Mutlu 2023: Adem ve Tanrı

Yeni Yıl, sevinç ve tazelenmiş ümit zamanıdır. 2023 mübarek olsun!

Sadece hem de düşünme zamanıdır ve zamanımızın sıkıntılı olduğu gerçeğinden kaçamayız. Sorunlarımız bizi liberal siyaseti tanımlamaya yardım eden adama, Adam Smith’e geri götürebilir. Smith’in 1723’teki doğumunun üstünden 300 yıl geçti. Doğum gününüz mübarek olsun Bay Smith!

Bu yıl, üç yüzüncü yıl sebebiyle Smith hakkında oldukça şey duyma eğilimindesiniz. İnsanlar, Smith’in kitabının bu Ulusların Zenginliği1776’da gösterilen, İngiltere benzer biçimde istikrarlı bir ülkeye uygun hükümet politikasının kapsamlı bir değerlendirmesini icra eden ilk kişiydi. “Eşitlik, özgürlük ve adaletten oluşan liberal plan üstünde her insanın kendi çıkarını kendi bilmiş olduğu şekilde izlemesine izin verme” varsayımını savundu.

Bugün dünyamızın çok önemli bir özelliği büyük seviyede yok Ulusların Zenginliği, sadece ve bu tekrardan dağıtımdır. Smith’in zamanında, yoksulluk yasası isminde olan bir yoksullara yardım sistemi vardı ve Smith, hükümdarın “lüzumlu” harcamalarına değinmesine karşın, yoksullar yasası sayılmamıştı. Smith’in ilk vergilendirme ilkesi, düz vergiye benzeyen orantılılıktı.

Smith çoğu zaman bir özgür piyasa düşünürü olarak çerçevelenir. Bununla beraber, Smith akademisyenleri, Smith’in sanıldığından daha çok siyasal sol ile uyumlu olup olmadığı mevzusunda bir sohbeti sürdürüyorlar. Smith, bir şilinin yoksul bir insan için varlıklı bir insandan daha mühim bulunduğunu ve etik olarak her insanın eşit sayıldığını biliyordu.

Sadece tek ihtilaf bu değil. Bir diğeri de Tanrı ile ilgili. Smith’in Tanrı’ya inanıp inanmadığını kastetmiyorum. Bu da tartışılır. Sorun daha oldukça, Smith’in etiğinin Tanrı değilse de Tanrı benzer biçimde bir varlığı içerip içermediğidir.

Michael Jordan’ın Michael Jordan’a benzemesi benzer biçimde, Tanrı’nın da Tanrı-benzeri bulunduğunu izah edelim. Dolayısıyla “Tanrı benzeri”, mühim insanüstü açılardan Tanrı’yı ​​yada Tanrı benzer biçimde bir varlığı ifade eder. Tanrı benzeri varlık, insanlığa karşı evrensel olarak hayırseverdir ve her kişinin durumu ve davranışı hakkında süper bilgilidir.

Tanrı benzeri bir varlık, Smith’in etiğinde merkezi bir rol oynuyor mu? Bu ihtilaf için Smith’in öteki emek vermesi, Etik Duygular Teorisibu bizi çekiyor.

Evet, Tanrı benzeri bir varlığın Smith’in etiğinde merkezi bir rol oynadığını söylüyorum. Bu görüş hiçbir şekilde kendine özgü değildir. Smith akademisyenleri içinde Larry Arnhart, Vivienne Brown, Douglas Den Uyl, Ross Emmett, Ryan Hanley, Charles Griswold, Knud Haakonssen, Brendan Long, Erik Matson, Deirdre McCloskey, Paul Mueller, Jerry Muller, Paul Oslington, Russell Roberts, Ian içeriyor. Simpson Ross ve Jeffrey Young.

Sadece ötekiler aksini belirtti. Ihtilaf, “yansız izleyici” ifadesi çevresinde dönüyor. “Yansız izleyici” terimini, açıkça ya da ima yöntemiyle herhangi bir Tanrı benzeri varlık kavramından yoksun bırakacak şekilde ele alan akademisyenler içinde TD Campbell, Samuel Fleischacker, James Otteson, Maria Pia Paganelli, DD Raphael yer verilmiştir. , Craig Smith ve Jack Weinstein. Smith’in etiğinin, teistik olmasa bile hayırsever tektanrıcılıktan sonrasında şekillendiğini ve Smith’in etiğinde Tanrı benzeri bir varlığa açık bir yer vermemenin korkulu bir hata bulunduğunu iddia ediyorum.

