Sri Lankalılar hararetli tartışmalara ve tartışmaya giriyorlar. ikisinden biri Başkan Ranil Wickremesinghe, ülkelerinin IMF yardımını güvence altına almasında bir faktördü. Kıdemli köşe yazarı DBS Jeyaraj, ileri sürülen “IMF programı büyük ölçüde Başkan’ın yorulmak bilmeyen çabaları sayesinde mümkün olmuştur.” Öte yandan, Sri Lankalı ekonomist Umesh Moramudali söz konusu “IMF müzakerelerinin sahibi Ranil değil” ve “IMF, Ranil ile değil hükümetle müzakere ediyor” [an] bireysel bazda.” Bu nedenle Moramudali’ye göre, Sri Lanka’nın başkanı olan Wickremesinghe, IMF kararını Colombo’nun lehine çevirmedi.
20 Mart’ta IMF, ekonomik krizin ortasında Sri Lanka’yı desteklemek için 3 milyar dolarlık Genişletilmiş Fon Kolaylığını (EFF) onayladı. Onayın, diğer finans kuruluşlarının iflas etmiş Güney Asya ülkesine destek vermesinin önünü açması bekleniyor.
IMF, mali yardımı bir ülkeye, genellikle alıcı ülkede ekonomik olduğu kadar siyasi değişiklikleri de dayatan bir koşulluluk olan politika reformuna bağlar. bu mantık IMF koşulluluğunun arkasında çok yönlülük vardır. Kredi alan hükümetlerin ahlaki tehlikeyi önlemesi gerekiyor. Bu koşullar, IMF’nin alıcı devletlerin davranışlarını izlemesine ve sözde en iyi uygulamaları ve iyi yönetişimi teşvik etmesine olanak tanır.
Sri Lanka IMF’ye gitti 16 kez önce; 2000’den beri bunlardan beşi. IMF kredisinin tamamı, Sri Lanka kredilerin koşullarına tam olarak uymadığı için altı kez ödenmedi. Buna, IMF’nin dayattığı koşulların ülke ekonomisi üzerinde ek baskı oluşturduğu 2016’daki önceki EFF de dahildi. Sri Lanka’nın anlaşmaya bağlı kalması konusunda çok fazla şüphecilik var. daha katı Bu kez IMF koşulları.
Gazeteciler ve ekonomistler arasında hakim olan şüpheciliğe rağmen IMF, Sri Lanka’nın ülkeye yönelik dört yıllık EFF’sinin bir parçası olarak verdiği taahhütlerde kaydettiği ilerlemeden çok memnun.
Yakın zamanda anlaşmanın ilerleyişini değerlendirmek için Kolombo’da bulunan bir IMF heyeti iyimser. IMF Asya ve Pasifik Departmanı Direktörü Krishna Srinivasan söylenmiş 15 Mayıs’ta Kolombo’da Sri Lanka hükümetinin IMF ile yapılan anlaşmanın bir parçası olan “reform çabalarına bağlılık” gösterdiğine dair bir basın toplantısı. Yetkili, “yetkililerin hem özel alacaklılar hem de resmi alacaklılar olmak üzere tüm alacaklılarla müzakere etmek için iyi niyetli çaba sarf ettiğini” sözlerine ekledi.
IMF’nin Sri Lanka, Asya ve Pasifik Departmanı Kıdemli Misyon Şefi Peter Breuer, “işlerin aşağı yukarı beklentiler doğrultusunda geliştiğini gördüklerini” söyledi.
Srinivasan, Sri Lanka’nın IMF’nin kurtarma paketini onaylamasından önce bir dizi ön eylemi tamamlaması gerektiğini de sözlerine ekledi. Bu eylemler kapsamlıydı ve Sri Lanka hükümetinin önemli bir taahhüdünü gerektiriyordu.
Bunlar arasında maliyeti yansıtan hükümetin onlarca yıldır sübvanse ettiği bir dizi mal ve hizmetin. IMF’nin Sri Lanka Mukim Temsilcisi Sarwat Jahan söz konusu Ceylon Petroleum Corporation (CPC) ve Ceylon Electricity Board (CEB), IMF programının sonuna kadar maliyetlerini geri almak zorunda kalacak.
Srinivasan, hükümetin tüm bu şartları yerine getirmesinin, ülkenin ekonomik krizini çözmek için gerekli reformları uygulama konusunda ciddi olduğunu gösterdiğini söyledi.
