Dağ Keçilerinin 20’sindeki açılış parkurunun sonundainci albüm Kanamak, kaydın 2021 selefinden çok daha fazla rock dolu olduğu konusunda hiçbir yanılgı yok – kalabalığın marş korosuna eşlik eden çığlıklarını neredeyse duyabilirsiniz: “Bunu intikam için yapıyorum!” Stallone ya da Van Damme, eski aksiyon filmlerinden ilham alan güçlü, kısıtlamasız proje, dinleyiciyi elektro gitarla hareket eden bir sinema yolculuğuna davet ediyor. Bu sefer, Dağ Keçileri intikam için acımasız bir susuzluk içindedir.
Kayıtları birleştiren bu belirgin bağlantıyla bile, birincil üye John Darnielle ve grup arkadaşları, kayalık çekirdeğinin ötesinde, stilistik olarak farklı bölgelere giriyor. Bilim kurgu ortamı göz önüne alındığında ‘garip’ olan ‘Akkor Harabeler’, akıllı sinematografik metaforlar kullanarak kahramanın içinde bulduğu bir simülasyonu incelerken basit bir ülke tarzı tınıyı benimsiyor: “Sadece atlamaları ve yakın çekimleri görüyorsun/ Havadan asla görüntüleyemiyorsun.” Kapanış parçası ‘Bleed Out’un yumuşak piyano ve yavaş tempolu davullar tarafından tutuşturulan – bazen somniferous bir kombinasyona verilen – harika caz tonları da hoş bir sürpriz olarak, karanlık bir oditoryumda yuvarlanan kredilerin görüntüsünü çağrıştırıyor. Bu keşifsel gelişmeler akılda tutulduğunda, kaydın sesi, projenin arkasındaki sınırlı sayıda yaratıcıya, yani gitarist Alicia Bognanno ile birlikte Dağ Keçilerinin çekirdek üyelerine yansıyan, özellikle odaklanmış durumda. Şarkı sözlerinin göreceli açıklığına eşlik eden kapsayıcı enstrümantal trendler, albümü kolay bir dinleme haline getiriyor.
Dağ Keçilerinde her zaman olduğu gibi, işler hiçbir zaman göründüğü kadar basit değildir. Parçaların incelikli tür harmanlaması ve önemli ölçüde değişken uzunlukları, albümün lirik kapsamının karmaşıklığını yansıtıyor: anti-kahramanın kesin intikam alma konusundaki bitmez tükenmez dürtüsü hemen alaya alınıyor ve seyirci üzerinde bir yansıtma aracı olarak kullanılıyor. Darnielle itiraf etti kendisini ” yapan aksiyon filmlerini takdir ettiğinifilmin üzerinde bulunduğu ahlaki zeminden rahatsız hissediyorum” ve kaydın kendisi bir dereceye kadar böyle bir tepkiye yol açar. Elbette, özellikle ‘Mark On You’da ürkütücü bir şekilde ifade edilen, yanlışlar için geri ödeme arama dürtüsü, abartılı ve komik olarak tasvir ediliyor, ancak yine de, tüm albüm aynı zamanda hissetmekten nefret ettiğimiz ama yine de hissetmekten nefret ettiğimiz her şeyin özür dilemeyen bir kutlaması. o kıskançlık, düşmanlık ya da intikam alma arzusu. ana karakterlerden farklı olarak KanamakBununla birlikte, duyguların bir anda bastırılamaz ve yine de nihayetinde boşuna olabileceğini fark edebiliyoruz ve hatta sıcaklık yatıştığında kendimize gülebiliyoruz.
Grup sıklıkla abartı ve ironiyi bir araya getirerek dinleyiciyi bu türün filmlerinin çoğunun temelini oluşturan paradoksal doğayla yüzleştiriyor; özellikle 7. parça alay konusu oluyor. Nazik shuffle ve euphonic kanca, hoş, kendi kendini motive eden ilk ayetle birleştiğinde, dinleyiciyi neredeyse aynı yumuşaklıkta, Darnielle’in “Sana acı çektireceğim” diye mırıldandığı jack-in-the-box korosu vurana kadar kandırdı. sınırda neşeli ses tonu. Albümdeki en canlandırıcı parça ‘Guys on Every Corner’, tehlikeli bağlantılarını göstererek gözünü korkutmaya çalışan bir adamın bu komik maço karikatürüne ekliyor: “seni sinekler gibi ezmeye geliyorum/ Çünkü adamlarım var/ Her köşede adamlar.”
‘Çıkarma Noktası’, daha unutulabilir parçalar sırasında bile nasıl olduğunu ortaya koyuyor biraz fazla hissettiren enstrümantal bölümlerle işaretlenmiş Şarkı sözleri, heyecan verici tematik evrenin çok ötesinde bir kişisel tefekkür anını hala teşvik ediyor. “Planlamadığınız açılar, kaçırmış olabileceğiniz şeyler/ Böyle şeyler var,” diyor Darnielle, Silkworm grubuna yaptığı övgüde, dizelerin son hece vurgularıyla güçlendirilen zorlayıcı etkisiyle. Sessiz armoniler rahatlatıcıdır, ancak yine de hızlı tempolu perküsyon ve rüya gibi saksafonun karışımı, dinleyiciyi asla tam olarak gelmeyecek bir doruk beklentisi içinde bırakır.
Albümün en parlak anlarından biri, grubun bugüne kadarki en uzun şarkılarından biri olan ‘Rehineler’ sırasında yaşanıyor ve tüm rekoru daha da yüksek bir seviyeye taşıyabilecek şeyin ne olduğunu gösteriyor. Darnielle’in “Kurşunlarımız bitebilir, rehinelerimiz asla bitmeyeceğiz” diye tam bir inançla haykırırken titrek sesindeki şiddetli panik, dinleyiciyi yüzsüzce uyandırır ve onları kendi yorumlarını yapmaya teşvik eder. Projede eksik olan bir unsur varsa, bu heyecan verici anlardan daha fazlasıdır: saatlerce tahmin edilebilir dalgalanmalardan sonra şaşırtıcı derecede büyük dalgalar, sizde gerçekten bir iz bırakanlar.