Toplumlar, dinler yada yarı-dinler yardımıyla bir araya gelirler. Uygarlığımızda Tanrı’nın yeri bugün yaşamsal bir mevzudur. Adam Smith’te Tanrı’nın yerini keşfederek buna yaklaşabiliriz. Üç yüzüncü yıl, bunu yapmak için hususi bir fırsat sağlar.

Smith’in “yansız izleyici” ifadesini kullanımında bir gizem var – bence mükemmel bir gizem. Smith çoğu zaman önüne “the” tanımlı edatını yerleştirirdi. Fakat bir çok vakit, bunu aniden yapıyor benzer biçimde görünüyor. Okuyucu kafasını kaşıyarak bırakılabilir: kim the yansız seyirci?

Smith’in “yansız izleyici” ifadesini birçok şekilde kullandığını iddia edenler arasındayım: (1) bir tek izleyici olan ve bildiğimiz kadarıyla vakaya dahil olan taraflardan hiçbirine taraf olmayan herhangi bir bayağı şahıs. şov; (2) konuşmacının üst düzey tarafsızlığıyla takdir etmiş olduğu bir insan örneği; (3) Smith’in kimi zaman “göğsün içindeki adam” söylediği kişinin vicdanı; (4), hepsinden üstün, Tanrı benzeri bir varlık, evrensel, hayırsever bakan.

Tanrı benzeri varlığı reddeden Smith alimleri, “yansız izleyici” yorumlarını vicdanda ya da göğüsteki adamda durdururlar. Her birimizin kendi vicdanına haiz bulunduğunu söylüyorlar. Vicdanın her insanoğlunun yansız seyircisi bulunduğunu ve zaman içinde geliştiğini söylerler. Sadece, her insanoğlunun vicdanının, evrensel, hayırsever bir bakanla uyum sağlamaya yönelik kusurlu bir girişimden başka bir şey olmadığı fikrinden çekinirler. Herhangi bir Tanrısal anlamda “yansız seyirci”den bahsetmekten çekinirler.

Sadece bir pasajda Smith, “göğsün içindeki adam” ile daha yüksek bir “yansız izleyici” içinde fark yapar. Dahası, Smith bu iki varlık arasındaki ilişkiden bahseder. İhtiyatlı davranan ihtiyatlı insanın “yansız izleyicinin ve yansız izleyicinin temsilcisi olan göğüsteki insanın tüm onayıyla daima hem desteklendiğini hem de ödüllendirildiğini” söylüyor. Smith burada “yansız izleyici” ile “göğüsteki adam”ı birbirinden ayırır. Aralarındaki ilişki açıklığa kavuşturulur: Göğsün içindeki adam, yansız seyircinin temsilcisidir.

Ek olarak aynı paragrafta “yansız izleyici” olarak adlandırılan varlığın, “eylemlerini incelemiş olduğu” insanüstü bilgiye ve insanüstü iyilikseverliğe haiz olduğu anlatılmaktadır. Bu varlık kişilerarasıdır. Hakikaten de, “davranışlarını araştırmış olduğu kişilerin” herkesi kapsadığını düşünmek mantıklıdır. Bu okumada, bu varlık evrenseldir ve gezegendeki her vicdan, o tek evrensel varlığın temsilcisidir. Bu temsilciler normal olarak son aşama kusurludur ve her birinin kendine bakılırsa bir yolu vardır.

Şimdi, merak ediyor olabilirsiniz: Peki, Smith’in etiğinde Tanrı benzeri bir varlığa yer vermeyen Smith bilginleri azca ilkin atıfta bulunulan pasaj hakkında ne diyor? Ne yazık ki, oldukça azca. Düz “yansız izleyici” yorumlarıyla bunu iyi mi düzelteceklerini asla açıklamıyorlar. Temel olarak pasajı atlarlar.

Ve aynı yöne işaret eden öteki pasajları hafife alıyorlar, mesela, Smith’in terbiye yasalarının “haklı olarak Tanrı’nın Yasaları olarak kabul edildiğini” yada göğsün içindeki insanın “tanrısal kökenli bir “yarı tanrı” bulunduğunu öne sürmesi. yada insanların Tanrı’nın suretinde yaratıldığını yada (son baskısına kadar) Etik Duygular) “İnsanın Tanrı’a karşı görevli bulunduğunu” ve tanrısal sorumluluğunu ilkin öteki insanlara karşı görevli bulunduğunu öğrenerek öğrendiğini.

Smith bilimindeki anlaşmazlıklar hepimizi ilgilendiriyor: Etiğimizde Tanrı’nın yeri nedir? Doğamız nedir? Medeniyetimiz nedir? Hangi yol yukarı? Smith’in üç yüzüncü yılı, Adam Smith’te bir araya gelmek için hususi bir fırsattır.