ortak yazar Ilona Sologoub (VoxUkraine), Tetyana Deryugina (U of Illinois), Tanya Babina (Columbia U.), James Hodson (AI for good)
Ukrayna’daki Rus savaşı hemen hemen bitmedi, sadece Rus saldırganlığı yenildikten sonrasında nasıl biteceğini düşünmek için kim bilir naturel bir süre. Hakikaten de müttefikler, Nazi Almanyası ve Japonya İmparatorluğu’nun çöküşünden oldukça ilkin Avrupa’nın geleceğini ve küresel düzeni tartışıyorlardı. Bu erken konuşmalar, kalıcı bir barışın temellerini atmayı amaçlıyordu. Kim bilir bu zamanı emsalden esin alan bazı gözlemciler – bilhassa sürgündeki Navalny yardımcısı Leonid Volkov şeklinde Ruslar ve ülkeyi Putin’den sonrasında yönetmeyi amaçlayan ötekiler – Rusya ve Beyaz Rusya için bir Marshall Planı olması icap ettiğini öne sürüyorlar.
Bir Rus Yars kıtalararası balistik roket rampası, 7 Mayıs 2022’de Moskova’nın merkezindeki Zafer Bayramı askeri geçit töreninin genel provası esnasında Kızıl Meydan’da geçit töreni yapıyor. Kaynak: CNN
Altta yatan argüman çoğu zaman Almanların Birinci Dünya Savaşı’ndan sonrasında tazminatlardan zarar görmüş olduğu ve bu kızgınlığın Hitler’e yol açtığıdır. Rusya’da yeni bir kızgınlık dalgasını önlemek için Batı, kitleleri yeni bir rejimle mutlu edecek Putin sonrası bir hükümete kaynak sağlamalıdır.
Tazminatların İkinci Dünya Savaşı’nı ateşlemedeki rolünü tartışmayacağız (açık olmak gerekirse, ne İmparatorluk Japonya’sı ne de Faşist İtalya Birinci Dünya Savaşı’ndan sonrasında herhangi bir tazminat ödemedi), sadece birkaç sual sormak ve ihtimaller içinde cevaplar için bazı girdiler sağlamak istiyoruz. harp sonrası Rusya ile iyi mi başa çıkılacağı mevzusunda daha çok ışık.
Birincisi, Rusya için bir “Marshall planı” gelecekteki bir Rusya’yı nükleer şantajdan iyi mi koruyacaktır? Rusya’nın komşularını yada küresel toplumu nükleer silahlarla tehdit etmeyeceğini güvence edecek güvenilir bir vasıta yoksa, yardım vermek uzun vadeli bir sulh sağlamak yerine canavarı besleyebilir (kısaca Rusya’nın askeri enerjisini tekrardan kazanmasına destek olabilir). Bu bilimsel nitelikli bir sual değil. Rusya/Sovyet imparatorluğunun 300 senelik zamanı, bir seri saldırganın yaşam biçimini temelden değiştirebileceğine dair oldukça azca ümit veriyor (SSCB’nin kullanıp kullanamayacağını görmek için gerçek bir nükleer saldırıdan sonrasında kara birliklerinin bir hedefe saldırmış olduğu 1954 tarihindeki bir Sovyet askeri tatbikatını hatırlayın. Batı Avrupa’yı fethetmek için nükleer silahlar). Rusya’nın Ukrayna’yı işgali (ve öteki saldırılar) o denli oldukça ikili (mesela, Ukrayna-Rusya dostluk anlaşması) ve oldukça taraflı (mesela, BM Şartı) anlaşmaları ihlal etti ki, Rusya’nın gelecekte iyi davranış taahhüdü inandırıcı değil. Rusya’yı sarsmaktan yada nükleer tabanca kullanmaktan alıkoyacak hiçbir şey yok şeklinde görünüyor. sonrasında Rusya’nın nükleer silahı olmadığı sürece yardım almak.
İkinci olarak, II. Dünya Savaşı’ndan sonrasında Almanya’da (ya da Japonya ya da İtalya’da) niçin kızgınlık yükselmedi? Nazi Almanya’sının sonunda yenilmesi ve denazifikasyondan geçmesi sebebiyle miydi? Bugünkü Alman pasifizminin arkasında kim bilir Marshall planı yerine ülkeyi denazize etmeyi amaçlayan bir işgalle yenilgi yatıyor. Benzer bir ruhla, İtalya ve Japonya’nın işgali, bu ülkelerde başka bir militarizm dalgasının ortaya çıkmamasını sağlamak için bu ülkelerin kurumlarını tekrardan inşa etmek için kullanıldı. Marshall planının kaynaklarının destek olduğu doğru, sadece bir soruna para yatırmak kafi değildi ve olmayacak. Rusya’nın silahsızlandırılması, kalıcı bir sulh için temel bir gerekliliktir.
