Noel Şarkısı Charles Dickens tarafınca yazılan, Batı Noel geleneğinin dokusunun bir parçası haline geldi. Tiny Tim’in “Tanrı hepimizi korusun” diye yakarma etmiş olduğu Noel kartlarını yada bir yiyecek masasının çevresinde el ele tutuşan Marley’i korkutan Scrooge’u yada Cratchit ailesini gösteren süsleri kolayca bulabilirsiniz. Büyürken, ailemin her Noel sezonunda George C. Scott ve Susannah York’un oynadığı Dickens’ın sevilen hikayesinin 1984 versiyonunun VHS’lerini açtığını hatırlıyorum. Aslen, Ghost of Christmas Past’ın söylediği benzer biçimde, ailemle beraber Scrooge’un ıslahını izlemediğimiz bir Aralık ayı hatırlamıyorum.
bu hollywood muhabiri bu yıl “Charles Dickens’ın klasik masalının 16 film ve TV şovu versiyonu” hakkında bir yazı yayınladı. Ve bu bir tek başlangıç. “Diğerlerinin yanı sıra Bill Murray, Ryan Reynolds ve the Muppets’in oynadığı” yüzden fazla uyarlama var. canlı, Reynolds ve Will Ferrell ile, hikayedeki son olarak değişim; Bu Dickens seçimi müzikal güldürü, 11 Kasım 2022’de beyaz perde salonlarında gösterime girdi ve Rotten Tomatoes’da %70 yeni reyting elde etti. Noel Şarkısı çağdaş kültürel bilincimizin bir parçası olmaya devam ediyor.
Oldukça azca çağdaş insan, Dickens’ın yarattığı neşeli ve kim bilir efsanevi kaynak olan bulaşıcı Noel Ruhunun kökenlerini bilir. Noel Şarkısı.
Bununla beraber, biz modernlerin oldukca azının, Dickens’ın yarattığı neşeli ve kim bilir efsanevi kaynak olan bulaşıcı Noel Ruhunun kökenlerini bildiğine inanıyorum. Noel Şarkısı– kendi Noel efsanesi. Bu kökenlere (kim bilir Geçmiş Noel’in Hayaleti ile) geri dönsek iyi ederiz, bu sebeple burada Dickens’ın niçin Batı kültürünün hayal enerjisini yakalayan bir öykü yaratabildiğini görüyoruz.
1837’de Dickens ilk romanını yayımladı. Pickwick Belgeleri. Mükemmel bir başarıydı; 2003 Penguin baskısı, “birkaç ilk roman,” diye gözlemliyor, “bu kadar popüler coşku yarattı. Pickwick Belgeleri– yirmi dört yaşındaki yazarını anında üne kavuşturan bir çizgi roman şaheseri. 20. yüzyılın meşhur Portekizli şairi Fernando Pessoa, Dickens’ın romanını en iyi sanat eserlerinden biri olarak görmüş oldu. “Hayatımın en büyük trajedilerinden biri, daha ilkin okumuş olmak. Pickwick kağıtları—Geri dönerek ilk kere okuyamam, dedi Pessoa.
Serileştirilmiş romanın kabaca yarısında, Dickens karakterlerini, esrarengiz Pickwick’i ve beceriksiz dostlarını Aralık ayına kadar neşeli bir koşuşturmaya götürür; rustik Dingley Dell’de bir Noel düğününe katılırlar ve burada mahalli halkın, seneler ilkin bir Noel sezonunda fena bir zangocun kurtuluşu hakkında bir goblin hikayesi anlattığını duyarlar. Gömüt kazıcı Bay Gabriel Grub’un hikayesi, Ebenezer Scrooge ile belirgin bir paralellik arz ediyor. Ebenezer benzer biçimde kıskanç Bay Grubb, Noel’den ve öteki insanlardan nefret eder. Bununla beraber, Noel arifesinde goblinler onu bir kilise mezarlığında ziyaret edip onu bir mağaraya götürüp (sert bir halde) yollarının hatasını gösterdiklerinde, Gabriel günahlarından tövbe eder ve üst dünyaya yeni bir adam olarak döner.
Fakat Noel şenliklerinde daha fazlası var Pickwick bir tek bu ürkütücü hikayeden daha. Dickens ek olarak romanda, Noel’in niçin tüm insanoğlu tarafınca onurlandırılması icap ettiğini ve bu bayram mevsiminin niçin yılmaz bir neşeye haiz bulunduğunu tanımlayan “Bir Noel Şarkısı” adlı şarkıyı söyleyen yaşlı bir beyefendiye de yer veriyor.
Dickens’ın Noel şiiri bir takım kişileştirmedir. Senenin her mevsimine bir çehre verilir ve meziyetlerine bakılırsa değerlendirilir. Dickens’ın tanımladığı ilk sürem olan bahar, “kendini tanımayan” “kararsız” bir elf. Bu “hain” peri, “yüzünüze gülümseyecek ve alaycı bir ifadeyle / En minik çiçeğinizi kurutacak.” Bahar güvenilmezdir ve otları ve çiçekleri beslese de genç hayatlarını bir o denli acele söndürür. “Sevgili evladı” Cupid’in babası Summer birazcık daha iyi, “çılgınlık çılgınlığı / Şiddetli ateşin treninde spor meydana getiren.” Cupid, Yazın gerçek hükümdarıdır; büyük böbürlenmeler yapar ve birçok kalbi “oldukca kuvvetli” ve “uzun sürmeyen / Birçoğunun acısını bulmuş olduğu benzer biçimde” erozyonla deler. Ve güz ilk başta daha istikrarlı görünse de, “sakin ışığı / Mütevazı ve yumuşak ayın” ölümle örtülmüştür: “[E]her yaprak kederimi uyandırır / Ağacın altında yatarken.” Sükunet melankoliyi doğurur ve Dickens’ın bu yıl aramış olduğu refah ondan firar etmiştir.
