Neden “Caydırıcı Çöller” Uçurumların Faydalarından Çok Daha Önemlidir?

6 Ocak’ta Phil Gramm ve John Early kışkırtıcı bir köşe yazısı yayınladılar. Wall Street Gazetesi başlıklı, “Yukarı Hareketlilik Amerika’da Canlı ve İyi” Çift iyi bir dava oluşturur. Örneğin, en alt gelir diliminde doğanların yüzde 63’ünün yetişkinliğe kadar daha yüksek bir dilime yükseldiğini gösteriyorlar. Ayrıca yüzde 6 ile en yüksek beşte birlik dilime ulaştı. Yazarlar, farklı zaman dilimlerinde saygın üç ekonomik çalışmanın sonuçlarının ortalamasını alarak tahminleri hesapladılar.

İyi haberlere rağmen, korkarım ki yazarlar biraz fazla iyimser, ama olağan sebeplerden değil. Biraz retorik bir bombayla, Amerikan Rüyasının “tehlikede” olduğunu iddia etmek için kalanların yalnızca “kolektivistlerin” kaldığını öne sürüyorlar. Aslında, herhangi bir öğrenci ve serbest piyasa savunucusu, onlarca yıl önce var olmayan zorluklarla birlikte düşük gelirli durumlardan çıkmanın muazzam zorluğu konusunda bugün büyük bir endişe duymalıdır. İronik bir şekilde, sorun 1965’te, Başkan Johnson’ın “Yoksulluğa Karşı Savaş”ının bir parçası olarak pek çok sosyal yardım programının uygulamaya konmasıyla başladı.

Bu programların istenmeyen olumsuz sonuçlarıyla ilgili araştırmaların çoğu, fayda uçurumları konusuna odaklanıyor. Yardım uçurumu, çocuk bakımı yardımlarının aniden sona ermesi gibi, belirli bir gelir eşiğinde yardımların aniden düşmesidir. Yarar uçurumları, hem görsel hem de duygusal olarak dramatik olduklarından, iş teşvikleri üzerindeki olumsuz etkiyi gösteren iyi hikayeler oluşturur.

Ancak bu refah programlarının nasıl yapılandırıldığına dair daha incelikli bir sorun var ve yukarı doğru ekonomik hareketlilik için çok daha sinsi. Hadi daha yakından bakalım. Bir kişi bir sosyal güvenlik ağı programına kaydolduğunda, maaş artışlarından bağımsız olarak bu programda sonsuza kadar kalamaz. Aksi takdirde, program vergi mükellefleri için çok pahalı olacaktır. Bu, gelir arttıkça faydanın bir oranda geri alınması gerektiği anlamına gelir. Bir fayda azaltma oranı (BRR), kazanılan her dolar için faydaların azalma oranıdır. Örneğin, bir alıcının kazandığı her 1 dolar için SNAP (yemek damgası) avantajlarının 24 sent azaldığını varsayalım. Bu yüzde 24 gelir vergisine eşdeğerdir. Şimdi, dolar değerinde kazanılan dolar başına 10 sent azalan bir çocuk bakımı yardımı eklediğimizi varsayalım. İki BRR’yi bir araya getirin ve bu, kazanılan her dolar üzerinden yüzde 34 vergi gibi davranır. Yüzde 7,65’lik bordro vergisini ekleyin ve şimdi yüzde 41,65’e varan gelir vergimiz var.

Bu genel toplam (bu örnekte yüzde 41,65), efektif marjinal vergi oranıveya EMTR. Pek çok sosyal yardım alan bir hane için EMTR kolayca yüzde 85 ile 105 arasında inebilir. Bunun, yalnızca belirli gelir eşiklerinde meydana gelen fayda uçurumlarıyla hiçbir ilgisi olmadığını unutmayın. Öte yandan, yüksek EMTR, uçuruma düşmeden önce uzun gelir aralıklarında kazanılan her dolar için devam eden bir cezadır.

Tam zamanlı çalışan, saatte 10 dolar kazanan ve yüzde 85 EMTR ile karşı karşıya olan çalışkan bir bireyi düşünün. İşte acımasız gerçek: Fazladan bir çalışma saati net olarak 10$ değil, sadece 1,50$ kazandıracak. Perspektife göre, 1968’de asgari ücret 1,60 dolardı.

2021 yılında yayınlanan bir makalede Yoksulluk Dergisi ortak yazar Zach Blizard ile birlikte, “caydırıcı çöl” terimini türettim; kişinin çalışmasının zar zor sonuç verdiği sinsi etki. Geçen yıl, terim yeni yayınlanan araştırma. Diğer bazı araştırmacılar bu etkiyi “fayda platosu” ancak bu terim kulağa neredeyse samimi bir şekilde iyi huylu geliyor ve yanlış bir izlenim bırakıyor. Faydalar sabit değil, gelirle birlikte azalıyor.

Ekonomist Ed Dolan caydırıcı çöl konseptimizi son makale zorlayıcı bir senaryoyu göstermek için. Boston’da yaşayan bir ailenin net hane gelirine karşı kazanılan geliri gösteren aşağıdaki Şekil 1’i inceleyin. Vergiler veya sosyal yardımlar olmasaydı, kişi noktalı 45 derecelik çizgide ilerlerdi. Yani, gelir net hane gelirine eşittir ve kazanılan bir dolar alınan bir dolardır, ne eksik ne fazla.