Üçüncüsü, yardımın “güvenli ellerde” olacağını iyi mi bilebiliriz? Bugün, 10 aylık topyekun savaşın peşinden, Rusların ortalama %80’i Putin’in yaptıklarını onaylıyor ve %65’i ülkelerinin doğru yönde gittiğine inanıyor (savaşı ortalama ¾ oranında destekliyor). Kısmi bir seferberlikten sonrasında bile, Rus toplumu, seferber edilen birliklerin yetersiz teçhizatından bir tek birkaç memnuniyetsizlik vakası toplayabildi ve savaşın kendisine dair görünür bir onaylamama olmadı. Ek olarak, Rus nüfusunun çoğunluğu ABD, AB ve Ukrayna’ya karşı negatif bir tutuma haizdir. Bunun için propagandayı suçlamak isteyebilirsiniz. Sadece propaganda, yalnızca halkın köklü inançlarıyla uyumlu olduğunda etkilidir. Rus tv kanalı Dozhd, Rusya haricinde yerleşik olmasına ve iddiaya nazaran Putin’e karşıcılık etmesine karşın, gene de onlarca defa Kırım’ı Rusya’nın bir parçası olarak gösterdi ve Rus ordusuna yardım etmesi için yalvardı. Öteki uluslara karşı derinden aşılanmış üstünlük duygusuyla rahizizm, Nazi Almanyası ile açık paralellikler kuran Rusya’nın ideolojisidir. Kısacası, Putin rejiminin devrilmesinden sonrasında özgür ve demokratik bir Rusya’nın ortaya çıkacağını ummak son aşama saflıktır. Raşizm zehrini ortadan kaldırmak için ülkenin tekrardan başlatılması gerekiyor.
Son olarak, suçunu kabul etmeyen ve komşularına saygılı davranmayan birine iyi mi yardım edilebilir? “Kızgınlık” hikayesi, Rusya’nın kurbanlarının haklarını ve gereksinimlerini görmezden geliyor. “Eski” Avrupa’nın ve Rusya/Sovyet imparatorluğunun Doğu Avrupa ülkelerinin failliğini tanıma mevzusundaki isteksizliği birçok muharebeye yol açtı. Fena şöhretli Münih anlaşması, kim bilir bu politikanın en aşağılık somut örneğidir, sadece başkaları da var. Mesela, 1940’ta Finlandiya oldukça daha büyük bir saldırgana karşı tek başına kaldı ve sonunda topraklarının büyük bir bölümünü bırakmakla kalmayıp, hem de SSCB’ye tazminat ödemeye de zorlandı (garip bir halde, tazminatlar Finlandiya’yı saldırgan bir ülke haline getirmedi). diktatörlük). Ukrayna’nın bağımsızlığı, ABD Başkanı George WH Bush’un (Ukraynalıları Sovyetler Birliği’nde kalmaya çağıran ve onları “intihara eğilimli milliyetçilik” mevzusunda uyaran) “Kiev Tavuk” hitabı ve İngiltere Başbakanı Margaret Thatcher’ın Kiev’de büyükelçilik açmayı reddetmesiyle karşılandı. Komşuları pahasına Rusya’ya garantiler yada kaynaklar vermek, önceki trajedilerin tekrarlanmasına yol açacaktır.
Yukarıdakilerin tümü dikkate alındığında, Rusya için plan ne olabilir? Ruslar, Ukrayna’yı ve Batı’yı yok etmek haricinde bir plan üretemedikleri için ikimiz de bazı fikirler sunuyoruz. Nihai hedefin Rusya’nın nükleer silahlardan arındırılması olması icap ettiğini öneriyoruz. Açıkçası, Rusya nükleer silahlarının görevli bir halde kullanılmasını sağlamak için lüzumlu denetim ve dengelere haiz değil (ve gelecekte de olması olası değil). Bu yüzden, Rusya’nın nükleer cephaneliği yoksa dünya daha güvenli olacaktır.
1990’ların başındaki edinim bir şablon sağlar. Bağımsızlığını yeni kazanmış Ukrayna, Beyaz Rusya ve Kazakistan’ı nükleer silahlarından vazgeçmeye ikna etmek, SSCB’yi ikna etmekten daha kolaydı (gerçi bu silahları Rusya’ya devretmek elbet bir hataydı). Rusya halkının (Çeçenler, Tatarlar, Yakutlar ve ötekiler) bağımsızlık hareketlerini desteklemek ve onların bağımsız devletlerini kurmalarına destek olmak, bu devletleri nükleer silahlardan vazgeçmeye ikna etmeyi de kolaylaştıracaktır (eğer kurallara dayalı internasyonal seviye korunursa).
Bu ülkeler ekonomik olarak sürdürülebilir olacak mı? Çoğunluğu kaynaklar açısından varlıklı olduğundan olacaktır. Dünya katma kıymet zincirlerine entegre edilmiş ve Rusya Federasyonu’nun Batı’daki aşırı sağcı hareketleri ve yozlaşmış politikacıları finanse etmek, darbeler düzenlemek (örn. Almanya yada Karadağ’da), terör örgütlerini silahlandırmak ve kanlı diktatörleri desteklemek, ortalığı kasıp kavurmak için onlardan sifonu çekmeden Mali yada Orta Afrika Cumhuriyeti şeklinde birçok yerde ve tonlarca dezenformasyon dağıtmak için, bu yeni bağımsız devletlerin vatandaşları için makul bir yaşam sağlamak ve Ukrayna’ya tazminat ödemek için fazlasıyla kafi parası olacak. Batı’dan herhangi bir desteğe gerekseme duyarlarsa, bu da silahlarla takas edilebilir.
Bu yol, kalıcı bir barışı güvence ederken, Rusya’ya bir rampadan çıkma (yada mola) verme girişimleri, yalnızca daha çok tabanca biriktirmesine ve tekrardan saldırmasına destek olacaktır. Rusya’nın Ukrayna’ya karşı savaşının aslolan sebebi, çarpık bir tarih anlayışından meydana gelen emperyal hırsıdır. Tarihçilerin Rusya’nın nihai dönüşümüne Marshall şeklinde birinin adını verip vermeyeceğini bilmiyoruz, sadece “Rusya halkları için özgürlük” iyi çalışan bir başlık.