IMF kredilerine iliştirilen koşullar genellikle sanayi sübvansiyonlarını durdurmayı, döviz kuru manipülasyonundan kaçınmayı, bütçe önceliklerini ayarlamayı ve ücret seviyelerini düzenlemeyi amaçlayan eylemleri içerir. Çeşitli siyasi sınırlamalarla karşı karşıya kalan liderler, IMF ile anlaşmaya varma ve bu dört alanda taviz verme konusunda istekliliklerinde farklılık gösteriyor.
IMF kredi koşulluluk anlaşmalarının genellikle mali kemer sıkma önlemlerinin uygulanmasını içerdiği düşünülürse, liderler daha büyük kazanan koalisyonlar karşılaşacak daha fazla zorluk IMF finansmanı için bir anlaşma müzakere etmeye çalışırken.
Öte yandan, bir rejim, birbirine yakın destekçilerinden oluşan daha dar bir ağ aracılığıyla gücünü elinde tuttuğunda, IMF ile bir anlaşmaya girmeyi daha kolay bulmaktadır.
Washington DC’deki Dış İlişkiler Konseyi’nde küresel yönetişimden kıdemli bir araştırmacı olan Miles Kahler, 1993 tarihli “IMF ile Pazarlık: İki Düzeyli Stratejiler ve Gelişmekte Olan Ülkeler” başlıklı kitap bölümünde. ana hatlar iç siyasetin kredi müzakere sürecini etkileyen iki temel yönü: birincisi, teknokrat bir seçkinin ekonomik çıkarlardan ne ölçüde yalıtılmış olduğu ve ikincisi, elitlerin seçimler gibi siyasi zorluklarla karşılaşma sıklığı.
Bir kredi anlaşmasının oluşmasını engelleyebilecek diğer bir faktör, kuvvetler ayrılığı veya çok partili iktidar koalisyonlarının varlığı gibi çoklu veto aktörlerinin varlığıdır.
Kahler, bir ülkenin bir kredi anlaşmasını engelleyebilecek daha fazla veto aktörüne sahip olduğunda, iç siyasi mutabakatın kapsamının daraldığını ve bunun da IMF için müzakere maliyetlerinin artmasına neden olduğunu söylüyor. Tipik olarak, veto aktörlerinin sayısı, gerçek bir siyasi rekabetin var olduğu ülkelerde bir hükümet koalisyonundaki partilerin sayısı değerlendirilerek belirlenir.
Bu, popülizm koalisyonuyla ve büyük şirketlerden meslek kuruluşlarına kadar bir dizi çıkar grubunun desteğiyle iktidara gelen eski Cumhurbaşkanı Gotabaya Rajapaksa’nın IMF ile müzakerelere girmesinin neden son derece zor olduğunu açıklıyor.
Öte yandan Wickremesinghe, 15 milyon uygun seçmenden yaklaşık 250.000 oy alan bir siyasi parti olan Birleşik Ulusal Parti’nin başkanıdır. Parlamentoda sadık bir sadık olan Wajira Abeywardana adında bir milletvekili var. Wickremesinghe parlamentoda destekleniyor Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP), milletvekilleri siyasi olarak hayatta kalmak için ona bağlı ve ortaya koyduğu herhangi bir yasaya oy verecek.
Sri Lankalı milletvekilleri başlıklı beş yıllık tam görev süresinin sonunda birkaç avantaj elde etti ve Wickremesinghe’yi destekleyen SLPP milletvekillerinin çoğu, şartlarını tamamlama konusunda kararlı. Wickremesinghe ayrıca, ekonomi istikrara kavuşana kadar seçim olmayacağını ve Sri Lankalıların göreceği ilk seçimin büyük olasılıkla bir cumhurbaşkanlığı seçimi olacağını belirtti. 2024.
Bu nedenle Wickremesinghe, herhangi bir siyasi koalisyona veya çıkar grubuna karşı sorumlu olmadığı için IMF tavsiyelerini eksiksiz uygulayabilir. Bir seçimle de karşı karşıya değil. Wickremesinghe’nin kişisel ideolojisi de IMF’ninkiyle örtüşüyor. Kredi onaylandığında ve Sri Lanka’nın IMF şartlarına uyup uymayacağını değerlendirirken bu faktörlerin IMF tarafından göz ardı edilmiş olması muhtemel değildir.