanır. MDB’lerden yararlanmak sadece teknik bir alıştırma olamaz. Bankaların, hissedarlarının kararlarını yürekten desteklemeye ve tahvil yatırımcıları, kredi derecelendirme kuruluşları ve potansiyel olarak gergin yasama organları ile onlar adına savunmaya hazır olduklarından emin olmaları gerekir.

Bu bültenin yanı sıra, her Çarşamba FT.com için bir Ticari Sırlar sütunu yazıyorum. En son haberleri okumak ve ziyaret etmek için buraya tıklayın ft.com/ticari sırlar tüm sütunlarımı ve önceki haber bültenlerini de görmek için.

haritalı sular

FedEx’in dünyaya postie olma başarısı, şirket için işler kötüye gittiğinde, dünyanın – ve özellikle küresel ticaretle ilgilenen herkesin – oturup dikkat etmesi gerektiği anlamına gelir. Bu nedenle, şirketin rakamları açıklayacağı tarihten bir hafta önce, geçen haftaki ön sonuçların açıklanması, hisse fiyatında kaydedilen en büyük günlük düşüşü tetikledi.

Bir kırlangıç, bir yaz ya da bir çulluk bir kış yapmaz, ancak FedEx, dünyanın hala yumuşak bir inişe doğru gittiğini düşünenlere bir uyarı mesajı veriyor. (Jonathan Moules)

Ticaret bağlantıları

Tartışmalı Enerji Şartı Anlaşması’nı gözden geçirmek için ortalıkta dolaşan (ilk olarak Politico tarafından rapor edilen) bir metin var, bu anlaşma, hükümetleri fosil yakıtların aşamalı olarak kullanımdan kaldırılması için dava açmaya yükümlü kılmak için ateşe verilmiş bir anlaşma.

Güney Kore, Kuzey Amerikalı tedarikçiler lehine ayrımcılık yapan elektrikli araçlar için vergi kredileri konusunda ABD ile anlaşmazlığa düşen ekonomiler listesinde AB’ye katılıyor.

FT, Xi Jinping’in ekonomik bağımsızlık hedefi olan “Çin Kalesi”ne doğru ilerlemeyi detaylandırıyor.

Sonuçta Rusya ve Çin’in sağlam bir koşulsuz ittifaka sahip olmadığı ortaya çıktı, dünyanın aslında jeopolitik bloklara bölünmediği iddiamın değirmeni için öğütücü.

Teknoloji standartlarını belirleme konusundaki sessiz ama şiddetli küresel savaş, Uluslararası Telekomünikasyon Birliği’nin yeni liderliği seçmesiyle önümüzdeki haftalarda başka bir savaşa sahne oluyor.

Intel’in vergi mükelleflerinin doları yağmuruna tutulduktan sonra ABD’de çip üretimi yapma planları hükümet tarafından memnuniyetle karşılanıyor, ancak hissedarları tarafından değil.