Dickens, şiirin son iki kıtasında, senenin en soğuk mevsiminin öteki mevsimlerden oldukca daha üstün bulunduğunu cesurca beyan eder. Acayip bir seçim benzer biçimde görünüyor, bu sebeple Şimal Yarımküre’de kış acımasızca soğuktur; Yoksullar, sıcak giysiler ve evleri için ısı satın alacak kafi imkanlara haiz olmadıkları için şiddetli bir halde acı çekiyorlar. Gene de Dickens şarkı söylüyor,
Fakat benim şarkım, Noel yiğitliği için trollük yapıyorum,
İçten, doğru ve yürekli;
Tahliye ettiğim bir tampon ve kudret ve ana ile
Bu Noel yaşlı için üç kez alkışlayın.
Bundan dolayı en soğuk mevsim gerçek bir arkadaştır, bu sebeple Noel onun efendisidir. Eski Noel Baba, istemenin iyi mi bir şey bulunduğunu bilir; acı çekmeye yabancı değil: “Güzel dürüst gururuyla, saklamayı küçümsüyor / Sert hava yaralarının bir zerresi.” Acı içindeki hanıma, ölüme yaklaşan adama, korkan çocuğa gider ve onlara cesaret etmelerini söyler. Dünyamız kötülükle dolu olsa da, ümit kalır ve bu umuttan yılmaz bir sevinç fışkırır! Noel Baba, öteki mevsimlerin düzmece masumiyet, eros yada yansıma kanalıyla vaat ediyor görünmüş olduğu, sadece getiremediği “kardeşliği iyi” getiriyor. Geçen senenin hayal kırıklıkları ve trajedileri daha katlanılabilir; önceki ayların bu kadar karakteristik değişkenliği, Noel umuduyla sevinen ruhu deviremez. Öyleyse, Dickens’a bakılırsa Noel, gerçek doğamızı hatırlamamıza destek olduğundan onurlandırılmalıdır; Gabriel Grubb’un goblinlerden öğrendiği ve Scrooge’un hayalet ziyaretleri kanalıyla öğrendiği benzer biçimde, Marley’nin Scrooge’a söylediği benzer biçimde, “sadaka, acıma, hoşgörü ve iyilikseverlik” söylediği benzer biçimde, şahıs yaptığında neredeyse kendisidir. . . [his] işletme.”
Chrysostom’lu Aziz John’un İlahi Liturjisi’nde rahip, Efkaristiya için hazırlanırken, Doğuşun Ön Bayramı için Apolytikion’u okur.
Ey Beytüllahim, hazır ol; bu sebeple Aden her insana açıldı. Ey Efratah, kendini hazırla; bu sebeple yaşam ağacı mağaradaki Bakire’den çiçek açmıştır. Bu sebeple onun rahmi, içinde tanrısal bitkinin bulunmuş olduğu ruhani bir aden olarak gösteriliyor: Bundan yersek yaşayacağız ve Adem benzer biçimde ölmeyeceğiz. Mesih, daha ilkin düşmüş olan imajı yükseltmek için dünyaya geldi.
Bu yakarma, Hıristiyanlara, Tanrı’nın gövde almış olduğu için Noel’in sonsuz ümit ve sevinç sunduğunu hatırlatır. Özgürce gülebilir ve Noel Baba ile -“yiğit yaşlı wight”- özgürce ziyafet çekebilir ve tamamen insan olabiliriz bu sebeple Mesih, bizi kendisiyle besleyecek olan baş rahibimiz olmuştur; bizi ölümden kurtaran “tanrısal nebat”dir. Aziz Pavlus’un İbranilere yazdığı benzer biçimde, “O zamandan beri göklerden geçen büyük bir başkâhinimiz var, Tanrı’nın Oğlu İsa, itirafımıza sımsıkı sarılalım.” Mesih inanç vesilesiyle tüm insanlığı üçlü sevginin gizemine geri dönmeye çağırır.
Dickens, Noel şiirinde yada Gabriel Grubb öyküsünde İsa’nın doğumundan bahsetmese de, sevginin ve iyi, dürüst, insani zevklerin Noel’in nitelikleri olduğuna olan inancı, Hıristiyan inancının altını çiziyor. Noel edebiyatı, hem Hıristiyanlara hem de inanmayanlara, enkarnasyon kanalıyla yavaş yavaş yenilenen bir dünyada iyi mi kutlanacaklarını öğretir. Dickens’ın Ortodoks anlamda Mesih’in doğumunun önemini tam olarak anlayıp anlamadığı tartışmalı bir mevzudur; Hıristiyanlığın damarları on yüzyıl süresince İngiltere’yi besledi ve liberal Victorialıların bile Noel’i hala mukaddes ve insanlığın kurtarılabilir olarak görmesini sağlamış oldu. Dickens, seküler kültürümüzde hâlâ yankı uyandıran bir Noel efsanesi yaratmayı başardı bu sebeple hepimizin sezgisel olarak bilmiş olduğu şeyi biliyordu: günahkârız – kırılmışız ve tıpkı bunun benzer biçimde “içten, gerçek ve yürekli” bir aşka ihtiyacımız var. Noel Baba portresi.