Ancak Dolan’ın senaryosunda, resmi federal yoksulluk düzeyi olan 22.000 dolar kazanan üç kişilik bir haneye bakın. Bu maaşta, gelir artı uygun yardımların toplamı yaklaşık 78.000 $’dır (56.000 $’lık yardım anlamına gelir!). Şimdi ikinci bir kişinin iş bulduğunu ve ailenin gelirinin ikiye katlanarak 44.000 $’a ulaştığını varsayalım. Şimdi yoksulluk oranının iki katını kazanan net hane geliri (yardımlar dahil) aslında biraz düşüyor arka. Bunun nedeni, EMTR’nin bu aralığın yüzde 103 üzerinde olmasıdır. Başka bir deyişle, hane halkının 22.000 ila 44.000 dolar arasında kazandığı her 1 dolar için, toplam maaşları ve sosyal yardımları 1.03 dolar düşüyor.

Yine Şekil 1’de görüldüğü gibi, hanehalkı geliri resmi yoksulluk seviyesinin üç katına veya 66.000 $’a doğru ilerledikçe, yalnızca marjinal olarak iyileşiyor. 44.000 $’dan 66.000 $’a, aile, kazanılan her bir dolar için 13 sentlik net hane geliri alan yüzde 87’lik iş doları EMTR ile karşı karşıya.

Genel tablo iç karartıcı, kişinin emeğinin meyvesinden çok az getiri sağlayan bir sistemin yansıması. 22.000 Dolarlık bir hane geliri ile 66.000 Dolarlık bir gelir (eğitim, öğretim, terfiler, öğrenilen beceri setlerini düşünün) arasındaki yolculuk, dolar başına ortalama yalnızca beş sent veya yüzde 95 EMTR sağlar. Başka bir deyişle, 40.000$’lık bir zam, toplam ücretlerde ve yan haklarda yalnızca 2.000$’lık net bir iyileşme sağlar.

Daha önce yüzde 85 ile 110 arasında uzanan bir EMTR olarak tanımladığımız caydırıcı çöl, yolu seçenler için uzun ve çetin bir yolculuktur. Şekil 1’de, Dolan’ın senaryosundaki ilk büyük fayda uçurumunun, yaklaşık 94.000 $’lık bir hane geliri olana kadar gerçekleşmediğine dikkat edin; Bazı analistler yanlış bir şekilde bunun uçurumlara fayda sağladığını iddia ediyor gerçekten sorun değiller, çünkü nispeten az sayıda insan fayda uçurumunun gelir eşiğine yakındır. Teşvikler veya bunların eksikliği hakkındaki daha büyük noktayı kaçırıyorlar.

Rasyonel karar vericilerin bir çölü asla geçemeyeceğini, sadece çölün uzak ucundaki bir uçurumdan düşeceğini hatırlamalıyız. Yukarı doğru ekonomik hareketliliği iyileştirmeye yönelik çözümler, umudu artırmak ve ekonomimizin toparlanmasını güçlendirmek için caydırıcı çölleri hafifleten yaratıcı ekonomik politikalar ve özel sektör çözümleri etrafında dönmelidir. Ekonomik Hareketlilik Araştırma Merkezi (CSEM) şimdi bir sosyal yardım hesaplayıcı Forsyth County, NC için çalışanların, işverenlerin ve diğerlerinin iki farklı ücret düzeyinin sosyal refah yardımlarını ve genel net konumlarını nasıl etkilediğini araştırmasına olanak sağlamak için oluşturulmuştur. Sosyal güvenlik ağı çalılıklarında gezinmeye niyetli sıradan kişi veya firma için yararlı olan 5 dakikalık, anlaşılması kolay bir anket kullanır. (Georgia Fırsat Merkezi gelişmiş bir hesap makinesi, grafikler ve birden çok eyalet ve ilçedeki veri tablolarıyla konuya alternatif, daha derin bir dalış sağlar.)

Aşağıda, CSEM hesaplayıcı kullanılarak Tablo 1’de birçok yardım alan bekar bir annenin iki çocuğu ile ilgili bir örnek verilmiştir. Görüldüğü gibi, asgari ücreti saatte 7,25 dolardan 15,00 dolara çıkarmak ona pek yardımcı olmuyor. Tam zamanlı bir çalışanın aylık geliri 1.240 dolar artmasına rağmen, sosyal yardımların geri alınması ve vergi artışlarının ardından nette yalnızca 199 dolar elde edildi. Böylece, yüzde 106’lık bir maaş artışı, hanehalkının genel mali durumunda yalnızca yüzde 16’lık bir artışa dönüşüyor.

Bu tuzaklardan kaçınmanın yolları var; işverenler, çalışanları için yalnızca ücret artışlarına dayanmayan farklı seçeneklerden oluşan bir menü hakkında yenilikçi bir şekilde düşünüyorlar. Çalışanlarının yaşam standartlarını yükseltmeye yönelik artırılmış veya alternatif seçenekler, yerinde çocuk bakımı veya seyahat kuponlarını içerebilir.

Özetle, fayda uçurumları kesinlikle önemli bir politika çalışması alanı olmaya devam ediyor, ancak caydırıcı çöllerin sorunlarını yaratıcı bir şekilde çözmeye daha fazla dikkat etmeliyiz, çünkü bunlar işçilerin gelir yolculuğunun çok uzun ve moral bozucu süreleri için varlar. Bu, ekonomik merdivenin en altındakilere yardım etmeyi amaçlayan programların sinir bozucu ve istenmeyen sonuçlarına toplu olarak el sıkışmaktan kesinlikle daha iyidir.